Δισκογραφία Καίτης Γκρέυ;

Είδα τώρα που μιλάτε για δασκαλους μπουζουκιού και θα θελα να σας ρωτήσω εσας που ξέρετε καλύτερα. Κάνω μαθήματα μπουζουκι μ’εναν δάσκαλο,
είμαι ευχαριστημένος, αλλά αυτό που δεν γουστάρω
είναι ότι δεν είναι ρεμπέτης. Μου κάνει με τετράχορδο το οποίο κουρδίζει σαν τρίχορδο και γενικά το παίξιμό του έχει μια σχετική φλυαρία που
δεν ταιριάζει στο ρεμπέτικο. Σκέφτομαι λοιπόν και το ενδεχόμενο του ωδείου, πιο πολύ για την εμπειρία και για τα άλλα άτομα που γνωρίζεις.
Μου είπε ένας φίλος για τη σχολή του Αριστείδη
Μόσχου. Τι έχετε ακούσει γι αυτό; Θα μπορέσω εκεί
να μάθω καλό τρίχορδο μπουζούκι;

Μπορεί κάποιος να με κατατοπίσει πού μπορώ να βρω - αν υπάρχει - τη δισκογραφία της Γκρέυ από τη δεκαετία '50 & '60;
Ευχαριστώ
Δημήτρης

Ναι ρε παιδιά, να πούμε τη γνώμη μας για δασκάλους μπουζουκιού που παίζουν τρίχορδο. Όποιος γνωρίζει κάποιον να καταθέσει τη γνώμη του και αν είναι δυνατόν διεύθυνση και τηλέφωνο

Γιώργος

Και για κιθάρα παιδιά. Σε ποιον μπορεί να μάθει κανείς κιθάρα για ρεμπέτικα;
Παναγιώτης

Εχω “περάσει” από δύο-τρείς δασκάλους σε διαφορετικές περιόδους. Μετά από πολλές προσπάθειες (δικές μου) να μου “μεταφέρουν” τεχνική πάνω στο τρίχορδο, δεν εισέπραξα τίποτα άλλο εκτός από το στερεότυπο: “το μπουζούκι είναι ένα, τρίχορδο - τετράχορδο, δεν έχει διαφορά”.

Στην αρχή τσαντίστηκα, αλλά αργότερα (τώρα πιά) κατάλαβα οτι το εμπόρευμα που ζήταγα δεν ήτο ετοιμοπαράδοτο:
Πολύ αμφιβάλλω αν τίθεται ΚΑΝ θέμα διδασκαλίας τρίχορδου (και γενικά ρεμπέτικων).
Είναι σα να ψάχνεις να βρείς δάσκαλο να σε μάθει να γίνεις… ποιητής: Πρέπει πρώτα να έχεις φτάσει σε ένα αξιοπρεπές σημείο μοναχός σου, έτσι για να δείς αν μπορείς. Kαι μετά, μόλις πείς “εως εδώ πάω - παρακάτω δεν μπορώ”, να κάνεις ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ βήμα προς το καλύτερο. Αυτό το τελευτάιο βήμα γίνεται με σκοπό να σπάσει ο τσαμπουκάς του νεοφώτιστου, που κάποιες στιγμές νομίζει οτι είναι κα-τα-πλη-κτι-κός μπουζουξής. Πρέπει να διαπιστώσεις ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ το πόσο παλούκι είναι να κάνεις περισσότερα βήματα. Γιατί αργότερα, όταν τα ζητήσεις από το δάσκαλο να σε πιάσει απ’ το χεράκι για να στα δείξει: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΕΚΤΙΜΑΣ.

Μετά από ένα τέτοιο αυτοέλεγχο, ΚΑΘΕ ΔΑΣΚΑΛΟΣ είναι καλός. Ξέρεις να πάς και να “αρπάξεις” ό,τι χρειάζεσαι. Διότι απλούστατα ΕΦΤΑΣΕΣ σε ένα σημείο να ξέρεις τι περίπου χρειάζεσαι. Μπορεί να ξαφνιαστείς διαπιστώνοντας οτι ο καλύτερος δάσκαλος είναι o Μάρκος κι ο Τσιτσάνης, καθώς και όσα παρατηρείς με προσοχή στο παίξιμο π.χ. του Στέλιου Βαμβακάρη (δεν τον αναφέρω τυχαία - για τρίχορδο δε μιλάμε;).

