Ευχαριστώ, Alexcr.
Ζήτω η Ελλάς.
Κάτω το αλκοόλ.
Ο θεός μαζί μας.
Ζήτω η κόζα νόστρα.
Κάτω οι σκωτσέζικες καρώ φουστίτσες.
καλο!
για δουλεψε το λιγακι ακομα και θα σου βγει το τραγουδακι…
Και φύρδην μίγδην μπίγδην ζήτω ώ συνέλληνες !
Όλο λέω πως δε γίνεται, δεν πάει παρακάτω το επίπεδο, αλλά τελικά πάει…
[SIZE=2]Η δική μου συμβολή στην προσπάθεια για κάποια ανύψωση του επιπέδου.
Ζήτω Αγάθωνας κι Ελλάς[/SIZE]
κι ο θεός να ΄ναι με μας!
Ζήτω και η κόζα νόστρα,
Βγάλτε τα όλα στη μόστρα.
Ζήτωσαν και οι φουστίτσες,
οι σκωτσέζικες και μή,
τρομπετίτσες και γλαστρίτσες
και της Χάϊδως διάφορα*.
(ρεφρέν)
Φύρδην, μίγδην, λίγδην, μπίγδην και λουλάς,
Άϊντε, να μας ζήσει και ο μπαγλαμάς.
Βάλ’ τα στο τσικάλι όλα, μονομιάς,
Μπας και τελικά, πετύχει ο καπαμάς.
[SIZE=2][SIZE=2]Συγνώμη που δεν τα κατάφερα. Φταίει, φαίνεται, η ταύτισή των σκέψεών μου με ακριβώς αυτό το επίπεδο.
[/SIZE]
[/SIZE]
*(εδώ, δεν έβγαινε ομοιοκαταληξία με τίποτα…)
Οραίως!:109:
Της κυρίας Καράμπελα βεβαίως βεβαίως…
χμ, μου θύμισε και ο βασίλης την διαφήμιση που είχε κάνει, όπως η πρωτοψάλτη με την τράπεζα. ξεφτίλα… ξεφεύγει από τα όρια του να δικαιολογήσεις το “μεροκάματο”, έχει πια και συμβολικό εως και πρακτικό ρόλο στήριξης της παρακμής και της λαμογιάς με χέρια και με πόδια.
και αν δεν τον ενδιαφέρει τον αγάθωνα το αμιγώς μουσικό μέρος των επιλογών του, ας αναμετρήσει την (χαμένη) αξιοπρέπειά του με την αξιοπρέπεια των απολυμένων του metropolis που διαδήλωναν απ’έξω. και για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει την υπόθεση, ορίστε το blog με το κάλεσμα και τη διαδήλωση.
Βγαίνει, ξαναπροσπάθησε!
Έβγαινε, Νίκο μου, αλλά εσύ παραμένεις σοβαρός και - κυρίως - σεμνός όπως πάντα. 
Κάθε χρόνο επανέρχεται το ερώτημα για την αναγκαιότητα συμμετοχής της χώρας μας σε έναν παρακμιακό θεσμό, όπως αυτός της γιουροβίζιον.
Και ας πούμε ότι το παραβλέπουμε το ερώτημα και συμμετέχουμε.
Πώς στην ευχή να αναζητήσεις ελληνικά στοιχεία, παραδοσιακά μουσικά χαρακτηριστικά και κυρίως αξιοπρεπή εκπροσώπηση της χώρας μας, στις σκωτσέζικες φουστίτσες, στις μαύρες καλτσούλες, στα all-star παπούτσια, στα χοροπηδητά;
Ή στο βαλκανο-μπαγλαμαδο-έθνικ στυλ του Αγάθωνα σούπερ σταρ, με το Alcohol που είναι free, για να ταιριάζει και με την εργασία που είναι επίσης free και απλήρωτη, των εργαζόμενων που διαδήλωναν απ’ έξω;
Τουλάχιστον μια αξιοπρεπής συμμετοχή να εξασφαλίζεται, έτσι που να μην ντρεπόμαστε για τη συμμετοχή στο θεσμό αυτό, που να πάρει η ευχή !!!
