Γιάννης Χαρούλης

Για τον συγκεκριμένο μουσικό, απ’ ότι είδα σε ένα σύντομο ψάξιμο, δεν έχει αναφερθεί κάτι στο φόρουμ. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ και ως μουσικός και ως τραγουδιστής με την ιδιαίτερη Κρητική χροιά που τον διακρίνει. Ας ακουστούν και άλλες γνώμες διότι τον θεωρώ και ως άνθρωπο αξιόλογο (από γνωστούς, ακόμα και από τον τρόπο που μιλάει στις συνεντεύξεις).

Σωτηρη,οπως βλεπεις δεν υπαρχουν απαντησεις,διοτι ο χαρουλης δεν εχει να κανει με το ρεμπετικο…

κατα τα αλλα,ενω εχει καλη φωνη και ειναι δυνατη παρουσια στη σκηνη,θα παει χαμενος γιατι εκ της υπερπροωθησης που δεχεται θα γινει ενας νεος νταλαρας.αυτο,και μακαρι να κανω λαθος.

Σαφώς και δεν έχει να κάνει με ρεμπέτικο, γι΄ αυτό και το έβαλα εδώ, στην παραδοσιακή μουσική και όχι στα πρόσωπα του ρεμπέτικου. Μακάρι να μην εξελιχθεί όπως προμηνύσατε γιατί θα είναι όντως πολύ κρίμα.

Ούτε με την παραδοσιακή έχει να κάνει.

Αυτό το υφάκι απαξίωσης παιζει γενικά εδώ πέρα?
Εκτός που ο συγκεκριμένος τραγουδιστής τραγουδά παρα πολύ καλά έχει δώσει δείγματα εκτέλεσης ρεμπέτικου τραγουδιού κι είναι εξαιρετικά… Οσο για την παραδοσιακή μουσική (κρητικά και κάποια ηπειρώτικα) μάλλον δεν τα έχετε ακούσει. Ακου Νταλάρας…

Ειρήνη, δε νομίζω πως κάποιος από εμάς αναφέρθηκε απαξιωτικά για τον συμπαθέστατο κατά τα αλλά Χαρούλη.
Εγώ προσωπικά που ακούω και την “έντεχνη” (λες και όλες οι υπόλοιπες είναι άτεχνες … αλλά λέμε τώρα) σκηνή, θα τολμούσα να πω πως είναι πολύ ωραία φωνή και τον ξεχωρίζω σαν ερμηνευτή. Έχω βρεθεί κάμποσες φορές τόσο σε συναυλίες του, όσο και μουσικές σκηνές που τραγουδάει, τόσο μόνος του όσο και σε συνεργασίες (με Μποφίλιου, Θανάση, Ρίζο, Θηβαίο κλπ).
Το θέμα όμως που αφορά την υπερπροώθηση και την υπερπροβολή του είναι μια πραγματικότητα και δε απέχει πολύ από το να τον “κάψουν” και να καταλήξει να είναι “ο νέος Νταλάρας” (κάτι που σε κάθε περίπτωση το απεύχομαι). Αν και ο ίδιος είναι ταπεινός, όπως δείχνει ως τώρα, εάν τα μέσα και ο κόσμος των εμπορευματοποιήσουν τότε είναι αναπόφευκτο το να παρουσιαστεί σαν ένα φαινόμενο “φωτοβολίδας”.
Όσο για το ρεπερτόριο του, γενικότερα επιλέγει να πει τα πάντα. Από τον πειραγμένο “Θερμαστή” του Μπάτη μέχρι Κρητικά και παραδοσιακά, ακόμα και λαϊκά, όλα όμως με τον δικό του τρόπο με την ζεστή χροιά της φωνής του και την ιδιότυπη κρητική του προφορά.
Επομένως μην βιαστείς να μας κρίνεις ότι μιλάμε απαξιωτικά, απλά αναδεικνύουμε ένα πρόβλημα που νομίζω πως το ξέρεις και από μόνη σου ότι υπάρχει!

1 «Μου αρέσει»

ΕΙρηνη υμιν,αυτο ακριβως που ειπε ο Αλκο101…ριξε τωρα και τα δειγματα τα ρεμπετικα που λες να δουμε τι γινεται!

