Ερασιτέχνες μουσικοί και εργασία

Αν μπορειτε να τους βοηθησετε εσεις να ξεφυγουν απο τα ψιχουλα καντε το,για ποιο λογο δεν το κανετε,ως μουσικος που ειστε,με τις αποψεις σας,με τις κινησεις σας.Παρα μονο κρινετε ανθρωπους που τουλαχιστον τους δινουν χρηματα για τα οποια συμφωνουν και οι ιδιοι!Δεν γινεται να συμφωνησουν να ξεκινησουν μια δουλεια εαν δεν ειναι συμφωνοι και εκεινοι,ειδαλως μπορουν να βρουν μια αλλη δουλεια.Και εν τελει αυτο που καταλαβαινω ειναι οτι ο κοσμος εχει πολλα απωθημενα.Το οτι καποιος δεν σταθηκε ‘‘τυχερος’’ στις απολαβες του και στα μαγαζια που εργαστηκε δεν σημαινει τοι τα βλεπουν ολοι ετσι!

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 10:07 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 09:59 —

Και παλαιοτερα αυτη ηταν η φυση της δουλειας;Στα κεντρα αυτη ειναι η φυση της δουλειας;Παιζουν 10 ωρες συνεχομενα!Μιλαμε για ταβερνα και πρεπει να καλαταβετε οτι αυτα που λετε δεν ισχυουν.Εκτος και αν μιλατε για μπουζουκια αυτη τη στιγμη,που πραγματικα εκει δουλευουν οι μουσικοι 10ωρα και με προβες και με πολλα.Σε μια ταβερνα ποσες προβες να πληρωθουν,για να παιξουν 2-3 ωρες το ρεπερτοριο τους.Το ρεπερτοριο ειναι ηδη ετοιμο και πανε να τους ακουσει ο μαγαζατορας.Μιλαμε για ταβερνα!Αλλα ποσά,αλλες ωρες και ημερες δουλειας…τελειως διαφορετικο.Αυτο δεν σημαινει οτι οι μουσικοι δεν πληρωνονται!Δεν χανουμε την υπομονη μας,απλως στο αντιλογο(που ειναι δεκτος)πρεπει να υπαρχει και μια αντικειμενικοτητα και οχι να τα βλεπουμε ολα οπως θελουμε εμεις!Συμφωνω πως οι αμοιβες δεν ικανοποιουν κανεναν στις εποχες αυτες.Δεν σημαινει ομως οτι ολοι οι μαγαζατορες κοροιδευουν.Γνωριζω ατομα που παιζουν χρονια στο ιδιο μαγαζι και ειναι ικανοποιημενοι.Εσεις τα ισωπεδωνετε ολα

Γιατί να συμφωνούμε Αλέξανδρε;Από την στιγμή που ο μουσικός αφήνει το σπίτι του,και πάει για εργασία πρέπει να πληρωθεί.Έστω και με λιγότερα χρήματα αν είναι εντελώς άδειο το μαγαζί.Γιατί η συνεισφορά εδώ δεν είναι αμφίπλευρη,αλλά μονόπλευρη.Κόβω εγώ το νυκτοκάματο όταν δεν έχει δουλειά,αλλά δεν σου δίνω παραπάνω τις μέρες που έχει κόσμο,π.χ. Τσικνοπέμπτες.Φυσικά για γεμάτο μαγαζί,αν δεν πληρώσει , είναι απατεώνας δεν τίθεται τέτοιο θέμα.Τα θέματα αυτά ξεκινάνε από επιχειρηματίες,που δεν έχουν κάποια σταθερή πελατεία,και θέλοντας να βάλουν μουσική,προσβλέπουν να ελκύσουν κόσμο,μην θέλοντας όμως να φτιάξουν λίγο τον χώρο τους,να προσέξουν παραπάνω την ποιότητα του φαγητού,κ.λ.π.Εκεί είναι μονόδρομος η σύγκρουση,και ας πρόσεχαν όλοι.Και οι επιχειρηματίες,και οι μουσικοί που δεν επέλεξαν σωστά το που πάνε να παίξουν,και να θέσουν με αυτό τον τρόπο αμφίβολη την διάρκεια εργασίας τους.Να ξαναπούμε εδώ για πολλοστή φορά ότι το νυκτοκάματο του μουσικού “δεν πληρωνεται”,όσα χρήματα να πάρει.Υπάρχει βέβαια ο τρόπος , να μπορεί η αμοιβή να είναι πάντα σωστή.Τα περισσότερα "μεγάλα"σχήματα που δουλεύουν στον χώρο,αμοίβονται με ποσοστά.Ποπσοστά όμως του 35-45 %.Εκεί δεν τίθεται θέμα.Πόσοι όμως που έχουν ταβερνάκια δουλεύουν έτσι:Συμφωνώ με τον Νικόλα τον Πολίτη.Ο νόμος της αγοράς,είτε θεικός είναι,είτε δαιμονικός-καπιταλιστκός,είναι νόμος φυσικός,ισχύει και σήμερα,ίσχυε στο παρελθόν,φαντάζομαι δυστυχώς και για πολύυυυ ακόμα,και θα πρέπει να πορευτούμε με αυτόν.

συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να συζητάω με ανθρώπους που δεν προσέχουν τί λέω και δεν απαντάνε επί της ουσίας.
λοιπόν, εφ’όσον γίνεται σε επαγγελματικό πλαίσιο, η μουσική πρέπει να αντιμετωπίζεται με την δέουσα σοβαρότητα από όλες τις πλευρές. ο υπάλληλος δουλεύει με μεροκάματο και όχι με ποσοστά, άσχετα του πόστου που έχει. δεν είναι υποχρεωτική η μουσική, ο μαγαζάτορας αν δεν μπορεί να πληρώσει ας μη βάλει καθόλου.
ευτυχώς έχω βρει ανθρώπους που συνεργάζομαι μια χαρά, με σωστά μαγαζιά που μπορώ να καλέσω κόσμο και να μην εκτεθώ (ίσα-ίσα ευχαριστιόμαστε τη δουλειά μας, με αλληλοεκτίμηση και σεβασμό). δεν είναι τυχαίο ότι είναι γεμάτα επειδή ξηγιούνται σωστά σε εργαζόμενους και πελάτες, είτε είναι μαγαζιά ενός χρόνου είτε ενός αιώνα.

Το νυχτοκάματο είναι δύσκολο σε ολα τα επαγγέλματα Νίκο.Οχι μόνο για τους μουσικούς.

