Μα στα ωδεία ιδιαίτερο δεν είναι το μάθημα; Στα μουσικά σχολεία πάντως, νομίζω ότι είναι.
Υπάρχουν δύο βασικές συγχύσεις.
-Η πρώτη είναι ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν αυτό που αρνούμαστε ως κοινωνία να προσφέρουμε (πχ μουσική παιδεία) , πρέπει ή είναι δυνατόν να το αναλάβει ο εξουσιαστικός μηχανισμός των πάλε ποτέ αστικών -σήμερα υπερεθνικών- καθεστώτων που συκγροτεί τον κρατικό μηχανισμό.
Και ας υποθέσουμε ότι το κράτος αναλαμβάνει να διασώσει και να διαδώσει το λαικό πολιτισμό, ο οποίος έχει πάψει ήδη να είναι λαικός πολιτισμός αν έχει ανάγκη διάδωσης!!! Με βάση πια κριτήρια???
Πραγματικά τρέμω…
'Οπου το κράτος ανέλαβε να διασώσει το λαικό ή τον πολιτισμό εν γένει, προέκυψαν τραγωδίες.
Ο λαικός πολιτισμός αναπαράγεται από τον ίδιο το λαό. Εκτός και αν όπου λαός=κράτος.
Ας κοιτάξουμε πρώτα από όλα τι κάνουμε εμείς, ως υποτειθέμενοι φορείς του λαικού πολιτισμού (ήδη κάνουμε σε αυτό το φόρουμ).
-Η δεύτερη σύγχηση αφορά την ιδιωτική και δημόσια παιδεία. Η δημόσια παιδεία δεν είναι η κρατικά ελεγχόμενη παιδεία. Η παιδεία στη Ελλάδα στο σύνολό της, είναι κρατικά ελεγχόμενη ιδιωτική παιδεία. Και μάλιστα κατά απαίτηση και της αριστεράς. Το περίφημο σύνθημα “Μόρφωση, ειδίκευση, δουλειά για όλους” αποτελεί την πεμπτουσία της ιδιωτικής -αλλοτριώσιμης από την αγορά εργασίας και το κεφάλαιο- παιδείας.
Βεβαίως η συζήτηση είναι τεράστια…
πότε απαίτησε η αριστερά “κρατικά ελεγχόμενη” ιδιωτική παιδεία;;
θα τρελαθούμε τελείως;;
Εγώ πάντως δεν αισθάνομαι σαν κράτος και ας είμαι φορολογούμενος.
Ακριβώς! Θα τρελαθούμε τελείως, γιατί δε μιλάμε με τους ίδιους όρους.
Επίσης γιατί δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη της διάκρισης ιδιωτικής -δημόσιας παιδείας σε μια παράγραφο.
Υποχρεωτικά έγραψα μια προσωπική θέση.
Η αντίθεση του “ιδιωτικού” είναι με το “δημόσιο” και όχι με το κρατικό. Έχει να κάνει με το περιεχόμενο της παιδείας και όχι με το πως χρηματοδοτείται ο οργανισμός που παρέχει την παιδεία.
Όταν λοιπόν καλώ το κράτος να χρηματοδοτήσει την ιδωτική μου-ατομική ανάγκη να γίνω βιρτουόζος του μπουζουκιού, το καλώ να παρέχει “ιδιωτική” παιδεία. Όταν ένα κρατικό πανεπιστήμιο καλείται να εξειδικεύσει φοιτητές για της ανάγκες της αγοράς , παρέχει ιδιωτική (για τις ανάγκες της αγοράς και ατομικές του εργάτη) και όχι δημόσια (για τις ανάγκες της κοινωνίας και της συγκρότησης του δημόσιου χώρου) παιδεία.
Όταν η αριστερά καλεί το κράτος να συνδέσει την παιδεία με την ειδίκευση και την αγορά εργασίας, το καλεί να παρέχει ιδιωτική ως προς τη φύση της -αλλοτριώσιμη παιδεία.
δεν ξέρω ποια αριστερά εννοείς αλλά εδώ υπάρχει απάντηση:
Νομίζω ότι στο κράτος, σ’ όλη την ιστορία της ύπαρξής του, συνυπάρχει η διαχείριση των “δημόσιων” δηλαδή των γενικών υποθέσεων της κοινωνίας, με την εξουσιαστική - ταξική του λειτουργία που είναι και η λειτουργία που το καθιστά “κράτος” και η οποία βέβαια καθορίζει και την “δημόσια” λειτουργία του.
Να όμως που στις μέρες μας το “δίλημα” που προβάλει είναι αν κατά κύριο λόγο το “κράτος” θα σημαίνει: παιδεία, υγεία, στέγη και τροφή, δικαίωμα στην εργασία, κοινωνική διαχείριση των κοινωνικών παραγωγικών πόρων ή θα σημαίνει κατά κύριο λόγο (αν όχι και αποκλειστικά): στρατό, αστυνομία, δικαστήρια, φόρους, μηχανισμό εξασφάλισης της ιδιωτικής κερδοφορίας (ή αλλιώς: της κερδοφορίας του κεφαλαίου - όχι φυσικά για την κοινωνία αλλά για τον εαυτό του).
Μπορεί να αγνοήσει κανείς αυτό το δίλημα, που τελικά είναι δίλημα για τον ίδιο το χαρακτήρα του κράτους και τη γενική οργάνωση της κοινωνίας;
Κατά τα άλλα, νομίζω πάλι ότι είναι μονόπλευρες κάποιες εκτιμήσεις:
Οι ανθρώπινες ανάγκες δεν μπορεί παρά να εκφράζονται σαν ανάγκες ατομικές, επομένως η “χρηματοδότηση” των σπουδών ενός “βιρτουόζου” δεν καθιστά από μόνη για τον λόγο αυτό “ιδιωτική” την παιδεία.
Επίσης, η αριστερά που γνωρίζω δεν “καλεί το κράτος να συνδέσει την παιδεία με την ειδίκευση και την αγορά εργασίας”. Αντίθετα επιμένει ότι η παιδεία πρέπει να υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου και της αγοράς. Αλλά και αυτή η αντιπαράθεση δεν είναι άσχετη από τον τρόπο χρηματοδότησης της παιδείας.
Επειδή έτυχε να ψάξω σήμερα για δάσκαλο στα Χανιά οι τιμές εδώ είναι από 50 μέχρι και 70? το μήνα για ένα μάθημα (όχι ώρα) την εβδομάδα. Στους άσχετους όπως εγώ κάνουν και δύο και τρία μαθήματα τη βδομάδα χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση αρκετοί. Δεν γνωρίζω τις τιμές των ωδείων όπως δεν γνωρίζω και την επάρκεια του δάσκαλου που τελικά έκλεισα. Αν δεν μου κάνει θα τον αλλάξω. Υπάρχουν αρκετοί τελικά.
Το ρεζουμέ όμως της όλης κουβέντας είναι ότι όπως υπάρχουν μπουζούκια για όλα τα πορτοφόλια έτσι υπάρχουν και τιμές δασκάλων.
Αρκεί να ψάξεις.
διάβασα μέχρι τώρα πολλές απόψεις γύρω από το κόστος της εκμάθησης του μπουζουκιού.
με κάποιες συμφωνώ με κάποιες άλλες διαφωνώ τελείως, αλλά πιστέψτε με δεν έχει καμμιά σημασία να επανέλθω διαιωνίζοντας μια κουβέντα που έχει ανομοιογενή χαρακτηριστικά και δεν βγάζει πουθενά.
Στο διαταύτα λοιπόν:
αγαπάμε τον ερασιτεχνισμό; θέλω να πιστεύω ότι ναι!
είναι από τη φύση του ο ερασιτεχνισμός αλληλέγγυος; πιστεύω ότι ναι!
βρισκόμαστε σ’ ένα φόρουμ εξαιρετικά φιλόξενο και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα; Σίγουρα ναι!
έχουμε την τεχνολογία εξαιρετικό εργαλείο ενδοεπικοινωνίας; Πάλι ναι!
τι είναι λοιπόν αυτό που μας εμποδίζει να μάθουμε μόνοι μας με την ιδιότητα του δασκάλου και μαθητή ταυτόχρονα;; Τόσοι γνώστες υπάρχουν εδώ μέσα! τα βίντεο γιατί υπάρχουν; με την οπτικοακουστική μέθοδο ο αρχάριος μπορεί να δει πως να πιάσει τη πένα και τι είδους ασκήσεις και δακτυλισμούς πρέπει να κάνει ανάλογα με το στάδιο που βρίσκεται. Το ρεπερτόριο στο ιντερνετ το έχουμε όλο! Μπορεί να ταξινομηθεί ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας. Για τα ακόρντα έχουμε κιθαρίστες εδώ μέσα που ξέρουν τα πάντα!
