Κατερίνα, εσύ; (Παπαδοπούλου)
Για να αυτοσχεδιάσω παραδοσιακά, και όχι νεωτερικά, υπάρχει τρόπος, αλλά είναι δύσκολος. Θέλω να πω π.χ. ένα τραγούδι από το Ρείς Ντερέ. Το έχω ακούσει σε μια καταγραφή, αλλά αν έχω την απαραίτητη ευαισθησία συνειδητοποιώ ότι δεν ξέρω τι απ’ όλη την καταγραφή ανήκει στο τραγούδι και τι στους εκτελεστές και στη στιγμή. Θα ψάξω λοιπόν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει από Ρεΐς Ντερέ σε δίσκους (του Καρά, της Σαμίου, της FM Records, του Αρχείου Ελληνικής Μουσικής, του ΚΕΕΛ, του ΜΛΑ, του πολιτιστικού συλλόγου Αγίου Δημητρίου Λήμνου [αν υπάρχει τέτοιος σύλλογος] όπου έχει Ρεϊσντεριανούς, κλπ κλπ.), στο ίντερνετ, στο ΥΤ, στον Νοτόπουλο, και θα κάτσω να τ’ ακούσω όλα πολλές φορές, κριτικά, και κατεξοχήν βέβαια αν πετύχω το ίδιο τραγούδι σε διαφορετικές εκτελέσεις, μέχρι να καταλάβω, όσο είναι δυνατόν, τον τοπικό μουσικό κώδικα. Αρκεί να έχω ξεκινήσει με την παραδοσή ότι υπάρχει τέτοιος τοπικός κώδικας και ότι δεν τον ξέρω.
Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η προσπάθειά μου θα πετύχει, τουλάχιστον όμως θα είναι έντιμη.
Αν π’αλι μιλάμε για διασκευές, τότε δε συμφωνώ Αλέξανδρε με αυτό που λες στην αρχή:
Όχι βέβαια. Ο καράς και η Δόμνα (και άλλοι) παρουσίασαν ποσότητες από τα τραγούδια της κάθε περιοχής. Από όλον αυτό τον μουσικό πλούτο, βρέθηκε κάποιος, ας πούμε εσύ, που ξεχώρισες ένα τραγούδι και το διασκεύασες. Μαγκιά σου - προσωπικά είμαι δηλωμένος φαν των διασκευών.
Ε, εγώ τώρα γιατί να ξαναπιάσω αυτό το ένα που σου άρεσε και να το ξαναδιασκευάσω, όταν όλο το στοκ που άκουσες και διάλεξες είναι διαθέσιμο και μπορώ να κάνω την προσωπική μου επιλογή;
Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα των χωρίς έμπνευση διασκευών (εννοώ τις δεύτερες διασκευές - οι πρώτες δεν είναι καθόλου χωρίς έμπνευση) έχω γκρινιάξει αναλυτικότερα εδώ
και εδώ: