Κι εγώ την ίδια απορία έχω…
Πολύ εύστοχο το κείμενο, πάντως!
Το εξηγεί στην τελευταία παράγραφο. Η “συνέντευξη” είναι προφανώς όψιμο αποτέλεσμα κάποιων αναμνήσεων -ίσως και επινοημένων όπως αναφέρει- του συγγραφέα…
Πάντως εμένα σε γενικές γραμμές μου αρέσει η γραφή του πατριώτη μου, του Σκαμπαρδώνη (τον είχα προσέξει σε ένα φοβερό ενθετο-αφιέρωμα της εφημερίδας ¨ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ" με τίτλο ΟΥΖΕΡΙ ΤΣΙΤΣΑΝΗ (Δεκέμβριος 1993) στο οποίο είχε γράψει ένα άρθρο:“Τσιτσάνη come back”)
Φαίνεται να 'ναι και ωραίος τύπος από κάτι συνεντεύξεις του που έχω παρακολουθήσει :088:
Τι ηλικία έχει ο Σκαμπαρδώνης ρε παιδιά; Πότε πρόλαβε να πάρει συνέντευξη από το Μάρκο και αν την πήρε, γιατί την είχε στο συρτάρι του τόσες δεκαετίες; Δεν θα καθήσω φυσικά να διαβάσω διεξοδικά το άρθρο και μετά να κάνω και συγκριτική ανάλυση με το βιβλίο της Κάιλ. Από ότι βιαστικά διάβασα, «μας τα ΄παν άλλοι». Τον «φίλο δημοσιογράφο» και τον γραφιά Σκαμπαρδώνη τους είχε προλάβει η παρέα των φοιτητών. Έτσι ο Μάρκος, με φρεσκαρισμένες τις μνήμες του από το μαγνητόφωνο των φοιτητών και μισό βήμα πριν το θάνατο (το 72 πέθανε) απλά επαναλαμβάνει όσα ήδη γράφει η «αυτοβιογραφία». Δεν το αρνείται και ο Σκαμπαρδώνης, που προφανώς δεν είχε για το φύλλο του Σαββάτου άλλη έμπνευση και αναγκάστηκε να αναμασήσει ότι θυμόταν από το βιβλίο.
(Είμαι κακός, το ομολογώ)
Νίκο, ο Σκαμπαρδώνης γεννήθηκε το 1953. Η “συνέντευξη” προφανώς λειτουργεί ως προάγγελος του βιβλίου του για τον Μάρκο. Δεν είναι ρεμπετολόγος.
Απλά μπλέκει την φαντασία-σύνθεση του με κάποια πραγματικά γεγονότα (κάτι τέτοιο είχε κάνει και στο μυθιστόρημα του “Ουζερί Τσιτσάνης”-ΚΕΔΡΟΣ 2001) και το ίδιο όπως δείχνει θα κάνει και με τον Μάρκο.
Και εις ανώτερα του ανθρώπου, Δημήτρη μου…
Μια απ’ τα ίδια. Ο Σκαμπαρδώνης έχει επιλέξει ένα στυλ γραφής όπου ανακατεύει τη φαντασία με την πραγματικότητα με ένα μυστηριώδη (καβαλιστικό) τρόπο. Από ένα σημείο και πέρα, είναι αδύνατον να καταλάβεις αν αυτά που γράφει είναι ιστορία, μυθοπλασία ή φαντασιοπληξία.
Μετά τον Τσιτσάνη έρχεται ο Βαμβακάρης, όπου το πεδίο είναι πιο “καθαρό” επιχειρηματικά: Για το Μάρκο τα τελευταία χρόνια δεν έχει γραφεί κάποια αγιογραφία, ενώ όλος ο κόσμος γνωρίζει, εκτιμάει και λατρεύει τον πρωτομάστορα.
Πάω στοίχημα (σήμερα 28/7/2008) ότι σειρά έχει ο Μπάτης, για τον οποίο ταιριάζει ένα ξεκαρδιστικό κινηματογραφικό έργο (ή διήγημα) τύπου Forest Gump. Ναι, σου κλείνω το μάτι!
Σχετικά με το αυτοδιαφημιστικό άρθρο του στα ΝΕΑ, συμφωνώ με τον Νίκο: Απολύτως τίποτα το καινούργιο. Ανακατώματα των ίδιων (πασίγνωστων) ιστοριών που μπορείς να βρεις εντός μισής ώρας με ένα search στο google. Ετσι δεν είναι;
ΥΓ. Δημήτρη, μην αρπάζεσαι, αυτά που γράφω δεν τα παίρνει στα σοβαρά κανείς.
