Αν καποιος φιλος γνωριζει τα λογια του τραγουδιου θα του ημουν υποχρεος
Λάου-λάου το πηγαίνεις,
λάου-λάου το πηγαίνεις,
να ξαναγινώ εργένης,
να ξαναγινώ εργένης.
Μα κι εγώ στο αναγγέλω,
μα κι εγώ σου το αναγγέλω,
θέλε με για να σε θέλω,
θέλε με για να σε θέλω.
Κάνεις “κρα” για το στεφάνι,
κάνεις “κρα” για το στεφάνι,
μα ο νους σου πάει σεργιάνι,
τρέχει ο νους σου στο σεργιάνι.
Να σε πάρω ή να σ’ αφήσω,
θα σε πάρω ή θα σ’ αφήσω,
μόνον εγώ σαν το θελήσω
κι όποτε τ’ αποφασίσω.
Κοίταξε μυαλό να βάλεις,
κοίταξε μυαλό να βάλεις,
πριν τα πάρεις υπό μάλης,
μη στα δώσω υπό μάλης.
Κι αν ποτέ συναντηθούμε,
κι αν ποτέ συναντηθούμε,
τότε θα τα ξαναπούμε,
τότε θα λογαριαστούμε,
τότε θα τα ξαναπούμε,
τα στερνά σου σαν θα δούμε.
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ πολύ .
ΜΑΚ
Γιά την ιστορία το “Λάου λάου το πηγαίνεις” του Γιώργου Μουφλουζέλη αντιγράφει την μελωδία του
“Είσαι πόντος έξτρα έξτρα” του Γρηγόρη Ασίκη.
Το λαου λαου απο τον Γιωργο Μουφλουζελη,ο οποιος μιλαει και για την ζωη του!!!
Τού τραγουδιού που λέει ο Μουφλουζέλης στο βίντεο -που αρχίζει: “κρατώντας απ’ το χέρι το παιδί του…”- ποιος είναι ο τίτλος; Γνωρίζει κάποιος;
“Κρατωντας απ` το χερι”, Μουφλουζελης Γ. , ετος 1988 (απο την εκπομπη του καναλιου 4 Αγγλιας
Music of the Outsiders) = απο τα αρχεια του rebetiko.sealabs.net …
Δεν θυμίζει λίγο το προπολεμικο “Απο σένα τι ζηλεύω” του Τσιτσάνη;
Στα δικα μου αυτια Δημητρη , δεν μοιαζει καθολου και το λεω διοτι το προαναφερθεν τραγουδι
του Μουφλουζελη , μου αρεσει “τρομερα” …
Μοιαζει με ενα αλλο , που το ερμηνευει η Μ.Φαραντουρη με εναν ξενο τραγουδιστη και λεει στο
ρεφρεν οτι “η ελπιδα ειναι μαυρο κι απιαστο πουλι” …
Είναι το [b][u]“Σαν το μετανάστη”.[/b][/u]
"Σαν το μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις, δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή.
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί
κάθε ώρα τρόμος, πόνος και κραυγή
και σ’ ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει
αχ, δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή
κλαις κι αναστενάζεις, λευτεριά φωνάζεις
μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί".
Του Τούρκου συνθέτη Ομέρ Ζιλφί Λιβανελί, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, σε ερμηνεία της Φαραντούρη.
Τους άκουσα το 2003 σε περιοδεία του Λιβανελί στη χώρα μας να το ερμηνεύουν μαζί με τη Φαραντούρη…
Τους το ζητήσαμε και στο τέλος του προγράμματος, όπου και το ξαναείπαν και στα τουρκικά και στα ελληνικά
και ο Λιβανελί μάλιστα το έπαιξε με το σάζι του.