Με την γενική εικόνα της τοποθέτησής σου συμφωνώ απόλυτα alko.
Απλά επειδη ειναι όντως ταπεινός ας μην τον τσουβαλιάσουμε με ό,τι φρικτό έχουμε δεί ως τώρα στην ζωή μας.
Εγώ προσωπικά προς το παρόν χαίρομαι που υπάρχει.
Κι όσο για το ότι λέει τα πάντα θα πώ μόνο τούτο που ότι κι αν συμβεί εμενα με καλύπτει πλήρως και δίνω κάθε άφεση: Όταν ένας πιτσιρικάς πάει να ακούσει τα καινούργια τραγούδια και ξαφνικά ακούει Μπάτη και μετά το τραγουδάει μόνος του είναι για μένα πολυ σημαντικό. Το ίδιο κι όταν ακούει κι άλλα που χουν πει Ξυλούρηδες και Μπέλου κλπ κλπ κλπ… Το πιο σπουδαίο είναι να κρατάμε ζωντανή την μουσική και αν δεν αφήσουμε τόπο σε κάτι νέο θα πεθάνει σαν άνθρωπος θαμένος ζωντανός.

1 «Μου αρέσει»

Από την άλλη, εάν τραγουδάει από κρητικά έως ηπειρώτικα (!) και από έντεχνα έως μπάτη, ε! με συγχωρείς αλλά θα καταντήσει νταλάρας!

Συμφωνώ απόλυτα με το Δημήτρη, αν και δεν έχω ακούσει τον κύριο Χαρούλη ούτε σε κρητικά, ούτε σε οτιδήποτε άλλο. Έχω όμως προσωπική εμπειρεία για την μουσική πιάτσα του δικού μου περίγυρου, πριν ο Νταλάρας ανακαλύψει το ρεμπέτικο και μετά. Προτιμώ λοιπόν να χαθούν για το ρεμπέτικο πέντε – δέκα υποψήφιοι πιτσιρικάδες (από τους οποίους μόνο μισός θα καταλήξει θετικός υποστηρικτής του ρεμπέτικου) που θα ακούσουν τον Νταλάρα (στην εποχή του) ή τον Χαρούλη σήμερα, αλλά εκείνος που θα ακούσει Μπάτη και θα συγκινηθεί, να τον ακούσει μετά από δική του επιλογή, όχι επειδή τον είπε ο Χαρούλης.

Πάω πάσο…

Παμε παλι απο την αρχη γιατι το χασαμε… Ο Χαρουλης δεν εχει σχεση με το ρεμπετικο… ΟΚ…,παει αυτο… Ξερει ομως και τι εστι “ρεμπετικο” και “παραδοση” και “πρωτομαστορες” της Κρητης και κλαρινο και τους μεγαλους συνθετες και ποιητες που εχει βγαλει αυτη η χωρα… Εχει επιρροη σ’ενα (εξεπλαγην ευχαριστα) μεγαλο κομματι του κοινου που ακουει Μαλαμα,Θαναση,Παπαζογλου κλπ. Αυτο που κανει το στηριζει με πολλη προσπαθεια και αξιζουν τετοιες προσπαθειες σε εποχες που βασιλευουν “σκουπιδια”. Κατηγορηθηκε οτι ητν μιμηση του Μεγαλου Νικου Ξυλουρη. Για μενα αυτοι που τον κατηγορησαν δεν εχουν ακουσει Ξυλουρη αλλα ουτε και Χαρουλη. Παρακολουθω τον Χαρουλη απο την πρωτη φορα που τον ειδα στο Θεατρο Λυκαβητου σε ενα αφιερωμα για τον Νικο Ξυλουρη(19 χρονων παιδι και παθαμε σοκ εκεινο το βραδυ) και τον εχω δει σε πολλες συναυλιες ολα αυτα τα χρονια. Η επιλογη μουσικων διπλα στον Χαρουλη(Χουντης,Τολιος) ή καλυτερα η επιλογη των μουσικων να παιξουν για τον Χαρουλη(!) δειχνει τον σεβασμο που εχουν για το “ποιον” και την δουλεια του. Η συνεργασια του με τον Θαναση Παπακωνσταντινου(με εξαιρετικο -στα δικα μου αυτια- αποτελεσμα) δειχνει οτι ανηκει σ’ενα κοινο που δεν ακουει Νταλαρα αλλα αυτους που ανεφερα ποιο πανω και τον “περιγυρο” τους. Οι συναυλιες του ενορχηστρωτικα ισορροπουν αρτια την παραδοση με τον ηλεκτρισμο και δινουν εναν τονο διαφορετικο,σαφως της εποχης μας και με σεβασμο στο “παλιο”. Η ανακαλυψη νεων μουσικων οπως ο Λαμπης Κουντουρογιαννης(ηλεκτρικη κιθαρα) και ο Κωνσταντης Πιστιολης(κλαρινο-πνευστα) διπλα στον Χαρουλη ειναι φλεβα χρυσου για την “σωστη” Ελληνικη μουσικη… Χαιρομαι πραγματικα που “το Γιαννιο” απο τον Αγιο (Νικολαο) και την “Σαλωμη”(μικρη μουσικη σκηνη) γεμιζει επι δυο συνεχομενες μερες τον Λυκαβηττο αυτες τις δυσκολες εποχες που ζουμε… Και χαιρομαι που τον Γιαννη που γνωρισα πριν 10 χρονια στον Αγιο στη Κρητη οσες φορες κι αν βρεθουμε ειναι παντα σεμνος,ταπεινος και χαμογελαστος μαζι μου και με ολους οσους γνωριζω και τον γνωριζουν προσωπικα… Εδω δεν εχει λογο “ιδιαιτερης” υπαρξης γιατι ειναι ενας διαδικτυακος χωρος που ασχολειται με το Ρεμπετικο και την παραδοση. Ουτε Νταλαρας ομως ειναι…

