Ρεπορτάζ του 1945 από το πειραϊκό λιμάνι: Γιαχνί Σοκάκι και ρεμπέτικα άσματα (“Πολισμάνοι μας τραβάνε/και για το Δεύτερο μας πάνε”) (ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ 30/11/1945)
Κι εδώ το δεύτερο μέρος:
Εδώ κάτι λέει κύριε Σπύρο (Αγκαιριά)
αυτο το είδα αλλά το γράφει με υ?
Σε συνέχεια της απαγόρευσης της εκτέλεσης “αμανέδων ρεμπέτικων” το καλοκαίρι του 1938, η Διοίκηση Χωροφυλακής Δράμας εκδίδει σχετική αστυνομική διάταξη (ΦΑΡΟΣ 7/10/1938):
3 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
Εξαιρετική μαγκικοραψωδιακή σάτιρα του Κονδύλη (ΑΘΗΝΑΪΚΗ 21/2/1926)
ΥΓ: “στον Περαία το Ψηλό”: “Ψηλό” εδώ εννοείται το ένα από τα τέσσερα κτίσματα του πορνείου των Βούρλων, που ήταν διώροφο.
2 «Μου αρέσει»
Σχετικά με τα Βούρλα και λεπτομέρειες πολύ κατατοπιστικές με ιστορικά και αρχιτεκτονικά τεκμήρια υπάρχουν στο δίτομο έργο των Σπ. Παπαϊωάννου και Κ. Βλησίδη “ Το φρικτόν τέμενος της Αμαρτίας” Το πορνείο των Βούρλων Δραπετσώνας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το έργο απέσπασε το Α’ Κρατικό βραβείο Δοκιμίου Μαρτυρίας 2022 του Υπουργείου πολιτισμού.
3 «Μου αρέσει»
Πολύ πλούσιο και ολοσέλιδο ρεπορτάζ για το εργοστάσιο της Κολούμπια με αφορμή τα εγκαίνια του υποκαταστήματος δίσκων στη Θεσσαλονίκη (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3/4/1931)
2 «Μου αρέσει»
Ο άγνωστος σ’ εμένα τενόρος Μάριος Λυμπερόπουλος έχει σχεδόν 50 τραγούδια στο Σίλαμπς. Κυρίως ελαφρά, επιθεωρησιακά, εμβατήρια, κανένα δημοτικό που και που. Από την παραπάνω διαφήμιση, περιλαμβάνονται σχεδόν όλα. Αξιοσημείωτα το πρώτο και το τελευταίο της λίστας, δύο εξαιρετικά κάλαντα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς με πλήρεις στίχους.
1 «Μου αρέσει»
Αυτά τα επιθεωρησιακά πρέπει να ήταν η έμπνευση για τον περίφημο διάλογο,
Αργιλές;
- Αμ τι ήθελες να κρατώ, κανένα υπερωκεάνιο!
αν και δεν νομίζω να είχαν γράψει ολόκληρη θεατρική επιθεώρηση για τον αργιλέ. Ίσως να πρέπει να ανοίξω καινούριο θέμα γιατί με το ρυθμό που δημοσιεύονται παραλειπόμενα θα θαφτεί.
1 «Μου αρέσει»
Σατιρικό βέβαια το σμυρναίικο αυτό έντυπο αλλά έχει ενδιαφέρον το ρεπερτόριο (εντός ή εκτός εισαγωγικών)
(ΒΕΛΟΣ 8/5/1879)
3 «Μου αρέσει»
Στον Πειραιά τα παληά χρόνια ήταν σύνηθες το θέαμα των αλητών, που περπατώντας τους έπαιρνε ο ύπνος. Σάλευαν τότε σαν καλαμιές που τις φυσάει ο άνεμος και οι εργάτες του λιμανιού τους φώναζαν:
-Ίσιο το κορμί σου! Σ’ έφαγε το χαρμάνι!
Στη Σπηλιά του Δράκου γινόταν συνήθως η μάζωξη. Εκεί τραγούδαγαν κι εκεί δούλευαν παθιάρικα τα μπαγλαμαδάκια τους. Τα μελαγχολικά τραγούδια του ντεκέ έδιναν κι έπαιρναν… «Μπήκα μικρός στα βάσανα, το χρέος σου το ξέρεις»
(«Σε ποιο βάραθρο βυθίζεται η ζωή;», Πελοπόννησος 20/3/1970)
2 «Μου αρέσει»