στο βιβλίο του Ε.Βούλγαρη, το τραγούδι ‘Τζογαδόρος’ κατατάσσεται στο μακάμ Χουσεϊνί, με σύζευξη των 5χ-χουσεϊνί/4χ-χουσεϊνί ή 4χ-χουσεϊνί/5χ-ραστ κλπ.
Ωστόσο, σε σχεδόν όλες τις επανεκτελέσεις με συνοδεία κιθάρας, παρατήρησα πως στην εισαγωγή, η κιθάρα δίνει ισοκράτημα στην 6η βαθμίδα, η οποία αφενός όμως δεν εμφανίζεται σαν βάση κάποιου 5χ/4χ αφετέρου είναι γενικά κινητή. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, δικαιολογείται κάπως αλλιώς αυτό, πέραν του ότι είναι παροδική κατάληξη της μελωδίας ;
Ο Νταλγκάς στην κιθάρα του κρατάει την βάση, και καλά κάνει. Αν το πάρουμε όμως σαν φράση, μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι παίζει ματζόρε από την 6η βαθμίδα και να βάλει το αντίστοιχο ακκόρντο (αλλάζοντας όμως το άκουσμα του τραγουδιού).
Είναι μια μελωδική τσαχπινιά.
Αρχίζει σαν να μυρίζει ατζέμ, δηλαδή ακούς τους περντέδες ατζεμ-γκερντανιγιέ-μουχαγιέρ αλλά στο τέλος μαθαίνεις πως το ατζέμ πέφτει στο χουσεϊνί και εκεί βρίσκεται ο δεσπόζοντας φθόγγος σου.
Νεότερες εκτελέσεις εναρμονίζουν με το ατζέμ ως βάση και αυτό ίσως παραπλανεί.
Όπως είπε και ο @liga_rosa , στην αρχική εκτέλεση έχουμε κυρίως τη βάση .
πάντως το συγκεκριμένο τραγούδι έχει και κίνηση κιουρντί (λα φα σολ μιb ρε) στη βάση, πράγμα ασυνήθιστο.Δεν ξέρω αν είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του μακάμ
Το ίδιο κάνει και το Παρε με στην αγκαλιά σου.