Ολοι αυτοί που δουλεύουν την νύχτα θυσιάζουν πολλά απο την ζωή τους.
Και αυτο το λέω, χωρίς να θέλω με τίποτα να υποτιμήσω το επάγγελμα των μουσικών.

Όποιος δεν έχει κάτσει σε πάλκο μεταμεσονύκτια,δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που λέω.Όλα τα επαγγέλματα είναι δυσκολότερα τις βραδυνές ώρες,αλλά εγώ μιλάω για πάλκο.Μου έλεγαν φίλοι συνάδελφοι (για 1990 μιλάμε),“κάνεις την διασκέδασή σου,κονομάς κιόλας”,και προσπαθούσα να τους εξηγήσω,πως όλος αυτός ο κόπος,και ο μόχθος που κάναμε όλη την μέρα για να κερδίσουμε το μεροκάματο,δεν έχει σχέση με τον κόπο,και την νευρική κατάσταση του πάλκου.Και φυσικά σου απαντά ένας άνθρωπος που έχει κάνει πολλές οικοδομικές εργασίες βραδυάτικα.

Κατά τη γνώμη μου το θέμα ξεκίνησε από την πρόσκληση ερασιτεχνών σε επαγγελματική συνεργασία - που μπορεί και να είναι απλώς μια άστοχη διατύπωση - πράγμα που είναι οξύμωρο: “ερασιτέχνης” είναι αυτός που δεν παίζει επαγγελματικά και από τη στιγμή που θα παίξει επαγγελματικά αποκτά την ιδιότητα του επαγγελματία.
Ίσως η αγγελία να εννοούσε ότι ζητούνται μουσικοί ακόμα κι αν δεν έχουν προηγούμενη επαγγελματική εμπειρία, δηλ. μουσικοί που σκοπεύουν για πρώτη φορά να ασχοληθούν επαγγελματικά, αλλά η διαφορά ανάμεσα στις δυο διατυπώσεις είναι νομίζω προφανής.
Γιατί τι να κάνουμε, η πρόσκληση σε συνεργασία είναι πρόσκληση σε εργασία και η εργασία είναι εξ ορισμού επαγγελματική. Η “ερασιτεχνική εργασία” είναι έννοια ξένη προς το καθεστώς της “αγοράς εργασίας” και της αντίστοιχης προσφοράς και ζητήσης…

Σχετικά με την τελευταία, την “προσφορά και ζήτηση”, συνοψίζω το νόημα όσων έγραψα:
Πρώτον (εκμεταλλευόμενος την μια κάποια ειρωνεία της προσέγγισης του Νίκου Πολίτη) έγραψα ότι δεν είναι θέλημα του “καλού θεούλη”, αλλά ούτε και προαιώνιος ούτε και αιώνιος οικονομικός νόμος.
Και δεύτερο, ότι από αιώνες απέναντι στην “προσφορά και ζήτηση” οι εργαζόμενοι έχουν “εφεύρει” τη συλλογική διεκδίκηση του ύψους της αμοιβής τους, και την υπαγωγή των ατομικών τους απαιτήσεων σε αυτή τη συλλογική διεκδίκηση οργάνωση και στάση, χωρίς την οποία η “προσφορά και ζήτηση” τους οδηγεί σε θέση χειρότερη κι από τους “ανθρώπους των σπηλαίων”.

Για το πρώτο, δηλαδή για τη θεωρητική πλευρά του θέματος, για όποιον ενδιαφέρεται παραθέτω αυτό το απλό και κατανοητό κομμάτι από το “Κεφάλαιο” του Μάρξ (Α τόμος σελ. 91 για όποιον ενδιαφέρεται ακόμα περισσότερο):

«Για να εξετάσουμε την κοινή, δηλ. την άμεσα κοινωνικοποιημένη εργασία δε χρειάζεται νʼ ανατρέξουμε στην πρωτόγονη μορφή της που τη βρίσκουμε στο κατώφλι της ιστορίας όλων των πολιτισμένων λαών. Ένα πιο κοντινό παράδειγμα αποτελεί η αγροτική πατριαρχική παραγωγή μιας αγροτικής οικογένειας που παράγει για τις δικές της ανάγκες γέννημα, ζώα, πανί, ρούχα κλπ. Τα διάφορα αυτά πράγματα αποτελούν για την οικογένεια διάφορα προϊόντα της οικογενειακής της εργασίας, δεν αποτελούν όμως το ένα για το άλλο εμπορεύματα. Οι διάφορες εργασίες που παράγουν αυτά τα προϊόντα, η γεωργία, η χτηνοτροφία, το κλώσιμο, η υφαντική, η ραφτική κλπ είναι κοινωνικές λειτουργίες στη φυσική τους μορφή, γιατί είναι λειτουργίες της οικογένειας που έχει το δικό της αυθόρμητο καταμερισμό της εργασίας, ακριβώς όπως και η εμπορευματική παραγωγή. Οι διακρίσεις φύλου και ηλικίας καθώς και οι φυσικοί όροι της εργασίας που αλλάζουν μαζί με την εναλλαγή των εποχών του έτους, ρυθμίζουν τον καταμερισμό της εργασίας μέσα στην οικογένεια και το χρόνο εργασίας του κάθε ξεχωριστού μέλους της οικογένειας. Το ξόδεμα όμως των ατομικών εργατικών δυνάμεων που μετριέται με τη χρονική τους διάρκεια εμφανίζεται εδώ ανέκαθεν σαν κοινωνικός καθορισμός των ίδιων των εργασιών, γιατί οι ατομικές εργατικές δυνάμεις δρουν εδώ από ανέκαθεν μόνο σαν όργανα της κοινής εργατικής δύναμης της οικογένειας. …»

Και επίσης παίρνω το θάρρος να παραπέμψω σε κάποιες δικές μου σχετικές αναμνήσεις και σκέψεις εδώ.

Για το δεύτερο, δηλαδή το πρακτικό θέμα, αν το ζήτημα είναι να συμφωνήσουμε σε κάτι, κατά τη φράση του alko101, τότε να συμφωνήσουμε στον κανόνα ότι όταν ο εργαζόμενος πηγαίνει για δουλειά πρέπει να πληρώνεται κανονικά και όχι “αν και εφόσον”.
Το αντίθετο θα σήμαινε ότι αυτό το “αν και εφόσον” αναγορεύεται σε κανόνα.
Τον οποίο άλλωστε κανόνα όχι μόνο η “Χαλυβουργική του Αγγελόπουλου” αλλά και πολλοί μαγαζάτορες θέλουν με διάφορες μεθόδους να τον επιβάλλουν, κι όχι γιατί είναι “άδειοι” αλλά απλώς και μόνο για να “κονομήσουν” εκμεταλλευόμενοι το ποσοστό της ανεργίας και την αγωνία για “μια δουλειά ό,τι να 'ναι”, χωρίς αυτό να αποτελεί προσωπικό υπαινιγμό για οποιονδήποτε σε αυτήν εδώ τη συζήτηση.
Άλλο όμως να πιάνεται ο πνιγμένος από τα μαλλιά του κι άλλο να πιάνεται από τα μαλλιά των άλλων. Πόσο μάλλον στις περιπτώσεις που δεν “πνίγεται” καν.

