1.Δεν μιλάω για μουσικολόγο απλά αλλά για εμπειροτέχνη που έχει σπουδάσει και μουσικολογία.
2.Η δισκογραφία και η παρουσία σε συναυλίες είναι μιά προυπόθεση που το ΤΕΙ της Άρτας έχει ορίσει για το προσωπικό του.
3. Η θέση μου είναι απλή.Δεν διαφωνώ με την πρόσληψη του προσωπικού του ΤΕΙ βάσει αξιολόγησης και όχι μόνο ακαδημαϊκών τίτλων αλλά θεωρώ οτι το ίδιο θα πρέπει να ισχύει κάθετα και οριζόντια στη δημόσια εκπαίδευση.Δεν μπορεί το ΤΕΙ να διεκδικεί την απόλυτη γνώση στο τομέα της παραδοσιακής μουσικής στη δημόσια εκπαίδευση αξιολογώντας αυτό μόνο τους διδάσκοντες και τους διδασκόμενους.
4.
Ναι θα προτιμούσα την Κική Δημουλά να με είχε διδάξει φιλολογικά στο λύκειο από τους γλυκανάλατους φιλόλογους που προσπαθούσαν μάταια να βρουν νοήματα ανάμεσα στις γραμμές. Μόνο οι καλύτεροι μπορούν να διδάξουν με όραμα. Οι μετριότητες πάντα θα παράγουν πάντα μετριότητες.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 08:08 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 08:04 —
[
Πρωινό ξύπνημα γαρ!!
Οι μετριότητες θα παράγουν πάντα μετριότητες.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 09:01 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 08:08 —
Παρόλο που θεωρώ οτι κάνω κατάχρηση του χώρου δεν μπορώ παρά να απαντήσω σε όλα.
[i]- [/i][i]Γιατί η μουσική παιδεία που παρέχεται στις [/i][i]2 [/i][i]πρώτες βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης δεν μπορεί να είναι οργανοκεντρική[/i][i]. [/i][i]Είναι μεθοδολογικό ατόπημα να αντιμετωπίζεται η μουσική τέχνη ως [/i][i]«[/i][i]τεχνική[/i][i]». [/i][i]Είναι παράλογο να αγνοείται[/i][i], [/i][i]ειδικά στο πλαίσιο της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής[/i][i], [/i][i]ότι μια μελωδία ή μια ενορχήστρωση αντανακλούν μια καθολική πολιτισμική συνθήκη[/i][i], [/i][i]η οποία αν αγνοηθεί οδηγεί σε απαράδεκτα στερεότυπα και σε ακύρωση του μουσικού πλούτου που υποτίθεται ότι υπαγόρευσε την ανάγκη ένταξης του αντικειμένου στο σχολικό πρόγραμμα[/i][i]. [/i][i]Είναι αδιανόητο να μην απαιτούμε από τον καθηγητή της δευτεροβάθμιας την ευρύτερη εκείνη μόρφωση που απαιτείται για να μπορεί όχι να υποστηρίξει μηχανικά τη διδακτέα ύλη[/i][i], [/i][i]αλλά να βγάλει τους μαθητές του από την αναγκαστική της συμβατικότητα και να τους δείξει ό[/i][i],[/i][i]τι σπουδαίο και μεγάλο κρύβεται ανάμεσα από τις γραμμές[/i][i]. [/i]
- Λάθος. Η εκμάθηση στο όργανο πρέπει να γίνεται από μικρή ηλικία. Δουλειά του δάσκαλου οργάνου είναι να μαθαίνει τον μαθητή να παίζει και όχι να διδάσκει θεωρία της μουσικής. Αυτό είναι δουλειά του θεωρητικού.
- Γιατί οι «εμπειροτέχνες δεν διαθέτουν το βασικό προσόν που διασφαλίζει την στοιχειώδη επάρκεια προσόντων προκειμένου για καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή το πτυχίο ενός ανώτατου ιδρύματος. Είναι γεγονός ότι ο νόμος προβλέπει σε ορισμένες περιπτώσεις (μεταξύ των οποίων και το προσοντολόγιο των μουσικών που διδάσκουν λαϊκά και παραδοσιακά μουσικά όργανα στο ΤΛΠΜ του ΤΕΙ Ηπείρου) υποκατάσταση ακαδημαϊκών προσόντων από καλλιτεχνικά. Αυτό όμως γίνεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις όπου η περιρρέουσα συνθήκη δεν θέτει σε κίνδυνο βασικά ακαδημαϊκά θέσφατα, πολύ περισσότερο δε όταν αυτή δεν αφορά εκκολαπτόμενους ερευνητές και επιστήμονες ενός ΑΕΙ, αλλά μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου.
