Με έκπληξη ανακάλυψα ότι ο Σπουρδαλάκης εκτός απο ικανός οργανοποιός είναι εξήσου καλός συγγράφεας αλλά και στιχουργός , δεν ξέρω αν κάνω καλά που το αναφέρω εδώ απλά για μένα ήταν κάτι το ξαφνικό και ίσως είναι πολλοί σαν και εμένα που δε το γνώριζαν καν.
Έχει εκδόσεις 2 βίβλία
Πορφυρίων
Α. Φυτοκυάμου 2001
http://books.vres.gr/author.php?author_id=15070
Και σαν στιχουργός τις περισσότερες φορές με μουσική του Μανώλη Πάππου
Ο Χρήστος από παιδί είχε δείξει , ότι είχε αυτό που ονομάζουμε “παιδεία”.Σήμερα κάποιος μπορεί να το δει φανερά από την εξαιρετική ευγένειά του.Όντως έχει γράψει δύο βιβλία,και κάποια τραγούδια,που τα μελοποίησε ο παιδικός του φίλος Μανώλης Πάππος.Μάλιστα είχαν κατηγορηθεί από το “συνάφι”, ότι έγραφαν πολύ ποιοτικά και με “Χατζιδακικό” ύφος, παράδειγμα αυτό το τραγούδι. http://www.youtube.com/watch?v=_1ztZrbSxwc
Λυπηρός σωβινισμός.
ΣΟΚ! Πρώτη φορά το ακούω. ΣΟΚ, για την μουσική του Πάππου.Και για την ενορχήστρωση. Τι ακούσματα να έχει άραγε αυτός ο άνθρωπος; Όλη την ημέρα μπουζούκι και δω… Επειδή δεν τον ξέρω προσωπικά , μόνο μουσικά - εκτελεστικά- δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο.
Ξαφνιάστηκα.
Αλλά χάρηκα για κάποιον λόγο
Για τον Μανώλη Πάππο είχα ξαφνιαστεί όταν άκουσα το σαν αεράκι απο την Ελευθερία Αρβανιτάκη , τώρα και με αυτα τα τραγούδια του πάππου αποδεικνύεται τελικά το μεγαλείο του μουσικού, να παίξεις μπουζούκι με τόση μαγκιά και τεχνική και την ίδια στιγμή να γράφεις τόσο λυρικά και τόσο “εντεχνα” είναι πολύ δύσκολο σαν να κρύβεις δυο ψυχές μέσα σου.
Όσο για τον Σπουρδαλάκη , ισχύει το ίδιο να είσαι σε μια τόσο τεχνική “μαραγκοδουλειά” (ας μου επιτραπεί ο όρος) και απο την άλλη να είσαι και συγγραφές και στιχουργός και απο ότι έψαξα το πρώτο του βιβλίο είχε βγεί το καλύτερο ελληνικό βιβλίο της χρονιάς!
Όμως ο Χρήστος έχει δώσει δείγματα για την πιο λόγια του, τάση στα όργανα, όσο και στον τρόπο που σου απευθείνεται σαν πελάτης , καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις να κάνει με μαστοράτζα. (* Αυτό το έχω νιώσει και με τον Νικο τον Φρονιμόπουλο όταν είχαμε μιλήσει).
http://www.youtube.com/watch?v=fkUDrFxJU1Q Μουσική: Μανώλης Πάππος ,Στίχοι: Χρήστος Σπουρδαλάκης
εγω αυτο που αναρωτιεμαι μερικες φορες ειναι το εξης:αν τα συγκεκριμενα δεν τα ειχε ‘‘υπογραψει’’ ο παππος,θα τα ειχαμε ακουσει ποτε…???και αν δανειστουμε οτι τα ειχαμε ακουσει…θα τα κριναμε αραγε το ιδιο…???
Όχι φίλε μου ! δεν θα τ`ακούγαμε ποτέ, πιθανότατα …
Διότι ο καλός στίχος, θέλει και τον ανάλογο συνθέτη !
