Εδω προτείνω όσοι ξέρουν και μόνο, για κάθε Ελληνικό δρόμο να πουν σε τι αντιστοιχεί και σε τι διαφέρει απο το ομώνυμο μακαμ
Πχ δρόμος Ουσακ / μακαμ Ουσακ
δρόμος Ραστ / μακαμ Ραστ
κλπ
1 «Μου αρέσει»
Φίλε μου πιστεύω πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον… αν κ πλέον άλλη μουσική εξυπηρετεί ένας δρόμος, και άλλη ένα Maqam… και φαντάζομαι θα εννοείς τούρκικο Maqam, γιατι υπάρχουν κ οι διαχωρισμοί με το αράβικο κτλ… κιρίως στα διαστήματα, αλλά από κει κ πέρα κ στην ανάπτυξη του κάθε Maqam…
Αναμένω απόψεις με μεγάλο ενδιαφέρον πάντως…
Οχι φίλε όλα τα μακάμια, όχι μόνο τα τουρκικά.
Εννοούσα να δημιουργηθεί μια μικρή βάση δεδομένων με τις διαφορές που υπάρχουν.
Εχουμε τον χρόνο μας. Οποιος νομίζει ότι μπορεί να το κάνει για το ένα ή το άλλο μακαμ ας το κάνει.
Η διαφορά στον Ουσσάκ αναφέρεται στο θέμα “αναφορά στον Πλάτωνα” στο μήνυμα 13 του Νίκου Πολίτη ύστερα από σχετική συζήτηση που προηγήθηκε: ο δρόμος Ουσσάκ στην πραγματικότητα αντιστοιχεί στο μακάμ Κιουρντί. Εξηγεί επίσης και πώς συνέβη.
Το μακκάμ Ουσάκ δεν μπορεί να παιχτεί με συγκερασμένο όργανο όπως το μπουζούκι γιατί του λείπουν νότες (μόρια).
Εκεί έγκειται και η ομορφιά των δρόμων για μένα, προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, προσπαθούν να χωρέσουν την Ανατολή στη Δύση. Και το καταφέρνουν.
πώς πιθανολογούμε ότι συνέβη
Όχι πάντα. Στο σαμπά τουλάχιστον, με τίποτα. Ούτε στο καρτσιγιάρ.
Μιας και αναφέρθηκε το σαμπα και το καρτσιγιάρ, να και ένα τραγούδι με εισαγωγή σε σαμπά, και στη συνέχεια σε μινόρε και καρτσιγιάρ.
Τραγούδι που προσωπικά μου αρέσει πολύ για το παιχνίδισμα με τους δρόμους και όχι μόνο. Αυτό εννοώ οτι τα καταφέρνουν. 
Πιστή απεικόνιση απο τα μακάμ στους δρόμους στις περισσότερες περιπτώσεις φυσικά και δεν μπορεί να γίνει.
Κύριε Νίκο μ όλο το σεβασμό,εδώ θα διαφωνήσω. Νομίζω ότι και σ αυτούς τους δρόμους μιά χαρά γίνεται ο "συμβιβασμός " . Εξαρτάται πάντα από την ποιότητα της σύνθεσης. Στους αυτοσχεδιασμούς δε, απ την ποιότητα του παίκτη.
1 «Μου αρέσει»
Ο συμβιβασμός, Μήτσο μου, έχει ως αποτέλεσμα ένα ωραίο άκουσμα όταν, όπως σωστά λές, και το κομμάτι είναι ωραίο και ο μουσικός το παίζει καλά. Όμως, δεν παύει το ωραίο αυτό άκουσμα να μην είναι σαμπά, να μην είναι καρτσιγιάρ. Είναι ωραίο, αλλά κάτι άλλο. Η Ανατολή έχει μείνει απʼ έξω. Αναγκαστικά.
ο βαμβακαρης στην αυτοβιογραφια του ελεγε οτι ο καθε δρομος θελει και το δικο του κουρδισμα αλλιως λεει θα ειναι λειψο.
γιατι συμβαινει αυτο;
απτην στιγμη που η καθε χορδη πιανει δυο οκταβες δεν μπορει καποιος οπως και να το εχει κουρδισει να παιξει παω σε εναν δρομο;
με τα διαφορετικά κουρδίσματα εκμεταλλεύεσαι τις ανοιχτές χορδές, τονίζοντας κάποια χαρακτηριστικά του δρόμου. ειδικά στο ρε-λα-ρε μπορείς να παίξεις σχετικά εύκολα όλους τους δρόμους και από όλους τους τόνους, γι’αυτό εκτόπισε τα υπόλοιπα κουρδίσματα.
δες και τα σχετικά θέματα για τα ντουζένια.
1 «Μου αρέσει»