Όπως έχουμε την ενότητα “αγγελίες-ψάχνω συνεργάτη” μπορούμε να ανοίξουμε μία “ανταλλαγή μαθημάτων-υπηρεσιών”. Είμαι σίγουρη ότι ενδιαφέρει πολλούς και την “τρέχουσα τιμή” θα την βρούνε σίγουρα, Περικλή! :)Εγώ το έκανα με ανταλλαγή μαθημάτων ξένων γλωσσών…
Παιδιά μην παίζετε μ’ αυτά.
Από τη στιγμή που υπάρχει το νόμιμο χρήμα, η πληρωμή με προϊόντα ή υπηρεσίες απ’ ότι γνωρίζω απαγορεύται λόγω στέρησης εσόδων του κράτους
από το ΦΠΑ των χρηματικών συναλλαγών.
Στις εποχές που ζούμε μην κάνει κανα ντου η εφορία στο site και ψαχνόμαστε.
Παρεπιμπόντως όμως ρίξτε μια ματιά εδώ : http://www.urantiacenter.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=120%3Aantalagiproiontwnkaipiresiwn&catid=44%3Aeytixismenoianthrwpoi&Itemid=53〈=el
!!! Αυτό μας έλειπε! Αλλά πώς μπορεί να απαγορευτεί η ανταλλαγή; Σου χαρίζω κάτι και μου χαρίζεις κάτι άλλο. Άλλωστε είναι καθιερωμένη πρακτική μεταξύ συλλεκτών (φιλοτελιστών π.χ.). Όπως και να 'χει, ευχαριστούμε που μας το επισημαίνεις, Κούρε.
Τι σχέση έχει ο εσωτερισμός, το ρέικι κλπ. με την ανταλλαγή προϊόντων; Δε μου φαίνεται και πολύ ο χώρος που θα βρει κανείς δάσκαλο μπουζουκιού!
αφού τα ιδιαίτερα είναι μαύρα έτσι κι αλλιώς, δεν νομίζω να τους πειράξει περισσότερο η ανταλλαγή. και θα είχε πολύ θράσος όποιος πήγαινε να “πατάξει” την ανταλλαγή, τη στιγμή που καταφεύγουνε όλο και περισσότεροι σε αυτή επειδή δεν υπάρχει σάλιο από τα μέτρα του κράτους… πάντως είναι κάτι που το κάνουμε χρόνια με επιτυχία και είναι καλό που προωθείται και από εδώ.
επίσης μην ξεχνάμε πως στην αργεντινή του δντ είχαν κυκλοφορήσει δικό τους νόμισμα -και εδώ κυκλοφόρησε αφίσα με λιρέτες εξαρχείων!
O Αλκιβιάδης Μαύρος νομίζω προτεινε την πιο ευκολη και καλή λύση…
Απο δυο τρια βιντεακια να ανεβασει ο καθενας (εννοείται οι εμπειροι μονο) δημιουργήθηκε η βαση των μαθηματων…
Οτι πρεπει για να ξεκινησει ενας αρχαριος…
Εννοείται πως ο δασκαλος δε μπορει να αντικατασταθεί αλλα είναι μια σημαντική βοήθεια.
ΥΓ
Ανταλλάσω μελέτες Η/Μ, αδειοδοτήσεις βιομηχανιών κλπ με 300 μαθηματα μπουζουκιου και κιθαρας… :019:
Αστερι θα γίνω με τοσα μαθηματα…
Πάντως φίλοι, ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο και βάζοντας “ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών” στο Google, έμεινα έκπληκτος από το πόσες ιστοσελίδες προτείνουν κάποιες μεμονωμένες ανταλλαγές και κάποιες άλλες πιο μαζικές και οργανωμένες. Τι να πω. Πιθανώς να γυρίσουμε στην προ χρήματος εποχή.
