Ένα σπάνιο κομμάτι (1940) στο όνομα του Παγιουμτζή.
Το οργανικό ζεϊμπέκικο μέρος, το παίζει ο Δελιάς στο “κλείσιμο” του Ραστ Νεβά Μανέ που τραγουδάει ο Στράτος σε προγενέστερη ηχογράφηση (1937).
Ίσως να πρέπει, άτυπα, να αποδίδουμε μέρος αυτού του άσματος στον Ανέστη Δελλιά….
Πολύ ενδιαφέρον,.Μπάμπη. Τώρα να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, μήπως τελικά έχει σχέση και με τον Στράτο, αν ισχύει ότι το παρατσούκλι"τεμπέλης" αφορούσε τα ημιτελή τραγούδια που σκάρωνε;
Θα μπορούσε Νίκο να έχει βάλει το χέρι του κι ο Στράτος στο σκάρωμα κάποιας μελωδίας, φυσικά…
Εμένα πάλι, μου φαίνεται πιο πειστική η εικασία ότι ο Δελιάς τότε (1940) ήταν χάλια και απλά -αφού τόσο τον αγαπούσε και τον νοιαζότανε και τον βοηθούσε ο Παγιουμτζής- δεν είχε αντίρρηση…
Εμένα πάλι η μελωδία μου θυμίζει το “Μες του Βάβουλα τη γούβα” που τυγχάνει να είναι του Κ(ε)ηρομύτη. Τώρα ποιος “δάνεισε” ποιον δε ξέρω!
Απλά τυχαία παρατήρηση.
Γενικά είναι μια απλή φράση σε ραστ (κατά μία έννοια “αυτονόητη”) που την συναντάμε και σε ταξίμια καμιά φορά. Πιθανότατα να βρούμε την φράση σε ακόμα παλιότερες ηχογραφήσεις αν είμαστε προσεκτικοί.
Οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα η παρατήρηση. Εντωμεταξύ είναι πράγματι σπάνιο το τραγούδι: αν αυτή είναι η μοναδική του ανάρτηση σε βίντεο, την έχουν βάλει 137 άνθρωποι σε 9 μήνες. Πού το πέτυχες ρε Μπάμπη!
στο online ραδιόφωνο του Sealabs το άκουσα χθες! Mετά που το έψαξα στο ΥΤ, είδα ότι ο Αυγερινός το έχει ανεβάσει στο κανάλι του. Κι αφού έκανα και το ποστ, μετά είδα ότι και ο Πιτσάνης είχε κάνει σε ΥΤ comment την ίδια παρατήρηση με μένα για την ομοιότητα.