Πάντως ούτε στο Ρεμπετολογικά ποικίλα που θεωρώ είναι η πιο πρόσφατη έρευνα έχει κάποια αναφορά από τους αναφερόμενους τόμους, οπότε το ημερολόγιο το ξεχνάμε σαν πηγή όσον αφορά το θέμα της λογοκρισίας.
Εντάξει, το ξεχνάμε. Αυτό όμως που δεν θα ΄πρεπε να ξεχάσουμε είναι ότι ο Μεταξάς συνειδητά, κατόπιν δηλαδή “ωρίμου σκέψεως”, παραδέχεται ότι θέματα όπως λογοκρισία και παρόμοια, καλύτερα να τα θάβουμε, “χάριν της Χώρας” (το χ, πάντα κεφαλαίο…).
Τίποτε βέβαια δεν έθαψε ο Μεταξάς όσον αφορά τον προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο των δίσκων 
Καλά καλά δεν είχε προλάβει να έρθει στην εξουσία, και τσουπ στις 11 Σεπτεμβρίου 1936 κοτσάρει επισήμως και φαρδιά πλατιά την 133 Αστυνομική Διάταξη που προέβλεπε ότι «επαφίεται ημίν το δικαίωμα, όπως δι’ αποφάσεων ημών απαγορεύομεν την χρησιμοποίησιν πλακών φωνογράφου, ών το περιεχόμενον κρίνεται παρ’ ημών ως άσεμνον και προσβάλλει γενικώς τα χρηστά ήθη». Κλπ κλπ
2 «Μου αρέσει»
Το τί έθαψε και τί όχι ο Μεταξάς, στο ημερολόγιό του, τα αναφέρω παραπάνω (#18), όπου φαίνεται ότι και ο ίδιος αισθάνεται την ανάγκη να ανατρέξει στο ρήμα θάβω, και μάλιστα για όλα (sic), όχι ειδικά για τον έλεγχο των δίσκων. 