Μπορεις να μου πεις ποιος εγραψε τα Οι ακρογιαλιες,Ετσι ειναι φιλε η ζωη,Θα σου φυγω και θα κλαψεις πικρα,ειμαι φιλοτιμο παιδι.Τα παθη,χαμενη αγαπη.ΑΝ δε σου ειναι βαρος γραψε τα σε παρακαλω.
Κατι αλλο,καπου ακουσα οτι το τραγουδι της φτωχειας το παραπονο,του Κολοκοτρωνη ηταν απαγορευμενο αληθευει.
Τα λεμε ευχαριστω
Λοιπόν:
Οι ακρογιαλιές: Αντ. Κατινάρης - Ευτ. Παπαγιαννοπούλου
Έτσι είναι φίλε η ζωή: Π.Πετσάς
Θα σου φύγω και θα κλάψεις πικρά: Γρ. Μπιθικώτσης - Λ. Τσώλης
Είμαι φιλότιμο παιδί: Γρ. Μπιθικώτσης - Νικ. Δαλέζιος
Τα πάθη: Γρ. Μπιθικώτσης - Ντ. Καρράς
Χαμένη αγάπη: Γρ. Μπιθικώτσης - Νικ. Καρανικόλας
Για το εν λόγω τραγούδι του Κολοκοτρώνη δεν ξέρω τίποτα.
Michael
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστω για τις πληροφορίες
Γεια σας,
τι χαμπάρια;
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει και άλη διάσταση όσον αφορά τη μουσική, γενικότερα, και κατά πόσον επηρεάζει τον καθένα.
Είμαι σίγουρος ότι επηρεάζει βαθύτατα την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Και είμαι σίγουρος ότι δεν είναι καθόλου “αστείο” το να γράφει κανείς μουσική ή ακόμα και να ερμηνεύει.
Δεν ξέρω ποιός είναι “σωστός” και περνάει τα “σωστά” μηνύματα και δεν μπορεί κανείς να το γνωρίζει αν δεν φανούν οι επιπτώσεις με κάποιον τρόπο, τώρα ή στο μέλλον.
Προς το παρόν γνωρίζω, περίπου, τη δύναμη της μουσικής.
Όσον αφορά το Ρεμπέτικο, απευθυνόταν στο “δικό του” κοινό, με τις τότε συνθήκες.
Το ίδιο συνέβαινε και με τον Θεοδωράκη ή τον Χατζηδάκη. Είχε ο καθ’ένας το δικό του κοινό.
Σαν αρχή μπορούμε να πούμε, ότι εκτός των άλλων, μπορούσε κανείς να ξεχωρήσει τους ανθρώπους ανάλογα με to τι μουσική άκουγαν. Και το “ξεχώρισμα” αυτό ήταν άμμεσο και απόλυτο.Ειδικά κάποιες “πονηρές” εποχές.
Το ξέρουμε όλλοι πως αν άκουγες Θεοδωράκη δεν μπορούσες να πείσης την Ασφάλεια ότι δεν είσαι αριστερός ή αν άκουγες Χατζηδάκη να πείσης κανέναν ότι είσαι αριστερός.
Τι συμβαίνει λοιπόν με τη μουσική; εμείς την “καλουπώσαμε” ή μας καλούπωσε αυτή;
(Αν πάμε ποιό παληά, ποιός άκουγε Ρεμπέτικα και δεν ήταν τουλάχιστον χασικλής - Για την Ασφάλεια).
Δεν πιστεύω, λοιπόν, πως είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται. Διαμορφώνει, και πολλές φορές διαφθείρει
-όπως τώρα-τον κόσμο.
Αυτά, και πάω να… αράξω.
araxtos
Ρε συ αραχτέ, τα κριτήρια της ασφάλειας βάζεις κι
εσύ;Έχεις ασχοληθεί λίγο παραπάνω με τις καταβολές των δημιουργών;;Είσαι σίγουρος ότι ήταν όλοι χασικλήδες;;Για να μην σε ρωτήσω κιόλας, από πότε αυτό είναι μομφή.Κοίτα, η άνεση που μας δίνουν τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε, τουλάχιστον μας παρέχει την δυνατότητα να βάλουμε πιο υγιή κριτήρια από εκείνα της …ασφάλειας!!!
Είναι πολλά τα επιπόλαια που έγραψες.Και με τέτοιο
καιρό που έχει, μάλλον η πλήρης απάντηση παίρνει αναβολή για…αργότερα.Για προβληματίσου κι εσύ όμως λίγο παραπάνω.Σιγά μην απευθυνόταν το ρεμπέτικο στον “κόσμο του”!!! Δηλαδή όλοι εμείς
που γουστάρουμε αυτό το τραγούδι παιρνιόμαστε
για ρεμπέτες;;; Ε, όχι δα!!
Γιώργο Π.,
Ένα σου λέω, “ποτέ μην υποτιμάς την εκάστοτε Ασφάλεια”. Μπας και νομίζεις ότι δεν ήξεραν τι έκαναν; ότι έτσι στο βρόντο μπαγλάρωναν κάποιους που άκουγαν “κάποια” τραγούδια; ή νομίζεις πως δρούσαν μόνοι τους;
Απόδειξη ότι τα τελευταία χρόνια, οι γνήσιοι αντιστασιακοί, αποδεικνύονταν με το αν είχαν φάκελλο στην Ασφάλεια και έτσι εμμέσως πλην σαφώς, οι ίδιοι έδωσαν την πιο σαφή αρμοδιότητα σ’αυτήν να κρίνει - εκ του αποτελέσματος- την αυθεντικότητα της δράσης τους.
