Το συγκεκριμένο τραγούδι το έχω ακούσει μόνο από τον Δασκαλάκη μήπως γνωρίζει κάποιος περισσότερα στοιχεία όπως στίχοι μουσική και αν είναι εφικτό και τους στίχους γιατί δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω σωστά.
Οι στίχοι χωρίς επαναλήψεις:
Ζούλα κι αβέρτα εμπούκαρα
μια νύχτα στη Μονμάρτη
και μάγκες μάτσο εγνώρισα
κάθε λογής μπερμπάντη
Γνώρισα και μιά βλάμισα
και γόησα μεγάλη
που με τα κάλλη της φωτιές
στους μάγκες είχε βάλει
Μα εγώ όμως τα κατάφερα
μαζύ μου να την π’αρω
κι εφτά φορές επάλεψα
γιά κείνη με τον χάρο
Δεν νομίζω ότι το τραγούδι αναφέρεται στην Μονμάρτη
του Παρισιού.Ισως επρόκειτο γιά ομώνυμο μαγαζι.Ξέρει κανείς;
Οι στίχοι του τραγουδιού ειναι της Ελένης Δασκαλάκη η μουσική
στο όνομα του τραγουδιστή.Αλλη ερμηνεία δεν γνωρίζω.
Χμ…μή το λές. Η Μονμάρτη υπήρξε (κ’ εκείνα τα χρόνια ακόμη) περίφημος τόπος συνεύρεσης καλλιτεχνών και μποέμηδων κάθε λογής.
Έπειτα, θυμήσου το Μάρκο: “Πνίγηκα γλυκιά μου μάνα στα νερά του Σηκουάνα”.
Και στις δύο περιπτώσεις τους έκατσε ο στίχος (χωρίς νάναι τυχαίες όμως οι αναφορές)…έτσι απλά.
Για άλλη μια φορά είχα πλήρη ανταπόκριση και ενημέρωση σε ερώτημα μου…σάς ευχαριστώ πολύ για τις πολύτιμες πληροφορίες, η αλήθεια είναι ότι αυτό το Μονμάρτρη μου ήταν παντελώς άγνωστο κι έτσι ζήτησα την βοήθεια σας η αλήθεια είναι ότι σε κάποια τραγούδια προκειμένου να ταιριάξει η ομοιοκαταληξία του στίχου είτε για να συμπεριλάβουν μια λέξη η οποία τους άρεσε ο στιχουργός έφτανε ακόμα και στον Σηκουάνα αλλά κι ακόμα πιο μακριά…
Καλό Πάσχα σας εύχομαι!!!
Δεν «μπουκάρεις» σε μια γειτονιά. Σ’ ένα μαγαζί, ναι.
Ήμαρτον…
ΥΓ Είσαι στα όρια για να γίνεις τραγούδι! Το θές;! :019:
Πίκινε, σταμάτα να βρωμίζεις το φόρουμ με ανοησίες που δεν αρμόζουν στην ηλικία σου.
Σʼ ένα καθʼ όλα δημοκρατικό forum, που το στολίζουν τα 2000 και πλέον λούλουδα-μηνύματά σου, χωράει και λίγη από τη δική μου κοπριά.
Θα ήθελες να μιλάω λιγότερο; Πόσο περίπου είναι το δημοκρατικό όριο;
Περικλή μου, μην περιμένεις καλλιγραφία απ’ της μυλωνούς τα οπίσθια. Το επίπεδο του στιχουργήματος είναι τέτοιο που δεν σηκώνει τέτοιες παρατηρήσεις. Αρκεί και περισσεύει να δεις λιγάκι τον πρώτο στίχο, που σίγουρα υπήρξε το έναυσμα για το γράψιμο, συνολικά, του στιχουργικού αυτού αριστουργήματος. Αντιγράφω από το γλωσσάρι μας, με την παρατήρηση ότι τα λήμματα αυτά είναι πάνω από δύο χρόνια δημοσιευμένα και τα έχουν δει χιλιάδες ζευγάρια μάτια, χωρίς να αμφισβητήσει κανείς τις σημασίες που τους αποδίδονται:
Ζούλα
- Στα κρυφά, σε μια στιγμή εφησυχασμού, χαλάρωσης των άλλων.
