Το χαρούμενο αυτό τραγουδάκι είναι ιδιαίτερα γνωστό στο πανελλήνιο. Για την ιστορία του
εδώ και για ηχητικό ντοκουμέντο από το 1930 εδώ.
Οι στίχοι με τους οποίους είναι γνωστό στην Ελλάδα σχετίζονται πιο πολύ με την περίοδο στο τέλος της Κατοχής: «Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά», «Σαν εντύσανε το Γιάννη στο χακί» κλπ.
Το τραγουδάκι αγαπήθηκε και στη Σίφνο μετά την Κατοχή, ενσωματώθηκε στα Σιφνέικα γλέντια της εποχής εκείνης και χορεύεται ως «φοξ ανγκλαί» μέχρι και σήμερα με τα βιολολάουτα. Στη Σίφνο τραγουδιώνται επίσης και κάποιοι στίχοι που δεν έχω βρει σε άλλες εκδοχές:
Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά
Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά
Όταν έφυγα στα ξένα
εγώ σ’ άφησα παρθένα
τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά
Η ιδιαιτερότητα στη Σίφνο είναι ότι μια παρέα νέων Σιφνιών της εποχής εκείνης έφτιαξε δικούς της στίχους οι οποίοι τραγουδιούνται μαζί με τους γνωστούς. Το πνεύμα τους είναι σατιρικό και αναφέρονται σε έναν-έναν, και όλους μαζί, τους νέους που συνέθεταν τον πυρήνα της παρέας εκείνης. Παραθέτω μερικά παραδείγματα:
Ω! παρέα, ώχου! νιοι και ώχου! νιες
με ευρωπαϊκά τραγούδια και πενιές,
πάνε κι έρχονται κορδάτοι
λες και είναι Παπαστράτοι
και τον «Αη Νηγιά» ξεχάσανε μαθές
Η στροφή αυτή σατιρίζει εν συνόλω τη συγκεκριμένη παρέα των Σιφνιών νέων. Ο πρώτος στίχος χρησιμοποιεί τοπικά ιδιωματικά στοιχεία (πρακτικά σημαίνει: «για καμαρώστε παρέα, νέους, νιες»). Σατιρίζεται το “life style” που άρχισε να υιοθετείται μέσα από τις δυσκολίες της εποχής εκείνης. Εμφανίζονται τάσεις μεγαλομανίας και απομάκρυνσης από την (αγροτοκτηνοτροφική κατά βάση) ταπεινή Σιφνέικη παράδοση (που εκφράζεται από τον «Αη Νηγιά»-παραδοσιακό συρτό της Σίφνου). Οι υπόλοιπες στροφές σατιρίζουν έναν-έναν ξεχωριστά. Παραθέτω μερικές από αυτές που έχω βρει:
Ο Βασίλης, του εμπόρου ο υιός,
έχει πρόωρο ανάπτυξη αυτός
σε ένα τόπο δεν πομένει
όλο ανεβοκατεβαίνει
και έχει όνειρα για φαρμακοποιός
Η Τασία με τα ογδόντα οκτώ κιλά
σαν την σπρώξεις στον κατήφορο κυλά
δε σας λέω παραμύθια
πως μια τσικαλιά ρεβύθια
δεν την φτάνουνε σε κάθε καθισιά
Και ο Σάρδης του Φρατζέσκου ο υιός
της Χημείας φοιτητής είναι αυτός
για ιδέστε πώς περνάει
την κιθάρα του βαστάει
και φωνάζει και ουρλιάζει σαν λωλός
΄Αλλος ένας φοιτητής ειν’ αο πα
που τον είχανε ντυμένο σαν παπά
μα δεν τα κανε πια τζάφτι
πετραχείλια, καλυμαύχι
και τα πέταξ’ από πάνω του με μιας
Είναι ο Κώστας της Γιωργάρας
του Κατερινιού ο γιος
που προτίμησε να γίνει Χημικός
Από κούνια αριστοκράτης ο Βαλής
στον καινούριο δρόμο θα τον δεις
με κοντά παντελονάκια
να πειράζει κοριτσάκια
και να λες ποιος είναι αυτός και ν’ απορείς
Πολλά από τα στιχάκια αυτά έχουν διασωθεί και επιβιώνουν ακόμη και σήμερα στα σιφνέικα γλέντια έστω και αν έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες. Στην απόσταση όλων αυτών των χρόνων αρχίζει να ξεχνιέται πια ότι τα στιχάκια αναφέρονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Οι περισσότεροι από αυτούς, άλλωστε, έχουν περάσει πλέον από την άλλη μεριά…
ΥΓ. Εδώ Εγγλέζοι φίλαθλοι τραγουδάνε το σκοπό αυτό στη Στουτγκάρδη στο Μουντιάλ του 2006.
