Σχετικά με το θέμα του τίτλου έχουν γραφτεί αρκετά, αλλά η απορία μου είναι η εξής :
Στο ντόμπρα και σταρατα ο Μπαρμπαγιάννης αναφέρει ότι μπήκε στο γραφείο του Μεταξά και ήταν εκεί και ο Νικολούδης με τον Μανιαδάκη.
Στο μάγκες πιάστε τα γεφύρια ο Παπαδόπουλος αναφέρει ότι σε συνέντευξη που του έδωσε ο Μπαρμπαγιάννης στο σπίτι του πρώτου, του είπε ότι αυτά είναι μπούρδες, απλά πήγε και μίλησε στην επιτροπή.
Το πρώτο είναι η αυτοβιογραφία του και το δεύτερο η συζήτηση με τον Παπαδόπουλο (πιθανόν και ηχογραφημένη, γιατι ο Παπαδόπουλος ηχογραφούσε πολλά).
Τελικά ξέρουμε πως μπορεί να διασταυρωθεί αυτή η πληροφορία ?
Πώς να διασταυρωθεί η οιαδήποτε σχετική πληροφορία, όταν ο αφηγητής είναι ένας και αλλάζει κάθε τόσο τις περιστάσεις του αφηγήματος;
Σε άλλη συνέντευξη (τον Οκτώβριο του 1971) λέει ότι τύλιξε το μπουζούκι του, πήγε σε ώρα που δεχόταν ο Μεταξάς, μπήκε, ήταν μόνοι τους οι δυο τους κλπ κλπ
2 «Μου αρέσει»
στην αυτοβιογραφια λεει οτι επαιξε μπαγλαμα, την βαγγελιτσα,το συρτο. στην συνεντευξη λεει ο επαιξε μπουζουκι, και μαλιστα ηταν ντυμενο με τοσο πολυ φιλντισι, που ειχε στερεψει η αγορα απο φιλντισι μετα ειπε. μαλλον για να τους εντυπωσιασει. του κοστισε 4.000 δραχμες και φωνη δεν ειχε ομως, μονο ματι. που να βγαλεις ακρη… εμενα μου φαινεται πιο πολυ για την επιτροπη, παρα για τον ιδιο τον μεταξα. ηταν ευκολο για εναν απλο πολιτη να συναντησει τον μεταξα τοτε? μετα… την αυτοβιογραφια την εγραψε ολη ο ιδιος η παρενεβησαν μετα αλλοι και διορθωσαν-συμπληρωσαν κενα?
Ε ναι. Αν σκεφτούμε δύο σενάρια:
α) Ήταν κι ο Μεταξάς, αλλά σε μεταγενέστερη αφήγηση το είχε ξεχάσει ή το απέκρυψε
β) Δεν ήταν ο Μεταξάς, αλλά σε μεταγενέστερη αφήγηση τον πρόσθεσε είτε από συνειδητή αλλοίωση (για πιο εφέ) είτε από πλαστή ανάμνηση
…σαφώς το δεύτερο είναι πιο πιθανό.
Φυσικά όμως, μ’ αυτή την υπόθεση δεν απαντώ στο αρχικό ερώτημα:
Για την ακρίβεια, του είπε ότι “αυτά είναι παραμύθια”
Ωστόσο, αυτά τα “παραμύθια” ο ίδιος τα αφηγήθηκε -όχι κάποιος τρίτος…
Πάντως, στα δύο “σενάρια” που αναφέρθηκαν από τον pepe, δεν βλέπω πώς μπορεί να αποκλειστεί και ένα τρίτο:
γ) δεν πήγε ποτέ ούτε στον Μεταξά ούτε στον Ψαρούδα…
2 «Μου αρέσει»
Δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ αυτό το ξυραφάκι!
Έτσι επέλεξα άπαξ διά παντός και τρίχορδο αντί για τετράχορδο 
1 «Μου αρέσει»
Έχεις δίκιο: δεν το σκέφτηκα αλλά όντως δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε. Έχουμε όμως κάποιον λόγο να το υποθέσουμε;
Ανέφερε ποτέ κανείς άλλος αυτή την συνάντηση;
Επαρκής λόγος είναι απλώς και μόνο η υπέρβαση του υπο-τιθέμενου tertium non datur από ένα tertium datur που αξιώνει εύλογο δικαίωμα στην επιχειρηματολογική διεργασία
Πάντως, και πρωτόγνωρο είναι και εντύπωση επίσης προξενεί το γεγονός ότι ένα τόσο αξιοσημείωτο συμβάν [συνάντηση με Μεταξά ή Ψαρούδα] το ανακαλεί στη μνήμη του ο ίδιος ακριβώς ο αφηγητής με τόσο διαφορετικές εκδοχές κάθε φορά.