Γειά σας βρε παιδιά,

Υπάρχει -ακόμα- συλλογική σύμβαση εργασίας για τους μουσικούς. Υπάρχει Σωματείο (ΠΜΣ). Για όποιον ενδιαφέρεται.

Όποιος θέλει μουσική στο μαγαζί του, να μην υποτιμάει απλά τον άλλον στα μούτρα… πήγα το Σεπτέμβρη σε έναν τύπο ο οποίος ήθελε να πάω να παίξω εκεί με 25 ευρώ αν δεν έχει κόσμο, και αν έχει κόσμο με κατανάλωση, 40 ευρώ, αλλά και να παίξω πέντε ώρες και ό,τι θέλει ο λαός. Γελοιότητες.

Αν συμφωνήσει σεζόν κάποιος όπως λέτε πχ 50 ευρώ μεροκάματο, αν δεν πάει η φάση, υπάρχει και η απόλυση με αποζημίωση παιδιά…

Πολύ σωστός ο φίλος Αλχημιστής, ο ταβερνιάρης δεν είναι Βιομήχανος, παλεύει πολλές φορές για το μεροκάματο. Αλλά, συμπληρώνω, να μην φέρεται και φασιστικά ΣΑΝ βιομήχανος κατά του εργαζόμενου, με λαμογιά και τουπέ, στην πρώτη χασούρα.

Και τέλος περί εξαιρέσεων… έχω τύχει τόσα χρόνια, σε μια μόνον υπέροχη γυναίκα ιδιοκτήτρια ταβέρνας, η οποία έβγαλε και μου έδωσε (και στον συνάδελφο) το μισό μεροκάματο παρ’ ότι δεν παίξαμε γιατί δεν ήρθε ψυχή, δύο φορές κιόλας. ΚΑι όλες τις άλλες, όσο κόσμο κι αν είχε, συνεπής με ολόκληρο το μεροκάματο. Η εξαίρεση.

1 «Μου αρέσει»

Ολες οι δουλεεις ειναι ζορικες,ειτε βραδυνες,ειτε πρωινες.Πιστεψτε με.Ενταξει σαφως πολυ περισσοτερο να ειναι βραδυνες,χανεις τον υπνο σου,παιζεις ωρες(γιατι μιλατε για παλκο)και σε παλαιοτερες εποχες πιο δυσκολες φανταζομαι,με περισσοτερες ημερες και ωρες εργασιας.Ομως αν ρωτησε και ενα εργατη στο εργοστασιο,που τα αυτια του βουιζουν μετα απο καθε βαρδυα και τα χερια του επισης πονουν απο τα βαρη,που ζαλιζεται απο τις ταινιες,το ιδιο θα σας πει.Ή οποιονδηποτε αλλο,γι’αυτο ας μην διαχωριζουμε τα επαγγελματα.Επαγγελμα και ευκολο δεν εχω δει ποτε,ολα τα επαγγελματα ειναι δυσκολα!Θελουν κοπο και αφοσιωση.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 16:07 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 16:06 —

Υπαρχουν εξαιρεσεις και πολλες.Το γνωριζω και απο ανθρωπους που τωρα ξεκινουν και ειναι ευχαριστημενοι

Συντονιστική παρέμβαση: Λένα, επειδή στη συζήτηση συμμετέχουν πολλοί, μερικές φορές δεν είναι σαφές σε ποιον απαντάς. Γράφε αν θες «@23» ή «@icetelli/Pepe/Οποιοσδήποτε», ή χρησιμοποίησε το κουμπί «απάντηση με παράθεση».

Pepe

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 16:59 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 16:07 —

liga rosa Εαν δεν μπορειτε,δεν υπαρχει λογος να συνεχιστει ο διαλογος.Επι της ουσιας απαντω και προφανως το καταλαβαινετε,αν δεν το καταλαβαινετε,τι να πω…Ομως αν το παρατηρησετε,λετε ακριβως το ιδιο πραγμα,δηλαδη το παραδεχεστε πως υπαρχουν σωστοι μαγαζατορες(το λεω απλα).Συμφωνω υπαρχει και το ραδιοφωνο και τα cd δεν ειναι υποχρεωμενοι ολοι να βαλουν μουσικη,αν ομως το μαγαζι δουλευει,εχει κοσμο και υπαρχει απαιτηση για ζωντανη μουσικη γιατι να μην βαλουν;Οσο για τις ταβερνες δεν γνωριζω καποια που να δουλευει με ποσοστα,αυτο ισως συμβαινει στα μεγαλα κεντρα.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:03 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 16:59 —

Συντονιστική παρέμβαση: Λένα, επειδή στη συζήτηση συμμετέχουν πολλοί, μερικές φορές δεν είναι σαφές σε ποιον απαντάς. Γράφε αν θες «@23» ή «@icetelli/Pepe/Οποιοσδήποτε», ή χρησιμοποίησε το κουμπί «απάντηση με παράθεση».
Pepe

Εχετε δικιο δεν το γνωριζα,αν θελετε μπορειτε να σβησετε τα δυο σχολια που δεν γραφουν ονομα παραληπτη.Θα τα παραθεσω με ονομα,σε αυτον που απαντω.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:11 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:03 —

@nikosn
Ολες οι δουλεεις ειναι ζορικες,ειτε βραδυνες,ειτε πρωινες.Πιστεψτε με.Ενταξει σαφως πολυ περισσοτερο να ειναι βραδυνες,χανεις τον υπνο σου,παιζεις ωρες(γιατι μιλατε για παλκο)και σε παλαιοτερες εποχες πιο δυσκολες φανταζομαι,με περισσοτερες ημερες και ωρες εργασιας.Ομως αν ρωτησε και ενα εργατη στο εργοστασιο,που τα αυτια του βουιζουν μετα απο καθε βαρδυα και τα χερια του επισης πονουν απο τα βαρη,που ζαλιζεται απο τις ταινιες,το ιδιο θα σας πει.Ή οποιονδηποτε αλλο,γι’αυτο ας μην διαχωριζουμε τα επαγγελματα.Επαγγελμα και ευκολο δεν εχω δει ποτε,ολα τα επαγγελματα ειναι δυσκολα!Θελουν κοπο και αφοσιωση.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:21 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:11 —

