Κρίμα ρε Κώστα που δεν ήρθες (γιατί το’χουμε πάρει απόφαση πως στις μπουζουκομαζώξεις που κάνουμε στου Λελούδα δεν πρόκειται να σε δούμε, μπας και σε πετύχουμε αλλού τουλάχιστον…)
Όσον αφορά το Στέλιο, η παράσταση ήταν κλάσεις ανώτερη από αυτή του House of Art πέρυσι. Ενώ εκεί ήταν η αποθέωση του ηλεκτρικού ήχου (για όποιoν ενδιαφέρεται έχω και bootleg), στο Δίαυλο έχει στηθεί εξ ολοκλήρου με όργανα γυμνά (unplugged ελληνιστί) όπως πρέπει να είναι και όπως τα γουστάρουμε ρε αδερφέ στο κάτω-κάτω. Υπάρχουν μόνο εξωτερικά μικρόφωνα με προσεγμένη ηχοληψία, καθαρό ήχο και χωρίς σφυρίγματα, έκο και λοιπές γλαφυρότητες. Μόνο ο Μήτσος Αναγνωστόπουλος μπουζούκι/μπαγκλαμάς/λαούτο είναι συνδεδεμένος αλλά πολύ προσεγμένα, τόσο που δεν το καταλαβαίνεις αν δεν το δεις.
Ο Στέλιος είναι (ως γνωστόν) ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΗΣ με κεφαλαία. Παίζει μέσα από την καρδιά του και ο άνθρωπος είναι ατελείωτος. Ο Αναγνωστόπουλος (τον έχω ξαναδεί στο παρελθόν) πολύ καλός αλλά ελαφρά “παραγκωνισμένος”. Το τρίτο μπουζούκι/μπαγλαμάς είναι ο Γιάννης Παπαβασιλείου, ο οποίος, όπως θα έλεγε κι ο Ζαμπέτας το “τρώει” το όργανο. Έριξε ένα σαμπάχ ταξίμι που αναστενάξανε κι οι μαρμαρόπλάκες. Για ζέσταμα, έπαιξε στο όρθιο με μπαγλαμά το Γιοβάν Τσαούς και πάθαμε πολλαπλά. Το υπόλοιπο σχήμα αποτελείται από την τραγουδίστρια Εβελίνα…μου διαφεύγει το επίθετο τώρα… η οποία είναι κάποια χρόνια σταθερά με το Στέλιο αλλά κατά τη γνώμη μου αξίζει μόνο ως δεύτερη φωνή. Στις πρώτες ανεβαίνει ψηλά και βγαίνει πολύ οξεία και κουραστική. Σε δύο μανέδες που είπε δυστυχώς αποδείχτηκε λίγη… Ίσως να μην ήταν και η νύχτα της, τι να πώ.
Τέλος, υπάρχει μία κιθάρα, που μου θύμισε Νικολαϊδη-Κατσιμπόκη όταν ο δεύτερος πιάνει την κιθάρα στις μαζώξεις. Ήτοι, σε κανα δυό τραγούδια συνέλαβα τον Παπαβασιλείου σε ρόλο ΑΝ να του σφυράει τα ακόρντα από απέναντι γιατί ο κιθαρίστας ήταν αδιάβαστος… Cult φυσιογνωμία και ο Νικολάκής ο ηχολήπτης ο οποίος θυμίζει τον ένα εκ των freak brothers για όσους γνωρίζουν.
Στο πιάνο ο ενορχηστρωτής και μαέστρος ήταν πολύ καλός γεμίζοντας έξυπνα το σύνολο.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε κυρίως Στέλιο Βαμβακάρη (το μόνο μείον η προώθηση του νέου δίσκου που τυγχάνει να’ναι το soundtrack της νέας ταινίας του Πανουσόπουλου, το οποίο κούρασε). Από “κλασσικούς”, Μάρκο (το “Βαθιά στη θάλασσα” σε καταπληκτική εκτέλεση), Τσιτσάνη και Χατζηδάκι(!).
Όπως πάντα, ο κόσμος (που Τεταρτιάτικα ήταν αναμενόμενα λίγος) ζητάει επίμονα Μάρκο, κάτι που ενόχλησε το Στέλιο και δήλωσε ότι δεν παίζουν παραγγελιές. Η αλήθεια είναι πως ο Στέλιος έχει εγκλωβιστεί κάπως στο μοτίβο των “μπλουζορεμπέτικων” τα οποία σε συνδυασμό με την έλλειψη καλού στίχου κουράζουν μετά από κάποιο σημείο
Ένα μειονέκτημα η χωροθέτηση της ορχήστρας. Για λόγους διάταξης είχε τοποθετηθεί μπροστά από την πόρτα, έτσι ώστε όποιος έμπαινε να παρελαύνει μπροστά από το υποτυπώδες πάλκο (το οποίο βρίσκεται στο επίπεδο του κοινού) και να ξενερώνει αμφότερους (κοινό και μουσικούς).
Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί μέχρι τις 22/5 νομίζω (με επιφύλαξη). Προσοχή μην την πατήσετε και πάτε Πέμπτη γιατί αντί για Βαβμακάρη θα ακούσετε ταγκό από Αργεντίνικη μπάντα.
Υψιλο-γκάμα
Ο Στελλάρας για τεχνικούς λόγους δεν μπόρεσε να μας αναπτύξει τη σκέψη του παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειές μας.