Και τέλος, καθόλη τη διάρκεια των “σπουδών”, πρέπει να έχει δημιουργηθεί και κάποια μουσική παρέα που αλληλοϋποστηρίζεται μουσικά, και όχι να πολεμάει ο ένας να ακουστεί παραπάνω απ’ τον άλλον.
Θέλει σεμνότητα το τρίχορδο. Είναι η βασική προϋπόθεση για να το κατακτήσεις.
Αμα δεν την έχεις, πάρε τετράχορδο, φόρα λαμέ πουκάμισο, τράβα στην παραλιακή, βάλτο και στη πρίζα και παίξε να σ’ ακούνε οι σουρωμένοι.

ΚΚ

Ντάξει δε σου λέω να σου δείξει πώς να γίνεις Μάρκος, όμως κάποια πράγματα άμα είναι σχετικός ο δάσκαλος, μπορεί να στα δείξει πάνω στο τρίχορδο που σίγουρα έχει διαφορετική τεχνική από 4χορδο.

Επίσης μου έχει δημιουργηθεί μια απορία, άσχετο με το προηγούμενο: Είναι καλή τεχνική να παίζεις τα τραγούδια απο Ρε, για να μπορείς να χτυπάς και τις πάνω χορδές; (εφόσον δεν ακούγονται αλλιώς τελείως) Μερικές φορές που παίζω μόνος μου και παίζω ένα κομμάτι που στο αυθεντικό δεν παίζεται απο Ρε και το ίδιο κάνω κι εγώ, μού ακούγεται φτωχός ο ήχος, αν δε χτυπάω τις πάνω χορδές. Ισως εδώ μπαίνει η κιθάρα;

Μακάρι να βρεις δάσκαλο που να σου δείξει συγκεκριμένα ΤΡΙΧΟΡΔΟ και όχι μπουζούκι ΓΕΝΙΚΩΣ (για να μη σου πω ΜΟΥΣΙΚΗ γενικώς). Δεν ξέρω αν είναι εφικτό κάν. Μεθοδολογικά δεν μου κάθεται… Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Πιστεύω οτι ο καλός ο τρίχορδος είναι τελικά αυτοδημιούργητος. Πετραδάκι - πετραδάκι και πολύ ψάξιμο.
Πολύ θάθελα νάταν σα το τετράχορδο με τις άνευ διδασκάλου κλπ. Κάτι σαν τα Αγγλικά δηλαδή. Ετσι δε θα ΧΤΙΚΙΑΖΑ κάθε που στρώνομαι να μάθω ένα τραογυδάκι που μ’αρέσει.

Οσο για τον τόνο, είμαι φανατικός υπέρμαχος του να το μαθαίνεις από τον τόνο που το πρωτοπαίξανε. Μετά, αμα θες, πέρνα το σε τόνο πιό βολικό στη φωνή σου ή στο παίξιμό σου.
Οι παλιοί, δεν παίζαν κάτι (π.χ.) από Σι χωρίς λόγο. Για κάθε δοσμένη τριάδα {κούρδισμα, τόνο και δρόμο} (πχ. ρε-λα-ρε, Ντό, Πειραιώτικος) υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία. Κάθε περίπτωση και διαφορετική συζήτηση, όμως δοκίμασε τον κλασσικό “Θερμαστή” από Ρε που είναι πιό “εύκολο” και μετά από Σι που το παίζει ο Μπάτης. Θα διαπιστώσεις οτι από ΣΙ είναι πιό εύκολο και έχεις το “σωστό” άκουσμα.
Αλλος μπορεί να πεί οτι αυτά είναι προβλήματα “πολυτελείας”. Θα σου πεί “μάθε το ρημάδι από όποιο τόνο σε βολεύει και είσαι μια χαρά”. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν αυτό είναι σωστό.