@icetelli Υπαρχουν εξαιρεσεις και πολλες.Το γνωριζω και απο ανθρωπους που τωρα ξεκινουν και ειναι ευχαριστημενοι και απο αμοιβη και απο ασφαλεια σαφως.Και για αυτο το λογο μπορουν να δικαιωσουν αποζημιωση,ειναι απλο.Ομως δεν το κανουν…Χασιμο χρηματων σε δικηγορους ειναι και αυτο βεβαια,ομως μπορουν να το κανουν απο τη στιγμη που το δικαιουνται.Εσεις τα ριξατε ολα στους μαγαζατορες και το κανατε καραμελα.Λυπαμαι που σας το λεω αλλα οι βιομηχανοι και οι εφοπλιστες ειναι που στην ουσια εκμεταλλευονται τους εργαζομενους.Και οι μαγαζατορες κινουνται με βαση τον κοσμο του μαγαζιου τους.Θα ηταν τρελο αν ησασταν και εσεις μαγαζατορες να λειτουργουσατε διαφορετικα,σκεφτειτε το.Και δεν εννοω με το να μην πληρωνουν τους μουσικους,αλλα εσεις τα εξιδανικευετε ολα.Οχι οι μουσικοι ειναι οπως ολοι οι εργαζομενοι,θα πληρωθουν σε λογικες τιμες,εφυγαν οι εποχες που επαιρναν 100 ευρω τη βραδια.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:36 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:21 —

ΑΓΗΣ Κατα τη γνωμη μου το ολο θεμα εγινε για τις αποψεις περι χρηματων.Οχι λοιπον,η αγγελια εννοει ξεκαθαρα και ερασιτεχνες που σαφως δεν θα εκμεταλλευτει το μαγαζι.Γιατι οι επαγγελματιες κυριοι δεν ερχονται για 50 ευρω ή 60 ευρω και αν διαφωνειτε βρειτε εναν που θα ερθει για 50 με ενσημο κανονικοτατα,4 ημερες την εβδομαδα,ομως ισως και το μαγαζι να μην ειναι διπλα απο το σπιτι του,γιατι τι να κανουμε οι δουλειες δεν ειναι διπλα απο τα σπιτια μας.Αυτο γινεται λοιπον γιατι ζηταμε και καλα λεφτα,αλλα δεν ξεκιναμε να παμε και σε μια δουλεια που μπορει να απεχει,γιατι κατι θα βρουμε λαθος παντα!Ενας που εχει ορεξη να εργαστει θα παει παντου για να εργαστει,χωρις -ανοητα κατ’εμε-παραπονα και φανφαρες.Οι εννοιες του καπιταλισμου και του σοσιαλισμου που αναφερετε ολοι(λες και ειμαστε σε γραφειο συνδικαλισμου)εχουν ηδη χασει την εννοια τους χρονια τωρα,οποτε μονο ασκοπο το θεωρω να τα εμπλεκετε ολοι σας,σε συζητησεις που αφορουν καθαρα και μονο κοινωνικες σχεσεις.Γιατι πως να το κανουμε,καπιταλιστης ισως ειναι ενας εφοπλιστης,οχι ενας μαγαζατορας και δεν σημαινει οτι ενας μουσικος με τετοιες αντιληψεις ειναι σοσιαλιστης.Αν και τις δυο εννοιες τις θεωρω ατοπες απο ανεκαθεν.Γιατι στην κοινωνια που εχουμε δημιουργησει τοσα χρονια,για να επιβιωσει ο ενας(δυστυχως ή ευτυχως)χρειαζεται και ο αλλος!Ετσι ειναι η ιστορια μας,η νοοτροπια μας,η Ελλαδα μας.Αν και τοσο φιλοσοφημενες συζητησεις για ενα τοσο απλο θεμα ειναι οχι απλα ανουσιες και περιττες εως και ας μου επιτραπει η εκφραση γελοιες,μπορω να πω.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:47 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:36 —

Οποτε αν το μαγαζι ειναι αδειο θα απαιτηθει πληρωμη και των μουσικων συν των υπολοιπων σωστα;Τοτε ξερετε τι γινεται;Ο πνιγμενος πνιγεται,γιατι τα μαλλια των αλλων δεν τον επιασαν.Θελω να πω ειστε ολοι ή του υψους ή του βαθους.Δηλαδη πως θα απαιτησει μουσικος να πηλρωθει απο ενα αδειο μαγαζι και σαφως πως θα παει να δουλεψει σε ενα αδειο μαγαζι.Δεν θα πρεπει ολα αυτα να τα ρωτησει πριν ξεκινησει.Και δεν ειναι ενας ενηλικας ο οποιος οταν δει πως δεν πληρωνεται καθολου ή δεν πληρωνεται ικανοποιητικα θα σταματησει απο αυτη την ‘‘εργασια’’.Συν τοις αλλοις,ποσοι μουσικοι αμοιβονται χωρις ενσημο και συνεπως χωρις φορολογια;;;;;Οι περισσοτεροι.Για να τα λεμε ολα οπως ειναι!

Δεν τους ήταν καθόλου, μα καθόλου άγνωστη, Άγη. Από τη στιγμή όπου δημιουργήθηκαν οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες, ο νόμος προσφοράς και ζητήσεως έδοσε το παρών: ας θεωρήσουμε ότι, σε μία διαμορφωμένη κοινωνία ανθρώπων των σπηλαίων, όπου βεβαίως δεν υπήρχε χρήμα, καθιερώνεται κάποια συμφωνία μεταξύ συλλογέων σπόρων και κυνηγών: πέντε «κοίλα» (δοχεία) σταριού = ένας λαγός. Ας υποθέσουμε τώρα ότι την επομένη χρονιά πέφτει ξηρασία. Αυτόματα, η ισοτιμία θα αλλάξει. Την μεθεπόμενη συλλεκτική / κυνηγετική περίοδο έχουμε μεγάλη πυρκαϊά και οι λαγοί γίνονται ( λαγοί μεν αλλά) ψητοί, χαλάνε έστω και ψημένοι και εξαφανίζονται: η αναλογία θα διαμορφωθεί αντίστροφα πλέον. Και όσο και αν «you can syndicate any seed collector ( / hunter) you know” που λένε και οι Beatles, καμμία συνδικαλισμένη ομάδα δεν θα μπορέσει να γεννήσει λαγούς ή γεννήματα, οπότε και ανάλογα θα συνεχίσει να ισχύει αδυσώπητα ο νόμος, με τον θεούλη απλό θεατή του παζαριού… Όσο για τη δύναμη διεκδίκησης μεροκάματου στις μέρες μας, πλέον, αυτή δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει τις πραγματικές δυνατότητες μιάς παραγωγικής κοινωνίας: Αν επιχειρηθεί με πιθανότητες επιτυχίας κάτι τέτοιο, ο βιομήχανος θα έχει ήδη σχεδιάσει τη μετακίνηση της βιομηχανίας του σε χώρα όπου αυτή θα μπορέσει να επιζήσει και να κερδίσει και κάποια απαραίτητα (και) για την πληρωμή των μεροκάματων χρήματα.

