Χαιρετώ τη παρέα,
Γνωίζετε εάν και τί σχέση είχε ο επί πολλών ετών πρωτοψάλτης του μητροπολιτικού Αθηνών, Σπύρος Περιστέρης, με τον “δικό μας”;
Γεια σου, Πάνο.
Ο Σπύρος Δ. Περιστέρης, πρωτοψάλτης του Καθεδρικού Ναού Αθηνών για 50 χρόνια και δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής, γεννήθηκε το 1912 στη Ροδοδάφνη Αιγιαλίας και πέθανε το 1998 στην Αθήνα.
Ο Σπύρος Περιστέρης,ο διευθυντής στην Odeon από το 1930 ως το 1965, γεννήθηκε το 1900 στη Σμύρνη,αλλά έζησε από το 1924 στην Αθήνα όπου και πέθανε το 1966.
Μάλλον συνωνυμία πρέπει να είναι…
Ελένη.
Γειά σου Ελένη,
Προφανώς πρόκειται περί συνωνυμίας, αυτό το ήξερα. Το ερώτημά μου είναι (ίσως δεν το έθεσα με σαφήνεια) αν έχουν κάποια οικογενειακή σχέση.
Παρεπιπτόντως, κατά που πέφτει η Αιγιαλία;
Πάνο,
Απαντώ με καθυστέρηση, λόγω δικτύου…
Αιγιαλία λέγεται η περιοχή της βόρειας Αχαΐας.
Το Αίγιο είναι η μεγαλύτερη πόλη.
Υ.Γ.
Επέστρεψες στα πατρώα εδάφη, Πάνο;
Ελένη.
Φαίνεται απίθανο, λοιπόν, να υπάρχει οποιαδήποτε συγγένεια. Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση.
Προχτές επέστρεψα στη Κρήτη μετά από δυο επισοδειακές μέρες.
Όμως πολύ στεναχωρέθηκα μόλις πήρα τη τελευταία στροφή πριν το σπίτι: άλλη μια πλαγιά καμένη, μέρος ενός δάσους από πρίνους και βελανίδια. Σιγά σιγά το καίνε και το μπαζώνουν (Α ρε Γιώργη, οι δικοί σας μας τα κάνουν όλα… μην αρχίσω τώρα να λέω χωριά, τα ξέρουμε όλοι 
).
Άντε, κι εσύ Ελένη σήμερα στις καλές σου πρέπει να είσαι. Επι τέλους διακοπές!
Κι ύστερα βρίζετε τον Πετρόπουλο γιά επιπολαιότητα, προχειρότητα και ανακρίβειες…
Η οικογένεια Περιστέρη είναι μία μεγάλη οικογένεια μουσικών, κάθε είδους μουσικής, ίσαμε και ροκ! Ο Παναγιώτης Κουνάδης (όσο και νάναι, δεν είναι τόσο επιπόλαιος όσο ο μακαρίτης) έχει μετρήσει 18 σπουδαίους μουσικούς που ανήκουν στην ίδια οικογένεια Περιστέρη. Ο δε αρχιψάλτης Σπύρος Περιστέρης, είναι πρωτοξάδερφος του δικού μας Σπύρου Περιστέρη.
Ο Τ. Σχορέλης στη Ρεμπέτικη Ανθολογία, τ.Γ΄δεν αναφέρει συγγένεια μεταξύ τους.
Έχω την εντύπωση ότι ο Κουνάδης αναφέρεται γενικά σε μουσικούς με το όνομα Περιστέρης. Εξάλλου η καταγωγή τους δεν αφήνει περιθώρια να τους συσχετίσουμε συγγενικά.
Όλα αυτά, βέβαια, τα παραθέτουμε μεταξύ μας, στο forum και όχι σε βιβλίο και βέβαια λαμβάνουμε υπόψη μας τις απόψεις των άλλων και είμαστε έτοιμοι να αναθεωρήσουμε, όπου έχουμε λάθος…
Ελένη.
