Περιστέρης

<FONT FACE=“SYMBOL”>Arh,
prin ti kalokairi uphrxe mia suzhthsh opou eipwqhke oti apo to ufoV tou tragouduiou fainetai oti o ZorikoV mallon einai tou Catzicrhstou kai oci tou Peristerh. Thn qumhqhka giati prin apo ligeV mereV etuce na akousw thn prwth ektelesh tou Ta duo sou ceria phrane. MhpwV edw ecoume to antistrofo; CrusoV kai agioV o BambakarhV, alla me olo to sebasmo tetoia eisagwgh den ton ecw ikano na grayei cwriV th bohqeia tou Peristerh.
GiannhV</FONT>

Ρε παιδιά, αν είναι δυνατόν ποτέ δηλαδή!!!
Ο Μάρκος ήταν ικανός για όλα.Και ο καθένας ήταν ικανός για όλα. Έχετε συνειδητοποιήσει ότι μιλάμε για τους μεγαλύτερους μουσικούς δημιουργούς της δισκογραφίας του λαϊκού τραγουδιού;ʼλλο αν το ύφος δεν μοιάζει(αν,δηλαδή,νομίζουμε πως κάποιος άλλος παίζει)κι άλλο να λέμε ότι δεν ήταν ικανός να γράψει τέτοια εισαγωγή!!!
Ακόμα κι αν δεν είναι (αυτή και οποιδήποτε άλλη) δική του, τελικά, τώρα, ποιον ενδιαφέρει???

Ιερόσυλε Γιάννη…
Το να βοηθήσει κανείς το Μάρκο να γράψει μια εισαγωγή είναι σαν να βοηθάω εγώ το Χάκινεν να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο.
Οσο για το “τι ήταν ικανός να κάνει ο Μάρκος”, σε παραπέμπω στη δισκογραφία του. Χωρίς να θέλω να σε μειώσω, νομίζω ότι δεν την έχεις “ψάξει”.
Αρης

Κι όμως ρε ʼρη,

βαλ’ τον Χάκινεν νε οδηγήσει σκαραβαίο του 69
και τα λέμε…

ʼντε, καλό χειμώνα

Να 'σαι σίγουρος ότι θα τον πηγαίνει στις …δυο ρόδες!
Αρης

Το τι ήταν ικανός να κάνει ο Μάρκος τόχουν πει άλλοι. Το παρατσούκλι του (εκτός από κανιάς = μακρυπόδαρος) ήταν ΚΕΝΤΙΣΤΡΑ.

Εχει εδραιωθεί μια - τουλάχιστον ανόητη – πεποίθηση σε κάποιους νεώτερους μπουζουξήδες, ότι ο Μάρκος τάχα ήταν άσχετος, απλοϊκός, μετρημένος μπουζουξής.

Αυτοί οι νεώτεροι υπερφίαλοι και τελικά ΑΣΧΕΤΟΙ ψευτο-μπουζουξήδες θέλουν φάπα για να στρώσουν. Και βέβαια δεν εννοώ «φάπα» με ο χέρι, αλλά να κάτσουν να βγάλουν δυο τρία ταξιμάκια του Μάρκου. Τότε θα το ξανασκεφτούν. Η μήπως και αυτά του τα έδωσε ο Περιστέρης;

Πρόσφατα είχα μια κουβέντα με έναν πελάτη μου ο οποίος είναι «πρώτο όνομα» στους σύγχρονους τετράχορδους νυχτο-μπουζουξήδες. Η ερώτηση ήταν ποιά είναι η γνώμη της πιάτσας για το Μάρκο. Το παιδί μου την είπε στα ίσια:

(Τον ηχογράφησα στο minidisk μου – σκάστε από ζήλια - και απομαγνητοφωνώ)

" Σα το Μάρκο δεν μπορείς να παίξεις σήμερα. Εκτός του ότι δεν υπάρχουν ΑΦΤΙΑ για να ακούσουν τέτοιο παίξιμο, έχουμε ξεφύγει εμείς. Δεν μας παίρνει πια να παίξουμε έτσι. Τη γ…μάμε την πενιά. «Αλα-Μάρκο» παίζουμε σε σπίτια ή για τη πάρτη μας. Τώρα, καμιά φορά παίζουμε στο μαγαζί κάτι Φραγκοσυριανές γαλλικά… αλλά άσε καλύτερα!"

Υπογραμμίζω τον όρο «αλα-Μάρκο».