Όρθιοι όλοι μας τους παρακολουθούσαμε συνοδεύοντάς τους στο τραγούδι…
Θυμάμαι το Λιβανελί δακρυσμένο…
Την κασέτα, δε, με τα τραγούδια του Λιβανελί ερμηνευμένα από τη Φαραντούρη, την έχω λιώσει εδώ και χρόνια…
Υ.Γ. Σόρρυ για το οφ τόπικ, παιδιά…
Κρατώντας απ’ το χέρι το παιδί του - Δημ. Κόκκος 1891
Ακούστε.
Και η εκτέλεση το Μουφλουζέλη με παραλλαγές στους στίχους
4 «Μου αρέσει»
Από σχόλιο στο ΥΤ, στο βίντεο του Μουφλουζέλη:
Η πορεία που έχουν κάποιες μελωδίες στον χρόνο και στον τόπο σε ξαφνιάζει πολλές φορές. Άντε πες μου εσύ τώρα, πώς έφτασε αυτό στον τζουρά του Μουφλουζέλη χασάπικο, με το ταξιμάκι του.
Το κομμάτι προέρχεται από οπερέτα του 19ου αιώνα, η ηχογράφηση του Μουφλουζέλη είναι περίπου 100 χρόνια μετά, και το σχόλιο εκφράζει κι εμένα.
3 «Μου αρέσει»
Εγώ αυτό που θέλω να επισημάνω, με την έννοια όχι ότι είναι κάτι καινούριο, αλλά το τι πλέξιμο και μπλέξιμο γίνεται ανάμεσα στα διαφορετικά είδη μουσικής. Όπως ξέρουμε ο Μανέτας έπαιζε με το μπουζούκι του και “ευρωπαϊκά” κομμάτια. Ο Γκόγκος πήρε το παρατσούκλι “Μπαγιαντέρας” από γερμανική οπερέτα. Σκέψου τώρα πως το άκουσε ο Μουφλουζέλης και του έμεινε σαν μελωδία και το έκανε τραγούδι μεταγενέστερα.
Έτυχε να βρω κάτι δίσκους γραμμοφώνου που είχαν οι προπαππούδες στο σπίτι τους.
(Φώτη θα ανεβάσω ετικέτες σύντομα). Βέβαια ήταν από την δεκαετία του ‘50. Απ’ ότι είδα όμως τα τραγούδια που γλεντούσαν ήταν και ρεμπέτικα - λαϊκά αλλά και ελαφρά.
Μάλλον όταν ο κόσμος καθόταν να γλεντήσει δεν υπήρχαν στεγανά στα τραγούδια. (Το αντίθετο από τις δικές μας μαζώξεις 
). Άρα για τον Μουφλουζέλη ήταν φυσιολογικό να πάρει την μελωδία.
3 «Μου αρέσει»
Δεν επορώ γενικά για το γεγονός. Και επί των ημερών μας έχω ακούσει, σε πανηγύρι με ζουρνάδες, να παίζουν την Πριγκιπέσσα του Μάλαμα. Καθώς επίσης, αλλού, και τραγούδια από οπερέτες εκατό+ ετών (που είχαν όμως ενσωματωθεί στο παραδοσιακό ρεπερτόριο τότε, και έμειναν, δεν είναι πρόσφατες προσθήκες).
Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει μεγάλη χρονική απόσταση: ο Κόκκος πέθανε, διαβάζω, το 1891, άρα ανέβασε την οπερέτα το αργότερο τότε. Ο Μπαγιαντέρας έζησε 1912-1991. Για πόσες δεκαετίες συνέχισε το τραγούδι από την οπερέτα να ακούγεται, είτε σε παρέες, είτε από επαγγελματίες, είτε από δίσκους;
Εντάξει, προφανώς η απάντηση είναι «για πολύ καιρό». Δεν είναι κάτι το υπερφυσικό, αλλά δεν παύει να είναι αξιοπερίεργο.
3 «Μου αρέσει»
Το ωραίο κατά τη γνώμη μου είναι ότι ο Μουφλουζέλης κρατάει τον ίδιο τίτλο με το τραγούδι του Κόκκου. Και αυτό δείχνει και τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόντουσαν.