Παρ’ ολλα αυτά έχεις δίκιο για το ότι ο καιρός δεν επιτρέπει πολλά-πολλά.
Για τους ρεμπέτες, ναι, βέβαια έγραφαν και τραγουδούσαν για τον κόσμο τους. Μήπως νομίζεις πως “τον καιρό εκείνο” άκουγε ο “καλός κόσμος” ρεμπέτικα; ή μήπως τα “έλεγαν” για μας;
Πάω να …ξανα αράξω.
o araxtos ζητάει απάντηση
ΠΕΝΤΕ ΜΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΑΙΑ
Τραγουδάει: ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ
Ερώτηση:
Ολοι οι στίχοι του τραγουδιού
(Ο τελευταίος στίχος λέει)
“Αν θα κλείσουν τους τεκέδες
Πειραιά Κρεμυδαρού
τότε πια θα κουβαλάω
στη σπηλιά την κουρελού”
ευχαριστώ
Πέντε μάγκες του Περαία
πέρναγαν απ τον τεκέ
ενας είπε απ την παρέα
πα να πιούμε ναργιλέ
μπήκαν μέσα να φουμάρουν
φώναξαν τον τεκετζή
φτιάξε ναργιλέ αφράτο
με περσίας τουμπεκί
δυο τάλληρα τον δίνεις
τρία θα πληρώσουμε
κι αν η γκλάβα θα γεμίσει
θα σε προτιμήσουμε
φουμαράν μα ήταν τζουρα
φώναξαν τον τεκετζή
δεν κατάλαβαν μαστούρα
ηταν σκέτο τουμπεκι
εσυ νόμιζες πως έχεις
τιποτα κορτάκηδες?
ούτε πιτσιρίκια έχεις
μήτε και πρεζάκηδες
πάνω εκεί στο βουναλάκι
έχω ζουλα ναργιλε
πάμε μάγκες να τον πιούμε
να μην πάμε στον τεκέ
αν θα κλείσουν
τους τεκέδες
πειραιά κρεμμυδαρου
τοτε πια θα κουβαλάω
στην σπηλιά την κουρελού
Τό τραγούδι είναι του ΤΣΑΟΥΣ αλλά τραγουδάει ο Καλυβόπουλος ,υπέροχο χασάπικο με τονισμό swing
ηχογραφημένο το 1935.
Ο ΤΣΑΟΥΣ δεν έχει τραγουδήσει ο ίδιος σε δίσκο
ο araxtos ευχαριστεί τον “Σώτο”
και έχει και άλλα ερωτήματα:
“Μηχανικός στις μηχανές”
του ΜΠΑΤΗ
Οι στίχοι
Όπως και “άπαντα” του Μπάτη
σε τίτλους βέβαια (καλοκαιριάτικα)!!
(Επιφυλάσσομαι)
Για να προλάβω μερικές ακόμα ερωτήσεις:
Αν έχεις τη δυνατότητα (μ’ άλλα λόγια 20.000 δρχ.) πάρε τη “Ρεμπέτικη ανθολογία” του Τάσου Σχορέλη. Εκεί θα βρεις τις βιογραφίες των περισσοτέρων ρεμπετών, αλλά και μια καλή “ένδειξη” του έργου τους.
ΑΝ
Το περισσότερο κείμενο πούχω δει γραμμένο για τον κ. Γιώργο Μπάτε είναι (όπως λέει κι ο Αρης) στην Ανθολογία του Σχορέλη.
Μηχανικός στη μηχανή
και ναύτης στο τιμόνι
κι ο θερμαστής στο στόκολο
μ έξι φωτιές μαλώνει. (και όχι με “τσι φωτιές μαλώνει”)
Αγάντα θερμαστάκι μου
και ρίχνε τις φτυαριές σου
μέσα στο καζανάκι σου
να φτιάξουν οι φωτιές σου.
Κάργα ρασκέτα ωχ και λοστός
τον Μπέη να περάσω
και μες στου Κάρντιφ τα νερά
εκεί να πάω να αράξω.
Μα η φωτιά είναι φωτιά
μα η φωτιά είναι λαύρα
κι η θάλασσα μου τα κανε
τα σωθικά μου μαύρα.
(Σουζνάκ - το λένε και Ποιμενικό Μινόρε - από Σί)
KK
Thanks Aris
Θα κάνω…οικονομίες να το πάρω.
Thanks 3 φορές Κώστα!!!
araxtos
Ο τίτλος του είναι “Αναστενάζει η Αθήνα κι ο Πειραιάς” Όταν ανατυπώθηκε το 2005 άλλαξε όνομα. Βαπτίστηκε: “Της φτώχειας το παράπονο”
Σε στίχους και μουσική Χ. Κολοκοτρώνη.
Ηχογρ. 15/11/1966 45" His Master’s Voice Ελλάδος 7PG-3637 Α 7XGA-2619
Μπουζούκια: ΚΑΡΝΕΖΗΣ ΛΑΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
Ανατύπωση: 2005 CD Χ10 Box Set “Γ.Μπιθικώτσης-50 Χρόνια” ℗ Capitol Records 0946 350557 2 6
Αν θέλεις έχω και τους στίχους.
Καλή συνέχεια
2 «Μου αρέσει»