Ηλίας Πετρόπουλος ''ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΚΟΣΜΟΥ''

‘‘Για να τα βάλεις,χρειάζεται σαπουνάδα’’
(Παμπάλαια έκφραση για τα στενά παντελόνια των κουτσαβάκηδων’’

‘‘Γυναίκα,π…ς και πρεζόνι δεν μπαίνει σε τεκέ’’
(Παλιό γνωμικό της φάρας,που δείχνει πως οι μάγκες δεν έμπαζαν στα κόλπα τους αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων)

‘‘Μου δώσανε του Χριστού τα χρόνια’’
(Έκφραση που χρησιμοποιούσαν οι βαρυποινίτες)

‘‘Μικρό κελί να σε στενεύει στις μασχάλες’’
(Εύλογος χαρακτηρισμός των καταδίκων για κάποια απομονωτήρια)

Απο προσωπική μου γνώση βρισιά που σήκωνε μαχαίρι ήταν το ‘‘Να σου χέσω τα μουστάκια’’

‘‘Φίλοι,φίλοι καριοφίλι’’
(Παλαιά έκφραση που αναφέρεται στις ψευτοφιλίες & τις λυκοφιλίες)

Καλώς ήρθες στο φόρουμ, Ιωάννη. :slight_smile:

Τις “Παροιμίες του υποκόσμου” του Πετρόπουλου, κατεβάστε τες από εδώ.

Καλώς σας βρήκα λοιπόν ρεμπέτες μου!

Ρε τον Πετρόπουλο πάλι!

“Ο ανόητος Ζάχος φρονεί ότι η έκφραση προέρχεται…”

Εντωμεταξύ με μια διαγώνια ανάγνωση δε βρήκα ούτε μία παροιμία.

Ε, τα έχουμε πει και ξαναματαπεί αυτά… Εγώ βαρυέμαι πιά να ξαναμπώ σε τέτοια συζήτηση. Το μόνο που θα επαναλάβω, ίσως για χιλιοστή φορά, ως συμβουλή προς τους νέους: Προσοχή στον Πετρόπουλο, ό,τι και αν έχει γράψει. Δεν διασταυρώνει πηγές και έχει πάρα πολλά λάθη και παραλείψεις. Επίσης, συχνά παρασύρεται από προσωπικές παρορμήσεις που οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο Νίκο Πολίτη,σχετικά με τον Η.Πετρόπουλο!
Το θέμα το εισήγαγα,διότι αποτελεί αναφορά στους μάγκες & τον υπόκοσμο!
Ο Πετρόπουλος δεν διασταυρώνει πηγές,αλλά δεν παύει να είναι ένας από τους λαογράφους μας και οτιδήποτε γράφεται στο χαρτί,είναι άξιο ανάγνωσης!

Καλησπέρα, σα νέος στο forum, ίσως δεν είδες αυτή την πρόσφατη «συζήτηση».

Ίσως αναθεωρήσεις κάποιες αντιλήψεις…καλή ανάγνωση!

Άξιο ανάγνωσης, ασφαλώς. Κριτικής όμως ανάγνωσης. Με τον συγκεκριμένο συγγραφέα καμιά φορά το ξεχνάμε, ίσως παρασυρόμενοι από την περ’ιεργη γοητεία του κόσμου που περιγράφει, ή της ίδιας της γραφής του.

Πάντως, πρόκειται ισως για την πρώτη προσπάθεια καταγραφής της αργκό, του ιδιαίτερου τρόπου ομιλίας μιας κοινωνικής ομάδας, των φυλακόβιων κυρίως, γενικά του ελληνικού “περιθωρίου” , όσο και αν δεν συμφωνούμε με τον όρο απόλυτα.

Νομίζω τον πρόλαβε ο Βρασίδας Καπετανάκης:

Το λεξικό της πιάτσας (Λαογραφικόν λεξικολογικόν απάνθισμα) (Αθήνα 1951, κυκλοφορεί επανέκδοση από τον Αλφειό).

Επίσης κάτι συμπιλήματα του Πέτρου Πικρού (Τουμπεκί).