Από την άλλη Περικλή, μπορεί η οπερέτα να μην ξαναπαίχτηκε, αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι πέρασε στο Αθηναϊκό Λαϊκό τραγούδι και έτσι το τιτλοφορεί ο αναρτητής στο youtube.
Μου θυμίζει την περίπτωση του “Μπαρμπαγιάννη Κανατά”. Εντάξει σε αυτό υπάρχει και η ταινία που παίζεται κατά καιρούς, αλλά και να μην ξαναπαιζόταν, το τραγούδι έχει μείνει.
4 «Μου αρέσει»
Ο Μπαρμπαγιάννης κανατάς είναι από οπερέττα;
Εδώ πάντως είναι άλλη, πάλι, η περίπτωση των διαδρομών του τραγουδιού. Δεν το 'χω ψάξει επιστημονικά, θυμάμαι όμως από τα παιδικά μου αναγνώσματα το εξής:
Η Π. Δέλτα έχει γράψει ημιαυτοβιογραφικά τον Τρελαντώνη (ο οποίος ήταν ο αδερφός της). Θυμάμαι λοιπόν ότι κάπου σοτ βιβλίο εμφανίζεται ο ίδιος ο Μπαρμπαγιάννης ο κανατάς, που ήταν γνωστός τύπος στην Αθήνα της εποχής, και κάπου στην ιστορία, χωρίς να θυμάμαι λεπτομέρειες, αναφέρουν και το τραγούδι. (Μάλλον πρέπει να συζητάνε τα παιδιά κάτι του τύπου «δηλαδή στ’ αλήθεια γι’ αυτόν τον Μπαρμπαγιάννη λέει το τραγούδι;» ή «δηλαδή στ’ αλήθεια αυτός ο πλανόδιος με το ψαθάκι βάζει τις Κυριακές ψηλό καπέλο και παπούτσια λαστιχά και κάνει περίπατο στο Ζάππειο;» - κάτι τέτοιο).
Ήταν μικρή η Αθήνα τότε. Όλοι ήξεραν όλους, άρα όλοι ήξεραν και τον Μπαρμπαγιάννη τον κανατά. Τον εμπέδωναν καλύτερα χάρις στο τραγούδι, εμπέδωναν και το τραγούδι καλύτερα επειδή έβλεπαν όλη την ώρα τον ίδιο τον Μπαρμπαγιάννη, κι έτσι το τραγούδι ρίζωσε κι έμεινε για καιρό στις παρέες και τις ταβέρνες.
Νομίζω ότι ειδικά γι’ αυτό το τραγούδι η ηχογράφηση δεν άλλαξε πολλά. Ακόμη κι εγώ, καμιά εκατοστή χρόνια μετά, προφορικά το έμαθα. Την ηχογράφηση την πρωτοάκουσα πολύ αργότερα.
Ο Μπαρμπαγιάννης Κανατάς είναι βασισμένο σε ιταλική καντσονέτα και γράφτηκε από τον βαυαρό Ανδρέα Σάιλερ αρχιμουσικό της στρατιωτικής μπάντας, (κατά μία εκδοχή), ή από άγνωστο κατά δεύτερη.
Το τραγούδι γράφτηκε και παιζόταν όταν ζούσε ακόμα αυτός ο ιδιόρρυθμος τύπος της Αθήνας, αλλά σε δίσκο βγήκε από την Ελβίρα ντε Ιντάλγκο και τον Γιάννη Αγγελόπουλο το 1933 και από τον Πέτρο Επιτροπάκη το 1934.
Η ομώνυμη ταινία κυκλοφόρησε το 1957.
Και υπάρχει και στο εικονικό μουσείο του αρχείου Κουνάδη από τον Κυριακό και τον Καμβύση σε ηχογράφηση του 1931. Εδώ φαίνεται ότι την μουσική την έχει γράψει ο Καμβύσης? Πάντως γράφει ότι: "είναι διασκευή του ιταλικού τραγουδιού “Mariannina"του Ferri ; με ελληνικούς στίχους”.
https://www.vmrebetiko.gr/item/?id=4506