17.01.2012 Γύρισμα βίντεοκλιπ με το ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ για το τραγούδι “Ο Γιάνναρος”…
σε 7 με 10 μέρες θα μπορέσω να ανεβάσω και το βίντεoκλιπ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Δανάη, την Γιωργίτσα, την Μαρία, την Ρένα, την Αναστασία, την Λίτσα, την Φωτεινή, τον Κλάους και τον Μιχάλη!
Φωτογραφία: Κλάους Μίκε
Πλακάτ: παραδοξολόγος
17.01.2012 Dreharbeiten Videoclips mit PARADOXON und dem Lied “O Jannaros”.
Προωθώντας το βίντεο, βοηθάτε πολύ αυτή την “χειροποίητη” δουλειά… Καλημέρα από Γερμανία!
Το 2001, αρχές Φλεβάρη, είχε γίνει εδώ στην Αθήνα ένα γλεντάκι σε σπίτι. Η παρέα ήταν κατά βάση αθηναίικη, αλλά τα κεντρικά πρόσωπα ήταν τρεις μουσικοί από την Όλυμπο της Καρπάθου, που ήταν εκείνες τις μέρες στην Αθήνα για μια συναυλία: οι αδελφοί Ζωγραφίδηδες, Αντώνης (τσαμπούνα) και Μιχάλης (λύρα, τραγούδι) και ο Γιάννης Πρεάρης (λαούτο).
Οι Καρπάθιοι και ιδιαίτερα ο Μιχάλης Ζωγραφίδης είναι ανεξάντλητοι στα τραγούδια τους. Έτσι το γλέντι τράβαγε και τράβαγε χωρίς να δείχνει ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει. Είχε μόλις ανοίξει το Τριώδιο. Λέει λοιπόν σε μια φάση ο Μιχάλης: «Ε, μέρες που ‘ναι, να πούμε και κανένα αποκριάτικο».
Φυσικά όλοι του απάντησαν «τον Γιάνναρο, τον Γιάνναρο». Ο Γιάνναρος αποτελεί την καρπάθικη ψηφίδα στον πολύ γνωστό δίσκο της Σαμίου με τα αποκριάτικα. καθώς δε εκείνα τα χρόνια οι «κύκλοι» αυτοί είχαν μόλις αρχίσει να ανακαλύπτουν τα καρπάθικα, ο Γιάνναρος ήταν σουξέ, όπως είναι τώρα η Κούπα η Μονομπασιά.
Λέει λοιπόν ο Μιχάλης: «Άντε ν’ ακούσετε και τον Γιάνναρο, όπως είναι κανονικά, όχι όπως τον έκανε ο Φιλιππάκης!» (Ο Φιλιππάκης τραγουδάει στην ηχογράφηση της Σαμίου. Είναι κι αυτός από την Όλυμπο. Όταν αργότερα εγκαταστάθηκα στην Κάρπαθο, επί τέσσερα χρόνια έβλεπα τον Μιχάλη και τον Φιλιππάκη να παίζουν σχεδόν κάθε μέρα μαζί.)
Βάζει λοιπόν μπροστά τον Γιάνναρο. Τον είπε καταπληκτικά, είχαμε λυθεί στο γέλιο, παρόλο που ξέραμε τα λόγια. Και η εκτέλεση ήταν όντως πολύ διαφορετική από του Φιλιππάκη, σε σημείο που λέγαμε «μα πώς γίνεται, από το ίδιο χωριό και οι δυο τους και να τον ξέρουν τόσο διαφορετικά;»
Ενώ εμείς είχαμε ενθουσιαστεί, ο αδελφός του ο Αντώνης παρέμενε πολύ αυστηρός. Και κάποια στιγμή σχολιάζει χαμηλόφωνα: «Δεν τον λέει σωστά!»
Τα δύο αδέρφια είναι από τους πιο δραστήριους μουσικούς του νησιού. Σαν αδέρφια που είναι, έχουν παίξει εκατομμύρια ώρες μαζί, περισσότερες κι απ’ όσες ο Μιχάλης με τον Φιλιππάκη. Είναι οι τελευταίοι που θα περίμενε κανείς να μη συμφωνούν για τη μουσική του χωριού τους. Όταν όμως η παράδοση είναι ζωντανή, ακόμη κι αυτοί μπορεί να ξέρουν δύο διαφορετικούς Γιάνναρους!
Ήταν ένα από τα πρώτα πολύτιμα μαθήματα που πήρα από τους μουσικούς της Καρπάθου.
Ποιόν “Γιάνναρο” εννούσε για σωστό, την λιτή εκτέλεση ή την άλλη με τις μπόλικες βωμολοχίες;
Ν’ αφήσουν την ψωλάρα του τρεις σπιθαμές απέξω.
