Το συγκεκριμένο κομμάτι του Κώστα Μπέζου με ταλαιπωρεί εδώ και λίγο καιρό. Η αιτία είναι τ’ότι δεν μπορώ να καταλάβω αν τελικά η ηχογράφηση έχει γίνει με μία ή με δύο κιθάρες.
Παικτικά, σε πολλά σημεία δίνει την εντύπωση πως είναι όντως μία κιθάρα. Το πρόβλημα είναι στο ρεφραίν και στη στροφή πριν το ρεφραίν, όπου χτυπάει και συγχορδίες κάτω από τη μελωδία, οι οποίες (ακούγονται σαν να) είναι τρίφωνες, χώρια τις τρίτες στα μπάσα (φα# και φα αντίστοιχα).
Αν είναι δύο κιθάρες, πάει καλά και εξηγούνται πολλά. Αν όμως είναι μία κιθάρα (όπως προσπαθώ να το παίξω/ενορχηστρώσω εγώ), τότε τι κούρδισμα χρησιμοποιεί; Μέχρι στιγμής τα κουρδίσματα σε ανοικτή ρε (μείζονα-ελάσσονα) και ανοιχτή λα (μείζονα) δεν αποδίδουν -πολύ πιθανόν να φταίω κι εγώ λόγω τεχνικής βέβαια, αλλά και πάλι…
Ενδεικτικά, η πτυχιακή εργασία για τη λαϊκή κιθάρα αναφέρει πως το κομμάτι παίζεται σε μία κιθάρα, αλλά στο παράρτημα το παρουσιάζει ενορχηστρωμένο για δύο κιθάρες.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο και την υπομονή σας.
Φίλε Κάδμε καλημέρα,
Τον ίδιο προβληματισμό είχα για κάποια τραγούδια. από μνήμης θυμάμαι το εκ πρώτης ακρόασης “απλούστατο” Αδυνάτισα ο καημένος το οποίο στα περισσότερα μέρη βγαίνει άνετα με μια κιθάρα, αφού βολεύει και η τονικότητα (είναι ηχογραφημένο σε λα, οπότε έχεις την τέταρτη και την πέμπτη ανοιχτές στο στάνταρ κούρδισμα). Όμως σε κάποια σημεία π.χ. 0:08-0:15 ακούγεται ξεκάθαρα ότι 2 κιθάρες παίζουν την ίδια μελωδία σε οκτάβα και στη συνέχεια οι “φωνές” χωρίζουν σε σόλο και ακομπανιαμέντο. Εκτός εάν υπάρχει τρόπος να παίξεις αυτές τις δύο φωνές ταυτόχρονα σε μια κιθάρα, πράγμα που δεν νομίζω, θα ακούγονταν τουλάχιστον γκλισάντι… Οπότε φίλε δεν είσαι τρελός, προφανώς, ίσως κάποια συμπεράσματα μας οδήγησαν σε γενικεύσεις του στυλ “σε όλες τις ηχογραφήσεις του Κωστή παίζει μια κιθάρα”… Εκτός εάν κάνω κι εγώ λάθος
Μπάμπη, δεν νομίζω πως προκειταί για αφορισμό, καθώς σε πολλά κομμάτια είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για δύο κιθάρες. Σε αυτά που δεν είναι ξεκάθαρο είναι το πρόβλημα. Ίσως να παίζει ρόλο και η ποιότητα της ηχογράφησης που να δίνει την ψευδαίσθηση πως πρόκειται για δύο κιθάρες (π.χ. στο κομμάτι «Κάηκε κι ένα σχολείο», αλλά και σ’άλλα, τα ισοκρατήματα ακούγονται λες και είναι δύο κιθάρες), ή πολύ απλά έχουμε ελλειπή στοιχεία για τις ηχογραφήσεις του Μπέζου. Ίσως τελικά να είχε κι αυτός συνοδεία, χωρίς βέβαια αυτό να αναιρεί το γεγονός ότι κάποια κομμάτια του είναι δεξιοτεχνικά ακόμη και με τα σημερινά κιθαριστικά δεδομένα.