- Πολύ γενική διατύπωση.“Ακαδημαϊκά θέσφατα” ποια είναι αυτά, ποιος τα ορίζει, με τι κριτήρια;
- Πολύ συχνά προβάλλεται το επιχείρημα ότι πολλοί εκ των «εμπειροτεχνών» είναι κάτοχοι ακαδημαϊκών τίτλων σπουδών σε άλλα αντικείμενα. Θα έπρεπε επομένως να δεχτούμε ότι, εάν σε ένα σχολείο δεν υπάρχει επάρκεια σε γυμναστές, την δουλειά τους μπορεί να αναπληρώσουν οι θεολόγοι που δηλώνουν αθλητές. Φυσικά αυτό γίνεται μόνο αν υποτιμηθεί το αντικείμενο της γυμναστικής – και ακριβώς αυτό συμβαίνει με τη μουσική στη δημόσια εκπαίδευση.
- Ισχύει μόνο εαν δεχτούμε οτι η σχέση εμπειροτέχνη μουσικού με απόφοιτο ΤΕΙ Άτρας είναι ίδια με αυτή ανάμεσα σε Γυμναστή και Θεολόγο. Άλλωστε εάν δεν κάνουν για την συγκεκριμένη δουλειά γιατί τους προσλαμβάνουν. Ή μπορείς να διδάξεις όργανο ή όχι τα άλλα είναι ημίμετρα.
- Ένα άλλο σύνηθες επιχείρημα είναι η επάρκεια της πρακτικής μουσικής δεξιότητας, η οποία αμφισβητείται στους κατόχους των ακαδημαϊκών τίτλων μουσικών σπουδών. Η μουσική πρακτική όντως δεν είναι πάντα προτεραιότητα των προγραμμάτων σπουδών των μουσικολογιών της χώρας μας. Δεν είναι όμως απούσα, και μάλιστα σε τουλάχιστον 3 από τα 5 (ΤΛΠΜ ΤΕΙ Ηπείρου, ΜΣ Ιονίου Πανεπιστημίου, Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης Πανεπιστημίου Μακεδονίας) είναι ουσιαστική συνιστώσα της ακαδημαϊκής τους προσέγγισης. Εφόσον διοργανωθεί ένας διαγωνισμός με τα κατάλληλα κριτήρια i, [/i]το πρόβλημα βρίσκει άμεσα τη λύση του. Σε ό,τι μας αφορά, να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα δεν έχει ποτέ προβλεφθεί η συμμετοχή των αποφοίτων του Τμήματος Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ που αποσκοπούν στην πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού για τα δημόσια σχολεία. Είναι αυτονόητο ότι ένας τέτοιος διαγωνισμός δεν μπορεί να είναι ενιαίος για τους κλάδους 16.01 και 16.02. Σε κάθε περίπτωση πάντως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μετά από τα 10 έτη λειτουργίας του ΤΛΠΜ του ΤΕΙ Ηπείρου δεν υπάρχουν κατάλληλα εκπαιδευμένα στελέχη για τη διδασκαλία της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής. Θα σκεφτόταν κανείς π.χ. κατʼ αναλογία να διορίσει στο δημόσιο σχολείο λογοτέχνες και όχι φιλολόγους προκειμένου για τη διδασκαλία της νεοελληνικής γραμματικής, με το πρόσχημα ότι οι πρώτοι δημιουργούν γλώσσα ενώ οι δεύτεροι απλώς τη σχολιάζουν;
- Ναι θα προτιμούσα την Κική Δημουλά να με είχε διδάξει φιλολογικά στο λύκειο από τους γλυκανάλατους φιλόλογους που προσπαθούσαν μάταια να βρουν νοήματα ανάμεσα στις γραμμές. Μόνο οι καλύτεροι μπορούν να διδάξουν με όραμα. Οι μετριότητες πάντα θα παράγουν πάντα μετριότητες.
- Γιατί οι «εμπειροτέχνες» έλκουν την εμπειρία στην οποία χρωστούν την τέχνη τους από επαγγελματικούς χώρους των οποίων η αισθητική, αλλά και το ήθος μεταφέρονται ανεξέλεγκτα στις αίθουσες διδασκαλίας. Αυτό συμβαίνει φυσικά και στο πλαίσιο του ΤΕΙ, μόνο που εκεί το πρόγραμμα σπουδών παρέχει στους φοιτητές τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τους διδάσκοντες μουσικούς ΚΑΙ ως δασκάλους, αλλά ΚΑΙ ως αντικείμενο εθνομουσικολογικής έρευνας. Έχουν την δυνατότητα επομένως να μελετήσουν εντός του ΤΕΙ την καθαυτή συγκρότηση του πεδίου όπου ανθίζουν οι διαφορετικές εκφράσεις της μουσικής προφορικότητας, να αποστασιοποιηθούν και να αποστάξουν τη γνώση που θα κληθούν κατόπιν να μεταδώσουν με τον συστημικό τρόπο που οφείλει να είναι αυτός των πρώτων βαθμίδων της εκπαίδευσης.
- Ισχύει ότι και στο 1. Πολύ γενικό χωρίς προσδιορισμούς. "Αισθητική, ήθος, να αποστασιοποιηθούν και να αποστάξουν " έννοιες γενικές και μη αποδείξιμες.