Αν τα παραπάνω έχουν λαογραφικές ή άλλες αξίες δεν το γνωρίζω, τα έχω απλά ακουστά σα τίτλους…

Καλημέρα και απο εμένα!
Ρε παιδιά,μάλλον το παρατραβήξαμε σχετικά με τον Πετρόπουλο!
Όπως και να έχει,αυτά τα οποία έγραψε έχουν κάποιο ενδιαφέρον,τουλάχιστον εμένα μου φαίνεται να έχουν κάποιο ενδιαφέρον!
Αλλά είναι αλήθεια,πως ο Ηλίας Πετρόπουλος δεν είναι απο τους πιο αξιόπιστους στο είδος!
Φίλε ‘‘δρ-Γιάννη-Βρύζα’’ εάν θέλεις στείλε μου το e-mail σου και θα σου τα στείλω εκεί!

Έχει ενδιαφέρον η αργκό.
Γλώσσα ανήσυχη, θυμωμένη, όλο δηλητήριο, σκληρή, με υπονοούμενα, αθυρόστομη, με βάθος -η γλώσσα της δυστυχίας.
Ο Ουγκώ στους “Άθλιους” αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο γι’ αυτήν.

Ο Πετρόπουλος - με βάση τις εμπειρίες του - προσπάθησε να την καταγράψει και το πέτυχε κάπως.
Πληρέστερη δουλειά έχει κάνει ο Π. Πικρός (που ανέφερε και ο Πίκινος) στο “Τουμπεκί”.

Αντίθετα, στις επιθεωρήσεις της παλιότερης εποχής, ακουγόταν μια δήθεν μάγκικη γλώσσα, φτιαχτή και ψεύτικη που δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματική, αν και - με την πάροδο των χρόνων - μερικά και από αυτά τα φραστικά κλισέ επιβίωσαν στο ζωντανό ιδίωμα, με την επανάληψη, όπως γίνεται συνήθως.

Λεξικά ή έστω γλωσσάρια (πιο σύντομα δηλαδή) της αργκό σαφώς υπήρχαν από πολύ πριν τον Πετρόπουλο. Με τον τίτλο “Λεξικό της πιάτσας” υπάρχουν τουλάιστον δύο, αν όχι περισσότερα, ανεξάρτητα έργα.

Αυτό που πιθανόν να μην υπήρχε, είναι ένα έργο σαν τις “Παροιμίες”, που συγκεντρώνει όχι μεμονωμένες λέξεις αλλά εκφράσεις και στερεότυπες φράσεις. Η αξία μιας τέτοιας συλλογής δεν αμφισβητείται. Το θέμα είναι απλώς ότι για να μπορέσει ο αναγνώστης να αντλήσει τα μέγιστα ωφέλη από το βιβλίο, θα πρέπει να το περάσει από ένα σωρό φίλτρα που κανονικά ήταν δουλειά του συγγραφέα να το περάσει!

Εδώ μιλάμε για το συγκεκριμένο βιβλίο και όχι για τα “Ρεμπέτικα” όπου υπάρχουν λάθη, παραβλέψεις, βιασύνη γενικά, άρα είμαστε υποψιασμένοι και δεν αναπαράγουμε εύκολα τις πληροφορίες που αναφέρει.

Στο συγκεκριμένο, καταγράφεται η εμπειρία του από τον κόσμο της φυλακής, από τα βιώματα και τις εμπειρίες του συναφιού αυτού το οποίο βίωσε, για το οποίο έχει προσωπική αντίληψη και αυτό μετράει στην περίπτωσή μας και το καθιστά πολύτιμο.

Αυτό το τελευταίο, ισχύει για όλα του τα βιβλία, ίσως με την προσθήκη ενός “μπορεί να” (οδηγούν…). Ένα βιβλίο μπορεί να είναι μέχρι και άχρηστο, αν δεν πείθει για την αξιοπιστία του ο συγγραφέας.

Νομίζω ότι όλα του γενικώς τα βιβλία στηρίζονται σε προσωπική εμπειρία. Και τα Ρεμπέτικα (δεν παίζει ρόλο ότι δεν ήταν μουσικός ο ίδιος: τους ήξερε, τους έζησε). Εκεί που υπάρχει πρόβλημα είναι στη μεθοδολογία του.