- καταφύγιο, κρυψώνας.
Αβέρτα
Φανερά, άφοβα, χωρίς προφύλαξη, απροκάλυπτα.
Πές μου, τώρα, εσύ τι να ήθελε άραγε να εκφράσει ο στιχουργός, συνδυάζοντας τις δύο λέξεις στο στίχο “Ζούλα κι αβέρτα εμπούκαρα”.
Είχα δει τον τίτλο του θέματος και δεν είχα καν μπει στον κόπο να πατήσω να το δώ.Κάνας Ζαγοραίος έλεγα θα είναι…Απλά είδα ότι υπήρχαν απαντήσεις και λέω μπορεί και να πέφτω απολύτως έξω…Τελικά έπεσα μέσα ως προς το στυλ (όχι ως προς ερμηνευή βέβαια)…Κάτι τέτοια τραγούδια με ψευτοαργκοτικές λέξεις, ύφος πολλά βαρύ (που στο φινάλε δεν υπήρχε έτσι από τους μάγκες της δισκογραφίας) είναι που έχουν στιγματίσει την λέξη ρεμπέτικο…Ο κόσμος ξέρει για ρεμπέτικα τον Ζαγοραίο με το Βοτανίκ, τον Νικολαΐδη και κάτι τέτοια Ζούλα και Αβέρτα και σφάλλει να δει που είναι η πραγματική ομορφιά…Ξέρω ότι είμαι εκτός θέματος, άμα χρειαστεί ας σβηστεί…Περισσότερο το έβαλα για το φίλο που έκανε την ανάρτηση…
Παιδιά, ο Μιχάλης Δασκαλάκης ο οποίος φυσικά δεν είναι της πρώτης γενιάς του ρεμπέτικου, διατηρούσε το δικό του μαγαζί, αν δεν κάνω λάθος στα Μεσόγεια, όπου, σύμφωνα με μαρτυρίες, επικρατούσαν συνθήκες αυθεντικού λαϊκού πάλκου, με 3-4 μπουζούκια χωρίς μικρόφωνα και παιξίματα αξιοπρεπή. Κάτι σαν αυτό που γινόταν στη Σκάλα, αλλά με πάλκο.
Οπότε ας μην συγκρίνουμε σκυλάδες με ανθρώπους που κράταγαν κάποιο επίπεδο. Δεν λέω ότι το παίξιμο ήταν 100% αυθεντικό, αλλά αξιοπρεπέστατο σε σχέση με άλλους…
Υπάρχει και ένας δίσκος με ζωντανή ηχογράφηση από το μαγαζί του Δασκαλάκη, να ένα απόσπασμα
Aν αναφέρεσαι σε μένα φίλε Μπάμπη, δεν είπα κάτι για το παίξιμο…Μίλησα για τους ψευτοκουτσαβάκικους στίχους του τραγουδιού που αναδεικνύουν και την ψευτιά τους (άποψη μου). Άσχετα του ποιός είναι ο Δασκαλάκης (που έχει παίξει πλάϊ σε πολύ μεγάλους)…
Και εκτός θέματος είσαι αλλά και άστοχη είναι η παρατήρηση σου.Το σκυλάδικο τι σχέση μπορεί να έχει με αυτό το τραγούδι αλλά και με τον ίδιο τον Δασκαλάκη δεν έχω καταλάβει.Και να ξέρεις πώς είτε μας αρέσει είτε όχι (βάζω και τον εαυτό μου πρώτο μέσα) αν δεν υπήρχαν κάτι Ζαγοραίοι και Νικολαίδηδες να κρατούν λιγάκι σε εποχές που είχαν σβήσει όλοι το ρεμπέτικο είχε εξαφανιστεί και παντού κυριαρχούσαν στην καλύτερη των περιπτώσεων λαϊκά αλλά και κάθε λογής τσιφτετελορούμπες και τα συναφή.