Καλό χειμώνα ρε παίδες.
Και καλά κρασιά.

ΚΚ

Διαβάζοντας τα παραπάνω άρθρα αρχικά σκέφθηκα να απαντήσω επί της ουσίας
Αλλά πάλι τι νόημα έχει
σκέφθηκα να του γνωστοποιήσω του yanni καμία εκατοστή σπουδαία τραγούδια του ΜΑΡΚΟΥ ,αλλά πάλι τι νόημα έχει Μέχρι την πλήρη δισκογραφία του σκέφθηκα να γράψω.
Τελικά αποφάσισα ότι είναι ΗΛΙΘΙΟ να κρίνουμε εμείς αυτόν που θεμελίωσε την
Ελληνική λαϊκή μουσική και ανέδειξε το μπουζούκι σε κύριο όργανο της.
Όσο για την ικανότητα του ΜΑΡΚΟΥ να γράφει «εισαγωγές» νομίζω ότι δεν χωράει αμφιβολία
Εκτός εάν τις έγραφε ο Περιστέρης και τις χάριζε από φιλανθρωπία.

<FONT FACE=“SYMBOL”>Re paidia, me parexhghsate. IswV na ftaiw kai egw me th diatupwsh mou. Den ennouousa oti o MarkoV den htan arketa kaloV, h arketa sofistike h oti den eice poiothta gia na grayei thn eisagwgh. Ennouousa apla, oti h sugkekrimenh eisagwgh den einai sto ufoV tou Bambakarh kai oti o MarkoV den eice sugkritiko pleonekthma se auto to ufoV. Auto kai mono.
Epimenw kai prospaqw na xekaqarisw th qesh mou giati me stenacwrhse to munhma tou Kourounh. Sumfwnw 100% me osa egraye. Auta akribwV lew se olouV touV filouV kai gnwstouV pou lene oti oi palioi htan aploikoi kai ligoi sto mpouzouki. Kai se kamia periptwsh den qelw na upopesw sto idio sfalma.
GiannhV</FONT>

Γιάννη, μην παρεξηγιέσαι χωρίς λόγο.
Εγώ αναφέρομαι σε μια “διάχυτη αντίληψη” που κυκλοφοράει μεταξύ των “μπουζουξήδων” περί της ανικανότητας του Μάρκου για “μεγάλες πενιές”. Ισως ούτε η δικιά μου διατύπωση νάτανε και τόσο σπουδαία αφού (κακώς) σε προβλημάτισε.

Και με την ευκαιρία του δικού σου άρθρου την έπεσα στην ΑΝΤΙΛΗΨΗ αυτή καί όχι σε σένα. ΟΚ;

Αν θές μπορώ να σου πώ ότι η εισαγωγή στο “Χαράματα η ώρα τρείς” είναι πολύ “σαλονάτη” για νάναι του Μάρκου. Πιθανός δάκτυλος ωδειακού μουσικού και εκεί. Αλλά στην ΕΚΤΕΛΕΣΗ, και όχι στη σύνθεση. Αμα όμως βάλεις κάτω την πενιά χωρίς άρτιο μέτρημα (βάλε μερικά τριολέ) θα δείς οτι είναι ΑΛΑΝΙΑΡΙΚΗ και ΑΓΡΙΑ, “αλά-Μάρκος” δηλαδή όπως όλες οι άλλες.

Επίσης, να μη ξεχνάμε οτι στο στούντιο γινόταν και ΤΟΤΕ ξεψάχνισμα. Κάποιες πενιές καθαροπαιζόντουσαν (πιθανόν με τη βοήθεια Περιστέρη ή Τούντα ή δε ξέρω ποιός άλλος “το διάβαζε” το χαρτί), με αποτέλεσμα κάποιες εκτελέσεις να προβληματίζουν τους “ειδικούς”.

Αλλά νομίζω οτι την ΠΑΡΑΨΑΧΝΟΥΜΕ την δουλειά.

Πρέπει να βρεθούμε να τα πούμε δια ζώσης γιατί τούτα τα εργαλεία (discussion forums) καλά είναι αλλά ευνοούν τη παρεξήγηση σε θέματα πούχουν πολλές προεκτάσεις.