Να θυμηθούμε το 1976, όταν ανατέθηκε στο Χατζιδάκι, ως διευθυντή του τότε Γ’ προγράμματος η ανάθεση και αυτός είχε στείλει τη Μαρίζα Κωχ στη Χάγη με εκείνο το τραγούδι - διαμαρτυρία, για το οποίο η ελληνική αποστολή χρειάστηκε να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη, υπογράφοντας μάλιστα, μια και ο φόβος για έπεισόδια από τους Τούρκους ήταν ορατός;
[b][i][u]Πώς το ερμήνευσε η Κωχ,[/b][/i][/u] λιτά, απέριττα, με τη συνοδεία μόνο ενός λαούτου…
Και τα λόγια του Μάνου, όταν του την έπεσαν, γιατί το τραγούδι δεν ψηφίστηκε:
«Διάβασα πολλές επικρίσεις εναντίον της Ραδιοφωνίας, για το ότι δεν εναρμονίστηκε με το επίπεδο της Γιουροβίζιον και για το ότι δεν έγινε «δημοκρατικότερα» η επιλογή, ώστε να «πετύχουμε»».
Πουθενά δεν διάβασα τη μόνη, τη μία και τη σωστή άποψη.
Οτι δεν διαθέτουμε ηλίθιο τραγούδι και είμαστε μια χώρα που έχει τεράστια και αξιόλογη μουσική παράδοση.
Λάβαμε μέρος διότι έπρεπε να δηλώσουμε παρουσία.
Διαλέξαμε ένα τραγούδι που μας ταιριάζει και δεν μας έκανε, εκ των υστέρων, να ντραπούμε.
Αν πετυχαίναμε, ίσως να ντρεπόμουνα, μιας κι εγώ προσωπικά ως υπεύθυνος πρώτη φορά συνειδητοποίησα το επίπεδο του θορυβώδους αυτού διαγωνισμού».
Αλλά, μόνο ο Χατζιδάκις είχε τα κότσια για να στηρίξει τέτοιες επιλογές !!!
Δεν είναι ακριβώς ένα λαούτο, είναι λαούτο + ολόκληρη ορχήστρα. Αλλά αυτό δεν αναιρεί φυσικά το γεγονός ότι πρόκειται για μουσική. Με την κανονική έννοια, μουσική, όχι μουσική για Γιουροβίζιον. Παρά ταύτα πρέπει να παρατηρήσω ότι τα λόγια δε βγαίνουν εύκολα (βέβαια τους Ευρωπαίους εταίρους δεν τους πειράζει αυτό, εμάς όμως;).
Γενικά δε θεωρώ ότι ένα ελληνικό τραγούδι πρέπει ντε και καλα να μυρίζει θυμάρι, φρεσκοασβεστωμένες αυλές, λαχταριστό γλυκό του κουταλιού και ευωδιαστό ελληνικό καφέ (+ γεράνι, αγιόκλημα και ό,τι άλλο στερεότυπο). Η διεθνής ποπ είναι μια πραγματικότητα, και δεν είναι εθνική μουσική καμιάς χώρας. Απλώς στην Ελλάδα τη λέμε «ξένη» επειδή οι σημαντικότεροι μουσικοί είναι μη Έλληνες και μη ελληνόφωνοι. Δε σημαίνει ότι είναι ομοεθνείς μεταξύ τους, π.χ. Αμερικάνοι όλοι!
Παρά ταύτα το τραγούδι του Χατζιδάκι έχει μια απολύτως υγιά ελληνικότητα, χωρίς παραδοσιακίζουσες παπαρδέλες. Άμα είναι έτσι, μέσα. Άμα είναι απλώς για λίγο γραφικό μουστάκι όπως του Αγάθωνα, δε μου λέει τίποτα.
Πάντως αν το σκεπτικό είναι να δούμε ποιός θα παρουσιάσει το καλύτερο ποπ, καταλαβαίνουμε και το πόσο ενδιαφέρουσα φάση είναι… Συμφωνώ με Πεπε για το στερεοτυπικό κομμάτι, αλλά προτιμώ ένα καλό στερεοτυπικό από την κατ’εμέ χαζομάρα που στέλνουμε. Όσον αφορά τον Αγάθωνα, ποτέ δεν μ’άρεσε σαν μουσικός και σαν φωνή (παρά ελάχιστα) και πρόσφατα που τον είδα σε μια εκπομπή πρωϊνή μέσω του γιουτιούμπ, κατάλαβα ότι δε μαρέσει και σαν άνθρωπος…Ότι το τσιφτετέλι είναι ο αρχαίος κόρδακας με τον οποίο οι Σπαρτιάτες κορόϊδευαν τους εχθρούς, μου θυμίζε τα αντίστοιχα με τον Σέρα των ποντίων και λοιπές εθνοκεντρικές χαζομαρούλες… Παρ’ολ’αυτά αν ο άνθρωπος τα κάνει για δημοσιότητα και χρήμα δεν τον κατακρίνω καθόλου, απλά το κρίνω χαζό αυτό που επέλεξε να κάνει. Επίσης, αν και συμφωνώ με την άποψη του περί Μαριώς, θεωρώ επιπόλαιο και συμπλεγματικό αυτό που έκανε και νιώθω πώς το κανε για να ασχοληθούν μαζί του πιο πολύ…Είναι γλυκά τα φώτα…
Ο Αγάθωνας μοιάζει με τον Αστερίξ!