μου κεντρίσατε την περιέργεια για τον χαρούλη, μήπως θα μπορούσατε να προτείνετε κάποια κομμάτια ή βίντεο που να αναδυκνείουν τις ερμηνευτικές του ικανότητες; γιατί αν αρχίσουμε να ψάχνουμε στα τυφλά μπορεί να τον αδικήσουμε και να λέμε γνώμες χωρίς να τον έχουμε ακούσει ή χωρίς να έχουμε ακούσει τα δυνατά του σημεία.

Βασιζόμενος λοιπόν πάνω στην (λογική) παράκληση του προλαλίσαντα θα παραθέσω κάποια (κατά την γνώμη μου πάντα) ενδεικτικά δείγματα των ερμηνευτικών (και μόνο) ικανοτήτων του. Εδώ να ξεκαθαρίσω αυτό που είπαμε από την αρχή όλοι “Ο Χαρούλης δεν έχει σχέση με το ρεμπέτικο”.

Πάμε λοιπόν :

[video=youtube_share;GXwuliBl4V0]http://youtu.be/GXwuliBl4V0[/video]

Για όσους δε γνωρίζουν το κομμάτι είναι σε στίχους: Μάνου Ελευθερίου, μουσική: Θάνου Μικρούτσικου και με πρώτη εκτέλεση από τον Γιώργο Μεράντζα.

[video=youtube_share;0kQj70fqzfw]http://youtu.be/0kQj70fqzfw[/video]

Εδώ από την συναυλία του τον Σεπτέμβρη του 2013 στο Λυκαβηττό, κάτι από την κρητική παράδοση σε στίχους Κώστα Φραγκούλη και μουσική του μεγάλου Κώστα Μουντάκη.

//youtu.be/nN25WQK_qZQ

Το κομμάτι δε θέλει συστάσεις. Σε διασκευή (εννοείται), που κατά τη γνώμη μου, σέβεται το κομμάτι. Προσέξτε ότι στο τελείωμα αναφέρει και το όνομα του Μπάτη. Χαρακτηριστικό του Χαρούλη να ενημερώνει για τους συντελεστές των κομματιών που ερμηνεύει.

//youtu.be/UC3nP7H7RQY

Το κομμάτι νομίζω όλοι το γνωρίζουμε λίγο-πολύ. Εάν όχι, πρόκειται για ένα γνωστό τσιφτετέλι σε στίχους Μιχάλη Φακίνου, μουσική Γιάννη Μαρκόπουλο και σε πρώτη εκτέλεση από την αξεπέραστη Βίκυ Μοσχολιού. Εδώ στο κλαρίνο ο Κωνσταντής Πιστιόλης (πολύ καλός νέος μουσικός. Όσοι έχετε ακούσματα από παραδοσιακό κλαρίνο ψάξτε τον, πιστεύω ότι αξίζει. Εδώ ένα δείγμα - όχι κατ’ ανάγκη αντιπροσωπευτικό).

//youtu.be/-zxfY0Zjx1s

Και κάτι “δικό του”, σε στίχους του ιδίου (Γιάννης Χαρούλης) και μουσική του Παύλου Συνοδινού.

Τα παραπάνω τραγούδια είναι σκοπίμως δωσμένα σε live εκτελέσεις για να ακούσετε πώς είναι όταν τραγουδά ζωντανά και τα ηχοχρώματα του. Εξαίρεση προφανώς το τελευταίο τραγούδι που είναι από studio.
Αυτά τα ολίγα από εμένα, όποιος έχει κάτι άλλο να προσθέσει … ελεύθερα!

Να σαι καλά φίλε, μου έφτιαξες το πρωινό…
Κόλαγα να τα αναφέρω τούτα που λές γιατί είπα πως δεν θα μαι αντικειμενική μια που είμαι πολύ φαν, αλλα με κάλυψες πλήρως.

Ο Χαρούλης γενικά μου είναι συμπαθής αλλα το πρόβλημα είναι οτι το σύστημα και οι συμβουλάτορες που τον ανέδειξαν έχουν χτίσει ένα συγκεκριμένο ρόλο για το παιδί και ένα μονοπάτι που θέλει δεν θέλει θα το ακολουθήσει και που θα τον βγαλει θα δείξει. Πλασαρίστηκε ως ο νεος Ξυλούρης , σε διάφορα φεστιβάλ όπου είχε το μικρό κοινό του που έγινε γρηγορα φανατικό, ακολούθησαν μερικές δημιουργίες του που πιάσανε και … διασκευή σε ο,τι κινείται και αναπνέει, έχει γίνει μόδα και συνήθως αυτό δεν είναι πάντα σε καλό κάποιου καλλιτέχνη που μπορεί να δώσει πράγματα.Αναμένω στο μέλλον τη δημιουργική -( συνθετική ) του εξέλιξη , μια διασκευή σε ένα κοινό που και τα παπάκια στην σειρά να πείς θα σε αποθεώσει δεν μου λέει τίποτα.

γειά σας. Δεν τον ξέρω καθόλου τον άνθρωπο, αλλά κάποια στιγμή είδα τα παρακάτω. Πιστεύω ότι θα έχει πάρει βάσεις για κριτική σκέψη (εκτός από Κρητική). Αν και η παρουσία του στους “Πρωταγωνιστές” με απογοήτευσε λιγάκι, ομολογώ.


Ωραία, τώρα που ο alko ανταποκρίθηκε στο “δίκαιον αίτημα” του λίγα ρόζα, μπόρεσα κι εγώ να πάρω μια γεύση. Τα σχόλιά μου, λοιπόν, βασισμένα φυσικά αποκλειστικά σε όσα δείγματα μας παρουσίασε ο Αλέξανδρος.

Απογοήτευσις πλήρης (το περιμένατε βέβαια, έ;). Όμως, ποιό είναι το ζητούμενο; ένα καινούργιο είδωλο για τη νεολαία, δεδομένου ότι τα χρόνια περνάνε και κάποιοι / κάποιες μεγαλώνουν και βαραίνουν; Αν ναι, καλά πάμε, τό ΄χει ο τύπος. Αλλά εδώ μας λέτε ότι πρόκειται για ένα συμπαθέστατο παιδί, μια ωραία φωνή, έναν ξεχωριστό ερμηνευτή, σεμνό και ταπεινό (εδώ, πιά, τι να πώ…), γνώστη του τι εστί ρεμπέτικο κλπ κλπ κλπ. Πέρα από το ότι, για μέναν τουλάχιστον, η ελληνική κοινωνία (και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά) δεν έχει να κερδίσει τίποτα από ένα καινούργιο είδωλο που θα στηθεί σε καινούργιο, κατάλληλο, φρεσκοβαμμένο βάθρο να τον λατρεύουμε. Άλλες είναι οι ανάγκες μας σε πολιτιστικά προϊόντα και νέες ιδέες, και ομολογουμένως τίποτα καινούριο δεν εμφανίστηκε τελευταία, που να πείθει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι, ελλείψει καλύτερου, θα αρπαχτούμε απ’ τον πρώτον που θα μας σερβίρουν.