ΚΚ

Παίδες γίνεται να γράψει κανείς δυό-τρία πραγματάκια για τον Κώστα Καπλάνη;

Έπεσε ένα CDάκι στα χέρια μου και ενώ τον ήξερα ως όνομα δεν τον είχα προσέξει ιδιαίτερα μέχρι τώρα.
Να΄στε καλά,

γιώργος

Υ και Γου
Αυτό το τελευταίο είναι επιτακτικό συνάδελφε Κουρούνη. Θα το κανονίσουμε λίαν συντόμως;

Θα προσπεράσω το ατόπημά σου ("…δεν τον είχα προσέξει ιδιαίτερα…") και θα πω:
Κώστας Καπλάνης
Συνθέτης και (ιδίως) πολύ καλός μπουζουξής. Επειδή ο ήχος του “φέρνει” λίγο προς τον Τσιτσάνη, χρησιμοποιήθηκε απ’ τις εταιρίες ως “αντι-Τσιτσάνης” μπουζουξής, στην προσπάθειά τους να εκμεταλλευτούν την “οικειότητα” του ήχου του Βλάχου. Συμμετέχει ως οργανοπαίχτης σε μερικά απ’ τα ομορφότερά λαϊκά τραγούδια μας. Ανάμεσά τους και το “Μινόρε της αυγής”, όπου παίζει το περίφημο ταξίμι.
Είχε κατά καιρούς αρκετές επιτυχίες. Σήμα κατατεθέν το τραγούδι του “Ενας αλήτης πέθανε”. Και για να προλάβω κάποιους, η “Ομορφη Πειραιώτισσα” δεν είναι δικιά του (στο δίσκο φέρεται ως δημιουργία των Καπλάνη - Περιστέρη) αλλά του μπαρμπα-Μήτσου του Μπαγιαντέρα.
Γύρω στο ‘95(?) έβγαλε ένα δίσκο με καινούργια τραγούδια. Καναδυό απ’ αυτά ακούγονταν, συνολικά όμως κινήθηκε λίγο πάνω απ’ τη μετριότητα (σύμφωνα πάντα με την προσωπική μου άποψη και συγκριτικά με την αξία και τις δυνατότητες που είχε και έδειξε στο παρελθόν).
Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Καλιφόρνια. Περισσότερα στοιχεία μπορείτε να ζητήσετε απ’ τον Paul Kakouris, παλιό μέλος του club, ο οποίος υπήρξε για πολλά χρόνια φίλος και γείτονας με τον Καπλάνη.
Ο Κ. Καπλάνης πέθανε πρόσφατα (αν δεν κάνω λάθος, πριν τρία χρόνια).
Αρης

Προς μαινόμενον Κορούνη:
Μάθε …ελληνικά. Για να είσαι “in” δεν πρέπει να γράφεις “…τον ηχογράφησα στο minidisk” αλλά “…τον ηχογράφησα στο md μου”. Οταν μάλιστα το προφέρεις, λέγεται “…τον έγραψα στο μουντί μου”.
ΑΝ ΠΦΓ (Παγκοσμίου Φήμης Γλωσσολόγος)

Στώ

Για όποιον θέλει να μάθει τι ήταν ικανός να κάνει ο Μάρκος ως συνθέτης, στιχοπλόκος, τραγουδιστής και μουζουξής, συνιστώ ανεεπιφύλακτα το “Γιατί 'σαι πικραμένη” ως πρότυπο ύφους, ήθους, συναισθημάτων και ήχου.

Οσον αφορά στα περί της δεξιοτεχνίας του, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και κανένας σπουδαίος βιρτουόζος, πλην όμως τόξερε το όργανο, ήξερε τους δρόμους, τα κουρντίσματα, όλα … Από την άλλη, ίσως ήταν ό χαρακτήρας του, ίσως ήταν οι επιταγές των καιρών, ίσως ήταν το ότι δεν είχε πρότυπο να πατήσει και έβγαζε ό,τι τράβαγε η ψυχούλα του, πάντως το βασικό χαρακτηριστικό του και στην σύνθεση και στην πενιά ήταν η απλότητα και η καθαρότητα του ρυθμού, κάτι που χάθηκε από το 38-39 και μετά από τους άλλους μπουζουξήδες πούπρεπε να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτόν για να ξεχωρίσουν.

Πάντως, είναι άδικο τον Μάρκο να τον κρίνει κανεις ως μπουζουξή, γιατί τελικά αυτό είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στα συνθετικά και τραγουδιστικά του προσόντα - τα οποία ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ.