Αθάνατη Ελλάδα.Κάτι τέτοια βλέπουνε οι Γερμανοί και τρελένονται!!!Νίκος Βρεττός.
Είδα αργά τη συζήτηση
εγω θα διαφωνίας με όλους τους προάλλαλησαντςς και ας ξέρω πως θα τα ακούσω
και θα εξηγήσω το γιατί
Εστειλα σε μήνυμα το κομμάτι σε γνωστούς και φίλους
Ντοπιοι Αμερικάνοι και Λατινοι οι ππερισσότεροι
Ειχαν μόνο καλά λόγια να πουν για αυτό το Χαπυ σονκ…έτσι το ονόμασαν
καποιοι δε με ρώτησαν για το μπάγλαμα και τον ήχο του
Κερδισε κάτι το ρεμπέτικο από αυτό το τραγούδι; ΟΟχι
χρειάζεται το ρεμπέτικο εκπρωσοπηση η προώθηση στη ευροβισιον; Φυσικά και όχι
Το ότι μπορεί όμως ο μπαγλαμας να ακουστεί έστω και σε τέτοια μορφή τραγουδιού στο εσωτερικό και σε κάποια κλαμπ από το να μην ακουστεί καθόλου είναι για μένα κατι
Το ότι τα νέα παιδιά στην Ελλάδα μέσα από το πανκ/ ροκ μπορεί να παντρεψουν ακούσματα του ρεμπετικου αυτό με χαροποιεί
Διοτι στα χρόνια μου η νεολαία απέφευγε το ρεμπέτικο και ότι κοντινό σε αυτό σαν τη χολέρα
Ας μη τα παίρνουμε όλα σοβαρά και βαθειά
καποιες φορές έτσι απλά για τη διασκέδαση της στιγμής αυτό το Χαπυ σονκ , τουλάχιστον μετέφερε τον ήχο του μπάγλαμα στα αυτιά αυτών των φίλων και γνωστών , που τώρα είναι λίγο πιο κοντά στα ακούσματα της ελληνικής φοκλορ μουσικής απο την Παντελή αγένεια που βρίσκονταν πριν
τώρα περιμένω να τα ακούσω
π
Γεια σου π,
Γιατί να τα ακούσεις; Μια χαρά είναι το τραγούδι και για ντόπιους Αμερικάνους και Λατίνους είναι σούπερ!
Αυτό που σοκάρει λίγο είναι η στροφή του Αγάθωνα. Αλλά σε αυτές τις δύσκολες εποχές όπου οι ανθρωποι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα μπορούν να κάνουν πολλά. Εδώ ο Μάρκος εβγαλε δισκάκι για να ζήσει, ο Αγάθωνας μας πειράζει, που είπε μάλιστα ότι δεν είχε δουλειά;
Στο κάτω κάτω αξιοπρεπέστατος ήτανε δεν έπεσε κάτω να κάνει τούμπες με το μπαγλαμαδάκι…
Φίλε sdimis, αν περιμένεις σοβαρή συζήτηση για την ευρωβίσιον θα σε απογοητεύσω, εγώ, τουλάχιστον. Με αφήνει παγερότατα αδιάφορο η φιέστα αυτή και όλα όσα συνδέονται μαζί της. Άλλο τόσο αδιάφορο με αφήνουν οι μη έχοντες την παραμικρή ιδέα για ελληνική μουσική Αμερικάνοι, Λατίνοι και όποιοι ακόμα. Δεν περιμένει από αυτούς κάτι θετικό η ελληνική μουσική*, όσο καλά (αλλά σίγουρα χαχαχού χιχιχί) λόγια και να έχουν για το χάπυ σονγκ και τα όσα πρόφτασαν να καταλάβουν από μπαγλαμά, Αγάθονα, φουστίτσες, μουστάκες κλπ.