- Γιατί στο πλαίσιο του ΤΕΙ, οι προσλαμβανόμενοι «εμπειροτέχνες», με βάση το ειδικό νομοθετικό πλαίσιο, επιλέγονται με βάση μια σειρά από κριτήρια πιστοποιημένης επαγγελματικής εμπειρίας, που επιτρέπουν μια αυστηρή αξιολόγηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι επαγγελματίες μουσικοί αυτής της κατηγορίας στο ΤΕΙ Ηπείρου δραστηριοποιούνται καλλιτεχνικά στα μεγάλα αστικά κέντρα και μόνο όπου η φύση του αντικειμένου (π.χ. όργανα μιας ιδιοτοπικής παράδοσης) το επιβάλλει αναζητούνται σε τοπικά μουσικά δίκτυα. Αυτή η πολυτέλεια είναι δυνατή στο πλαίσιο ενός τριτοβάθμιου Ιδρύματος. Δεδομένης της διασποράς των Μουσικών Σχολείων, αλλά και των πολλαπλάσιων αναγκών τους σε προσωπικό, τα κριτήρια αξιολόγησης των εμπειροτεχνών εκπίπτουν πολύ συχνά στο επίπεδο του «είσαι ό,τι δηλώσεις».
- Γιατί είναι πολυτέλεια η εκμάθηση οργάνου από μουσικούς τέτοιου επιπέδου στη Α’ βάθμια και Β’ βάθμια; Ποιος το ορίζει; Εντελώς αυθαίρετος ορισμός.
- Γιατί στο πλαίσιο του ΤΕΙ, οι «εμπειροτέχνες» επιλέγονται από μουσικολόγους, και η παρουσία τους στο Τμήμα δεν είναι αυτοτελής: αντιθέτως, πλαισιώνονται πολύ στενά από ένα εξειδικευμένο ακαδημαϊκό προσωπικό, καθώς και από ένα συντεταγμένο πρόγραμμα σπουδών που διαρκώς αναθεωρείται.
- Εδώ αντιφάσκετε. Οι μουσικολόγοι θεωρούνται καλοί για να επιλέξουν τους διδάσκοντες όργανο. Πως αφού όπως οι ίδιοι λέτε δεν είναι μουσικοί; Μπορεί να γνωρίζει στοιχεία πάνω στη τεχνική του οργάνου εάν δεν παίζει ο ίδιος;
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι θεωρούμε ότι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ειδικότερα στα Μουσικά Σχολεία είναι αδιανόητο να προσλαμβάνονται όχι μόνο λαϊκοί οργανοπαίχτες, αλλά και όλοι οι κάτοχοι αδιαβάθμητων τίτλων σπουδών (ωδεία, σχολές βυζαντινής μουσικής κλπ.). Δεν πρόκειται για πρωτότυπη θέση: νομικά μάλιστα, υπάρχει και ισχυρό προηγούμενο, από την εποχή που οι κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων αγγλικής φιλολογίας επιδίωξαν και δικαίως πέτυχαν να μην μοιράζονται το δικαίωμά τους στην στελέχωση της δημόσιας εκπαίδευσης με τους κατόχους proficiency.
- Το μόνο προφανές είναι η κατοχύρωση της απόλυτης γνώσης για το ΤΕΙ της Άρτας το οποίο αυτό και μόνο αυτό ελέγχει διδάσκοντες και διδασκόμενους πάνω στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής.
Πιστεύουμε ότι μόνο τα ακαδημαϊκά κριτήρια (θεωρούμενα σε όλη τους την κλίμακα, ανεξαρτήτως ειδικότητας) μπορούν να διασφαλίσουν την ποιότητα του «νέου σχολείου». Αυτά είναι που διαμορφώνουν το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό (και εδώ είναι τεράστιες οι ευθύνες του τριτοβάθμιου επιπέδου), αυτά είναι που θα εξασφαλίσουν μια ουσιαστική δια βίου εκπαίδευση ενάντια στην στειρότητα των στερεοτύπων στα οποία συχνά οδηγούν οι πρακτικές συντεχνίας. Αυτά είναι που μπορούν να ξαναδώσουν νόημα και περηφάνια σε έναν επαγγελματικό κλάδο που κινδυνεύει να απαξιωθεί. Αυτά είναι που θα μπορέσουν να λειτουργήσουν σαν φίλτρα για το μικρόβιο των πελατειακών σχέσεων που ενδημεί σε κάθε εργασιακό καθεστώς που σχετίζεται με το Δημόσιο. Αυτά είναι τέλος που μπορούν να αποκαταστήσουν και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε ένα σύστημα που τώρα λειτουργεί με τα δεκανίκια της παραπαιδείας.
9.Εδώ υποστηρίζετε ότι και το υπουργείο, ακαδημαϊκά κριτήρια. Παραδόξως τώρα πλέον τα θεωρήτε λάθος.