Ο Κουνάδης στο δίτομο βιβλίο του “Εις ανάμνησιν στιγμών ελκυστικών” αναφέρεται διεξοδικότατα στην οικογένεια Αριστείδη Περιστέρη, παραθέτοντας στοιχεία για εννέα, συνολικά, μουσικούς μέλη της οικογένειας. Για δεύτερο Σπύρο δεν κάνει κουβέντα. ίσως οι υπόλοιποι εννέα, εν οίς και ο δεύτερος Σπύρος, να αναφέρονται κάπου αλλού, αλλά κάνει εντύπωση η απουσία μνείας του στην πραγματεία περί εστουδιαντίνας “Τα Πολιτάκια”, αφού από τη μιά ο Κουνάδης αναφέρει ακόμα και για νεαρούς εν ζωή απογόνους και από την άλλη ο πρωτοψάλτης και καθηγητής Σπύρος Περιστέρης δεν ήταν και τόσο άγνωστος. Το ότι δίδασκε βυζαντινή μουσική χρησιμοποιώντας πιάνο πάντως, είναι άλλη ιστορία.
Φυσικά, Κώστα Φέρρη, ούτε ίχνος συγκρίσεως όσον αφορά επιπολαιότητα, προχειρότητα και ανακρίβειες δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ όλων ημών που ανταλλάσουμε γνώμες, πληροφορίες και στοιχεία μέσω του φόρουμ και του συγγραφέα του βαρύτερου, σε κιλά, βιβλίου που πραγματεύεται το ρεμπέτικο.
Τελικά δε κατάλαβα αν συγγένευαν ή όχι. Κι αν ναι, πως γίνεται, όπως λέει και η Ελένη, ο ένας να γεννήθηκε το '12 στην Αχαΐα κι ο άλλος να ήρθε (γεννημένος και μεγαλωμένος σε Σμύρνη και Πόλη) το '24 και να είναι πρώτα ξαδέλφια;
Θα συμφωνήσω με την Ελένη και τον Νίκο, το σχόλιό σου Κώστα ήταν άστοχο.
Σ’ ό,τι αφορά τους Σπύρο και Σπύρο Περιστέρη και τη συγ΄κένειά τους, ρωτήστε τον Κουνάδη, ο ίσιος μου το είπε πρόσφατα. Όσο γιά τις παλιές οικογένειες που είχαν μέλη τους σ’ όλες τις περιοχές της Ελλάδας, ρωτήστε τον Μάρκο Δραγούμη, ή όποιον άλλο ασχολήθηκε με την προ του 1922 Μικρά Ασία.
Κατά τα άλλα, δεν κατάλαβα γιατί σας τσίμπισε η τσε-τσε μόλις μίλησα γιά προχειρολογία; Είναι πολύ εύκολο να διαγράφεις έργα σημαντικά (όπως το βιβλίο του Πετρόπουλου π.χ.), όταν όλά όσα ξέρομε, τα χρωστάμε στις δουλειές του Πετρόπουλου, του Σχορέλη, του Σπύρου Παπαϊωάννου, του Στάθη Gauntlet, του Κώστα Χατζηδουλή, ακόμα και του Παναγιώτη Κουνάδη (που προσωπικά, αμφισβητώ την ΑΠΟΛΥΤΗ εγκυρότητά του, όσο αμφισβητώ και του Πετρόπουλου). Μιά και αναφέρατε δε τον Σχορέλη, εκεί να δεις λάθη κι ανακρίβειες (ο “Φιγουρατζής” δεν είναι του Δελιά, αλλά του… Κατσαρού!!!) Όμως ο Σχορέλης, άνδρες Αθηναίοι, εκτός από εξαιρετικός ερευνητής, υπήρξε και άγιος άνθρωπος.
Αυτό που μ’ ενόχλησε, ήταν η βιασύνη και προχειρότητα των συμπερασμάτων, όταν οι προαναφερθέντες ρεμπετολόγοι έχουνε κάνει ταξίδια και ταξίδια, 3 λεοφωρεία και βάλε, ποδαρόδρομοι και απενταρίες ασύλληπτες, ανέβα-κατέβα σκαλοπάτια, εκατοντάδες βιβλία και κάθε λεπτομέρεια από τα Άπαντα του Παπαδιαμάντη γιά να βρουν τη λέξη “μπουζούκι” ή “χασίς”, ακόμα και φυλακή (Πετρόπουλος λόγω του βιβλίου του, όχι τόσο γιά τα μάγκικα, όσο γιά τα “άσεμνα” που κάποιοι άλλοι του ζητούσαν να τα κόψει), και ξενύχτια, απέραντα ξενύχτια, με την ενοχή πως ο μαγαζάτορας μας ανέχεται χωρίς να παραγγείλομε επειδή του το ζήτησε ο Μάρκος ή ο Τσιτσάνης, νάχουμε εμείς τώρα εκ του ασφαλούς τις πηγές (έστω και με λάθη) να κάνομε το κομάτι μας.
