Κύριοι,έχω συναντήσει σε κάποια κομμάτια έναν δρόμο (νομίζω λέγεται Mahur ή κάπως έτσι)
Γνωρίζετε ποιές είναι οι νότες του(στην Ρε);Συναντάται και με άλλο όνομα;
(Multi Kulti)
Καλή ερώτηση…
Μαχούρ στην ανατολική μουσική είναι αδερφάκι του Ραστ…μόνο που αναφέρεται σε “κατάβαση” .Δηλαδή ξεκινάει απο ψηλά (αν υποθέσουμε οτι το μακάμ έχει βάση το ΡΕ θα ξεκινήσει απο το ψηλό ΡΕ)και κατεβαίνει σιγά σιγά και βασανιστικά…
Τώρα για νότες…κράτα αυτές του Ραστ.
Το σίγουρο είναι οτι αυτό το μακάμι πέρα απο την οθωμανική κλασσική μουσική που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στην ελληνόφωνη μόνο σε αμανέ να το βρείς ή σε κανένα ταξίμι απο τους μικρασιάτες παίχτες (δεν έχω πρόχειρα παραδείγματα στο μυαλό μου)…
Νίκος
Ευχαριστώ πολύ.Κ εγώ σε ένα σόλο με ούτι το’χα ακούσει βασικά.
Συγγνώμη Νίκο μου, αλλά μήπως θες να πεις από πλατεία Κολιάτσου κατηφορίζουμε σιγά-σιγά προς πλατεία Αγάμων ; 
(…δεν είναι δικό μου το παράδειγμα κατεβάσματος ! Το είπε ο Ζαμπέτας έτσι, στον Μάνο Χατζιδάκι … ) :088:
ΥΓ:
OYTI
Δόκιμο Μέλος
Έχει να συνδεθεί από:
Σήμερα 00:40
Εγγραφή: 29-12-2006
Πόλη: ΛΑΡΙΣΑ
Μηνύματα: 1
Αγαπημένος Συνθέτης: ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ (ΚΑΤΣΑΡΟΣ)
ΟΥΤΙ, κάνε τη διόρθωση που βγάζει μάτι…
Ο Γιώργος Κατσαρός, Θεολογίτης λεγόταν… :089:
Για να μελετησεισ τα μουσικα φαινομενα που αναπτυσσονται στον Ελλαδικο μουσικο χωρο, καλυτερο εργαλειο ειναι η Βυζαντινη μουσικη, οχι το Αραβοπερσικο συστημα!
o Πάππος στο Cd “μπουζούκι-τζουράς-μπαγλαμάς” της FM records, παίζει ένα ταξίμι το οποίο ονομάζει μαχούρ (track 07). Άκου σέ το, έχει σύνθετη ανάπτυξη και είναι ενδιαφέρον.
http://www.fmrecords.gr/cgi-bin/fmstore/fmrstore.cgi?user_action=detail&catalogno=1700686
Το εχω ακουσει εδω και αρκετα χρονια. Εξαιρετικο, οπως ολα του Παππου, ομως και παλι εμφανιζονται προβληματα στη μελετη. Παραδειγμα, πως ξερεις οτι δεν ειναι ραστ αυτο που ακους; Σε τι διαφερει; Στην κατιουσα κινηση; Μα δεν η γραμμη του δεν κινειται αποκλειστικα καθοδικα. Ασε που σε καποια σημεια εχει και Χουζαμ,αν θυμαμαι καλα. Και κυριως, τι ακριβως σημαινει Ραστ, Μαχουρ κτλ. Σιγουρα ειναι κατι παραπανω απο κλιμακες, ομως τιειναι ενα Μακαμ, ενας Δρομος η ενας Βυζαντινος Ηχος; Για να αποδωθει σωστα αυτη η μουσικη το ενστικτο (στις μερες μας) δεν ειναι αρκετο. Πρεπει κανεις να καταλαβει.
Με αυτόν τον τρόπο, παιδιά, η συζήτηση δεν βγάζει πουθενά. Θέλετε πραγματικά να παίξετε μαχούρ; Επειδή είναι από τα πιο δύσκολα μακάμια, διαβάστε πρώτα μερικά χρονάκια ανατολική μουσική, ακούγοντας φυσικά και ότι υπάρχει και δεν υπάρχει (στο sealabs υπάρχουν τρείς μανέδες).