Λίγο μακριά το πάτε εσείς παιδιά! :slight_smile:

Λέτε “Οποτε αν το μαγαζι ειναι αδειο θα απαιτηθει πληρωμη και των μουσικων συν των υπολοιπων σωστα;”. Αυτό θα το λέγατε σε όλους σας τους υπαλλήλους? Δηλαδή ο μάγειρας πχ που θα μαγειρέψει φαγητά που δεν είναι “της ώρας”, και θα προετοιμάσει αρκετά νωρίτερα την κουζίνα του για να είναι έτοιμος και για τα “της ώρας”, δεν πρέπει να πληρωθεί για τη δουλειά του? Αυτός που θα καθαρίσει το μαγαζί θα πληρωθεί λιγότερο αν το μαγαζί ήταν προηγουμένως άδειο? κλπ.

Αν απαντάτε “ναι” στα παραπάνω, τότε -πέραν της καταφανούς εκμετάλλευσης- μην ελπίζετε το μαγαζί να πάει μακρυά, διότι είναι μάλλον θέμα χρόνου/τύχης ότι δε σας έχει βγάλει κάποιο σωματείο στον τάκο.

Αν απαντάτε “όχι”, τότε για ποιό λόγο το απαιτείτε από τους μουσικούς? Επειδή είναι ένα “έξτρα” για μια ταβέρνα? Μα πρώτος ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας βγάζει αγγελία, δεν ήρθε η μπάντα ουρανοκατέβατη να ζητήσει να παίξει. Και για να είμαστε ρεαλιστικοί, είναι άκρως απίθανο να μην έρθει ούτε μια παρέα σε μια ταβέρνα, οπότε το ζήτημα αφορά προφανώς τις μέσες καταστάσεις.

Από τη στιγμή που συμφωνείτε ένα ποσό, οφείλετε να πληρώσετε το ποσόν αυτό. Εαν διαπιστώνετε ότι δε βγαίνετε, διαπραγματευτείτε ένα άλλο ποσόν αλλά όχι κατόπιν εορτής, δλδ να έχει παίξει η μπάντα ήδη και να θέλετε να δώσετε πιο λίγα από τα συμφωνημένα.

Αμοιβή χωρίς ένσημο συνεπάγεται εργασία χωρίς ασφάλιση. Αυτό μάλλον επιβαρύνει τον εργαζόμενο παρά είναι προς όφελος του. Ακόμα κι αν οι παροχές είναι στοιχειώδεις, εντούτοις υπάρχουν και είναι σημαντικές σε περίπτωση που κάποιος πάθει κάτι σοβαρό στην υγεία του πχ.

Παραπάνω είπατε “συνεργάτες”. Ο συνεργάτης μοιράζεται και το κέρδος και τη χασούρα γιατί βγάζει μερίδιο επί του καθαρού κέρδους.

Αν θέλει ο κάθε ταβερνιάρης τζάμπα ζωντανή μουσική, γιατί δε μαθαίνει ο ίδιος?

@adouan

Σαφως και απαντω οχι(και οι προσωπικες εκτιμησεις να λειπουν,σας παρακαλω).Δεν ειναι ιδια και εξισου σημαντικη η προσφορα του μαγειρα,του λαντζιερη,της καθαριστριας σε ενα μαγαζι με του μουσικου!Ενα μαγαζι λειτουργει χωρις μουσικους.Και σαφως ο λογος ειναι επειδη τα μαγαζια γενικοτερα λειτουργουν με βαση τον κοσμο!Κι αυτο δεν μπορειτε να το κατανοησετε αλλα πρεπει να τα βλεπετε και εσεις πιο ρεαλιστικα.Ειστε μουσικοι καταννοω να τα βλεπετε ολα στο επακρο,ομως δεν ειναι αντικειμενικη η γνωμη σας.Ο ιδιοκτητης βαζει απλως μια αγγελια και εσυ μπορεις να βαλεις μια αγγελια π.χ με το να πουλησεις το ποδηλατο σου,αυτο τι σημαινει;Οτι αυτος που θα σου τηλεφωνησει και θα ενδιαφερθει ειναι και αυτος που τελικα θα το αγορασει;Ή μπορεις να ξερεις αν σου ζητησει να το αγορασει σε πιο χαμηλη τιμη;Τι θα κανεις,αν θελεις να το πουλησεις και δεν υπαρχει αλλος;Δεν θα το δωσεις και πιο κατω;Δεν θα διαπραγματευτεις;Ο μουσικος δεν ειναι 5χρονο απο τη στιγμη που το μαγαζι κανει μια οποιαδηποτε συμφωνια,πρεπει και ο μουσικος να αναρωτηθει,τι αλλαξε;Γιατι δεν του εδωσαν κανονικα το ποσο που ζητησε;Μηπως θα πρεπει να ξεκινησει αυτος μια νεα διαπραγματευση και αν δεν ανταποκρινεται στις ‘‘απαιτησεις’’ του για τις απολαβες που περιμενει να σταματησει;Ή μηπως τον συμφερει πολυ ωραια ενας μισθος μη δηλωμενος!Και πιστεψτε με στις εποχες αυτες δεν ειναι και απιθανο,να μην ερθει παρεα σε μαγαζι καποια ημερα.Εκτος και αν ζειτε σε αλλο πλανητη.Ωστοσο το λεω με βεβαιοτητα οι περισσοτεροι επιλεγουν αμοιβη χωρις ενσημο με περισσοτερα λεφτα,παρα με ενσημο και λιγοτερα,οσο για το αν επιβαρρυνεται ο εργαζομενος,πως ακριβως;Με το να παιρνει λεφτα και να κλεβει το κρατος;Θα μου πειτε βεβαια αυτος κλεβει;Και αυτος,γιατι δηλαδη υποτιματε εναν καταστηματαρχη και εξυψωνετε εναν μουσικο;Δεν εχω δει μουσικο να εχει παθε κατι σε μαγαζι(αντιθετως παιδια που δουλευουν delivery και παιρνουν και λιγοτερα για περισσοτερη δουλεια,εχω δει)και δεν τα παιρνουν μαυρα οπως ο μουσικος.Σαφως και δεν νοειται συνεργασια με το μαγαζι.Που το ειδατε αυτο;Αν θελει συνεργασια ο μουσικος,μπορει να ανοιξει μαγαζι και να συνεργαζεται με οποιον θελει.Η συνεργασια αφορα σε μουσικο με μουσικο(το συγκεκριμενο ειναι πληροφοριακη ενημερωση για το μαγαζι και αφορα μουσικο προς μουσικο,υπαρχει ενας μουσικος και μιλαμε για συνεργασια και με αλλους,οχι μουσικο και ιδιοκτητη)!Γνωριζω αρκετους που παιζουν οι ιδιοι και φιλικα τους προσωπα και δεν τους πληρωνει και καλα κανει(γιατι ειναι φιλοι του και δεν θελουν λεφτα).Αλλοι βαζουν cd.Αυτο δεν σημαινει οτι οταν ενδιαφερθει καποιος μπουζουξης για καποια αγγελια θα του δωσει και τρελα λεφτα.Δεν ειναι υποχρεωμενος αλλωστε…