Γιά βιασύνη μιλάω, και ατεκμηρίωτα συμπεράσματα. Το Φόρουμ το δικό μας, όσο “ασήμαντο” και να είναι, δεν τ’ αξίζει.
ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ!
Ανακάλυψα τη Ιστορική συνέντευξη που πήρα από τον Τσιτσάνη το 1975, και όπου μιλάει γιά πρώτη φορά γιά τον Ψαρούδα και τα μπεμόλια.
Θα την περιλάβω στην κασετίνα (4 DVD + βιβλίο) που ολοκληρώνω σε τρεις βδομάδες περίπου.
Οι δικοί μου, πάλι, γέννημα θρέμμα Σμυρνιοί, είναι σίγουροι ότι η οικογένεια του δικού μας Περιστέρη ειχε τις ριζες της στη Σμύρνη. Ετσι δένει και πιο λογικά: δεν μπορεί ο ενας αδελφός να κατοικεί γενιές ολόκληρες στη Μικρασία και άλλη οικογένεια μόνιμα στην Αχαΐα και τα παιδιά τους ναναι πρωτοξάδελφα…
Το φορουμ είναι πολύ σοβαρό, δεν κάνει επιπολαιότητες…
Γιάννης…
Πράγματι, ξεχωριστός άνθρωπος ο Τ. Σχορέλης.
Η νεότερη έκδοση της “Ρεμπέτικης ανθολογίας” του έχει 80 σελίδες παράρτημα με διορθώσεις…
Το τραγούδι “Ο φιγουρατζής” στον Ανέστο Δελιά το αποδίδει (τ. Α΄, σελ. 311)
Ελένη.
Μερικά λάθη γίνονται υπό “φυσιολογικές” συνθήκες. Και στην προκειμένη περίπτωση αυτό σημαίνει:
“Δεν έχω τον πρωτότυπο δίσκο, ούτε εγώ ούτε ο Πετρόπουλος. Ομως ο Κατσαρός ήταν κατά πολύ παλιότερος του Δελιά, άρα…”.
Κακή προσέγγιση, θα πείτε.
Για πάρτε όμως ένα αντίστοιχο παράδειγμα, να δείτε τι πλάκα έχει:
Το 1997 ο Γιώργος Κατσαρός έδωσε συναυλία στην Ελλάδα. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αυτή η συναυλία ηχογραφήθηκε και εκδόθηκε. Ας υποθέσουμε επίσης ότι ο Κατσαρός τραγούδησε στη συναυλία ανάμεσα στ’ άλλα και μια διασκευή του “Μοίρα μου γιατί να κλάψω”, του Β. Κορακάκη.
Ερχεται λοιπόν το …2036 μ.Χ. ο φίλος του ρεμπέτικου και βρίσκει το τραγούδι σε mp3, σε δυο εκτελέσεις. Η μία γράφει “Γιώργος Κατσαρός:Μοίρα μου γιατί να κλάψω” και η άλλη “Βαγγέλης Κορακάκης: Μοίρα μου γιατί να κλάψω”. Το Βαγγέλη τον ξέρει γιατί είναι πια ένας 75άρης μουσικός. Τον Κατσαρό δεν τον ξέρει. Ψάχνει λοιπόν τα διάφορα κιτάπια που διαθέτει και βρίσκει: “Γιώργος Κατσαρός: Ελληνική απόλαυσις” 1919!!!
Μόλις ο φιλαράκος γράψει το δικό του βιβλίο (ή έστω την παρέμβασή του στο …τότε ρεμπέτικο φόρουμ) θα λέει:
“Μοίρα μου γιατί να κλάψω”: Τραγούδι καταχωρημένο στο όνομα του Βαγγέλη Κορακάκη, βασισμένο όμως σε παλιότερο τραγούδι του Γ. Κατσαρού…
Η καταγραφή στοιχείων, γεγονότων κλπ. δεν είναι εύκολη δουλειά. Απτεται αρκετών επιστημών, ανάλογα με το αντικείμενο.
Η δική μας προσπάθεια, που βασίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στο μεράκι, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Πρέπει να “τσεκάρουμε” όσο το δυνατόν καλύτερα το καθετί. Να διασταυρώνουμε ό,τι ακούγεται. Να καταγράφουμε ως γεγονός μόνο αυτό που έχει περάσει τις απαιτούμενες διαδικασίες. Και το σημαντικότερο: Για όσα δεν είμαστε σίγουροι, ξεκινάμε την πρότασή μας με ένα “ίσως”, “πιθανόν” και άλλες παρόμοιες λέξεις. Αυτό θα δώσει την ευκαρία σε κάποιον άλλον που έχει τη δυνατότητα να διασταυρώσει την αξιοπιστία της είδησης.