Και για να περπατήσει, πρέπει ο συνθέτης να είναι “και” φίρμα
και μέσα στα γνωστά πια σε όλους μας “κυκλώματα” …
Στην Βάρδια της Σαλονίκης, κάποια φορά που βρέθηκα για να
παρακολουθήσω τον Βαγγέλη Κορακάκη, τραγούδησε το
“Πρώτο φθινόπωρο” και πάμπολλα άλλα δικά του τραγούδια,
εξαιρετικά, που δεν είχαν γίνει γνωστά και έτσι τα προλόγιζε
και ο ίδιος, κάνοντας χιούμορ !!!
"ὅπερ ἔδει δεῖξαι" …
Δηλαδή τώρα θεωρούμε ότι τα “ακούσαμε”; Επειδή έγραψε την μουσική ο Μανώλης; και τους στίχους ο Xρήστος;Για έναν δίσκο που έχει κυκλοφορήσει,από το 2003 αν θυμάμαι καλά,και όπου παίζουν μερικοί από τους κορυφαίους μουσικούς στον τομέα τους,όπως ο Γ.ΣΠΑΘΑΣ, ηλ.κιθάρα ή όπως στο τραγούδι που έβαλε ο φίλος alchimistis,πιάνο ο μέγιστος ΜΑΡΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ ; Δυστυχώς τα καλά πράγματα, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΚΑΛΑ δεν ακούγονται αρκετά όποιος και να τα έχει γράψει.
Τα καλά πράγματα, αν είναι πράγματι καλά, σε βάθος χρόνου αποκαλύπτονται και ακούγονται. Εχουν το ίδιο γνώρισμα με την αλήθεια, που και αυτή πολλές φορές αργεί αλλά αποκαλύπτεται. Ισως γιατί το πραγματικά καλό στην τέχνη είναι και αληθινό.
Υ.Γ. Εμένα πάλι, το τραγούδι “γραφω κατω από το φως” που έβαλε ο Αλχημιστής, Jazz μου φάνηκε.
Ναι Διονύση.Πολλές φορές (τις περισσότερες),η ενορχήστρωση είναι καθοριστικός παράγοντας για το ύφος.Εδώ συγκεκριμένα παίζει και έχει ενορχηστρώση το συγκεκριμένο κομμάτι,όπως είπα και πιο πάνω,ο ΜΑΡΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ,σημαντικότατος Jazz πιανίστας,παγκοσμίου κλάσης και φήμης.
Ο συγκεκριμένος δίσκος της Σοφίας Παπάζογλου κατ εμέ είναι ένας από τους κορυφαίους ελληνικούς της δεκαετίας 2000-2010, για πολλούς και διάφορους λόγους και κυρίως για το επίπεδο ερμηνείας, παραγωγής, μουσικών εκτελέσεων και συνολικής αισθητικής. Και δεν ακούστηκε ιδιαίτερα. Κρίμα για αυτούς που δεν τον πήραν χαμπάρι.
Όσο για τον Χ. Σπουρδαλάκη είναι καλλιτέχνης, εκπέμπει όντως -όπως είπαν και όλοι οι φίλοι πριν- κάτι ιδιαίτερο. Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτό αντανακλάται και στα όργανα που κατασκευάζει. Σας παραθέτω και ένα τραγούδι ακόμα Σπουρδαλάκη-Πάππου που εμένα μου αρέσει πολύ
Πολύ όμορφο τραγούδι. Νομίζω όμως ότι χάνει λόγω ερμηνείας. Αν και μου αρέσει η Αρετή σε πολλά τραγούδια που την έχω ακούσει, νομίζω ότι εδώ δεν ήταν η από τις καλύτερες ερμηνείες της.
με την ταπεινη μου γνωμη νομιζω ενα τραγουδι για να υπαρξει θα πρεπει κατα ι) να εχει ενδιαφερον στιχο και 2)καλη μουσικη πιστευω οτι αυτα συμβαινει στα κομματια που ακουσα το να συμπιπτει κιολας να υπαρχουνε φιλοι κοινως να εχουνε καποια κοινη πορεια ειναι ευχης εργο.απ οτι γνωριζω ειναι πολλα χρονια φιλοι.τωρα για το οτι ειναι αναγνωρισιμοι ειναι απο την πορεια τους ο καθε ενας στον τομεα του.τους γνωριζω και τους δυο πρωσοπικα και ειναι πολλυ χαμηλων τονων ανθρωποι και καλιτεχνες.και οτι εχουν κανει το κανανε με αγαπη και μερακι.