Αυτό από τη μια είναι η προφανής αλήθεια. Από την άλλη όμως, δεν παύει να είναι η μία οπτική. Η άλλη οπτική είναι ότι αν κάποιος ζητάει μουσικούς, τότε προφανώς θέλει μουσικούς, και οφείλει να σταθεί συνεπής σ’ αυτό, όχι να τους θέλει υπό προϋποθέσεις που δεν τις ελέγχει κανείς (αν δηλαδή θα έρθει κόσμος ή όχι). Άλλωστε, αν δεν πατήσει άνθρωπος, κι ο μάγειρας αχρείαστος είναι!

Τι εννοείς, να πάθει κάτι η υγεία του; Σε διαβεβαιώ ότι συμβαίνει. Ντάξει, δε θα πάθει τρακάρισμα όπως μπορεί να πάθει ο ντελιβεράς, αλλά οι «μουσικοί τραυματισμοί» είναι τόσο στάνταρ όσο και οι αθλητικοί, φαντάσου ότι υπάρχουν ακόμη και γιατροί ειδικευμένοι σ’ αυτούς.

Αν εννοείς κάτι άλλο, σόρρυ.

Νίκο, σύμφωνα με τα όσα έχω διαβάσει, στις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες, όντας φυλογενετική η συγκρότησή τους, ο καταμερισμός της εργασίας δεν ήταν συνδεμένος με την ανταλλαγή των προϊόντων γι’ αυτό και ο “νόμος της προσφοράς και ζήτησης” δεν είχε ισχύ.
Αυτό περιγράφεται και στο απόσπασμα από το “Κεφάλαιο” που έβαλα, που κάνει λόγο όχι μόνο για τις πρωτόγονες κοινωνίες αλλά και για την ιστορικά πολύ πιο κοντινή μας πατριαρχική - οικογενειακή αγροτική οικονομία.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στο πρωτόγονο φυλογενετικό κοινωνικό στάδιο η ανταλλαγή και συνακόλουθα οι νόμοι της αξίας και της προσφοράς και ζήτησης εμφανίζονται όχι από την αρχή ούτε στο εσωτερικό αυτών των κοινωνιών, αλλά από τη στιγμή που αυτές μπορούν να αποκτούν ένα παραγωγικό πλεόνασμα και να το ανταλλάσσουν με το διαφορετικού είδους πλεόνασμα άλλων φυλών. Και παραμένουν για καιρό έτσι, δηλαδή όχι στο εσωτερικό των κοινωνιών αλλά στην επαφή τους με άλλες κοινωνίες, εωσότου οι κοινοτικές φυλογενετικές σχέσεις να αποσυντεθούν σε σχέσεις ατομικής ιδιοκτησίας και να επικρατήσει η ανταλλαγή των προϊόντων και στο εσωτερικό των κοινωνιών.
Τέτοιο παράδειγμα είναι οι κοινωνίες των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής.
Επίσης έβλεπα πριν καιρό ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση με μια σημερινή “πρωτόγονη” φυλή που όλη της η παραγωγή και η κατανομή είναι κοινοτική και συνδεμένη με το μπαμπού, από το οποίο φτιάχνουν τα πάντα και όπου στο εσωτερικό αυτής της κοινωνίας δεν υπάρχει ανταλλαγή.
Όμως υπάρχει ένα έθιμο ανάμεσα σε αυτή τη φυλή και μια γειτονική: Μια φορά το χρόνο αυτή η φυλή δίνει στην γειτονική μια ποσότητα μπαμπού και η γειτονική φυλή δίνει σε αυτήν έναν γουρούνι. Αλλά ακόμα κι αυτή η εθιμική ανταλλαγή (που προφανώς επίσης επισφραγίζει τις ειρηνικές σχέσεις ανάμεσα στις δυο γειτονικές φυλές) είναι μακρινή από την έννοια της “προσφοράς και ζήτησης”.
Παρόμοια και στις συνθήκες της πατριαρχικής οικογενειακής αγροτικής οικονομίας, που στην Ελλάδα έφτασε να επιβιώνει σχετικά εκτεταμένα σ’ ένα βαθμό μέχρι και τον τελευταίο πόλεμο, η ανταλλαγή αφορούσε την περίπτωση ύπαρξης πλεονάσματος και το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών καλυπτόταν από την κοινή εργασία και τον δικό της καταμερισμό.
Πάντως ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης, σαν μορφή με την οποία πραγματώνεται ο νόμος της αξίας των εμπορευμάτων, γενικεύεται κοινωνικά από τη στιγμή που η παραγωγή των προϊόντων γίνεται πια εξαρχής με προορισμό το εμπόριο.
Και ειδικότερα, η προσφορά και ζήτηση γύρω από την εργασία, γενικεύεται κοινωνικά από τη στιγμή που η ατομική εργατική δύναμη, αποξενωμένη από τα μέσα παραγωγής, γίνεται πλέον η ίδια εμπόρευμα προς πώληση όπως και κάθε άλλο εμπόρευμα, δηλαδή στον καπιταλισμό.
Μόνο που στην πραγματικότητα η εργατική δύναμη δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει “όπως και κάθε άλλο εμπόρευμα”, κι αυτό για δυο λόγους:
Γιατί η “ατομική εργατική δύναμη” αποτελεί ουσιαστικά την φυσική υπόσταση του ανθρώπου: Ένα άψυχο αντικείμενο δεν το νοιάζει αν θα πουληθεί και σε τι τιμή, ενώ για τον άνθρωπο που πουλά την εργατική του δύναμη πρόκειται για την ζωή του την ίδια.
Και γιατί η αξία του εμπορεύματος “εργατική δύναμη” είναι πάντα μικρότερη από την αξία του εμπορεύματος το οποίο αυτή παράγει όταν “καταναλώνεται”, μια διαφορά που ονομάζεται “κέρδος”, με αποτέλεσμα να αποτελεί και το μοναδικό εμπόρευμα στο οποίο το δίκαιο του πωλητή και το δίκαιο του αγοραστή βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση.
Δυο προβληματάκια, που καθιστούν απ’ τις βάσεις της ασταθή τη σημερινή κοινωνική οργάνωση, τον “καπιταλισμό”, όσο κι αν για αρκετούς θα ήταν ωραία να μην πιάνουμε στο στόμα μας το όνομά του, ώστε αντί για την επίγνωση της κοινωνικής μας ύπαρξης να βυθιστούμε στον κοινωνικό μυστικισμό και να προσδίδουμε στις κοινωνικές σχέσεις που ούτε υπήρχαν από πάντα ούτε και θα υπάρχουν για πάντα διάσταση “θεϊκή” (για να επιστρέψουμε και στη θεολογία απ’ όπου ξεκίνησε η κουβέντα μας).

