Φιλοι μου γεια σας μετα απο 7 χρονια… (το 2013 ειχα ανοιξει τον λογαριασμο) περασε καιρος απο τοτε και αφησα πισω το ονειρο να μαθω, λογο διαφορων συμβαντων που συνεβησαν στην Ζωη μου.
Με την βοηθεια δυο Φιλων βρηκα οργανο και Δάσκαλο για να ξεκινησω… εχω έναν Μηνα περιπου που κανω μαθηματα… ακομα κανω ασκησεις για να ανοιξουν τα δαχτυλα…
Οταν μου δειχνει το παλικαρι τις ασκησεις μου λεει να κραταω το οργανο οριζοντια τελειως και να μην βλεπω τα ταστα αλλα εγω ετσι δυσκολευομαι… εχω σχετικα κοντα χερια και μικρο σωματοτυπο και δεν μπορω να βγαλω τις ασκησεις κανονικα, παταω συνεχεια λαθος ταστα με αποτελεσμα να μην βγαινει καθαρος ο ηχος…
Η ερωτηση μου ειναι η εξης… Υπαρχει ενδεδειγμενος τροπος να κραταμε το οργανο η οχι?
Εγω βλεπω πολλα Παιδια που παιζουν και κρατουν το οργανο με το μπρατσο προς τα επανω (υπο γωνια) και με μια μικρη κλιση για να βλεπουν τα ταστα… το δοκιμασα και ειδα οτι με βολευεi καλυτερα… Αν μπορειτε θα ηθελα την γνωμη σας και σας ζητω συγνωμη για τους τονους που λειπουν, το πληκτρολογιο του pc ειχε “πιει” λιγο κρασακι παλιοτερα και δεν δουλευει το πληκτρο.
Δεν είμαι καθόλου ειδικός, αλλά σαν απλός οργανοπαίχτης (όχι μπουζουκιού) θα έλεγα ότι αυτό το εντελώς οριζόντιο μου φαίνεται κάπως υπερβολικά αυστηρό. Σαν μεταφορά της φιλοσοφίας κάποιου κλασικού οργάνου. Πιθανόν, όταν επιμείνεις, ξεπαράσεις τις δυσκολίες, και το κατακτήσεις, να σου ανοίξει μεγάλους δρόμους (δεν είναι μικρή υπόθεση να μάθεις να παίζεις χωρίς να κοιτάς!), αλλά και το άλλο, το λοξό, που βλέπεις, σίγουρα υπάρχει.
Ωστόσο είναι σημαντικό να εμπιστευτούμε τον δάσκαλό μας. Δε θα ήθελα να ήμουν ο υπαίτιος του να γυρίσεις να του πεις (λέμε τώρα) «έμαθα ότι δε χρειάζεται να το κάνω έτσι όπως μου δείχνεις». Πολύ προτιμότερο θα ήταν να το συζητήσεις μαζί του.
Σιγουρα για να επιμενει ο Δασκαλος γνωριζει πολυ παραπανω απο εμενα και εχει τους λογους του… Γενικα τον σεβομαι και ας ειναι μικροτερος σε ηλικια και δεν θα γυρνουσα ποτε να του πω οτι εμενα με βολευει ετσι και θα το κανω ετσι… εγω εκει παω να μαθω και να ρουφηξω γνωση. Απλα σκευτομαι μηπως για το δικο μου σωματοτυπο ταιριαζει καποιο αλλο στυλ…
Ευχαριστω για την απαντηση και συγνωμη που εχω βαλει το νημα σε λαθος κατηγορια μαλλον.
καλώς ξανάρθες!
καλά έκανες και ξεκίνησες με δάσκαλο, και καλό είναι να ακολουθείς αυτά που έχει να σου πει. ακόμα και λίγο να πλαγιάσεις το όργανομ δυσκολεύεις την τοποθέτηση του αριστερού χεριού στην ταστιέρα. επίσης όταν το μπουζούκι στηρίζεται με την ακμή του σκάφους στο πόδι σου, στέκεται καλά και δεν γλιστράει.
για να βρούμε τάστο πάντα κοιτάμε τις βουλίτσες στο πλάι της ταστιέρας, όσο για την χορδή στο μπουζούκι είναι εύκολα τα πράγματα με τρεις χορδές. γρήγορα θα συνηθίσεις με την αφή να καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι.
μέχρι τότε, μπορείς αντί να πλαγιάζεις το όργανο, να σκύβεις το κεφάλι μπροστά και να βλέπεις την ταστιέρα. πάντα βέβαια να έχεις στο νου σου ότι το βασικό χέρι είναι το δεξί που παίζει την πένα!
Θεωρώ πως όταν ξεκινάμε το οτιδήποτε στην ζωή μας με κάποιον επαγγελματία καλο είναι να τον ακολουθούμε πιστα είτε είναι δάσκαλος μπουζουκιου είτε γιατρός.
Τωρα σχετικά με την θέση νομίζω ότι ο Τριγκας που έχει μελετήσει Χρόνια ολα τα τεχνικά του μπουζουκιου υποστηρίζει την οριζόντια θέση αν δεν κάνω λάθος, με λίγο ψάξιμο θα βρεις στο YouTube τις απόψεις του.
Άποψη μου επίσης ειναι στην αρχή να ακολουθαμε τους δασκαλους και με τα Χρόνια καταλήγουμε στο δικό μας στυλ / άνεση. Απο το πως κραταμε την πένα μέχρι την στάση σώματος.
Για την ιστορία μια ιδιαίτερη θέση κρατηματος που μου έχει μείνει είναι του Παναγιώτη Κουτσουρα που σχεδον το κρατάει όρθιο.
Φιλε Νικο, Ναι αυτο με τις βουλιτσες μου το ειπε ο Ανθρωπος οπως και το να αγκαλιασω το οργανο, να χωνευθει στο σωμα μου κατα μια ενοια… το ακολουθω οτι μου λεει.
Το να είναι το μάνικο με κάποια κλίση προς τα πάνω βολεύει περισσότερο γιατί δεν εκτείνεις το χέρι όσο όταν το έχεις οριζόντια.Τώρα τα τάστα και εγώ γέρνω το κεφάλι εμπρός για να βλέπω τί παίζω.Από εκεί και πέρα εσύ ακολούθα το δάσκαλο και βλέπεις.
Καλώς όρισες και πάλι στην παρέα μας.
όλα γίνονται και όλα μαθαίνονται, θα βρεις τον τρόπο! αυτό που στην αρχή μας φαίνεται δύσκολο και αφύσικο, στην πορεία το συνηθίζουμε και καταλαβαίνουμε τα πλεονεκτήματά του.