Φυσικά και δεν χρειάζεται το ρεμπέτικο εκπροσώπιση στην ευρωβίσιον, όμως έχουν μεγάλη ανάγκη από προώθηση σε αυτήν κάποιοι ντόπιοι μουσικοί, νέοι ή ήδη καταξιωμένοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ας κάνουν ό,τι οι ίδιοι νομίζουν, δεν με αφορά παρά μόνο στο βαθμό που κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι εκπροσωπούν την Ελλάδα.
Και ένα ακόμα, επειδή ειδικά τα περί ρεμπέτικου τα παίρνω πάρα πολύ στα σοβαρά: Περεταίρω καταξίωση το ρεμπέτικο δεν χρειάζεται, ούτε διεύρυνση του ακροατηρίου του με νέα παιδιά που να βρίσουν ευχαρίστηση στο πανκ ή το ροκ. Μια χαρά πάει, έτσι όπως πάει. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.
*αντίθετα, έχει δει πάρα πολλά θετικά από Αμερικάνους ενημερωμένους σωστά (δεν εννοώ βέβαια τον Ιan Nagoski αλλά π.χ. τον Dave Murray στην Καλιφόρνια ή τις μουσικάρες στο Seattle, Don Ellis και τους επιγόνους, Χρήστο Γκοβέτα με τη γυναίκα του και τους φίλους όλους).
το να βγάζεις δισκάκι (σφουγγάρα) είναι αξιοπρεπέστατο.
το να κάνεις τον καραγκιόζη στα γεράματα ενώ μια ζωή το έπαιζες μάγκας, νομίζω το έχουμε κρίνει και δεν αξίζει να ασχολούμαστε άλλο.
το μόνο που με ενοχλεί πια, είναι που σε όλα αυτά τα πληρωμένα (από μας) διαφημιστικά δημοσιεύματα, “ρεμπέτη” τον ανεβάζουν, “ρεμπέτη” τον κατεβάζουν! και για τους απλήρωτους εργαζόμενους του κουρή ούτε κουβέντα…
Παρόλο που δεν ξέρω ακριβώς τη βιογραφία του Αγάθωνα, δε νομίζω ότι το έπαιζε ρεμπέτης ή μάγκας ή ότι άδικα του αποδίδονται αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Παίρνουμε φυσικά ως δεδομένο ότι “ρεμπέτη” λέμε σήμερα τον μουσικό του ρεμπέτικου.
Είναι λοιπόν ένας μουσικός με όντως σημαντική προσφορά, ένας από τους 5-10 στους οποίους οφείλονται “όλα” κατά μια έννοια.
Το ότι μετά από δεκαετίες σημαντικής προσφοράς έκανε αυτή την επαγγελματική επιλογή, ν’ αρχίσει να πουλάει γραφικό ελληνικό μουστάκι (ο Μπαρμπαστάθης με μπαγλαμά) μου δίνει, σ’ εμένα τον απ’ έξω, την εικόνα ότι ο ίδιος δεν τιμά το παρελθόν του, και ότι αδειάζει και τους πιστούς του…
Αποκτά βέβαια νέους πιστούς. Πρόκειται όμως για ένα εύκολο, επιφανειακό κοινό. Δεν είναι πιστοί, είναι φανς - φόλοουερς, που σ’ ένα χρόνο πολύ πιθανόν να μην τον θυμούνται καν.
Την επόμενη φορά που θα παίζει ο Αγάθωνας ρεμπέτικα κάπου, πριν ξεκινήσει ο παλαιόθεν πιστός να πάει να τον ακούσει, θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά ότι στο μαγαζί θα έχει και παρέες από αυτούς τους όψιμους φαν, πράγμα που θα επηρεάσει όλη τη βραδιά, τις ισορροπίες και τις αλληλεπιδράσεις.
Αξιοπρεπέστατο;
Φίλε liga αν ξαναανατρέξεις στις διηγήσεις του Στέλιου θα δεις με τι δραματικό τρόπο ο Μάρκος και η οικογένεια του ζούσε αυτές τις στιγμές. Αν θυμάμαι καλά το τραγούδι “Απελπίστηκα” εμπνεύστηκε ύστερα από το τέλος μιας τέτοιας βραδιάς.
Εγώ προσωπικά δεν είδα κανένα Καραγκιόζη τη βραδιά της Γιουροβίζιον, όπως δεν είχα δει και κανένα μάγκα πριν από αυτήν. Αλίμονο αν όποιος κρατά ένα μπουζούκι ή μπαγλαμά και παίζει ρεμπέτικο μπορεί να χαρακτηρίζεται ή να αυτοχαρακτηρίζεται μάγκας.