Πελαγία, σ’ευχαριστώ για την παραπομπή -από αυτή την εργασία είναι και το παράθεμα που αναφέρω στην αρχική μου ανάρτηση. Αλλά καλό είναι αυτή η εργασία να διαβάζεται και να υπενθυμίζεται.
Είναι παιγμένο με δυο κιθάρες. Και παίζουν και οι δυο σε όλο το κομμάτι. Δεν είναι αλλαγμένο το κουρδισμα.
Ανοικτό λα κουρδισμα μπορείς να κάνεις αλλά η 4η δηλαδή η ρε θα υπάρχει μονο κλειστή στο 5ο της λα και η μελωδία θα παίζεται κυρίως στην σι και στην σολ οι οποίες θα είναι και χαμηλά κουρδισμένες… Οχι και πολύ πρακτικό.Δοκιμασε να το παιξεις με ανοικτο σολ κουρδισμα.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 11:46 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 11:41 —
Να συμπληρώσω οτι το ανοικτο λα είναι ωραιο και βολικό για χουζαμ σεγκια κομμάτια.
Σας ευχαριστώ για την απάντηση. Αν μη τι άλλο, μου λύνει πολλές απορίες και για άλλα κομμάτια του Μπέζου που υποτίθεται πως έχουν ηχογραφηθεί με μία κιθάρα, π.χ. ο Γιάννης ο χασικλής.
Χρησιμοποιώ ανοικτό σολ για κομμάτια του Δούσια (Μανωλάκης ο χασικλής, ο παραπονιάρης και άλλα), αλλά για κάποιο λόγο δεν μου αρέσει το ίδιο κούρδισμα στα κομμάτια του Μπέζου. Μου ακούγονται καλύτερα σε ανοικτό ρε -το συγκεκριμένο κούρδισμα ανοίγει παικτικά το ρεφρέν στο υπό συζήτηση κομμάτι-, αλλά και πάλι αυτό εμπίπτει στην κατηγορία περί κολοκυθόπιτας.
για το συγκεκριμένο κομμάτι (η φυλακή είναι σχολείο) δεν το έχω ψάξει ούτε προφταίνω τώρα. αλλά φυσικά εμπιστεύομαι τα χέρια και τα αυτιά του δημήτρη του μυστακίδη!
αν απλά ρίξουμε την μι μπάσο σε ρε, βοηθάει στους δρόμους από ρε (χωρίς κάποια ιδιαίτερη διευκόλυση/εμπόδιο κατά τα άλλα). στην κιθάρα το σολ (ρε-σολ-ρε-σολ-σι-μι) εξυπηρετεί πολύ καλά τα ραστ/χουζάμ/σεγκιάχ, και οι ανοιχτές στα καντίνια αλλά και τα μπάσα. το χιτζάζ επίσης, αλλά αυτό βγαίνει ακόμα καλύτερα από λα, στο συνηθισμένο κούρδισμα της κιθάρας. το ίδιο ισχύει και με το λα σαμπάχ, βγαίνει ακριβώς στα ανοιχτά καντίνια. επίσης στο μι χιτζάζ, το κανονικό κούρδισμα εξυπηρετεί και με τα ανοιχτά μπάσα, αλλά και με τα καντίνια ανοιχτά. θέλω να δοκιμάσω κούρδισμα μι-λα-ρε-σολ#-σι-μι για μι χιτζάζ… όλες οι ανοιχτές στην πίστα!
Οι δρόμοι από ρε διευκολύνονται πολύ κι από το κούρδισμα σε DADGAD (το λεγόμενο και τροπικό ή ιρλανδικό/ιρλανδέζικο κούρδισμα). Είναι πολύ ωραίο κούρδισμα, αν και θέλει κάποια μελέτη για να το συνηθίσεις και ν’αρχίσεις να κινείσαι σ’ αυτό.