Η είδηση λοιπόν λέει: “Ο δε αρχιψάλτης Σπύρος Περιστέρης, είναι πρωτοξάδερφος του δικού μας Σπύρου Περιστέρη”.
Αυτό λέει ο Κώστας Φέρρης, προσθέτοντας μετά: “Μου το είπε ο ίδιος ο Κουνάδης”.
Οσο παραμένει στα ράφια των δισκάδικων ο δίσκος “Κώστας Σκαρβέλας” (επιμέλεια Παν. Κουνάδη) θα μου επιτρέψεις Κώστα να μη θεωρώ αυτόν το συγγραφέα αξιόπιστη πηγή.
Δεν είναι δική μου δουλειά να πω αν ή όχι είναι αξιόπιστος ο Κουνάδης, αλλά αυτό που αναφέρεις Άρη ειναί προφανώς τυπογραφικό. Ε είπαμε, όχι κι έτσι!
Ποιος δεν ήταν προσεκτικός Άρη;;
Και η Ελένη στο πρώτο της μήνυμα “μάλλον” είπε…
Έχω πολλά στοιχεία ότι η οικογένεια του δικού μας Περιστέρη δεν είχε καμμιά σχέση με την Ελλάδα. Ήταν πρόσφυγες μια ζωή στη Σμύρνη…
Εκτός αν δεν μετράμε το ίδιο τα νεότερα μέλη με τα παλιότερα…
Γιάννης.
Γιάννη Ε. δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοείς. Εγώ γράφω με αφορμή την παρέμβαση του ΚΦ και εφιστώ την προσοχή μας (πρώτα απ’ όλα τη δική μου) στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουμε το κάθε στοιχείο, γεγονός, πηγή κλπ. Αν κάποιος θα είχε (
λόγους να “διαμαρτυρηθεί” θα ήταν ο ΚΦ, του οποίου την πηγή σχολιάζω.
Γιάννη Β. Ασφαλώς και πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Αλλά εσύ ρε Γιάννη θα άφηνες ποτέ να βγει ένα cd, του οποίου την επιμέλεια είχες εσύ, με λανθασμένο το όνομα του δημιουργού στο εξώφυλλο, χωρίς να του ρίξεις μια τελευταία ματιά; Είναι τσαπατσουλιά… Για να μην πω ένδειξη ασέβειας στην ίδια σου τη δουλειά.
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, ο Φέρρης είναι μερικές μέρες παλιότερος από μένα σ’ αυτό το Φορουμ. Στη δε ενασχόλησή του με το ρεμπέτικο μού ρίχνει κάτι δεκαετίες. Αν κατάλαβα ( καλά, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, δε θα 'πρεπε καν να του απευθύνω το λόγο…
Κώστα, δε καταλαβαίνω γιατί επιμένεις σε προχειρότητα και φέρνεις και την αναλογία με τους ρεμπετολόγους. Αν ξαναδιαβάσετε της Ελένης και το δικό μου ποστ, θα βρείτε τις λέξεις “μάλλον” και “φαίνεται”, όπως λέει κι ο Γιάννης Ε. Δε καταλαβαίνω γιατί δημιουργήθηκε θέμα κυριολεκτικά από το τίποτα.
Όσο αφορά τον Σκαρβέλα, πιστεύω είναι διαφημιστικό τρικ διότι παραπέμπει σε ομόηχο δημοφική “λαϊκό δημιουργό”. 
Γιάννη, πρώτον, τί ακριβώς στοιχεία έχεις; Ακόμα η αρχική μου απορία εκκρεμεί. Δεύτερον, νομίζω εκείνο το τελευταίο που λες δεν ισχύει.
Εγώ, παλι, εξέλαβα ως παρατήρηση προς την Ελένη και τον Πανο τα λόγια του Άρη…
Τα στοιχεία που έχω είναι οικογενειακά: φωτογραφίες ξεθωριασμένες απο το χρόνο, όπου οι Περιστέρηδες γλεντούσαν με τους δικους μου… δισκους που ο κ. Περιστέρης χάριζε στους δικούς μου…
Σίγουρα ήταν Σμυρνιοί γενιές ολόκληρες. Μετά πήγαν στην Πόλη και μετά την καταστροφή (μάλλον) ήρυαν στην Ελλάδα.
Γιάννης.