Γεία σας μάγκες. Έχω ξεκινήσει να μπαίνω ολοένα στο rabbithole του ρεμπέτικου. Θα ήθελα να ξεκινήσω να μαθαίνω και θεωρία εκτός απο τραγούδια με ταμπλατούρες μηχανικά. Έχω κιθάρα, τρίχορδο μπουζούκι και μπαγλαμά. Φυσικά θα ήθελα να και να κανω μαθήματα, αλλα μεσολαβούν οι πανελλήνιες (δίνω του χρόνου), οπότε μεχρι τοτε θα είμαι αυτοδίδακτος. Ε΄χετε να μου προτείνετε καμια πηγή, άρθρο ή βιβλίο; Πραγματικά σας ευχαριστώ σε όλους σας που με βοηθάτε με την πορεία μου σε αυτον τον ομορφο κοσμο της μουσικης
Γεια σου Γιωργο.
Τι ακριβώς εννοείς; Εγώ θα σκεφτόμουν τα άρθρα/βιβλία θεωρίας, κατ΄αρχήν, ως κάτι ξεχωριστό από τα άρθρα/βιβλία για όργανα. Για παράδειγμα, θεωρία είναι οι δρόμοι, που είναι προφανώς οι ίδιοι σε κάθε όργανο. Βιβλίο για όργανα (πέρα από τα ιστορικά, κατασκευαστικά κλπ. - που δε νομίζω να είναι το ζητούμενό σου) θα ήταν ένα που να δείχνει π.χ. δακτυλοθεσίες, που ισχύουν είτε παίζεις δρόμους είτε άλλα πράγματα.
Εν πάση περιπτώσει, σε ό,τι αφορά ειδικώς την κιθάρα υπάρχει «Η Λαϊκή Κιθάρα» του Δ. Μυστακίδη, που μάλιστα συνδυάζει σε αρκετό βαθμό την πρακτική (που είναι το κύριο αντικείμενο του βιβλίου) με τη θεωρία.
Για τους δρόμους, υπάρχουν προτάσεις και παρουσιάσεις σε άλλα νήματα του φόρουμ, αλλά και άρθρα θεωρίας που μπορείς να διαβάσεις εδώ επιτόπου. Υπάρχει επίσης νήμα για εκπαιδευτικά βιντεάκια του ΥΤ.
1 «Μου αρέσει»
Η καλυτερη πηγη ειναι εδω μεσα. Για μεχρι να βρεις δασκαλο εννοω κλπ. Εχει απειρα threads αφιερωμενα σε τεχνικη και δρομους. Αλλα για αρχη-αρχη κατσε βγαλε κανα τραγουδακι με το αυτι. Να θυμασαι οτι οι τονικοτητες στους δισκους ισωςδιαφερουν λιγακι απο το κουρδισμα σου. Εννοω οτι αμα κουρδισεις ακριβως ρελαρε, πολλα τραγουδια λογω αλλοιωσης θα ειναι σε διεση, υφεση κλπ. Επισης βρες την φυσικη κλιμακα στο μπουζουκι! Αγαλι αγαλι γινεται η αγουριδα μελι.
Μια πολύ καλή αρχή είναι το παλιό <<Κείμενο για δρόμους>> του liga rosa Κείμενο για δρόμους. Από βιβλία δεν υπάρχει ίσως κάτι ιδανικό, από τα καλά και σχετικά ο Ανδρίκος είναι ίσως λίγο στρυφνός και ακατάλληλος για τον ντιπ αρχάριο, οι Βούλγαρης-Βανταράκης έχουν μακαμίστικη και όχι ρεμπετοκεντρική σκοπιά, και ο Μυστακίδης είναι μέθοδος οργάνου που δεν παρουσιάζει την θεωρία ολοκληρωμένα.