Και για να μη μακρηγορώ φίλε Ανεστάκο εγώ δεν είμαι υποστηρικτή τέτοιων τραγουδιών αλλά το συγκεκριμένο το έμαθα το γουστάρω και σε μερικές περιπτώσεις ανάλογα και το ποιον του ακροατηρίου μου θα το παίζω.
1 «Μου αρέσει»
Ξαναλέω ότι δε μίλησα για σκυλάδικο. Ο μπάμπις μίλησε όχι εγώ. Δηλαδή δηλώνεις ότι ο Ζαγοραίος και ο Νικολαΐδης διατήρησαν ένα επίπεδο στο ρεμπέτικο σε περιόδους που χάθηκε ας πούμε?? Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι Ζαγοραίοι και Νικολαΐδηδες πουλούσαν αυτό το ύφος μαγκιάς για να πουλήσουν δίσκοι και ότι δεν έχουν σχέση με το πραγματικό ρεμπέτικο???(και καλά κάναν οι άνθρωποι δλδ)…¨Αμα σου γουστάρει παίξε και το Take Five τι με νοιάζει εμένα? Τώρα επιβεβεβαιώνομαι στον εαυτό μου ακόμα περισσότερο μετά από αυτό που είπες για το Ζαγοραίο…Τέσπα ο καθείς στα γούστα του και πολύ το κουράσαμε το θέμα…Καλό απόγευμα…
Φίλε Ανεστάκο σ΄αυτά που λέει ο Μόρτης υπάρχει μιά δόση αλήθειας.Οι πιτσιρικάδες
της επαρχίας που δεν είμαστε ερευνητές, από ερμηνείες τύπου Ζαγοραίου ξεκινήσαμε.
Να καταλάβεις,όταν τρεις ρεμπετολαικοί γυμνασιόπαιδες εγκαινιάσαμε το 77 το θεσμό
των πολιτιστικών εκδηλώσεων στο σχολείο μου ,παρουσιάζοντας το θέμα" λαϊκό τραγούδι",
είχαμε και τέτοια μέσα.Είχαμε βάλει και Ζαγοραίο και Νικολαϊδη κοντα στις Φάμπρικες του
Τσιτσάνη , την Φραγκοσυριανή του γερασμένου Μάρκου και τη Συννεφιασμένη Κυριακή
με τον Καζαντζίδη.Τέτοια βρίσκαμε τέτοια,τέτοια βάλαμε.Οπως λέει κι ο Μπαγιαντέρας
άμα περνάει ο ψαράς και πουλάει μαρίδες,θα πάρεις μαρίδες.Προϊστορική κατάσταση τότε…
Από κεί και πέρα ο Ζαγοραίος στοχοποιήθηκε σαν ο πατριάρχης των σκυλάδων χωρίς να
είναι πάντοτε ο χειρότερος,Τάθελε βέβαια κι ο απαυτός του με τραγούδια τύπου"νιάου,νιάου,
νιάρ,νιάρ,νιάρ και της κόβει την ουρά"!!!
Πάντως πρέπει να πώ,με κίνδυνο να υποβάλουν οι συμφορουμίτες πρόταση μομφής εναντίον
μου ,ότι προτιμώ το"στης Λαρίσης το ποτάμι" με το Ζαγοραίο από τη"Ζιγκοάλα"με τον
Καζαντζίδη…
1 «Μου αρέσει»
Όχι, εκτός κι αν σου αρέσουν οι μαρίδες. Αν δεν σου αρέσουν, δε θα φάς ψάρι τη συγκεκριμένη μέρα.
Υπάρχει και άλλη λύση: να κλείσεις τα αυτιά σου (ή την πηγή του ήχου) και στης Λαρίσης το ποτάμι και στη Ζιγκοάλα.
Όχι, εκτός κι αν σου αρέσουν οι μαρίδες. Αν δεν σου αρέσουν, δε θα φάς ψάρι τη συγκεκριμένη μέρα
Aν είσαι 16 χρονών και το αντίπαλο δέος είναι η Disco τότε θα φας μαρίδες ας είναι και μπαγιάτικες,προκειμένου να μη
φας μεταλλαγμένα.
Μπιλαντ, 16 χρονών όλοι κάναμε πράγματα που δε θα ξανακάναμε σήμερα!