Πήρε το μάτι μου ένα βιβλιαράκι “Νίκος Σιδέρης, Η ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού, σελίδες 128”. Το έχει διαβάσει μήπως κάποιος / – α; Κάποια πληροφορία για τον συγγραφέα;
Ε, ναι, το πήρε το μάτι μου το βιβλίο. Για κάποιο σχόλιο ρωτάω, κάποια πληροφορία για τον συγγραφέα….
δεν το εχω το βιβλίο.
“πολύγραφος” ο γιατρός. (ψυχίατρος).
Αποσπάσματα από το βιβλίο του διαβάζει στον παρακάτω σύνδεσμο:
Δεν είναι αυτός.
Ο “ρεμπετολόγος” λέγεται Σιδερής
1 «Μου αρέσει»
Άκουσα ένα τμήμα τους. Τόσο ενημερωμένος για το ρεμπέτικο είναι, ώστε να περιλάβει στην ομιλία του και το παρακάτω απόσπασμα:
«Οι πρόσφυγες, μαζί με την εξαθλίωσή τους φέρνουν και τον πολιτισμό τους, την κουζίνα τους, [ … ]. Τα βιολιά, σ’ αυτή την περιθωριακή κοινωνία είναι πάρα πολύ σοφτ για να δέσουν με την εξαθλίωση, και έτσι αντικαθίστανται με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά [ … ].»
Ότι τα βιολιά δεν τα αντικατέστησε κανένας πρόσφυγας, αλλά ήταν ο Μάρκος απ’ τη Σύρα που πρωτόπαιξε και καθιέρωσε το μπουζούκι και τα όργανα του πειραιώτικου ρεμπέτικου, και μάλιστα όχι νωρίτερα απ’ το 1932, πρέπει να υποθέσουμε ότι δεν το ξέρει, αφού δεν αναφέρει τίποτα σχετικά. Μέχρι τότε, οι ορχήστρες της λαϊκής μουσικής έπαιζαν σμυρναίικα με κύριο σολιστικό όργανο το βιολί, ενώ το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς ήταν παντελώς άγνωστα στον κόσμο της ελληνικής δισκογραφίας .
υ.γ. Καμμίαν εξαθλίωση δεν έφεραν οι πρόσφυγες μαζί τους, την αρχοντιά τους μόνο. Στην εξαθλίωση εξαναγκάστηκαν να υποκύψουν, με τις συνθήκες που βρήκαν “εδώ”…
3 «Μου αρέσει»