1 «Μου αρέσει»
Επί τη ευκαιρία, δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί ή αν το έχει πει άλλος:
Θεωρώ επιτακτική ανάγκη να γράψει κάποιος ένα συμπλήρωμα του Ανδρίκου σχετικά με το αρμονικό (συγχορδιακό) σκέλος, που ο Ανδρίκος δεν το πιάνει καθόλου.
Το βιβλίο του Ανδρίκου είναι ο,τι πιο πλήρες έχουμε για το ρεμπέτικο, απλά θέλει επιμονή η γλώσσα. Αν και δύσβατη για τον μέσο μπουζουξή, είναι σαφής και ακριβής. Το βιβλίο των Βουλγάρη - Βανταράκη είναι επίσης εξαιρετικό, με πολύ υλικό για μελέτη.
Όσο για τις συγχορδίες, αν κατανοήσει κάποιος την δομή των δρόμων, τα ακκόρντα βγαίνουν εύκολα από τα 3/4/5χορδα.
Και τα δύο βιβλία όμως θέλουν μια προσωποποιημένη και διαδραστική εισαγωγή στην τροπικότητα, με δάσκαλο ή έστω με επεξηγήσεις εδώ στο φόρουμ. Ίσως και με κάποια επιλεγμένα βίντεο (πχ της ημερίδας του φόρουμ), ή πρακτικά από σεμινάρια, συνέδρια κλπ.
Υγ: χρωστάω ακόμα μια επικαιροποίηση του κειμένου για τους δρόμους, αλλά όσο περισσότερο μελετάω τόσο περισσότερο νοιώθω την άγνοια μου…
1 «Μου αρέσει»
Πάντα ήθελα να το διαβάσω και πάντα ανέβαλλα την αγορά του… Σωστά νομίζω ότι πλέον, έχει εξαντληθεί; Άνθιμε;
Εντάξει, τι θα πει εύκολα; Λίγη καθοδήγηση ποτέ δε βλάφτει. Κατά τη γνώμη μου ο Νίκος απλώς δεν το έγραψε γιατί δεν τον έχει απασχολήσει, αυτά που παίζει ο ίδιος είναι πάντοτε σε αυστηρή μονοφωνία. Όχι γιατί τα θεωρεί αυτονόητα.
Δεν έχεις άδικο, γι’αυτό κι εγώ είχα εντάξει τις συγχορδίες στο κείμενο για τους δρόμους.
Από την άλλη, αν κατανοήσεις την βασική λογική των βάσεων και των τρόπων, και αν κατέχεις την βασική αρμονία, οι συγχορδίες βγαίνουν. Αν δεν βγαίνουν, τότε χρειάζεται λίγη μελέτη ακόμα (θεωρίας και ηχογραφήσεων), πέρα από κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις εναρμόνισης.
Μπορείς και ακόμη πιο απλά: «Μια συγχορδία αποτελείται από τη νότα που παίζουμε στη μελωδία και άλλες δύο που να ανήκουν στην κλίμακα». Αν πέσουμε στην εξαίρεση -να μην είναι άλλες δύο αλλά περισσότερες, ή να είναι εκτός κλίμακας- μας ειδοποιεί το αφτί. Αν υπάρχουν πολλές που πληρούν τις ίδιες προϋποθέσεις, και πάλι διαλέγει το αφτί.
Αλλά αυτό δεν είναι θεωρία, είναι πρακτική!
Αν θέλετε μπορώ να σας το δώσω εγώ.
Αυτό δεν ισχύει απαραίτητα στην εναρμόνιση των δρόμων. Τα ακκορντα εκφράζουν το 5χορδο στο οποίο κινείται η μελωδία στην εκάστοτε φράση, αντί να ακολουθούν την μελωδία κατά πόδας.
Eυχαριστώ πολύ, Λάμπρο! Θέλω πρώτα να ψάξω σε κάποια παλαιοβιβλιοπωλεία και αν δεν βρεθεί, ευχαρίστως να μου το δανείσεις!
Μια χαρά υπάρχει το βιβλίο στο εμπόριο:
1 «Μου αρέσει»