Αν είναι να χρησιμοποιηθεί, οπωσδήποτε λούστρο! Αλουστράριστο, ιδίως το καλοκαίρι, θα πάρει μια μαυρίλα εκεί που ακουμπά το δεξί μπράτσο στο καπάκι, που δεν θα φεύγει με τίποτα.
Αλουστραριστα είναι τα καπάκια μόνο στα ουτια για ανεμπόδιστη ταλάντωση, αλλά εκεί δεν υπάρχει επαφή ούτε με δάχτυλα ούτε με πένα.
Φοβάμαι ότι το μπουζούκι θα είναι είτε ερασιτεχνική κατασκευή είτε ότι θα παραδόθηκε ατελείωτο.
Οπωσδήποτε να επισκεφτείς κάποιον επαγγελματία οργανοποιό, να δει τι άλλα θέματα μπορεί να έχει μετά από τόσα χρόνια, και φυσικά να προστατέψει το καπάκι. Το έλατο είναι τόσο μαλακό ξύλο που μόνο και με τα δάχτυλα φθείρεται και στο τέλος τρυπάει.
Τόσο εύκολα από τα δάχτυλα ή αν σκάβετε με την πένα λίγο λίγο?Πρώτη φορά ακούω να τρυπάει το καπάκι.
Σε βάθος χρόνου, και με τα δάχτυλα ακόμα γίνεται ζημιά…
Το δικό μου έχει χοντρό καπάκι γι’αυτό δεν μπορώ να το φανταστώ έτσι όπως το λες.Βέβαια το προσέχω και αρκετά.
Από τα πρώτα παιξιματα χωρίς λούστρο ή ακόμα και με ελαφριά γομαλακα, θα γίνουν αθέλητα σημάδια που όμως θα χαλάνε την όψη του οργάνου.
Παρεμπιπτόντως, μήπως το όργανο έχει περαστεί με λεπτό χέρι γομαλακας, και μάλιστα ματ, οπότε μοιάζει σαν να μην έχει λούστρο;
Χωρίς πεναριά; Ούουουου! Μακαρίτης φίλος μου αγαπημένος, πρόωρα χαμένος πριν κάποιες δεκαετίες, κατάφερνε να τρυπήσει το κάθε μπουζούκι σε 3 – 4 γλέντια, αν κάποιος έκανε το λάθος και του το δάνειζε, κι ας είχε και προστατευτική πεναριά! Με τις ποσότητες αλκοόλ που κατανάλωνε σε κάθε γλέντι, έβρισκε τον τρόπο να βαράει και εκτός προστατευμένων περιοχών…
(το αίμα που έβαφε το καπάκι απ’ τα γδαρμένα δάχτυλά του, υπάρχει ακόμα σε όργανά του…)