Αν τώρα, απλά «σας λείπει από τη λίστα», δήτε παραπάνω (Multi Kulti, Ούτι) ή τον Μαυροειδή, σελ. 221. Πρίν όμως, θα διαβάσετε προσεκτικά το κεφάλαιο Ι Ι. 7, που αν με υποχρέωναν να το συμπτύξω σε λίγες λέξεις θα έλεγα: η ανατολική μουσική προσεγγίζεται περισσότερο με το συναίσθημα και λιγότερο με τη θεωρία. Σίγουρα και στις μέρες μας, φίλε Παπαντώνη. Ή, δεν προσεγγίζεται καθόλου.
Γειά χαρά Νίκο και αγαπητοι φίλοι που συμμετέχετε σε αυτήν την κουβέντα,
Δεν είναι Νίκο μου απο τα πιό δύσκολα μακάμια το Μαχούρ. Απλά επειδή και δεν χρησιμοποιείται πολύ στο δικό μας νεώτερο ρεπερτόριο και δεν το ακούμε συχνά, δεν έχουμε δηλαδή άκουσμα, γιαυτό μπορεί να μας φαίνεται δύσκολο.
Είναι γεγονός ότι η ανάπτυξη και η κίνηση του ειναι λεπτή και μόνο με τροπικά όργανα είναι δυνατό να αποδοθεί με πιστότητα. Είναι όπως λέει ο αγαπητός ο Νίκος ο Ροντέλης κυρίως καθοδική η κίνηση του, αλλά όχι μόνο.
Μοιάζει εκπληκτικά και διαπλέκεται με το ράστ σε βαθμό που μόνο ένα πολύ εξοικειωμένο αυτί μπορεί πολλές φορές να διακρίνει.
Όπως και τα άλλα μακάμ της οικογένειας (ράστ,σουζινάκ κ.λ.π.) έχει κανονικά βάση το φθόγγο ράστ και η καθοδική εκδοχή του περιλαμβάνει δυο συζευγμένα τετράχορδα, το πρώτο νιχαβέντ και το δεύτερο ράστ ενώ η ανοδική περιλαμβάνει δύο συζευγμένα τετράχορδα πάλι, το πρώτο ράστ και το δεύτερο ατζέμ.Αυτά σύμφωνα με την Αράβικη περισσότερο εκδοχή της θεωρίας των μακάμ. Η Τούρκικη, μάλλον η Οθωμανική προσσέγγιση είναι αρκετά διαφορετική στο επίπεδο της θεωρίας και πολύ διαφορετική σε αυτό της εκτέλεσης.
Αλλά πάνω απο όλα μετράει τι παίζει κανείς και τι χρώμα και αίσθημα έχει το παίξιμό του.
Για πείτε κι ένα τραγουδάκι σε μαχούρ, μπας και πάρω χαμπάρι κι εγώ (ο θεωρητικά άσχετος) περί τίνος πρόκειται.
Άν, Αγάπιέ μου, συμβαίνουν (που συμβαίνουν) όλα αυτά που λές, τότε ποιά είναι τα εύκολα μακάμια; Το λέμε βέβαια συγγενικό του ράστ, επειδή ίσως έχει βάση ένα τετράχορδο ράστ και κακά είναι τα ψέμματα, σαν ράστ ακούγεται. Όμως, αυτό το τετράχορδο αναπτύσσεται κάτω από τη βάση (κατηφορίζει, Ιωάννα). Άλλο χαρακτηριστικό είναι η τροπή σε μπουσελίκ (σκληρό!).
Και για τον Άρη (και όποιον άλλον):
Ράστ μαχούρ μανές «Φωτιά θα βάλω μόνος μου», Ατραϊδης
Ράστ μαχούρ μανές «όλοι με λένε φθισικό», Καρίπης και
Μαχούρ μανές «ως πότε πιά το άχ αυτό», Μαρίκα Πολίτισσα
Ο Ατραϊδης περισσότερο από άλλους είναι καθαρός στην τροπή σε μπουσελίκ (τόνος τόνος ημιτόνιο δυτικής διαιρέσεως). Όποιος βρεί σε ποιές βαθμίδες αφίσταται από το ράστ (εκτός του σκληρού ακούσματος) κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον.
(δυστυχώς το μέγεθος του αρχείου, αλλά και η ασχετοσύνη μου δεν αφήνουν να τα παραθέσω εδώ. Υπάρχουν στο sealabs, όταν και αν θα ξανανοίξει…)
Νίκο
Το μαχούρ πιστεύω πως δεν είναι απο τα δύσκολα μακάμια γιατί είναι ευρύτατα χρησιμοποιούμενο απο πολύ παληά στην Αραβοπέρσικη μουσική παράδοση,ανήκει στην κατηγορία των μακάμ που προκύπτουν απο πλαγιασμό του μακάμ ράστ και όχι απλώς συγγενεύει με το μακάμ αυτό αλλά είναι μία άλλη εκδοχή του με μαλακό διάτονο στο ψηλό τετράχορδο (το τετράχορδο ατζέμ).
