Σ’ αυτή την περίπτωση ναι, αλλά δε δεσμεύεται από καμία υποχρέωση να δεχτεί το στεφάνι. Μπορεί να την αγαπά και να τη θέλει ούτως ή άλλως. Ή, μπορεί να δελεαστεί από κάποια σπουδαία προίκα. Ή να τον απειλήσουν. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η οικογένεια λέει ουφ, φτηνά τη γλιτώσαμε.
Πολύ συχνά όμως δε συνέβαινε κανένα από αυτά.
@20: διακορεύω, όχι διαπομπεύω!
Σωστά!
υ.γ. Πού τους πετυχαίνεις τους διακορείς, ρε μπαγάσα! Στο πιτς φυτίλι κιόλας!
χαλώ/χαλάω: 11)διαφθείρω, διακορεύω παρθένον. Τη χάλασε κι έπειτα την παράτησε.Και παθ. τη βρήκε χαλασμένη και ζήτησε διαζύγιο (Λεξικό Δημητράκου)
Μάλλον ο σκοπός είναι ο ίδιος, και συμφωνεί μαζί μου και ο Αβέρωφ που έβαλε στο βιβλίο του τις δυο διαφορετικές στιχουργικές εκδοχές για την ίδια ακριβώς μελωδία.
Ο φετιχισμός της παρθενίας δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα οπότε δεν ερμηνεύω τους στίχους έτσι. Ίσως σε εποχές πιο κολλημένες με αυτό το θέμα να είχε όντως αυτό το αλληγορικό νόημα, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχουν άλλα κείμενα που να χρησιμοποιούν συγγενικές παρομοιώσεις/μεταφορές;
Ακριβώς στο ίδιο θέμα υπάρχουν δυο τραγούδια. Το ίδιο λένε, αλλά στο ένα αφηγείται ο ίδιος ο νέος, «Σαν πας Μαλάμω / Μαρούσα κλπ. για νερό…» και της λέει ότι θα της τσακίσει τη στάμνα, και στο άλλο η νέα τα λέει στη μάνα της. Και τα δύο μαζί έχουν ψιλοπανελλήνια διάδοση.
Κατά τα άλλα όχι, δε νομίζω. Κι αν βρεθεί και κανένα, πάλι εξαίρεση θα είναι.