Ρε παιδιά όλα ο.κ αλλά αυτό που εγώ δε μπορώ να αποδεκτώ είναι το άμα έχει κόσμο θα πληρωθείς…Ti λες ρε μεγάλε;;;με την ίδια λογική… άμα έχεις κόσμο πάρε με να έρθω…ζητώ συγνώμη για το ύφος αλλά νομίζω ότι το πράγμα πλέον ξέφυγε εδώ και καιρό και σας μιλάει άνθρωπος που έχει χαρίσει νυχτοκάματα απο μόνος του…εγώ δεν πάω και αν δε πήγαινε κανένας έτσι θα είχε δημιουργηθεί διαφορετικό περιβάλλον εργασίας όχι μόνο στη νύχτα αλλά και στη μέρα…

Το ότι ο βιομήχανος θέλει να πηγαίνει όπου βρίσκει τα φτηνότερα εργατικά χέρια είναι γεγονός και αποτελεί ακόμα έναν λόγο για τον οποίο η σημερινή κοινωνική οργάνωση έχει καταστεί αντικοινωνική. Γιατί αυτό δεν σημαίνει παρά ότι τα συμφέροντα του βιομήχανου, που προσωποποιεί την κοινωνική παραγωγή, βρίσκονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της κοινωνίας και ιδιαίτερα της συντριπτικής πλειοψηφίας της που είναι οι εργαζόμενοι.

Όμως αυτό δεν αφορά τις “πραγματικές δυνατότητες μιας παραγωγικής κοινωνίας”. Αφορά την επιδίωξη, αυτών που ιδιοποιούνται τις παραγωγικές δυνατότητες της κοινωνίας, να εξασφαλίζουν τη μέγιστη κερδοφορία. Οι “πραγματικές δυνατότητες μιας παραγωγικής κοινωνίας” είναι εντελώς διαφορετικές από τις επιδιώξεις όσων τις ιδιοποιούνται και από τα αποτελέσματα αυτών των επιδιώξεων.
Οι οποίες επιδιώξεις τους δεν “χορταίνουν” όσο δεν επιτυγχάνουν την εντελώς απλήρωτη εργασία, που στην πραγματικότητα ούτε κι αυτή θα αποδειχνόταν αρκετή για την επιβίωσή τους στον ανταγωνισμό του κεφαλαίου.

Οπότε, είτε μπαίνει φραγμός στην “φυσική” απληστία του, και μόνος τρόπος γι’ αυτό είναι η δύναμη της συλλογικής εργατικής διεκδίκησης, είτε η αυξανόμενη εξαθλίωση θα βαφτίζεται “πραγματική δυνατότητα μιάς παραγωγικής κοινωνίας”, εν έτει 2018, όπου οι κοινωνικές υλικές παραγωγικές δυνατότητες είναι πρωτοφανείς και όπου αυτοί που τις ιδιοποιούνται “θυμιάζουν” ασύλληπτα μεγέθη πλούτου.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 22:16 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 22:15 —

ΥΓ πέρα από το ότι μιλάμε για εργασία μουσικών στα μαγαζιά, όπου δεν ισχύουν και τα περί μετακίνησής τους στην Κίνα…

pepe Σαφως και οταν ζηταει μουσικους,πρεπει να αμειφθουν,(η αντιρρηση ειναι στο οτι και οι μουσικοι εχουν ευθυνη στο τι μαγαζι επιλεγουν και τι δικαιουνται).Δηλαδη δεν μπορω να ακουω για τρελα ποσα τα οποια ζητουν πλεον οπως και εχουν υποχρεωση και αυτοι και ο ιδιοκτητης να εργαζονται νομιμα.Οι μουσικοι να μην φοροδιαφευγουν και ο μαγαζατορας να τους πληρωνει και να τους δηλωνει.Εδω ειναι η αντιρρηση,εδω βλεπω σχολια μονο υπερ των μουσικων και οτι οι μουσικοι ειναι σωστοι σε ολα.Δεν ειναι ετσι.Ο μαγειρας ειναι αχρειαστος αλλα δεν θα ειναι το ιδιο να κριθει ενα μαγαζι απο την ποιοτητα του φαγητου(π.χ ξαναζεσταμενο,προχθεσινο εως και χαλασμενο που σερβιρουν πολλοι)οσο για το οτι δεν εχει μουσικους.Μουσικοι τραυματισμοι συμβαινουν και απο ελλειψη μικροφωνικης σε μαγαζια.Νομιζω οτι εδω δεν ευθυνεται ο ιδιοκτητης αλλα οι μουσικοι που επιλεγουν να εργαστουν σε τετοια μαγαζια,π.χ τα χερια τους θα καταπονεθουν,ειδικα αν ο χωρος ειναι μεγαλος,οπως και η φωνη αυτων που τραγουδουν.Σε αυτο ναι,συμφωνω.Απο εκει και περα δεν γνωριζω να υπαρχει καποιος αλλος τραυματισμος(το σχολιο μου ηταν η απαντηση στο πιο πανω σχολιο για το οτι καποιος μουσικος μπορει να παθει κατι σοβαρο στην υγεια του).Το οποιο δεν ξερω αν το εχετε δει να συμβαινει,εγω δεν το εχω δει,μουσικους τραυματσιμους σαφως και θα εχουν,οπως ολοι οι εργαζομενοι εχουν και τραυματισμους στην εργασια τους.Δεν αντιλεγω.