Γιά νάρχουνται οι νιούτσικοι και να τηνε ζηλεύουν.
Γιά νάρχουνται κι οι κοπελιές να κάθονται απάνω.
Γιά ναρχεται και ο παπάς να τηνε λιβανίζει.
Ναρχεται κι ο τραγουδιστής να τηνε τραγουδάει.
κ.λ.π.
Η πλάκα είναι ότι δεν υπήρχε διαφωνία ως προς το στίχο αλλά τη μουσική! Τα ίδια λόγια έλεγε και ο Μιχάλης και η ηχογράφηση του Φιλιππάκη, και τα ίδια ήξερε και ο Αντώνης. Αλλά υπήρχαν πολλές απόψεις ως προς τα μέτρα, το «μπουμ-μπουμ-μπουμ», το πώς πάνε οι επεναλήψεις κλπ.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:55 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:52 —
Αυτά δεν τα έχω ακούσει. Καρπάθικα είναι ή από αλλού; (Το τραγούδι υπάρχει σε πολλά μέρη)
Για ό τι αφορά το ποιά εκδοχή ενός τραγουδιού είναι η “σωστή”, είτε στη μουσική είτε στο στίχο είτε στα γυρίσματα (εμβόλιμες φράσεις που συνήθως δεν έχουν σχέση με το κυρίως κείμενο) τα τσακίσματα (αναδιπλώσεις λέξεων / συλλαβών) ή τις επαναλήψεις, ο Αλ. Πολίτης το έχει πεί σαφέστατα: Κάθε φορά που τραγουδιέται ένα τραγούδι, πρέπει να τη βλέπουμε σαν γέννηση καινούργιας παραλλαγής. Μόνο από την εποχή της δισκογραφίας (προσθέτω εγώ, αλλά και ο Πέπε) άρχισε να ισχύει το “έτσι είναι το τραγούδι και όχι αλλοιώς”.
Κάπου τα είχα διαβάσει αλλά έτσι μαζεμένα μου τα έστειλε σε κάποιο σχόλιό του για το τραγούδι ο Κ. Φέρρης “…η καταγραφή του Ζάχου, στο γαλλικό βιβλίο του Maspero. Εκεί έχει κάποιες παραλλαγές”
- Γειά και χαρά σου Γιάνναρε με την καραψωλάρα!
[i]
Και φυσικά, θα συμφωνήσω με το Νίκο.
Χωρίς ήχο είναι λίγο δύσκολο να εξηγήσω…
Στα καρπάθικα η αυτοσχεδιαστική διάθεση του καθενός που τραγουδάει ή παίζει ένα σκοπό είναι στάνταρ. Στην πραγματικότητα ακόμα κι ο ίδιος δεν μπορεί να επαναλάβει ακριβώς τον εαυτό του. Εντωμεταξύ, οι συμμετέχοντες σε κάθε μουσική φάση είναι πολλοί, αφού ακόμη και στα πανηγύρια όλου του χωριού (αυτό μόνο στην Όλυμπο) κάθε παριστάμενος, δηλαδή ενδεχομένως εκατοντάδες άτομα, μπορεί να τραγουδήσει σόλο. Κι ο καθένας από αυτούς φέρνει τον κάθε σκοπό στα μέτρα του.
Οι οργανοπαίχτες όμως πρέπει να συνοδεύουν σωστά. Αυτό δε θα γινόταν αν κάποιος αυτοσχεδίαζε το σκοπό κατά τρόπο απρόβλεπτο. Έτσι αυτό που έχει διαμορφωθεί είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια «γενική» μορφή του κάθε σκοπού, στην οποία περιλαμβάνονται όλες οι (άπειρες) δυνητικές αποδόσεις του από τον κάθε γλεντιστή. Όχι όμως κάθε πιθανή και απίθανη δυνατότητα: όπως λέει ο Πετρολούκας, ο αυτοσχεδιαστής επιτρέπεται να κάνει τα πάντα εκτός από εκείνα που απαγορεύονται.
Για παράδειγμα, κάποιοι σκοποί παίζονται αλλιώς από χωριό σε χωριό. Ακούς λοιπόν π.χ. τον Ολυμπίτη να λέει «οι Οθείτες το λέτε αλλιώς», και απορείς: μα σάμπως εσείς το λέτε ίδια; Και όμως, μπορεί χίλιοι Ολυμπίτες να το λένε ο καθένας αλλιώς, αλλά του Οθείτη να είναι «πιο αλλιώς», να είναι έξω από τα όρια των δυνατοτήτων που προβλέπει η ολυμπίτικη συνήθεια. Κάνουν αυτό που στην Όλυμπο απαγορεύεται (κατά το σκεπτικό του Πετρολούκα).
