Θα ξεκινησω ενα ανατρεπτικο θεμα με αφορμη (αλλα και γιατι οχι και αιτια) τον κ.Κ.Παπαπαναγιωτου,τον οποιο παρακολουθησα σε καποιο αφιερωμα που ειχε γινει στα Ιωαννινα για τον Β.Τσιτσανη…θαυμασα ομολογω και τον μουσικο χαρακτηρα και υφος του αλλα με εξεπληξε η απολυτα ‘‘ανορθοξη’’ τεχνικη του ειδικα στο αριστερο χερι οπου σχεδον εχει καταργησει τον δεικτη και χρησιμοποιει κατα κορον τον αντιχειρα! :109:
Δειτε σχετικα http://www.youtube.com/watch?v=3EkgF_UfrS0&feature=share
Απο εκει λοιπον δραττω την ευκαιρια και αντιπαραθετω αυτο που ειδα και ακουσα σε προηγουμενο θεμα μηνων οπου ειχα θεσει τον προβληματισμο περι χειρισμου πενας και κινησης του καρπου,σωστης θεσης του μπουζουκιου στο σωμα μας κλπ.
Εκει βεβαια οι αποψεις ησαν αντιφατικες και μαλλον χωριστηκαμε σε 2 στρατοπεδα ή και ισως ενα ακομη πιο ενδιαμεσο εξ ου και το θεμα ειχε αναπτυχθει ιδιαιτερα απο τα μελη…αλλα τελικα μηπως αυτοι που υποστηριζαν ‘‘παιξε οπως ξερεις,παιξε οπως νιωθεις,παιξε οπως σου βγαινει και ερχεται’’ ειχαν δικιο?
Μηπως οι κανονες περι τεχνικης ειναι απλα ενας μπουσουλας αλλα τιποτα δεν ειναι απολυτο και συγκεκριμενο…και τελικα ισως δεν υπαρχει ‘‘ταβανι’’ οπως καποιοι υποστηριζαν αν δεν ακολουθουμε τους κανονες αυτους?
Ο συγκεκριμενος οργανοπαικτης αποδεικνυει αυτο ακριβως…θα χαρω να τιμησει το θεμα και ο ιδιος (καθοτι γνωριζω οτι ειναι μελος της παρεας μας) και να μας προσφερει την αποψη του,οπως και να του ζητησω προκαταβολικα συγνωμη για την χρηση του ονοματος του ως εναρκτηριο της συζητησης…αλλα πραγματικα ειναι ενας ξεχωριστος μουσικος στην τεχνικη του και αυτο εκμεταλλευτηκα ωστε να εντεινω αυτο που ηθελα να θιξω…
Καλησπερα σε ολους.Φιλε bourbou,ας ξεκινησω πρωτα απο εσενα.Σε καμια περιπτωση δεν θα πρεπει να μου ζητας συγνωμη οσον αφορα το ονομα μου,αντιθετως σ’ευχαριστω πολυ για τα λογια σου.Απο τη στιγμη που εκθετω το ονομα μου σε αυτο το φορουμ ο καθενας μπορει να το σχολιαζει οπως αυτος θελει,ειτε θετικα,ειτε αρνητικα.Σεβαστη η αποψη του καθενος εδω μεσα,ειτε καλη ειτε κακη.Παμε παρακατω.Θα σταθω λιγο στο ζητημα του ‘’ μουσικου χαρακτηρα’’ που πολυ σωστα το εθεσες.Θα πρεπει καποια στιγμη να μαθουμε να κοιταμε μονο με σεβασμο οποιοδηποτε μουσικο οργανο που κραταμε στο χερι μας.Πανω απ’ολα θα πρεπει να ξερουμε οτι δεν εχουμε δικαιωμα να ασελγουμε πανω σε τραγουδια που μας αφησαν οι προηγουμενοι.Αν θελουμε να ‘‘βιασουμε’’ τραγουδια θα πρεπει να το κανουμε σε δικα μας και οχι στων αλλων.