Όσο για το Μαχούρ - μπουσελίκ είναι απλώς άλλο πράγμα.Η κίνηση πολλών μακάμ στο μπουσελίκ στην κάτω περιοχή , κάτω δηλαδή απο την βαθμίδα στην οποία συνήθως κινούνται, είναι μία συνηθισμένη πρακτική στην Οθωμανική μουσική παραδοση και συμβαίνει πολύ συχνά με το χετζάζ, το νεβά το χισάρ κ.λ.π. κ.λ. π.
Ένα χαρακτηριστικό Μαχούρ απο το παληό ρεπερτόριο είναι το Μαχούρ σάζ σεμαϊσί του λυράρη του Νικολάκη που μπορεί να βρεθεί εύκολα σε πολλούς δικτυακούς τόπους της οθωμανικής κλασσικής μουσικής.
Μια απάντηση για τον Παπαντώνη.
Τα παραδοσιακά τραγούδια παίζονται «σωστά» (αν και το σωστό είναι σχετικό) με το Βυζαντινό σύστημα που ίσχυε πριν την επιτροπή του 1883. Το πολιό αυτό Βυζαντινό σύστημα δεν έχει καμία διαφορά (παρά μόνο στην ονοματολογία) με το Τούρκικο σύστημα.
Γεια χαρά σε όλους! Νομίζω πως θα μπορούσαμε να πούμε χαρακτηριστικό μαχούρ την “Αγιοθοδωρίτισσα” του Β. Παπάζογλου. Ενώ γενικά έχει τις ίδιες “νότες” ή “πατήματα”, με το ραστ ή ματζόρε, ό,τι προτιμάτε, η κίνηση της μελωδίας και στην εισαγωγή αλλά και στο τραγούδι είναι κυρίως από πάνω προς τα κάτω. Παρόμοιο ίσως και το “καναρίνι”, περισσότερο στο ρεφρέν. Τα λέμε, Νίκος.
Μακάμ με κατιούσα κίνηση με φυσική βάση το Ράστ(ντό)Είσοδος γίνεται στο πάνω ντό και η πρώτη του κίνηση είναι περιστροφή γύρω απ αυτό το ντό είτε σκληρά διατονικά με 5χορδο γκερτανιγιέ ραστ-4χ νεβά τσαργκιάχ ή μαλακά διατονικά με 5χ γκερτανιγιέ ραστ-4χ νεβά ράστ και 2η κίνηση μαλακά διατονικά με 4χ νεβά ραστ-5χ ράστ και κατάληξη στο ράστ (κάτω ντό).Δεσπόζοντες φθόγγοι είναι το σόλ και το πάνω ντο.Προσαγωγέας είναι το χαμηλό σι.Οι έλξεις που χρησιμοποιεί είναι το ρε προς το χαμηλό μι και το φα πρός το σόλ.
Χαρακτηριστικά κομμάτια
1Τα χανουμάκια Εμ.Χρυσαφάκης
2.Αγιοθοδωρίτισσα Παπάζογλου
3.Ο λαθρέμπορας Παπάζογλου
4.Το σακκάκι Αν.Δελιάς
5.Μου φαίνεται
6.Διαμάντω αλανιάρα Τσαούς
7.Οσοι έχουνε πολλά λεφτά Μάρκος
(Όλες οι πληροφορίες είναι από το υπό έκδοση βιβλίο του Ευγένιου Βούλγαρη)
Πολύ απλά τα λέει ο συγγραφέας…Δηλαδή τα πατήματα σε ΡΕ ποιά είναι??
Δημήτρη, αν έτσι είναι γραμμένο το βιβλίο, πες του παιδιού να μην ταλαιπωρείται να το εκδώσει.
:112: :112: :112:
Δεν κατάλαβα γρί και υποτίθεται ότι ξέρω και λίγα πράγματα.
Όλα όσα λέει τα εξηγεί πάρα πολύ καλά πρίν, αφού και εγώ που νευριάζω με τους μακαμολάγνους κάθησα και το διάβασα και έβγαλα και άκρη.
Την μ…α την έκανα εγώ πού παράθεσα ένα κομμάτι ξέμπαρκο.Οταν βρώ χρόνο θα κάτσω να γράψω και τις παραπομπές για να βγεί άκρη.