Σχετικά με τον Σκαμπαρδώνη ανήκω σε μια… αδιόρατη μειοψηφία.
Κώστα δεν υπάρχει λόγος να αρπάζομαι βέβαια! Ανέφερα ότι μου αρέσει η γραφή του Σκαμπαρδώνη διότι έχει ένα ωραίο χιούμορ στην γραφή του. Τα διηγήματα του που έχω διαβάσει διαβάζονται ευχάριστα. Δεν είναι η σούπερ λογοτεχνία άλλωστε (οι αγαπημένοι μου συγγραφείς γράφουν αρκετά… διαφορετικά από τον Σκ.)
Ακόμα ο Σκαμπαρδώνης δεν απευθύνεται σε κάποιους που γνωρίζουν λεπτομέρειες για το ρεμπέτικο και τα πρόσωπα του. Τα βιβλία απευθύνονται σε κάποιους οι οποίοι γνωρίζουν επιδερμικά -στα όρια του “δήθεν” ίσως- κάποια πράγματα για το μουσικό αυτό είδος (που εμάς μας συναρπάζει) και ίσως να σαγηνευθούν από τον τρόπο της μυθοπλασίας του συγγραφέα.
Πέραν τούτου, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την εφημερίδα για να διαφημήσει το βιβλίο του.
Άλλωστε δεν είναι μελετητής! Προσπαθεί να βγάλει και μεροκάματο…
Υ.Γ. Αν ήθελε κάποιος να ασχοληθεί με πρόσωπα του ρεμπέτικου υπάρχουν άλλα που είναι περισσότερο τραγικές οι ιστορίες τους (γι’ αυτό και δεν είναι πιασάρικες).
Φαντάσου να γυριστεί ταινία με τα κατορθώματα του Ζορζ Μπατέ! :019:
Δεν έχει άλλα μπραβοκουμπα!!!:109:
Το μινόρε της αυγής από τον Jordan. Ζωντανή ηχογράφηση από την Ολλανδία.
Α : Πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009 στο ιστορικό στέκι ΤΑΞΙΜΙ το αφιέρωμα στον ΙΟΡΔΑΝΗ ΤΣΟΜΙΔΗ . Η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη εκτός του ότι το μαγαζί ήταν γεμάτο είχε πάρα πολλούς όρθιους αλλά και σύμφωνα με του ανθρώπους του μαγαζιού ( γκαρσόνια ) φύγανε τόσοι πολλοί γιατί δεν βρήκαν τραπέζι που το μαγαζί θα γέμιζε τρεις φορές. Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 10:30μμ και ολοκληρώθηκε στις 6:30πμ.Εδώ να σημειώσουμε ότι υπήρχαν μπουζουξήδες που δεν πρόλαβαν να παίξουν λόγω του προχωρημένου της ώρας. Η ιδέα-οργάνωση –υλοποίηση της βραδιάς ανήκε στον καλό φίλο του JORDAN ,τον οργανοποιό ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΑΡΛΑ ( που χόρεψε και ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο). Μπράβο ρε μάγκα! Οι μουσικοί και οι τραγουδιστές /-ιες που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ( όλοι αφιλοκερδώς ) ήταν ως επί το πλείστον νέοι ηλικιακά και τα δε παιξίματά τους άκρως δεξιοτεχνικά- Μπράβο σε όλα τα παιδιά. Τέλος να σημειώσω και για τις σίγουρες συμμετοχές μπουζουξήδων ( Παπαδόπουλος – Κωνσταντίνου – Κορακάκης – Πάππος – Στουραίτης ) που ήταν να παραβρεθούν αλλά την τελευταία στιγμή την έκαναν ΛΑ ΜΙΝΟΡΕ ( όπως θα έλεγε και ο JORDAN ). Δεν πειράζει θα τους περιμένουμε του χρόνου. Η σκέψη για την επόμενη εκδήλωση του χρόνου έχει ήδη πέσει και μάλιστα θα υπάρχει πολύ οπτικοακουστικό υλικό. ΓΕΙΑ ΣΟΥ JORDAN AΘΑΝΑΤΕ !!!