Οσο αφορα το μπουζουκι,για μενα,θα πω οτι πριν δημιουργησω την υπεροχη οικογενεια που εχω τωρα,η ζωη μου ηταν μονο το μπουζουκι και τιποτε αλλο.Ειμαι αυτοδιδακτος,δεν ξερω απο θεση-αρση,δεν ξερω απο δρομους,δεν ξερω μουσικη,δεν ξερω απο δακτυλοθεσια.Ξερω μονο τι θελω.Το 2001 ειχα ενα ατυχημα στο αριστερο χερι ( ξυλουργικο μηχανημα ) με αποτελεσμα να χασω οριστικα τον δεικτη,τον παραμεσο και τον μεσο τα οποια αυτη την στιγμη εχουν μονο διακοσμητικο ρολο.Σε καμια περιπτωση δεν σκεφτηκα να τα παρατησω.Ετσι αποφασισα να παιξω με τον αντιχειρα και το μικρο ( το μικρο ευτυχως το χρησιμοποιουσα παλιοτερα ως τετραχορδος…αστειευομαι φυσικα επιρεασμενος απο το θεμα ‘’ το τεταρτο δαχτυλο’’ ).Την εξελιξη αυτη την θεωρω απολυτως φυσιολογικη,ειμαι ανθρωπος,ο καθενας θα εκανε ακριβως το ιδιο απο τη στιγμη που αγαπαει αυτο που κανει.Προσωπικα δεν ξερω τι ειναι σωστο και τι λαθος επανω στο οργανο.Σε καμια περιπτωση δεν αναιρω την διδασκαλια και το εργο των δασκαλων.Ο καθενας μπορει να μαθει οπως αυτος θελει.Ομως σε καμια περιπτωση δεν θα μαθει αν δεν το αγαπησει,αν δε βγαλει την ψυχη του,αν δε το σεβαστει.Οπως εχω αναφερει και σε ενα αλλο θεμα,εμενα προσωπικα με ενδιαφερει τι ακουω και οχι τι βλεπω.Κοινως,παιξε μου,να σου πω ποιος εισαι.Συγνωμη αν εγινα κουραστικος,αλλα εκανα την παρεμβαση γιατι μου το ζητησες και οφειλω να σε ευχαριστησω και παλι για τα καλα σου λογια,τιμη μου.Καλη συνεχεια παιδια.
Τα σέβη μου και τον θαυμασμό μου Κώστα!
Αν περισσεύει η ψυχή…
πολύ εκφραστικό και καθαρότατο παίξιμο! και κάποιοι τα παρατάμε στην πρώτη δυσκολία…
πάντως φίλε μπουρμπού, εγώ βλέπω άρτια τεχνική στο δεξί, και στο αριστερό επίσης -μόνο που εκεί έγινε η απαραίτητη προσαρμογή.
και ένα αντίστοιχο παλιό θέμα, που αφορά το δεξί χέρι.
Θα ευχαριστησω τον Κωστα Παπαπαναγιωτου για τα αμεσα αντανακλαστικα του οσο και για τις εξηγησεις που μας εδωσε που υποκρυπτουν μια προσωπικη ιστορια,η οποια αν μη τι αλλο παρα μονο πιο σπουδαιο και σημαντικο τον ανεδειξε στα ματια μου για το πεισμα και την αγαπη του για το οργανο.
Αυτο δειχνει οτι ολα ξεκινανε απο τη ψυχη και καταληγουν στη χορδη,οπως σωστα επισημανε ο Δ.Μυστακιδης.
Τα δαχτυλα,τα παραδαχτυλα,τα γαντια και τα βατραχοπεδιλα μαλλον σχηματικη πολυτελεια και ενας βασικος οδηγος ειναι…αλλωστε ολοι συμφωνουμε να μη κυκλοφορουμε γυμνοι στο δρομο αλλα δε φοραμε τα ιδια ρουχα…
‘‘πολύ εκφραστικό και καθαρότατο παίξιμο! και κάποιοι τα παρατάμε στην πρώτη δυσκολία…
πάντως φίλε μπουρμπού, εγώ βλέπω άρτια τεχνική στο δεξί, και στο αριστερό επίσης -μόνο που εκεί έγινε η απαραίτητη προσαρμογή.’’