ΚΚ

Paidia mia Sxoli paradidei mathimata mpououkiou on line me partitoures arxeia ka mp3.Eimai poli euxaristimenos giati siga siga apo to tipota kati varao meta apo ena mina
www.tompazis.gr

Αγαπητοί φίλοι μήπως γνωρίζετε αν ο Κος Καραντίνης παραδίδει μαθήματα…και αν υπάρχει κάποιος τρόπος επικοινωνίας;;
Ευχαριστώ και καλό Σαββατ/κο!!!

Δεν γνωρίζω αν ο Καραντίνης παραδίδει μαθήματα. Κάποιοι στο φόρουμ θα γνωρίζουν σίγουρα.

Υπάρχουν 3 καταχωρήσεις στο όνομα χωρίς να έχουν ιδιότητα όποτε δεν ξέρω ποιό από τα τρία τηλέφωνα είναι τελικά το σωστό. (μιά δοκιμή θα σας πείσει)
9681183, 2483503, και 5739557

Δοκίμασε τα και βλέπεις.

Ισαάκ.

Ο Καραντίνης στέλνει τον γιο του για μαθήματα μπουζουκιού στον Θέμη Παπαβασιλείου, άρα μου κάθεται χλωμό να παραδίδει ο ίδιος μαθήματα…

Και δεν είναι παράξενο μιά και είναι 14 φορές την εβδομάδα στην τηλεόραση…

Ισαάκ.

ΥΓ: Αντώνη, σκέψου και κάποιον λίγο χαμηλότερου προφίλ. Το ότι ο Καραντίνης είναι καραμπουζούκαρος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλός δάσκαλος.(δεν το ξέρω βέβαια)

Ισαάκ.

Παπαβασιλείου θ στην Ν Σμύρνη;;

Καλός δάσκαλος είναι και ο Θεόδωρος Μακρυδάκης γυιός του γνωστού Στέλιου Μακρυδάκη. Κάνει μαθήματα στο Νέο Ηράκλειο αλλά και σε κάποιο Ωδείο. Όποιος ενδιαφέρεται γιά πληροφορίες ας μου στείλει email.

Ο Καραντίνης παραδίνει και μαθήματα, αν και ο ίδιος επιμένει πως είναι “αιώνιος μαθητής”. Είναι όμως λίγο ακριβοθώρητος. Ο Θοδωρής Μακρυδάκης είναι πρώτος μπουζουξής, και σαν δάσκαλος πιστεύω πως θα είναι καταλληλότερος γιατί είναι πιό “παλιός” και πεπειραμένος. Παρεπιμπτόντως προσθέτω την πληροφορία πως στο “Ονείρου Ελλάς”, παίξανε μαζί (και την καταβρήκανε): Καραντίνης, Μακρυδάκης, Βασίλας (Γρηγόρης), Βασιλάς, Κωνσταντίνου, με τον Λευτέρη Τσάτση μπαγλαμά, τον Τάκη Σούκα σαντούρι και ακορντεόν, και την άμμο της θάλασσας.

Γεια χαρα.Τρομερη δουλεια εχετε κανει σ αυτο το site!Γουσταρω πολυ τη ρεμπετικη μουσικη.Ακουω χρονια.Εχω μαζεψει δισκους , βιβλια και αλλα.Φετος,υστερα απο πολλες αναβολες, θα μαθω τριχορδο μπουζουκι.Λενε βεβαια οτι οσο πιο μικρος ξεκινησεις τοσο το καλυτερο, κι εγω ειμαι στα 27,αλλα εχω πολυ μεγαλη ορεξη…
Ηθελα λοιπον να μου προτεινετε καποιον δασκαλο τριχορδου ωστε να ξεκινησω κι εγω να μαθαινω μουσικη.Το mail μου ειναι dimitristzouvaras@hotmail.com
Ευχαριστω πολυ.
Μητσος

διαβασα πριν που το συζητουσατε…ο παπαβασιλειου ειναι ο δασκαλος του καραντινη και αλλων εξισου μεγαλων μπουζουξηδων οπως του παναγιωτη του στεργιου που εναι καλυτερος απο τον καραντινη κατα τη γνωμη μου…αρα ειναι επομενο ο καραντινης να στελνει εκει το γιο του