Εννέα χρόνια αργότερα, αξιώθηκα ν’ ακούσω την εκτέλεση με Κώχ. Πολύ ενδιαφέρουσα παραγωγή, ωραία ενορχήστρωση και ο πιανίστας μακράν πάνω απ’ όλους. Η τραγουδίστρια, που μάλλον έγινε φανερό απ’ τα τότε γραφόμενά μου ότι δεν ήταν / είναι η αδυναμία μου, αξιοπρεπέστατη πραγματικά.
(Γ. Κοκκώνης):
Η μελωδία όμως είναι προγενέστερη: είναι η πασίγνωστη «Hora Morii», γνωστή επίσης και ως «La Moara la harta-scarta», της οποίας το θέμα χρησιμοποιεί ο George Enescu το 1901 στην Πρώτη ραψωδία του (Romanian Rhapsody No 1 in A major, Op. 11)
επισεις στη ρουμανια απανταται πολυ και ο δρομος χιτζαζ, και λιγο λιγοτερο χιτζασκαρ και σαμπα, αλλα με καπως διαφορετικα ακκορντα. αυτο σημαινει στανταρ, μουσικα δανεια και αντιδανεια. γιατι οι μικρασιατες δεν κολλουσαν πολλες φορες, ρουμανικες χορες μετα απο αμανεδες? η οι μπουζουξηδες μεχρι το 60’ δεν ειχαν ολοι ιδιαιτερη αγαπη στις χορες? κι εγω παντως για ρουμανικο το ξερω…
Μα είναι πασίγνωστο ότι όλα τα “Μαυροθαλασσίτικα” που βεβαίως τροφοδότησαν με μπόλικο ρεπερτόριο τους σταμπαδόρους της πολίτικης λατέρνας, Ρουμάνικα ή Μολδαβίτικα είναι.
Παίζει η μανδολινάτα του Ιερόθεου Σχίζα
έτος ηχογρ.1928 Νέα Υόρκη
Παραδοσιακό
(Από την περιγραφή στο ΥΤ)
Εγώ προσωπικά από αυτήν πρωτοέμαθα τον Καροτσέρη. Στο μυαλό μου είναι η «πρωταρχική» εκτέλεσή του, το μέτρο σύγκρισης για να πω ότι κάποια άλλη εκτέλεση είναι «ίδια», «διαφορετική», «κλασική», «ασυνήθιστη»…
24 είναι, όχι 23. Τον σωστό αριθμό σχολίου τον βλέπεις όταν το σχόλιο που σ’ ενδιαφέρει είναι στην κορφή της οθόνης σου (αν στην κορυφή έχει έστω και 1-2 εκατοστά από το προηγούμενο, ας είναι και κενά, εμφανίζεται ο αριθμός του προηγούμενου).
Το #23 είναι το ρουμάνικο, με σωστή φτγρ. Στο #24 εμφανίζεται μια μαντολινάτα, δεν ξέρω αν είναι του Σχίζα, αλλά πάντως αυτό που ακούμε είναι του Σχίζα.
ελα ντε, με τι στοιχεία?
τωρα που ήρθε η κουβέντα, έχουμε καμιά εικόνα απο Βαλκανικά Φόρουμ? τι κανουν αυτοί ? που τους βρίσκουμε?
καιρός ειναι να “αδελφοποιηθούμε”!