Φραγκίσκος

Υ.Γ. Και να σκεφτεί κανείς πως στην παλιά διαμάχη, εγώ ήμουν ‘Τσιτσανικός’ …

Katarxas kalo F8inoporo

Kapote eixa akousei apo kapion
paliako se sinenteksi malon
na leei gia ton marko ta xirotera logia

Mpapesi to anebaze roufiano ton katebaze
kolompara dilo kai alla tetia kai malista
ipostirize oti mia mera gia mia poustia
pou eixe kanei to eixe baresei karfonontas
ena pirouni sto kolo se ena
kapilio

pios itan den 8imame
alla me problimatisan ta logia tou
xoris na 8elo na ta pistebo

min kserete tipota parapano?

Νίκος Μάθεσης. Αυτός είναι ο στιχουργός (του κώλου) που έχει διηγηθεί αυτή την ιστορία. Ο Μάθεσης ήταν ένα κουτσαβάκι της κακιάς ώρας (η κατώτερη βαθμίδα του ψευτονταή) και ζήλευε όλους όσους πετύχαιναν -και ίσως δεν έπαιρναν τα στιχάκια του. Μαχαιροβγάλτης και φονιάς, ισχυρίστηκε πως ο Μάρκος τον έδειξε στον μπάτσο που ρώτησε την παρέα αν “ξέρει κανείς τον Μάθεση”.
Κατηγορηματικά δηλώνω πως αυτή την ιστορία την έβγαλε από την κοιλιά του. Ο Μάρκος ήταν ένας άκακος γίγας, με δυό ματάκι αθώα και μιά καρδιά μάλαμα. Κι ενώ είχε το κύρος του μεγάλου Νταή, εντούτοις στις δύσκολες στιγμές, του συμπαραστεκότανε ο Μπαγιαντέρας, πούταν και παλαιστής της Ρωμαικής πάλης.

Και με την ευκαιρία, γιά τα περί Περιστέρη και Μάρκου. Ο Μάρκος έγραψε 7 τραγούδια του (π.χ. Μπουζούκι μου διπλόχορδο) στ’όνομα του Περιστέρη, γιά να μην του κρατήσει τα δικαιώματα η γυναίκα του (Σουλτάνα) που ζητούσε διατροφή. Κι ο Περιστέρης τούδινε τα χρήματα κανονικά, και χωρίς απόδειξη. Κανείς σχετικός δεν είπε ποτέ κακή κουβέντα γιά τον κυρ Σπύρο. Ακόμα κι ο Κώστας Καπλάνης, που διεκδικούσε το 72 ο/ο του Μινόρε της Αυγής, (είχε γράψει το εισαγωγικό ταξίμι), είπε στον Παναγιώτη Κουνάδη πως δεν έφταιγε ο Περιστέρης, αλλά του είχε υποσχεθεί ν’αποκαταστήσει το λάθος των γραμματέων, αλλά σε τρεις μήνες -πριν προλάβει- πέθανε.

Αυτός ο τόπος ο μικρός ο Μέγας, είναι είναι πραγματικά μεγάλος, και χωράει πολλούς περισσότερους γίγαντες από τον … Στέλιο Καζαντζίδη!

Φέρρης

Σπασίμπα ρε ʼρη…

Με κοίνη τη μάζωξη τι θα γίνει; Δε βλέπω ενθουσιασμό…

Όσον αφορά το πρώτο μέρος του posting του Κώστα (Φέρρη). Ευτυχώς, για τους καλλιτέχνες και τους μηχανικούς το έργο τους παραμένει και αφήνεται στην κρίση της ιστορίας (και ενίοτε των σεισμών).
Κανένας μα κανένας, τρελλάκιας ή όχι, δεν μπορεί να “σβήσει από το χάρτη” τις συνθέσεις και τη μουσική ιδιοφυία του Μάρκου. Το πρόβλημα είναι τι αποκομίζει ο καθένας μας από τις υπάρχουσες μαρτυρίες και κατά πόσο όλες αυτές οι πληροφορίες συνθέτουν το παζλ του χαρακτήρα του κάθε δημιουργού. Προσωπικά, διαβάζοντας το βιβλίο του Χατζηδουλή κάπου “ξίνισα” με τα λεγόμενά του.
Κατά πόσο όμως ο χαρακτήρας ενός δημιουργού προ πολλού αποβιώσαντα, μπορεί να επηρρεάσει τη σχέση μου με τα τραγούδια του και τη μουσική του; Τα κριτήρια που θέτει ο κάθε ένας από είναι υποκειμενικά. Προσωπικά θα επηρρεαζόμουνα εάν το θέμα είχε πολιτική χροιά. Δηλαδή εάν μάθαινα ότι κάποιος συνθέτης του οποίου το έργο αγάπησα ήταν, αποδεδειγμένα, ρουφιάνος των γερμάνών ή μπαινόβγαινε στα γραφεία κανενός χουντο-παπάρα. Τότε θα τον διέγραφα. Αυτό όμως είναι καθαρά υποκειμενικό, λόγω προσωπικής οικογενειακής ιστορίας και βιωμάτων.
Όταν διάβασα τη βιογραφία του Ζαμπέτα (τον οποίο αγαπώ ιδιαίτερα)τα έριχνε κανονικότατα στο Γεννίτσαρη, ότι ήταν ψευτονταής, προστάτης των μαγαζιών ο οποίος ανέβηκε στο πάλκο όταν τα κέντρα άρχισαν να εξευγενίζονται. Αυτή ήταν η προσωπική άποψη του Ζαμπέτα την οποία δεν άφησα να με επηρρεάσει καθώς τα τραγούδια του Γεννίτσαρη αποτελούν για’μένα αναπόσπαστο τμήμα της ρεμπέτικης ιστορίας. Εξάλλου η ζήλια είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, πόσο μάλλον σε ένα χώρο όπως αυτός όπου το μότο είναι “ο θάνατός σου η ζωή μου”.

