Λογικό, Λουκά και Άγη, αλλά οπωσδήποτε η ένσταση της Ελένης παραμένει αναπάντητη:
Δεν έχουμε γνωστή περίπτωση όπου η λ. γκιόσα να χρησιμοποιείται πέραν αμφιβολίας με τέτοια έννοια. Το ότι φαίνεται λογικό να την είχε, λογικό μάλιστα σε ανθρώπους (όπως εμείς) που βασικά βρίσκονται σε απορία για το τι ακριβώς σημαίνει εδώ γ(κ)ιόσα, δεν είναι παρά μια υπόθεση.
Ρε παιδιά, άκρη δεν βρίσκεις όταν ο σοφός λαός ταιριάζει (όχι παραλογές, αλλά) απλά, καθημερινά στιχάκια να επενδύσουν μιαν απλή και επαναλαμβανόμενη μελωδία που θα βοηθήσει το πλήρωμα να επιτελέσει σωστά τις δύσκολες χειρωνακτικές εργασίες στο ψάρεμα με τράτα. Αν πάνω από αυτά συνυπολογιστεί και η φθορά λόγω χαλασμένου τηλέφωνου, από το τσούρμο του καραβιού μέχρι τους (άσχετους από τέτοια) παράγοντες της αμερικάνικης ελληνόφωνης δισκογραφίας των αρχών του 20ού, έ… Μην περιμένεις καλλιγραφία από τα αποτυπώματα του αλευριού στο μαύρο φόρεμα της μυλωνούς, λέει ο ίδιος λαός. Συμπέρασμα; Ας κλείσουμε τη συζήτηση, όπως πολύ σωστά διαπίστωσε και ο Περικλής λίγο παραπάνω, δεν θα βρεθεί εξήγηση, και ας είμαστε ευχαριστημένοι που τουλάχιστον κάτι θετικό βγάλαμε: τέσσερις ή περισσότερες διαφορετικές προσεγγίσεις για μιαν αρβανίτικη λέξη και τους τυχόν παρεφθαρμένους παρεμφερείς τύπους της ελληνικής της απόδοσης, είναι κέρδος.
Αυτό δεν το είχα παρατηρήσει.
Γιατί στο σίλαμπς δίνουν ως δημιουργό τον Στ. Χατζηδάκη;
α) Επί της ουσίας, ο Χατζηδάκης σαφέστατα και δεν είναι ο δημιουργός ούτε καν της δικάς του εκτέλεσης του Θαλασσακιού.
β) Τυπικά όμως είναι, αφού στο όνομά του έχει περαστεί το τραγούδι στον δικό του δίσκο. Εδώ όμως δεν είναι η ίδια βερσιόν, έχει διαφορές και στους στίχους αλλά και μία, σημαντικότατη, στη δομή - ότι το «θάλασσα κι αρμυρό νερό…» δεν το βάζουν σε κάθε στροφή. Άρα, αυτό το Θαλασσάκι ο Χατζηδάκης δεν το έγραψε ούτε τυπικά ούτε ουσιαστικά.
γ) Τέλος, στον αμερικάνικο δίσκο δεν αναφέρεται κανείς ως δημιουργός.
Αυθαιρεσία εκ μέρους του Σίλαμπς. Η στήλη «συνθέτης (στιχουργός)» έχει νόημα μόνο για την αναγραφή του επίσημα καταχωρημένου δημιουργού. Σε περιπτώσεις όπου ο ανεβάστορας έχει αμφιβολίες ή αμφισβητεί (ακόμη και με απολύτως επιβεβαιωμένες πληροφορίες) την επίσημη πατρότητα κάποιου τραγουδιού, αυτό δεν είναι δυνατόν να το πει με μια λέξη, οπότε θα το βάλει ως κείμενο σε άλλη στήλη. Επομένως, στη στήλη «συνθέτης (στιχουργός)» δεν είναι δυνατόν να μπει τίποτε διαφορετικό από αυτό που γράφει η ετικέτα, και εδώ δε γράφει τίποτε, άρα έπρεπε να μείνει κενό.