Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει σωστός καβαλάρης εξ αποστάσεως…
Προφανώς και εξ αποστάσεως δεν γίνεται.
Αλλά, κι εγώ θα σου πρότεινα να μιλήσεις με τον οργανοποιό σου πρώτα. Κάτι είχε λογικά στο μυαλό του κι έκανε έτσι τον καβαλάρη.
Πάντως, νομίζω πως η χροιά -η βασική φωνή του οργάνου- ναι μεν ωριμάζει κι εξελίσσεται με τον καιρό και μπορεί ελαφρώς να μεταβληθεί με μικροεπεμβάσεις σε καβαλάρη, τάστα κτλ, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει εντελώς. Αν δεν σου αρέσει ο ήχος ως χροιά, άλλαξε μπουζούκι…
Την παράμετρο του πάχους του καβαλάρη την θέσαμε επι τάπητος και την αναλύσαμε. Τί γίνεται όμως με το υλικό (έβενος, παλίσανδρος) αλλά κυρίως με το μήκος του καβαλάρη; Πως επηρεάζει η αλλαγή του μήκους διατηρώντας το πάχος σταθερό; Όλες αυτές οι παράμετροι είναι ανεξάρτητοι απο το σχήμα - μέγεθος του καπακιού και την κατασκευή και χωροθέτηση των καμαριών;
Επειδή στην οργανοκατασκευή παίζει μεγάλο ρόλο η κοινή λογική,νομίζω οτι πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις στα θέματα που βάζει ο Μιχάλης, ξεκινώντας απο το ρόλο του καβαλάρη στα έγχορδα, που είναι η μεταφορά της ενέργειας της χορδής ( παλμός- δόνηση) στο καπάκι . Αυτο συνεπάγεται οτι μικρότερη μάζα καβαλάρη = μεγαλύτερη, ή πιο απρόσκοπτη μεταφορά αυτης της ενέργειας στο καπάκι
Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα ,όπως πχ στην κλασική κιθάρα οι κατασκευαστές προσέχουν και το βάρος (εκτός απο τη μάζα ) να μην ξεπερνά ένα συγκεκριμένο όριο.
Σαφώς, μεγαλύτερη πυκνότητα και σκληρότητα ξύλου ευνοεί αυτη την απρόσκοπτη μεταφορά ενέργειας που ανέφερα πριν. Παλίσανδρος , έβενος μπουμπίνγκα, κοκομπόλο και άλλα ξύλα ανάλογης πυκνότητας και σκληρότητας επιλέγουν συνηθως οι κατασκευαστές προκειμένου να πετύχουν αυτή τη ‘‘χρυσή τομή’’ στην αναλογία μεταξύ βαρους -μάζας και αγωγιμότητας της ενέργειας που μεταφέρουν οι χορδές.
Πρέπει εδω βέβαια να επισημάνει κανεις οτι στην καλύτερη λειτουργία- αποστολή του καβαλάρη μπαίνουν κι άλλες παράμετροι όπως α) το πόσο τέλεια εφάπτεται και πατάει πάνω στο καπάκι ο καβαλάρης (αφορά τα όργανα με κινητό καβαλάρη), β) η επιλογή της θέσης του πάνω στο καπάκι που έχει άμεση σχέση με την κλίμακα του οργάνου ,γ) το συνολικό ύψος του καβαλάρη και η σωστή γωνία κλίσης χορδών- μάνικου κλπ.
Για το θέμα που βάζει ο Μιχάλης πώς επηρεάζει η αλλαγή του μήκους, διατηρώντας το πάχος σταθερό, έχω να πώ (απο τις προσωπικές μου παρατηρήσεις στη οργανοκατασκευή) οτι α) πολύ μεγάλου μήκους καβαλάρης εμποδίζει το καπάκι να πάλλεται ελεύθερα και β) πολύ μικρός σε μήκος καβαλάρης μπορεί υπο προυποθέσεις να δημιουργήσει βαθούλωμα στο σημείο που πατάει ο καβαλάρης γ) δεν υπάρχει στο θέμα αυτό μια ''σταθερά ‘’ ο μάστορας κρίνει κατα περίπτωση και επιλέγει τόσο το υλικό όσο και το σχήμα , όσο και το μήκος του καβαλάρη και δέν ειναι λίγες οι περιπτώσεις που πειραματίζεται με διάφορετικούς καβαλάρηδες μέχρι να έχει το επιθυμητό ηχητικό αποτέλεσμα, που όπως πάρα πολύ σωστα αναφέρθηκε προηγουμένως, μπορεί να αλλάξει σε αξιοσημείωτο βαθμό με την τοποθέτηση ενος καταλληλότερου (άς τον χαρακτηρίσουμε έτσι) καβαλάρη.
Φίλε Νίκο, εξαιρετική η ανάλυση σου, και εν ολίγοις επιβεβαιώνει όλα αυτά τα οποία “υποπτευόμουν” ότι ισχύουν. Σε τελική ανάλυση το υλικό του καβαλάρη, το μέγεθος, το πλάτος, το ύψος, ακόμη και η αναλογία ξύλου/προς κόκκαλο μπαίνουν ως παράμετροι σε μια εξίσωση μοναδική για κάθε όργανο - όχι ανεξάρτητη απο τα μεγέθη της υπόλοιπης κατασκευής - και που προσδίδουν τον “χαρακτήρα” του. Κατ’ αυτήν την έννοια θεωρώ πως δεν μπορούν να υπάρχουν γενικεύσεις ούτε και τυπικοί κανόνες σε ό,τι αφορά τον καβαλάρη και την κατασκευή του. Απλά ο κάθε μάστορας “καταλήγει” σε κάποιες παραμέτρους κατασκευής και αυτές εφαρμόζει…