Ρε Ιορδανη , πολυ μεγαλα τα γραμματα , για τους αοματους , αλλα και σ` αυτους
βγαζουν ματι … δηλαδη αν ειχες πιο μεγαλα , θα τα εδινες στην κυκλοφορια? ΕΛΕΟΣ!!!
… και για να μη ξεχνιομαστε φιλε … σ` εμενα και τον kwstasP , χρωστας κατι ζουμερο ,
που αφορα τον αειμνηστο Τζορνταν και μια και εχεις και το ονομα του , οφειλεις
να εκπληρωσεις την υποσχεση σου …
οχι για μας … αλλα για το " ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΚΛΑΜΠ " , ρε γαμωτο …:088:
Γεια σου ρε Πελαγία ρεμπέτισα. Το έγραψα το κείμενο με τόσο μεγάλα γράμματα για να παρουν είδηση όλοι Ιορδανικοι και μη.
( παιδιά χιούμορ κάνω , έτσι 
Το μέγεθος της γραμματοσειράς μου βγήκε από λάθος χρήσης πλήκτρου ( βλέπεις δεν έχω την καλύτερη σχέση με τους υπολογιστές) .
Τώρα για την υπόσχεση που σου έχω δώσει ισχύει στο ακέραιο αλλά πρεπει πρώτα να μπορώ να το χειρίζομαι σωστά τον υπολογιστή.
Για τον φίλο Νικήτα:088:
Σ’ ευχαριστώ πολύ φίλε μου που μπήκες στον κόπο να ανεβάσης το βιντεάκι αλλά να με συμπαθάς. ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΚΟΗ, καμία σχέση. Στην εκτέλεση που παρέθεσε ο Ικαρος προσομοιάζει κλαρίνο. Σταματώ εδώ γιατί διαβλέπω αντιπαραθέσεις.
Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν αντιπαραθέσεις ρε Νικήτα!!! Και οι δυο τους ήταν τεράστιοι!!! Απλά είναι συμπάθειες αυτές:089:
Υ.Γ. Ρώτησες αν έχει παίξει άλλος παραδοσιακό. Σου απάντησα ο Ιορδάνης. Από κει και πέρα είναι προσωπική άποψη ποιον γουστάρεις να ακούς!!!
Άλλο στυλ ο τσομίδης άλλο ο παλαιολόγου. Πιστεύω ότι ο τσομίδης το έχει προσομοιώσει στο πιο λαϊκό στυλ, ενώ ο παλαιολόγου σε πιο παραδοσιακό. Τώρα του τσομίδη είναι καθαρά ορχηστρικό και μπορούσε να το πάει στα δικά του μονοπάτια, . Του παλαιολόγου είναι με τραγούδι μέσα και έτσι έπρεπε να το πάει σε πιο παραδοσιακό, για να χορευτεί και πάει λέγοντας. Πιστεύω, επειδή και ο τσομίδης είναι πολύ μεγάλος μπουζουξής, αν ήθελε το έκανε άνετα, σίγουρα όχι όπως του παλαιολόγου, που είναι η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει μέχρι στιγμής, αλλά μπορούσε πιστεύω. Έχω κομμάτια στο πσ αρκετά του τσομίδη και ξέρω τι εστί τσομίδης. Νικήτα, αντιπαράθεση κάνω όταν ακούω υπερβολές κλπ, και πάλι δεν θα επιβάλλω την γνώμη μου. Αλλά όταν ακούω να μεγαλοποιούν κάποια πράγματα, ε δεν μπορώ να μην αντιδράσω.
Kαι αν μου επιτρέπετε επειδή το ζήτησε ο φίλος: Από μάθημα που έκανε, παραδοσιακό, η θήβα έχει όμορφες: http://www.youtube.com/watch?v=uyYn6TtUGL8. Δεν είναι καλή ηχογράφηση, αλλά πιστεύω αξίζει να την ακούσετε. Επειδή είναι οφ τόπικ, θα πρότεινα να μεταφερθεί
Το δίσκο του Phil Woods στον οποίο συμμετείχε και ο Τσομίδης (Greek Cooking, 1967) μπορείτε να τον κατεβάσετε από ένα link που υπάρχει σε αυτό το post:
http://davisnotelvis.blogspot.com/2008/10/phil-woods-greek-cooking.html
Χαιρετώ όλους τους βλάμηδες στην πρώτη μου δημοσίευση.