Τέλος πάντων, το θέμα είναι τεράστιο και ίσως πελαγοδρόμησα. Τα υπόλοιπα σε καμμία ταβέρνα…

Υψιλο-Γάμα
Στο βιβλίο του Γεωργιάδη “Ρεμπέτικο και πολιτική” γίνεται μία αξιόλογη αναφορά στο ρεμπέτικο τραγούδι σε σχέση με τα ιστορικά γεγονότα και τις εκάστοτε καταστάσεις. Δεν είναι όμως λίγο “ωραιοποιημένα” τα πράγματα; Δεν πείστηκα, δηλαδή, ότι ο Τσιτσάνης έγραψε όλα τα αναφερόμενα , στο βιβλιο, άσματα ως πολιτική διαμαρτυρία. Ίσως κάποια από αυτά ναι άλλα όχι σε τέτοιο βαθμό. 'Ισως όσοι ρεμπετολόγοι έζησαν την έντονη πολιτικοποίηση μετά τη δικτατορία κάπου επηρρεάστηκαν από τον ενθουσιασμό τους. Οι παλαιότεροι ας μας συμβουλεύσουν.

γιώργος

Ναί. Κι εγώ νομίζω οτι ο Γεωργιάδης, προκειμένου να ισχυροποιήσει τις απόψεις του, ψιλο-τέντωσε μερικά topics “προς το μέρος του”.

Φαίνεται από τον ίδιο τον υπερβολικά φιλόδοξο τίτλο: “Ρεμπέτικο και ΠΟΛΙΤΙΚΗ”… Ουάου! (που θάλεγε και η κόρη μου).
Δε θάθελα να γράψω τέτοιο βιβλίο ΜΕ-ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Μπρρρρ…

Χωρίς πλάκα τώρα: Η δουλειά του Γεωργιάδη είναι αξιοπρεπέστατη! Σε ορισμένα θέματα είχα μαύρο σκοτάδι ενώ κάποιες αντιλήψεις που τρέχαν αδέσποτες στο μυαλό μου… μαντρώθηκαν.

By the way… ΚΑΙ ο συμπαθέστατος Σχορέλης φα-γώ-θη-κε να αναδείξει κάποιους σε “αντιστασιακούς” ή ακόμα και “δημοκρατικούς”.

Ο Ιωσήφ Στάλιν (σας κούφανα έ;) έλεγε το 1916 οτι…
δεν είναι σωστό να αντλούμε επιχειρήματα από τον χώρο του πολιτισμού για κοινωνικο-ιδεολογικά θέματα. Γιατί όσα επιχειρήματα βρεθούν, τέτοια που να τεκμηριώνουν μιά κάποια άποψη, άλλα τόσα μπορούν να βρεθούν, τέτοια που να δικαιώνουν την ακριβώς αντίθετη!Αλλά και το αντίστροφο: Δεν μπορούμε να συμπεραίνουμε τίποτα για την πολιτιστική έκφραση μιας ιστορικής στιγμής κρίνοντας μόνο από την κοινωνικο-ιδεολιγική της ταυτότητα (από μνήμης γράφω, να με ζμπαθάτε)…

ΚΚ