Χώρια του ότι θα γνωριστούμε καλύτερα ώστε να μπορέσουμε να συγκροτηθούμε σε μικρές κομπανίες, γιατί το ρημάδι αυτό το όργανο δεν είναι μοναχικό! Δεν είναι η φλογέρα του βοσκού!
Δεν μαθαίνεις ποτέ μπουζούκι --που να χτυπιέσαι πατόκορφα-- αν παίζεις μονάχος χωρίς συνοδεία κιθάρας!!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ;; αν ναι εγώ προσωπικά μπορώ να διαθέσω όλο μου το χρόνο γιατί έτσι ήμουν, είμαι και δεν θ’ αλλάξω!
αν όχι ας επιστρέψουμε στην ιντερνετική μας μοναξιά πληρώνοντας αδρά τα μαθήματα και αναμένοντας -στη καλύτερη εκδοχή- ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα που να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μας!
υγ. ζητώ συγνώμη για την ένταση που βγάζω αλλά δεν διορθώνεται με την προεπισκόπηση…:102:
1 «Μου αρέσει»
Μπράβο, Άλκη!Πολύ καλά τα λες! Αυτό υποστήριξα και στο μπλογκ μου , ( “κι όμως ένας κούκος μπορεί να φέρει την άνοιξη”), σχετικά με την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση,που ειδικά για την εποχή μας είναι θέμα επιβίωσης! Ήδη υπάρχουν στο ιντερνετ διάφοροι σχετικοί ιστότοποι ανταλλαγής υπηρεσιών και αγαθών, μ ενα ψάξιμο στο γκουγκλ μπορεί να τα βρεί ο καθένας (πχ http://genia700euro.pblogs.gr/2011/01/antallagh-proiontwn-kai-yphresiwn-hwris-hrhmata.html, http://www.kala-nea.gr/archives/5004,http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/05/blog-post_12.html κλπ κλπ…).
Μπορεί και μέσα από το φόρουμ να προτείνει κάποιος μουσικός που έχει ελεύθερο χρόνο, δωρεάν μαθήματα, μαθήματα με χαμηλό κόστος ή μαθήματα με ανταλλαγή πχ μπορώ να διδάξω μπουζούκι ,σε αντάλλαγμα ψάχνω δάσκαλο ισπανικών , ή αγγλικών ή μπογιατζή για να βάψω το σπίτι μου κλπ
Είναι καιρός να βγούμε από τον ατομικιστικό μας μικρόκοσμο και τον υπερκαταναλωτισμό και να ανακαλύψουμε τον κοινοτισμό και τον εθελοντισμό, καλό θα μας κάνει σε όλα τα επίπεδα…
Και σαν φόρουμ, όπου καθημερινά επικοινωνούμε με δεκάδες φίλους, θα μπορούσαμε, πιστεύω, να οργανωθούμε περισσότερο σ αυτό τον τομέα, στο πλαίσιο μάλιστα των ενδιαφερόντων και των σκοπών του φόρουμ…αλλά αυτο ίσως θα πρέπει να το αναπτύξουμε σε άλλη ενότητα.
Εγώ απέχω πολύ από το να ξέρω τα πάντα, αλλά ένα κουπί μπορώ να το τραβήξω. Αν βοηθάει.
Μπράβο για την ιδέα σου Άλκη.
Ωραία, δεν ξεκινάμε; Προσφέρω τα πρώτα βήματα σε λαούτο (για αρχαρίους) ή σε τσαμπούνα (για οποιονδήποτε + κατασκευαστικά) σε υδραυλικούς. Έχω 2 τρύπια καλοριφέρ που στάζουν.
Αν πετύχει, θα σας πω και τι θέλω να φτιάξω στο αυτοκίνητο.
(Κυριολεκτώ, δεν κάνω πλάκα. Αν το βλέπετε ρεαλιστικό, ας ανοίξουμε και καινούργια σελίδα.)