Φιλε liga θα συμφωνησω μαζι σου σχετικα με το οτι το παιξιμο ειναι εκφραστικο και καθαροτατο,θα συμφωνησω οτι καποιοι τα παραταμε επειδη δε μας βγαινει μια νοτα,αλλα δεν θα συμφωνησω στο θεμα ‘‘αρτιας’’ τεχνικης θεωρωντας αυτη οπως οι δασκαλοι την περιγραφουν…συμφωνα με αυτες τις διδαχες ο κυριος Παπαπαναγιωτου θα επρεπε να το εχει παρατησει το οργανο καθως ‘‘ποτε δε θα καταφερει να παιξει’’ οπως πολλοι λενε…
εγω βλεπω ενα τελειως ανορθοδοξο παιξιμο στο αριστερο και επισης κατι πολυ διαφορετικο στο δεξι εχοντας σχεδον ξαπλωμενο το μπουζουκι στα γονατα…
αλλα ειτε με τον εναν τροπο,ειτε με τον αλλο,αυτος ο ανθρωπος καταφερνει να κλεινω τα ματια και να μαγευομαι…
αρα εμενα μου περισσευει αν ακομη επαιζε και χωρις χερια!
+1
Υποκλίνομαι και εγώ σε αυτό που είδα και άκουσα. Τα ολόθερμα συγχαρητήρια και σέβη μου, Κώστα.
“Ο καθενας μπορει να μαθει οπως αυτος θελει.Ομως σε καμια περιπτωση δεν θα μαθει αν δεν το αγαπησει,αν δε βγαλει την ψυχη του,αν δε το σεβαστει.Οπως εχω αναφερει και σε ενα αλλο θεμα,εμενα προσωπικα με ενδιαφερει τι ακουω και οχι τι βλεπω.”
Στα παραπάνω λόγια του Κώστα εμπεριέχονται τα πάντα,για την ζωή και την μουσική .
Η αγάπη.
Ο σεβασμός.
Η ψυχή.
Είναι τα στοιχεία που δεν διδάσκονται,τα έχεις η δεν τα έχεις.
Η έλλειψη των παραπάνω στοιχείων από μεγάλους σημερινούς δεξιοτέχνες ακούγετε από πολύ μακριά.
Χαιρετώ σε Κώστα ταπεινά,από καρδιάς.-
Υποκλίνομαι Κώστα ! Οταν υπάρχει ταλέντο κ@vλα και γουστάρουμε πολύ εχουμε τέτοιο αποτέλεσμα !Να΄σαι καλά φίλε!
Δεν γνωριζω τον μπουζουξι, αλλα κατα εμενα παιζει με ψυχη, εαν και με διαφορετικο τροπο πιασιματος
αν παρατηρησεις τα δαχτθλα του ειναι καπως παραμορφωμενα απο καποιο ατυχημα εχω διαβασει και αλλου γιαυτον…δες πως χρησιμοποιει τον μεγαλο δαχτυλο…
Εδώ (συγχωνευμένο θέμα) μα και σε πολλές σελίδες του φόρουμ θα τον δείτε. Είναι το εκλεκτό μέλος του φόρουμ @kostaspapapanagioto1
Μήνυμα από τη συντονιστική ομάδα: Τα δύο θέματα συγχωνεύτηκαν
κυριε κωστα ειστε πολυ ωραιος παιχτης…εχετε χαρακτηριστικη αυθεντικη ρεμπετικη πενια…επισης περα απο το παιξιμο και την μοναδικοτητα που εχετε στην δακτυλοθεσια στο οργανο…πιστευω οτι και το στυλ που εχετε οταν για παραδειγμα καθεστε στην καρεκλα και παιζετε μου βλεπω την εικονα ενος κανονικου ρεμπετη…
Αν ποτέ γινόταν μιά μάζωξη των κορυφαίων μπουζουξήδων, θα έπρεπε πριν ξεκινήσουν να καθίσουν όλοι προσοχή μπροστά στον Κώστα Παπαπαναγιώτου και ύστερα να παίξει ο καθένας ότι ξέρει.
Υποκλινομαι…
Μπράβο Γιώργη !!!
Είπες το σωστό ! πολλές φορές κλαίω όταν τον ακούω να παίζει …
Σκύβει με αγάπη στο μπουζουκάκι του και “υποφέρει” όταν μας
παίρνει στα ταξίδια του, γιατί παίζει με ψυχή και καρδιά !
Τέτοιους μουσικούς έχει ανάγκη το ρεμπέτικο για να επιβιώσει !!!
'Οσο για τις “δακτυλικές ακροβασίες”, για μένα είναι ανύπαρκτο είδος
και αν υπάρχουν ακόμα, πρέπει ο μουσικός να ξέρει να τις χειρίζεται
με “χειρουργική ακρίβεια”, αλλιώς χάνει την ουσία, χάνει το δρόμο του !
Σ’ ένα βράχο φαγωμένο…