η αλληλεγγύη βοηθάει, αλλά δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα που δημιούργησαν μια χούφτα άνθρωποι…
θα μιλήσουμε για το μπουζούκι;;
Οπωσδήποτε και είναι ακριβά.Δεν ξέρω βέβαια ποιός τα ζητάει αλλά μέχρι τον Μάρτιο μπορώ να σου πω ότι ο Γρηγόρης ο Βασίλας έπαιρνε 25 ευρώ και επειδή έχω γυρίσει ένα σωρό δασκάλους σας διαβεβαιώνω ότι είναι εξαιρετικός δάσκαλος, με τεράστια μεταδοτικότητα και βέβαια άριστη γνώση του οργάνου.Και λέω μέχρι τον Μάρτιο γιατί μια σοβαρή εγχείρηση που έκανα τότε μ’έχει αναγκάσει να διακόψω προσωρινά.
1 «Μου αρέσει»
Ωραιος ο Γρηγορης…Απο τους αγαπημενους μου και χαιρομαι που βρισκεται στα “λογικα” πλαισια…
Εκ μεταφοράς από άλλη συζήτηση:
Σταθείτε ρε παιδιά, δηλαδή πού βρίσκονται οι τρέχουσες τιμές; Θα έπρεπε ένας άγνωστος δάσκαλος να πάει πιο κάτω από 15 ευρώ; Μου φαίνεται εξωφρενικό. Θεωρώ ότι ένας άγνωστος, ή γνωστός με φιλική τιμή, στα μεν 20 είναι φτηνός, στα δε 25 λογικός. Μάθημα με 15 ευρώ, ούτε του παπά.
Έχω μείνει εκτός πραγματικότητας;
[Τα 30 ευρώ του Θεόφαλτσου αναφέρονται στον Θ. Πολυκανδριώτη και πράγματι, μου φαίνονται πολύ καλή τιμή.]
Δεν έχει σημασία και η διάρκεια του μαθήματος; Αν κάποιος χρεώνει 30 ευρώ για 45 λεπτά μαθήματος, τότε νομίζω ότι είναι πολλά τα λεφτά…
Τώρα αυτό είναι κάπως σχετικό και μη μετρήσιμο. Μπορεί ο ένας να είναι τόσο μεθοδικός ώστε σε 45 λεπτά να σου δίνει όσα ο άλλος θέλει 1 ή 2 ώρες για να τα δώσει, μπορεί όμως κι ο άλλος που είναι λιγότερο μεθοδικός να μην κοιτάει το ρολόι, να σου χρεώνει μία ώρα και να κάθεται όλη μέρα…
Κατά τη γνώμη μου, ο χρόνος και το χρήμα είναι απολύτως μετρήσιμα μεγέθη, καθότι είναι ποσοτικά μεγέθη. Η μεταδοτικότητα, η μεθοδικότητα, η αποδοτικότητα του δασκάλου, η απορροφητικότητα του μαθητή, κλπ. είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά και εκεί συμφωνώ μαζί σου, ότι δεν είναι απολύτως μετρήσιμα.
Πρακτικά μιλώντας λοιπόν, αν ο χρόνος μαθήματος είναι περιορισμένος στα 45 ή 50 λεπτά (χωρίς να εξετάζουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δασκάλου και μαθητή, προς το παρόν) τότε το ζητούμενο είναι, αν προλαβαίνει να εξεταστεί ο μαθητής για τη δουλειά που έκανε στο σπίτι του (homework) και αν υπάρχει η δυνατότητα να παραδωθεί η νέα ύλη, με αρκετά παραδείγματα και ασκήσεις επιτόπου, χωρίς την ασφυκτική πίεση του χρόνου ενός 45λεπτου μαθήματος…
Νομίζω οτι το πρόβλημα ξεκινάει απο την μη υπαρξη οργανωμένων και επίσημων σχολών,κρατικών ή ιδιωτικών,οι οποίες θα προσφέρουν πιστοποίηση και τίτλους σπουδών πάνω στην λα’ι’κή μουσική.Με μπούσουλα αυτές τις σχολές,θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει το πράγμα οχι μόνο σε οτι αφορά το οικονομικό,αλλά και την ποιότητα δασκάλων και συνεπακόλουθα των υπηρεσιών που αυτοί προσφέρουν και κοστολογούν…
@ rodouma: βασικά το ίδιο λέμε. Το θέμα είναι το 45λεπτο (ή η ώρα ή το όποιο διάστημα) να πιάνει τα λεφτά του!