Να κι (άλλος) ένας άνθρωπος που είναι σε θέση να δει το προφανές.

Φαίνεται να υπάρχει η πεποίθηση ότι ο μουσικός έχει μεγαλύτερη ανάγκη τον μαγαζάτορα, αφού χωρίς λεφτά δε ζει, απ’ ό,τι ο μαγαζάτορας τον μουσικό, αφού και χωρίς μουσική το μαγαζί πάλι δουλεύει (ανάλογα βέβαια και με το είδος του μαγαζιού).

Όμως:

Πρώτον, είναι εντελώς ανήθικο να το εκμεταλλευτεί αυτό ο μαγαζάτορας για να επιβάλει όρους που ο άλλος μόνο εκβιαστικά μπορεί να τους δεχτεί (εκβιαστικά = «ή έτσι ή καθόλου»). Αναρωτιέμαι αν οι πωλητές πληρώνονται λιγότερο τις μέρες που τα καταστήματα έχουν πεσμένη κίνηση…

Δεύτερον, αυτή η διαφορά στο πόση ανάγκη έχει ο καθένας τον άλλον είναι πλασματική. Αν μια ταβέρνα δουλεύει και χωρίς μουσικούς, δεν έχει παρά να δουλέψει χωρίς μουσικούς. Εξίσου καλά μπορεί να δουλέψει και χωρίς να σερβίρει κάποιο συγκεκριμένο πιάτο ή κάποια συγκεκριμένη μπίρα. Αν όμως ο επιχειρηματίας επιλέγει να βάζει μουσικούς ή το Χ πιάτο ή την Ψ μπίρα, σημαίνει πως δεν κοιτάει ότι και χωρίς αυτά θα δούλευε, αλλά ότι θέλει να δουλέψει με αυτά. Προφανώς κρίνει ότι αυτά θα του αποφέρουν κάποιους πόντους στην εκτίμηση της πελατείας, η οποία θα ξανάρθει και θα τον διαφημίσει. Άρα, μια χαρά ανάγκη τούς έχει. Ακόμη κι αν δεν έχει ηθικούς ενδοιασμούς (βλ. «πρώτον»), το δικό του συμφέρον τού επιβάλλει την ηθική συμπεριφορά.

Τρίτον, επειδή η συζήτηση έχει πλατύνει φτάνοντας να γίνεται λόγος για ταξική πάλη, μην ξεχνάμε ότι ο μέσος ταβερνιάρης δεν είναι ο ταξικός αντίπαλος του μέσου μουσικού. Στο ίδιο καζάνι βράζουνε. Τουλάχιστον εδώ στο Ηράκλειο, έχω δει όργανα ακόμη και στο σουβλατζήδικο της γωνίας. Ο σουβλατζής της γωνίας σε σχέση με τον μουσικό δεν είναι το μεγάλο κεφάλαιο σε σχέση με τον προλετάριο, είναι προς συμφέρον και των δύο να τα βρούνε, αλλά η ευθύνη γι’ αυτό βαρύνει εκείνον από τους δύο που είναι σε ρόλο εργοδότη.

@vradinos

Που το ειδατε να λεγεται αυτο;Αν εχει κοσμο το μαγαζι ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΗΜΑ,ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ!Αν δεν δουλευει με αρκετο κοσμο ενα μαγαζι γινεται να τα διαθετει ολα αυτα;Αυτο λεω και εξηγω τοσες φορες.Επειτα αυτο που αναφερετε μετα,το κοροιδευετε αλλα υπαρχει και αυτο.Πολλοι οταν δεν εχουν κοσμο,δεν φωναζουν την ορχηστρα και ο μισθος παει περιπατο,βεβαια δεν ξερω τι ειναι πιο συμφερον,να παει η ορχηστρα ή να μην παει…Εγω εξακολουθω να υποστηριζω πως το πιο σωστο ειναι αφου και οι μουσικοι ειναι σωστοι σε ολα,οταν βλεπουν οταν δεν αμοιβονται να αποχωρουν.Δεν καταλαβαινω γιατι συνεχιζουν;Ετσι και αλλιως δεν ειναι κεντρο νυχτερινο στο οποιο υπογραφεις καποιο συμβολαιο και αν το σπασεις θα σε κυνηγησουν.Ειναι μια συμφωνια σε ταβερνα.Αν δεν θελεις φευγεις.

Γι’ αυτό το ζήτημα δεν έχω να πω τίποτε κατά του εργοδότη:

Άπαξ και επιλέξεις να μάθεις μουσική (όργανο ή τραγούδι), το ενδεχόμενο να πάθουν τα χέρια σου ή τα φωνητικά σου όργανα υπάρχει. ή θα προσέχεις (υπάρχουν τρόποι), ή αλλιώς θα πεις «ε τι να γίνει, τα 'χει αυτά η δουλειά μας».

Όσο για το μαγαζί χωρίς μικροφωνική, έχει κάποια ακατανίκητα θέλγητρα για μια μερίδα μουσικών (και θαμώνων εξάλλου). Φυσικά, έχει και ένα τίμημα, όχι μόνο την πιθανότητα να πάθεις από υπερπροσπάθεια αλλά και το να πάει στράφι όλος σου ο κόπος και το μερακλήκι λόγω βαβούρας. Κι εδώ το ίδιο ισχύει: ή προσέχεις (δηλαδή δεν πας), ή το αποδέχεσαι.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 23:07 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 23:02 —

Αν δεν έχεις εξασφαλισμένη τη βεβαιότητα ότι μπορείς να πληρώσεις, δεν ανοίγεσαι να λες «ελάτε σερβιτόροι, ελάτε μαγείροι, ελάτε μουσικοί, …ωπ, σήμερα δεν έχει λεφτά».

Το να είσαι επιχειρηματίας έχει κάποια ρίσκα. Δεν μπορείς να τα μετακυλίεις στους υπαλλήλους. Γι’ αυτό έγιναν υπάλληλοι, γιατί τους ενδιαφέρει όχι να αναλάβουν ένα ρίσκο έναντι της πιθανότητας ενός έξτρα κέρδους, αλλά μια μισθολογική σταθερότητα, εξασφαλισμένη για όσον καιρό κρατάει η επαγγελματική σχέση. Αλλιώς θα άνοιγαν δικιά τους επιχείρηση.