Αν ο Π. λέει “στη φυλακή λένε την τάδε έκφραση”, δεν έχω κανένα λόγο να το αμφισβητήσω. Εκεί ήταν, θα την άκουσε, γιατί να σκεφτώ ότι την έχει βγάλει από την κοιλιά του; Συνολικά όμως το στυλ του βιβλίου, σε συνδυασμό με όσα ξέρω γενικώς για το συγγραφέα, με καθιστά ιδιαίτερα επιφυλακτικό. Αυτό, τίποτε περισσότερο ή λιγότερο.

Όσον αφορά το αναφερόμενο βιβλίο, το έχω διαβάσει και τολμώ να πώ ότι μάλλον γράφτηκε απλά για να μαζέψει κάποια φράγκα ο συγγραφέας. Είχε το κοινό του ο άνθρωπος το οποίο φανατικά αγόραζε ότι και να έβγαζε. Έχει γράψει και σκουπίδια, π΄χ τις καπότες κ.α. αλλά έχει γράψει και πολύ ωραία βιβλία, που άσχετα πόσο ισχύουν τα λεγόμενα του (σε πολλά κατά πολύ σε άλλα όχι τόσο), είναι πολύ ενδιαφέροντα. Όσον αφορά το έργο-κατατεθεν του, τα Ρεμπέτικα Τραγούδια, το θεωρώ τεράστιο έργο. Αδιαφορώ για τα λάθη του καθώς γράφτηκε σε εποχή που οι πληροφορίες μαζεύονταν πολύ δύσκολα και όχι με ένα κλικάρισμα και μένω στο γεγονός ότι έχει μαζέψει τα τάδε τραγούδια, το τάδε ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ φωτογραφικό υλικό και αρκετά καλά κείμενα. Ήταν είναι και μάλλον θα είναι η καλύτερη δουλειά που έγινε για το Ρεμπέτικο. Δε βλέπω καμία που να το έχει ξεπέρασει. Ούτε σε ανθολογία, ούτε και σε φωτογραφικό υλικό. Πιθανότατα γιατί επαναπαυθήκαμε στο βιβλίο και το μόνο που κάνουμε είναι να το θάβουμε (όχι όλοι και μάλλον λόγω αντιπάθειας προς τον προκλητικό πλην συμπαθή συγγραφέα Πετρόπουλο) αντί να κάνουμε μια αντίστοιχη δουλειά. Πιθανότατα το φόρουμ αυτό σε συνδυασμό με το sealabs (και τα δύο τρομερά ωραία και επιμορφωτικά με ψαγμένα μέλη) να είναι ένα ηλεκτρονικό βιβλίο γνώσης και τραγουδιών γύρω από το λαϊκό, αλλά έχει μία έλλειψη σε φωτογραφικό υλικό.

Ε, τώρα!..

τα υπόλοιπα βαρυέμαι να τα ξαναγράψω για πεντηκοστή (και βάλε…) φορά.

Εγώ πάντως καλύτερη δουλειά δε βρήκα. Αν έχετε κάποια υπόψην σας , τότε θα χαρώ να την ακούσω και να τη διαβάσω.

Φιλικά

Μην ανακινήσουμε πάλι το ίδιο τεράστιο θέμα… Είναι θεμελιώδες έργο, δεκτόν, γιατί από αυτό ξεκίνησαν όλα. Όμως έχει περισσότερα στραβά παρά σωστά.

Αν και ναι, για τις φωτογραφίες μάλλον οφείλω να συμφωνήσω.

Περισσότερα στις σχετικές συζητήσεις (δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιες είναι, η «Αναζήτηση» σίγουρα θα βγάλει μπόλικες).

[i][Ανεστάκο, γιατί να υπάρχει αντιπάθεια προς τον Πετρόπουλο; Μόνο ως συγγραφέα τον ξέρουμε, κανείς μας δεν είχε αμπέλια να χωρίσει μαζί του. Ό,τι αισθήματα μπορεί να προκαλεί, προέρχονται από τα γραπτά του και όχι από τυχόν προϋπάρχουσες εμπάθειες κανενός.]

[/i]