Γιατί, περί σερβιρίσματος πρόκειται. Μόνο που (κρίνοντας πάντα από ό τι παρακολούθησα) ο τύπος αντί για σεμνότητα, ξεχειλίζει από πληθωρική ένταση αυτοπροβολής, που θυμίζει πολύ καλά, πράγματα που ήδη έχουμε δεί και χορτάσει από Νταλάρα, Βίση, Βανδή και ένα σωρό άλλους. Αν ήταν σεμνός, θα έπρεπε να μη δεχτεί το συννεφάκι κινούμενης ατμοσφαιρικής ομίχλης που συνοδεύει μιαν εμφάνισή του, δεν θα έπρεπε, παριστάνοντας το βοσκαρουδάκι, να χτυπιέται με πόδια και κεφάλια (αλογοουρών περιλαμβανομένων) για να προκαλέσει τα χειροκροτήματα του πλήθους, δεν θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί τις πολιτισμικές μας καταβολές με τέτοιο τρόπο όπως στο “Θερμαστή”, όπου απλά χρησιμοποιεί το τραγούδι ως χλοοτάπητα, μιας και ομολογουμένως βαδίζει κανείς πιό ευχάριστα σε μαλακό χορτάρι, παρά σε σκληρό, τραχύ χώμα όπως είναι ο Μπάτης που ξέρουμε. Αν αυτή η “προσέγγιση” (μάλλον για απομάκρυνση πρόκειται) είναι σεβασμός στον Μπάτη… Ένας γνώστης του τι εστί ρεμπέτικο, απλά δεν θα το καπηλευόταν.

Πάντως, σίγουρα κάτι από Ξυλούρη θυμίζει ο τρόπος που τραγουδάει, αλλά δεν θα έλεγα ότι έχει βάλει σκοπό της ζωής του να του μοιάσει. Δεν θα τα κατάφερνε, άλλωστε, ο Ξυλούρης είχε Φωνή (και όχι μόνο…).

οκ, έχει ωραία φωνή, και φαίνεται να κάνει καλές επιλογές. αν αποφύγει μια στείρα μίμηση του ξυλούρη, και τερτίπια όπως στη ρόζα τη ναζιάρα (μαζί, δικό σας, κλπ), τηλεοπτικές εμφανίσεις με χειροκροτητές, και άλλα καραγκιοζιλίκια του μάρκετινγκ…
ο θερμαστής μου άρεσε (ειδικά το μπάσο από πίσω), και το χτύπημα στο βοσκόπουλο τουλάχιστον είχε μια αντιστοιχία με την ένταση επί σκηνής και στις κερκίδες.
και μια σημείωση, ας μην κρίνουμε 100% τους “καλλιτέχνες” (δεν μου αρέσει ο όρος) από το κοινό τους. έχουν ευθύνη ως ένα βαθμό, αλλά κάποιες φορές η κατάσταση ξεφεύγει. δεν φταίει εντελώς ο μάλαμας για το μελό 16χρονο ούτε στο ελάχιστο ο μάρκος για τον ντεμέκ “μάγκα”.

θα ηθελα να προσθεσω,μια που ο Αλκο101 παρεθεσε το βοσκαρουδακι αμουστακο,οτι ,ΕΙΔΙΚΑ αυτη η εκτελεση με εκανε να τον χαρακτηρησω “προσεχως νταλαρα”…αν ακουσετε την οριτζιναλ,ειναι τελειως διαφορετικο το κλιμα.ο Χαρουλης πηρε το κομματι,το στρογγυλεψε,το γλυκανε ,το φερε στα μετρα του και το σερβιρε στον κοσμο…αυτα που εκανε κι ο νταλαρας δηλαδη…

και ενα δευτερο:βλεπω φιλους ,παρατησαν τις ηλεκτρικες κιθαρες και το ροκ ,και το γυρισαν στα λαουτα,ΟΧΙ γιατι τους αρεσουν τα κρητικα και τα παραδοσιακα,αλλα γιατι θελουν να γινουν χαρουληδες και τζουγανακηδες…οργανο,ρεπερτοριο,εκτελεσεις,ακομα και “σκηνικη παρουσια” α΄λα χαρουλης!αποτελεσμα στειρο,μηδεν εις το πηλικον!και αυτο ειναι λιγο θλιβερο.