Γεια σας παίδες,
Δεν ξέρω αν “κολλάνε” τα άσματα του Μητροπάνου στα “λαϊκά” που υποτίθεται ότι συζητάμε εδώ (από παλιές συζητήσεις έχω πάρει την εντύπωση ότι ο Μητροπάνος και οι άλλοι “νεολαϊκοί” στο είδος του είναι κάπως εκτός θέματος στο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ). Πάντως, η παρακάτω συνέντευξη δίνει ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή ενός λαϊκού τραγουδιστή.
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=74
Εύα
αν δεν το διαβάσατε , διαβάστε το.
η ζωη του ολη και η καλητεχνική του πορεία απο τον ίδιο και με χιούμορ.
συνέντευξη χωρίς ερωτήσεις.
αφήγηση μονορούφι…
ευθύς, ειλικρινής λαϊκός λόγος.
Νεολαϊκά δεν είναι τα τραγούδια που ακολούθησαν την “Εκδίκηση της γυφτιάς”; Ο Μητροπάνος είναι παλιότερος κλασικός λαϊκός τραγουδιστής.
Πάντως μου φαίνεται ότι οι στίχοι του Αλκαίου που τραγούδησε είναι απάντηση στους στίχους του Γράψα.
Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ’ στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ’ έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις
ο ένας,
Ελλάδα, Βέμπο μου και Μαίριλιν Μονρόε
Ελλάδα, Ελύτη μου και Έντγκαρ Άλλαν Πόε
Ελλάδα, μάγισσα, παρθένα και τροτέζα μου
ο άλλος.
Γεια σου emc,
Πάντα με εκπλήττει όταν “το σύστημα” ανακινεί ένα μηνύμά μου από τα παλιά, ειδικά από το απόμακρο 2004! Λέω στον εαυτό μου “τόσα χρόνια είμαι μέλος εδώ;;;”! Πάντως, “νεολαϊκό” είναι ένας λιγάκι άτοπος χαρακτηρισμός για το Μητροπάνο…όπως λες είναι ένας γνήσιος/κλασικός λαϊκός τραγουδιστής. Το ενδιαφέρον για μένα είναι πως κινόταν τόσο άνετα ανάμεσα στο Μουσαφίρη ή τον Σπύρο Παπαβασιλείου και τους έντεχνους συνθέτες με τους οποίους συνεργαζόταν κατά καιρούς (όπως ο Μικρούτσικος), χωρίς να χάσει την ερμηνευτική ιδιαιτερότητά του ( if that makes any sense, όπως λένε οι Άγγλοι!).
Έχεις δίκιο, το “νεολαϊκό” ταιριάζει καλύτερα στo “Εκδίκηση της γυφτιάς” (που το ακούγαμε συνεχώς ΟΛΟΙ στη φοιτητοπαρέα μου στις αρχές το 80!). Ίσως μποροούμε να κατατάξουμε και τα “revival” συγκροτήματα όπως “Τα παιδιά από την Πάτρα” και την “Αθηναϊκή Κομπανία” σ’ αυτην την κατηγορία, που έδιναν τις νεανικές ερημηνείες τους στα λαϊκά του 50 και 60 (“Χόρεψέ το θείε Τάκη” και τα λοιπά);
Νομίζω ότι οι έντεχνοι τον ήθελαν ακριβώς για την ερμηνευτική του ιδιαιτερότητα, και αυτό ισχύει για τις περισσότερες συνεργασίες συνθετών με λαϊκούς τραγουδιστές από Θεοδωράκη/Μπιθικώτση μέχρι Μικρούτσικο/Αλεξίου. Αλλωστε όλοι αυτοί οι συνθέτες δούλεψαν και με άλλους μη λαϊκούς τραγουδιστές, Φαραντούρη, Δημητριάδη κλπ. Πάντως η συνεργασία συνθετών με λαϊκούς τραγουδιστές δεν ήταν πάντα εύκολη.
Ίσως άσχετο: έχω το βιβλίο με διασκευές τραγουδιών του Μικρούτσικου για κιθάρα από τον Παπαζαχαριάκη που ήταν στενός του συνεργάτης. Η Ρόζα είναι γραμμένη σε 4/4 με εμβόλιμα μέτρα 2/4 . Δεν ξέρω αν αυτό είναι επιλογή του Παπαζαχαριάκη ή αν είναι βασισμένο στην πρωτότυπη παρτιτούρα του Μικρούτσικου, δείχνει όμως πόσο διαφορετικά προσεγγίζει το υλικό της λαϊκής μουσικής κάποιος με διαφορετική μουσική “καταγωγή”.