@ Κουτσοκαριώτη: Αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα, που έχει συζητηθεί αλλού στο φόρουμ χωρίς φυσικά να εξαντληθεί. Σε ό,τι όμως αφορά τη σχέση του θέματος με το παρόν θέμα, προχείρως δε συμφωνώ: άλλο οι συστηματικές, κεντρικά οργανωμένες σχολές κι άλλο τα ιδιαίτερα. Πέρα από περιστασιακές εξαιρέσεις, οι πρώτες αφορούν κυρίως κάποιον που θα θέλει να δουλέψει μουσικός. Τα δεύτερα κυρίως τον ερασιτέχνη που θέλει να προσθέσει λίγη μουσική στη ζωή του και τη γενική του παιδεία.
Ασφαλώς αν υπήρχε μια συγκεκριμένη διδακτική παράδοση θα βοηθούσε και τους ιδιαιτεράδες. Και πάλι όμως, τι θα γινόταν στην περίπτωση κάποιου που διδάσκει μια άλλη μουσική, σπάνια στην Ελλάδα και στην μουσικοδιδασκαλική πιάτσα; Πάλι μόνος του θα έπρεπε να αυτοσχεδιάσει τη μέθοδο. Το θέμα είναι να ξέρεις να διδάσκεις, και να ξέρεις φυσικά και το αντικείμενό σου. Και αυτό είναι προσωπική κατάκτηση.
Αυτά προς το παρόν. Κλείνω και καλή σας χρονιά. Σύντομα μαζί σας.
Καλή και δημιουργική χρονιά να έχουμε αδέρφια!
Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος,-οντας νέος στο φόρουμ- αλλά το τόπικ βλέπω οτι είναι “μάθημα ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ με 50 ευρώ”,αρα υποθέτω οτι μιλάμε για την λα’ι’κη μας μουσική,΄στην οποία κι εγώ αναφέρομαι.Κατα την γνώμη μου,εφ’ οσον δεν υπάρχει οργανωμένη διδασκαλία,ο καθένας πλασάρεται ως δάσκαλος μπουζουκιού βασιζόμενος στην όποια πορεία του ως μουσικός,η οποία μπορεί να είναι απο συμπαίκτης μεγάλων ονομάτων,σολίστας ή το παιδί για τους καφέδες,χωρίς εγώ ως μαθητής να μπορώ να αξιολογήσω πραγματικά την αξία του ως παίκτη και δάσκαλου.
Φίλε Κουτσουκαριώτη νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να ξεχωρίσει την αξία ενός δασκάλου. Όπως ξεχωρίζει ένα καθαρόαιμο άλογο από ένα μουλάρι, έναν ταλαντούχο παίκτη του μπάσκετ ή του ποδοσφαίρου και ας μην παίζει μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, έναν δυνατό μποξέρ και ας μην έχει ιδέα από τους κανόνες του μποξ, έναν ταλαντούχο μουσικό ή τραγουδιστή, από έναν μέτριο με ολίγη.
Χρόνια πολλά φίλε PeVen καλή χρονιά! Θα συμφωνήσω στα παραδείγματα για τον μποξέρ και το άλογο…Είναι εύκολο να καταλάβεις την διαφορά.Τους βάζεις και τους δυο αντιπάλους να τρέξουν/πυγμαχήσουν και οποιος κερδίσει,είναι ο καλός…Στη μουσική όμως,και θα συμφωνείς κι εσύ πιστεύω,τα πράγματα είναι λίγο πιό πολύπλοκα.Αν είναι ετσι,τότε μάλλον κάτι λάθος κάνουμε όσοι ακούμε ρεμπέτικο:Με βάση την αναγνωρισιμότητα και την προσέλευση,θα έπρεπε να συνωστιζόμασταν εξω απο τα γνωστά “πολιτιστικά κέντρα” και να πίνουμε νερό στο ονομα του Χ αοιδού,ο οποίος είναι “ΘΕΟΣ ΛΕΜΕΕΕ!!”.Αυτό που λέω,και δεν κομίζω γλαύκα εν Αθήναις,είναι οτι δεν εχουμε την μουσική παιδεία ως λαός για να κρίνουμε σωστά,πόσο μάλλον όταν θέλουμε να μάθουμε ενα όργανο,το μπουζούκι εν προκειμένω.