Οπότε, και αυτή η εκδοχή:
είναι συζητήσιμη.
2 «Μου αρέσει»
Υπάρχει Ημερολόγιο Ιωάννου Μεταξά, που κράτησε ο ίδιος. Τέσσερις τόμοι, ο 3ος από 1/1/21 μέχρι 25/10/32 και ο 4ος μέχρι 17/1/41. Το έχει κάποιος / -α; Αν και απ’ ό,τι φαίνεται, προς το τέλος οι καταχωρήσεις ήταν λιγόλογες, θα ήταν πολύ περίεργο να μην αναφερθεί η συγκεκριμένη συνάντηση, αν βέβαια υπήρξε. Μπορεί να αντιπαθούσε τα τραγούδια αυτά αλλά αν πράγματι είπε του μπαρμπα Γιάννη “άντε, σου επιτρέπω να κάνεις ηχοληψίες” δεν θα παρέλειπε να το καταγράψει.
1 «Μου αρέσει»
Καλή σκέψη! Δεν ξέρω πόσο πιθανό είναι να το έχει κανείς από το φόρουμ, αλλά και μόνο που γράφτηκε η πληροφορία (ότι υπάρχουν τα Ημερολόγια), ίσως και για μελλοντική χρήση από οποιονδήποτε που θα το διαβάσει οποτεδήποτε, είναι χρήσιμο.
Εφόσον βέβαια υπάρχει καταχώρηση. Γιατί αν δεν υπάρχει, δε θα συμπεράνουμε τίποτε (τίποτε σίγουρο τουλάχιστον).
1 «Μου αρέσει»
Πολύ σωστή παρατήρηση, μου κάνει εντύπωση που σε διάφορα βιβλία που αναφέρονται στην λογοκρισία δεν θυμάμαι να έχουν κάποια παραπομπή σε αυτό το ημερολόγιο.
Επίσης είναι μέχρι σήμερα διαθέσιμο αλλά λίγο τσουχτερο.
2 «Μου αρέσει»
εδω ειναι οι 4 τόμοι σε pdf
ανοίγοντας την κάθε σελίδα, μπορείτε να ψάξετε…
2 «Μου αρέσει»
Πώς, όμως, να υπάρχει παραπομπή εκεί όταν τίποτε για λογοκρισία ρεμπέτικου δεν αναφέρεται στο Ημερολόγιο;
1 «Μου αρέσει»
Ανθιμε μην ξεχνάμε ότι το πιο δύσκολο συνήθως είναι και το πιο απλό, το ίδιο ισχύει και για τις πρώτες σκέψεις μου 
Αναφέρεται, αλλά …με τον δικό του τρόπο. Από 6/1/ μέχρι 9/11/37 δεν καταχωρεί τίποτα. Στις 9/11/ γράφει:
“Εσταμάτησα. Ίσως έκαμα καλλίτερα. Είναι πολλά που δεν γράφονται. Μήνες αγωνίας, ανησυχίας, ποτέ αναπαύσεως. Ζωή γεμάτη από κινδύνους… Αλλά εγώ ξέρω από τί επέρασα. Όλα τα έθαψα μέσα μου χάριν της Χώρας…”.
α) Να συμπεράνω ότι το έχεις διαβάσει;
β) Απ’ ό,τι έχω καταλάβει, υπήρχε λογοκρισία της μουσικής γενικά. (Ή μάλλον, των δίσκων.) Στην πράξη μπορεί να αφορούσε κυρίως ή και μόνο το ρεμπέτικο, αλλά και για ελαφρό κλπ. δεν υποχρεούνταν να περάσουν από την επιτροπή;
Κατόπιν αυτών η ερώτησή μου είναι: τα ημερολόγια δεν αναφέρουν τίποτε περί λογοκρισίας γενικώς;
Ανεκδοτολογικές ιστορίες του τύπου «ήρθε και με συνάντησε ο τάδε» υπάρχουν, ή είναι άλλου χαρακτήρα τα ημερολόγια;
Ναι, το είχα ξεκοκαλίσει προ εικοσαετίας και δεν είχα βρεί κάτι περί λογοκρισίας δίσκων γραμμοφώνου (για γενικότερη δεν παίρνω όρκο…). Άλλωστε η επίσημη θέση (“διά την κάθαρσιν των μουσικών μας πραγμάτων” )του μεταξικού καθεστώτος είναι γνωστή και δημοσιοποιημένη, π.χ. Ο απολογισμός μίας διετίας: 4η Αυγούστου 1936-1938
Για να πάρεις μια ιδέα για το Ημερολόγιο, μπορείς να ξεφυλλίσεις από τα λινκ που δόθηκαν παραπάνω
2 «Μου αρέσει»