Έτσι, ο Γιάνναρος του Ζωγραφίδη ήταν άλλος από του Φιλιππάκη. Ο Φιλιππάκης, όπως κάθε λυράρης, ξέρει να ακολουθεί σωστά τις πρωτοβουλίες κάθε τραγουδιστή, αλλά τον Ζωγραφίδη δε θα μπορούσε να τον ακολουθήσει. Ή, αν μπορούσε, θα το έκανε με συναίσθηση ότι τώρα λέμε τον «άλλο» Γιάνναρο κι όχι «τον ίδιο αλλά απλώς όπως τον λέει ο Μιχάλης».
Δεν ξέρω αν είμαι σαφής… Μπορεί κάποιος να πει το Γιάνναρο του Φιλιππάκη, και δε θα είναι ταυτόσημος με του Φιλιππάκη, ή να πει του Ζωγραφίδη και πάλι δε θα είναι ταυτόσημος, αλλά πάντα ο ένας θα ξεχωρίζει από τον άλλο. (Και πάντα θα είναι παραλλαγές της ίδιας μελωδίας -στα Κάτω χωριά τον λένε σε εντελώς άλλη μελωδία!). Εσείς στο βιντεάκι λέτε του Φιλιππάκη, σαφώς: ούτε του Ζωγραφίδη ούτε τον κατωχωρίτικο.
Τέλος πάντων, ο λόγος που αυτό το περιστατικό μού έχει μείνει μετά από τόσα χρόνια είναι επειδή ο καθένας -και μάλιστα ο καθένας από τους μουσικούς ενός χωριού όπου όλοι αυτοσχεδιάζουν και προσαρμόζουν!- και μάλιστα μουσικοί που παίζουν μια ζωή μαζί!- θεωρούσε το Γιάνναρο του αλλουνού λάθος.
Το βίντεο που ανέβασες φίλε, είναι εξαιρετικό (για μένα) και μπράβο σας !!!
Τρεις παραλλαγές ακόμα, αν θέλετε ρίχνετε μια ματιά !
Προσωπικά μου αρέσει αυτός “ο Γιάνναρος” …
Στις περισσότερες εκτελέσεις που είχα ακούσει, ο ρυθμός του τραγουδιού σουστάρει. Εγώ το πάτησα επάνω σε καθαρό τσάμικο.
Να πάρετε υπόψιν και τις συνθήκες… είμαστε στην Γερμανία, από τρεις διαφορετικές πόλεις (από 4 με τις μυρολογίστρες). Το τραγούδησα εγώ (χωρίς να είμαι τραγουδιστής) μαζί με την Δανάη (η ελληνογερμανίδα γυναίκα μου, που έμαθε Ελληνικά μέσα από τα τραγούδια) και την Γιωργίτσα (γεννημένη στην Γερμανία). Λαούτο παίζει ο Κλάους (με πένα), ο οποίος ούτε βιρτουόζος είναι, ούτε ελληνικά καταλαβαίνει. Τζουρά παίζει η Γιωργίτσα, η οποία τώρα μαθαίνει. Του έβαλα και ένα ίσο με τα πλήκτρα από πίσω.
Βέβαια, η ερασιτεχνική βάση της ομάδας μου (επιλογή μου) είναι αυτή, που λόγω των συχνών, σταθερών και επαναλαμβανόμενων προβών, δίνει το συναίσθημα και το χρώμα στη μουσική μας. Οι επαγγελματίες που μας συμπληρώνουν σε μεγάλες παραστάσεις, μας δίνουν το κάτι παραπάνω μουσικά αλλά ακολουθούν και προσαρόζονται σε αυτό το “χρώμα”.
*Πελαγία σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, δίνουν κουράγιο
Ελληνικό, αποκριάτικο χιούμορ και κέφι… Να ανεβαίνει η ψυχολογία μας γιατί έχουμε ανηφοριά μεγάλη μπροστά μας!:090:
[video=youtube_share;gOQUybpmRdc]http://youtu.be/gOQUybpmRdc[/video]
Βρήκα ήχο!!
Πέντε χρόνια περίμενα: κάποιος δε θα την ανέβαζε αυτή τη βραδιά; Δεν ήμουνα εκεί, το άκουγα από το ραδιόφωνο στην Κάρπαθο -θυμάμαι ακόμα και σε ποιο σημείο του σπιτιού καθόμουν… Την ανέβασαν λοιπόν φέτος την Αποκριά, βέβαια εγώ την πήρα χαμπάρι μες στη Σαρακοστή, αλλά πάντως ιδού ένας «άλλος» Γιάνναρος.
