Στις κλίμακες Νικρίζ, Χιτζάζ και Χιτζασκάρ υπάρχει ένα κοινό: η 4δα Η-Τ-Η. Για παράδειγμα στη Ρε Χιτζαζ είναι το φα#-σολ-λα-σιb.
Θα ήθελα να μου πείτε ποιος είναι ο σωστός τρόπος να παίζω αυτή την τετράδα. Αρχικά έπαιζα με δείχτη και μέσο τις φα# και σολ, και στη συνέχεια πάλι με τα ίδια δάχτυλα τις άλλες δύο. Μετά χρησιμοποιούσα δείκτη, μέσο και παράμεσο με άτσαλα slides του δείκτη πάνω ή κάτω όποτε χρειαζόταν Στις ασκήσεις με μετρονόμο προσπαθώ να χρησιμοποιώ και τα τέσσερα δάχτυλα, αλλά με ενοχλεί το μικρό άνοιγμα μεταξύ μέσου και παράμεσου. Και όταν θέλω να παίξω ένα τραγουδάκι γρήγορα ασυναίσθητα γυρνάω στην παλιά μου συμπεριφορά, τα τρία δάχτυλα με τα slides.
Δεν ενδιαφέρομαι για το πιο εύκολο αλλά το πιο σωστό, το πιο “προβλεπόμενο” να το πούμε έτσι.
Παλιό θέμα αλλά πολύ ενδιαφέρον! Στην ουσία είναι ένα χιτζάζ με το νικρίζ από κάτω του, και το ξεκίνημα του μινόρε/νικρίζ. Χρησιμοποιείται πολύ συχνά και σε χιτζάζ/χιτζασκιάρ/αρμονικό μινόρε, οπότε μια σωστή δαχτυλοθεσία διευκολύνει πολύ.
Προσωπικά προτιμώ συνδυασμό κάθετου παίξίματος για το ρε χιτζάζ/ ντο νικρίζ, και οριζόντιου για το σολ μινόρε (ή νικρίζ). Δηλαδή ξεκίνημα από την μεσαία χορδή με 2ο δάχτυλο στο ρε (5ο τάστο), τρίτο στο μιb και πρώτο (με έκταση) στο ντο. Στο καντίνι συνεχίζουμε με 1ο-2ο-4ο (ή 3ο) αν η φράση φτάνει μέχρι το λα. Αν συνεχίζει μέχρι το σιb (όπως είναι και η αρχική ερώτηση) τότε είτε κλασικά 1-2 (φα#-σολ) και 1-2 (λα-σιb) ή ακόμα καλύτερα 1-2 με 2-3 σέρνοντας το δεύτερο δάχτυλο.
Αυτή η τεχνική εφαρμόζεται σε πολλές φράσεις και γλιστράει με ευκολία, αποδίδοντας ταυτόχρονα εξαιρετικά την φράση γύρω από την βάση του μινόρε (ή του πάνω ραστ με χαμηλό σι σε δρόμο ραστ/.σεγκιάχ).
Στις ασκήσεις με μετρονόμο προσπαθώ να χρησιμοποιώ και τα τέσσερα δάχτυλα, αλλά με ενοχλεί το μικρό άνοιγμα μεταξύ μέσου και παράμεσου. Και όταν θέλω να παίξω ένα τραγουδάκι γρήγορα ασυναίσθητα γυρνάω στην παλιά μου συμπεριφορά, τα τρία δάχτυλα με τα slides.