Η τελευταία ανάρτηση στο blog μου, αφορά τη συντήρηση ενός εξαίρετου δείγματος της δουλειάς του κορυφαίου Έλληνα οργανοποιού του μεσοπολέμου, Δημήτριου Μούρτζινου.
Πρόκειται γιά ένα περίτεχνο μαντολίνο, που όπως μαρτυρά η ιδιόχειρη υπογραφή του μάστορα στο εσωτερικό του καπακιού του, κατασκευάστηκε το 1910.
Αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση από το αποτέλεσμα, καθώς πρόκειται ίσως γιά τη δυσκολότερη και εκτενέστερη επισκευαστική επέμβαση στα -αρκετά- χρόνια που ασχολούμαι με την Τέχνη της οργανοποιίας !
Πόση δουλειά, πόση λεπτομέρεια και τί αποτέλεσμα :110:…
Ο Μούρτζινος, εν τω μεταξύ, έχει μια φινέτσα, μια λεπτότητα στη δουλειά του, η οποία θεωρώ ότι δεν έχει ξεπεραστεί ούτε στις μέρες μας (από αυτά που έχω δει).
Τί ήταν αυτό, άραγε, που τον ωθούσε να κάνει τέτοιας ποιότητας δουλειά σε επίπεδο αισθητικής;Ήταν τα υλικά τέτοια, που σε σχέση με τα σημερινά πιο fast & fake, αναδείκνυαν τη λεπτομέρεια και χάριζαν ομορφιά; Γιατί, την ίδια ομορφιά εκπέμπουν και κάποια άλλα πλούσια όργανα του Παπαζιάν, του Γομπάκη κ.α.Ήταν οι παλιοί οργανοποιοί στην πραγματικότητα πιο αφοσιωμένοι συνειδητά στην καλλιτεχνική διάσταση της οργανοποιίας, ήταν απλά τα χέρια τους και τα μυαλά τους πιο ικανά;
Όλα αυτά βέβαια τα ερωτήματα είναι σχεδόν ρητορικά ή ακούγονται ρομαντικά, ωστόσο λίγα, ελάχιστα, σημερινά όργανα μας κάνουνε να τα αποφύγουμε.
Μπάμπη, συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου. Πράγματι, η Ελληνική οργανοποιία του μεσοπολέμου, στέκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο! Το έχω ξαναπεί και αλλού, αν θα αναζητούσαμε τον Έλληνα Στραντιβάρι, δε θα μπορούσε να ήταν άλλος από το Δημήτριο Μούρτζινο !
Γρηγόρη , στις φωτογραφίες που έχεις δεί, η κιθάρα της Δανάης δεν έχει υποστεί πρόσφατα οποιαδήποτε επέμβαση. Έχει συντηρηθεί παλαιότερα (ενυπόγραφα) από τον μαθητή του Μούρτζινου και σημαντικότατο επίσης οργανοποιό, Φώτη Αυγέρη. Κάποιες άλλες -άτεχνες- επεμβάσεις έχουν επίσης γίνει (ανυπόγραφα).
Το όργανο αυτό είναι το σημαντικότερο ίσως, σωζόμενο δείγμα της τέχνης του μάστορα. Δεν βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση ! Η συντήρησή του είναι επίσης, εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα. Σύστασή μου πρός το Μουσείο ήταν, εφ`όσον δεν υπάρχουν τα αναγκαία κονδύλια για τη σωστή της συντήρηση, να μην γίνει καμία απολύτως άλλη επέμβαση.
εκτιμώ πολύ την προσοχή και την φροντίδα με την οποία προσεγγίζετε τέτοια όργανα. εύχομαι σύντομα να τύχει και η κιθάρα της δανάης ανάλογη αντιμετώπιση!