Χουζάμ κατά Παγιάτη (τον αποκαλεί και ταμπαχανιώτικο), δηλαδή ρε ματζόρε με μι δίεση; Πάντως προτιμώ την λιτή αργή κινηματογραφική εκτέλεση!
Ναι, αυτό το χουζαμοσεγκιαχομαχουροσαζκιαρ (ο αμμώδης).
3 «Μου αρέσει»
Καλημέρα,
Θα μπορούσε να είναι αυτό
αν το πάρεις αργά και το διανθίσεις.
Για την μελωδία, και στις δύο περιπτώσεις, θα έλεγα ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου χουζάμ.
Οι βαθμίδες, έλξεις , στάσεις ή αλλοιώσεις, εμένα θα με οδηγούσαν να πω Ραστ Σαζκιάρ.
Όμως η μελωδία στο “Δεν ξαναπαίζω Ζάρια πια” έχει αργή κατιούσα εξέλιξη από την πάνω βάση προς την κάτω, πράγμα που υποδηλώνει συμπεριφορά Μαχούρ (παρ’ότι η μελωδία δεν ξεπερνάει την πάνω βάση).
Πάντως Ραστ κι όχι Χουζάμ.
1 «Μου αρέσει»
Αρχίζει από την οκτάβα αλλά δεν επανέρχεται, δεν επιμένει σ’ αυτήν, χώρια που όπως λες Μπάμπη δεν πάει και παραπάνω. Αντίθετα στην 5η κάνει πολλή δουλειά, τη βρίσκει από ψηλά, από τον εαυτό της, από χαμηλά. Δε θα το έβαζα στα μαχουροειδή.
Χουζάμ εννοούμε σεγκιάχ. Κατά τη γνώμη μου είναι σεγκιάχ ως προς τα διαστήματα (δηλ. το μι#), ραστ ως προς τα υπόλοοιπα, άρα ναι, Ραστ Σαζκιάρ ή απλώς Σαζικιάρ (δεν ξέρω αν είναι δύο διαφορετικά πράγματα).
1 «Μου αρέσει»
Μην παρεξηγηθώ, αναφέρθηκα σε αυτόν τον πολύ χαρακτηριστικό δρόμο του ρεμπέτικου που παλιά τον έλεγαν χουζαμ. Ως μακαμ το σαζκιαρ τον αποδίδει πιο πιστά, εγώ το σκέφτομαι σαν σεγκιαχ που καταλήγει στο ραστ.
1 «Μου αρέσει»