Αλλά ρε παιδιά, οι μεροκαματιάρηδες δάσκαλοι πώς θα ζήσουν;
Πιστεύεις Περικλή ότι είναι λίγοι οι μεροκαματιάρηδες δάσκαλοι που δεν έχουν δουλειά λόγω της κρίσης κι από το να στάζουν τα καλοριφέρ τους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τον υδραυλικό (που ούτως ή άλλως κοστίζει περισσότερο από τον δάσκαλο μουσικής, σε βεβαιώ…) θα προτιμούσαν να ανταλλάξουν τις υπηρεσίες του μ ένα μάθημα?? Δυστυχώς, οι περικοπές σε περίοδο κρίσης αρχίζουν από τα μαθήματα και την ένδυση για να τελειώσουν στην διατροφή…
Υποθέτω ότι αν εγώ κοστολογώ τη δουλειά μου Χ ευρώ την ώρα κι ο άλλος Ψ ευρώ, θα κάνουμε τόσα μαθήματα ώστε να πατσίσουμε.
Αν αρχίσει στ’ αλήθεια να δουλεύει αυτό το σύστημα, υπάρχει και ο πιο συστηματικός τρόπος: βγαίνει κάτι σαν μάρκα, και το κάθε προϊόν ή υπηρεσία πληρώνεται με τέτοιες μάρκες. Σ’ αυτή την περίπτωση προσφέρω μαθήματα και σε ηλεκτρολόγους ή πατωματζήδες, που δεν τους έχω ανάγκη, και με τις μάρκες που θα πάρω πληρώνω μετά τον υδραυλικό…
παιδιά, εγώ προτείνω να περιοριστούμε στα μαθήματα μουσικής διδασκαλίας μιας και βρισκόμαστε σε φόρουμ μουσικό! Αν το πλατιάσουμε με την αυτοοργάνωση των μαζών θα πελαγώσουμε και δεν θα βγάλουμε νόημα!
δεν νομίζω επίσης ότι θα κινδυνέψει το εισόδημα των δασκάλων του μπουζουκιού από μια ερασιτεχνική προσπάθεια!
αυτό που λέω προωθεί κυρίως τη δημιουργία μικρών ερασιτεχνικών σχημάτων που κατά τη γνώμη μου είναι ο καλύτερος δάσκαλος!
ο pepe μου θύμσε τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό…με δύο αυγά απ΄το κοτέτσι αγόραζα για τον πατέρα μου δέκα τσιγάρα χύμα ‘‘Τέλειον’’ παρακαλώ! Οταν μεγάλωσα …εμαθα οτι αυτό λέγετε κλιρινγκ!
Κι όμως το σύστημα της ανταλλαγής το εφάρμοσα μια χαρά. Για ένα διάστημα συναντιόμασταν με έναν φίλο μουσικό. Εκείνος μου έκανε μαθήματα σαζιού και εγώ μαθήματα αγγλικών. Δύο ώρες τη φορά, μία ώρα για τον καθένα.
Μπράβο, Διονύση! Αυτό ακριβώς εννοούσα κι εγώ! Δεν είναι δύσκολο και δε νομίζω ότι γίνεται ζημιά στους δασκάλους, μπορούν να επωφεληθούν κι αυτοί… Κι αφού είμαστε μουσικό φόρουμ, νομίζω πως μπορούμε να έχουμε πολύ μεγάλη επιτυχία σ αυτού του είδους την “ανταλλαγή”!
Εγώ δεν το ανέφερα ως αστείο… η ξερω΄γω να κάνω λίγη πλάκα. Η μέθοδος αυτή, ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην επαρχία της εποχής εκείνης. Πάντως την πρόταση του Αλκη τη βρίσκω άκρως ενδιαφέρουσα , και εφικτή!
Η πρότασή μου ισχύει. Δεκτοί και ηλεκτρολόγοι/καθρεφτάδες αυτοκινήτων. Μόνο σοβαρές προτάσεις. Φωτό απαραίτητη. Περιοχή Παγκράτι.
Υ.Γ. Το «Οβελίξ και Σια» το 'χετε διαβάσει;
-Τιμή: δύο μενίρ.
-Πόσο μας κάνει σε ψάρια;
-Δεν ξέρω την τρέχουσα τιμή του αγριογούρουνου.