Αντιλαλούν οι φυλακές

Ενα μόνο θα σου πω: Αφ’ ότου κατάλαβα πως δεν θα μπορέσω να παίξω τουμπελέκι σα γύφτος… έγιναν δεύτερη επιλογή. Εδώ και 10 χρόνια δεν το βαρώ το όργανο.
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε εν καιρώ (έχω ένα ταξιδάκι τώρα).

Ρε παιδιά! Υπάρχει κάποιος άλλος Κρουστός σ΄αυτό το φόρουμ που να βασανίζεται σοβαρά με τους ελληνικούς ρυθμούς;

ʼξιος ο Παραδοξολόγος, και welcome to the club.
Όχι, δεν είναι καθυστερημένο καλωσόρισμα, είναι η απόδειξη πως όποιος έχει κάτι να πει, είναι ευγενής, αγαπάει την παράδοση και προπάντων “προάγει τη συζήτηση” όπως θα λέγαν οι ΔΙΑΝΟΟΜΕΝΟΙ, γίνεται μέρος της “κλίκας” όπως μας είπανε. ʼρα, η κλίκα δεν είναι κλειστή παρά μόνο στους προβοκάτορες.

Τώρα, εκείνο που με συγκίνησε είναι η αδυναμία σου στο νταούλι. Φαντάζομαι πως αξιοποιείς δεόντως τη βίτσα. Είναι και γιά μένα, ΤΟ ΚΡΟΥΣΤΟ. (Δυστυχώς δεν παίζω).

Κώστα Φέρρη, αν και ξεκίνησα με άλλα κρουστά, το Νταούλι το έπαιξα από τη πρώτη φορά που το ΄πιασα στα χέρια μου.
Τα τελευταία δύο χρόνια δε και με ένα πιό μαλακό παίξιμο, παρέα με ζήλιες, κουτάλια, κουδουνάκια και τουμπελέκι, είναι η κρουστή συνοδεία στα ρεμπέτικα βράδυα μας εδώ στο Bochum της Γερμανίας.

*Καλώς σας βρήκα και σε ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια.

Παιδιά χαίρεται! Έλειπα σε ταξίδι και άργησα πολύ να σας ξαναβρώ. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα, ήδη μου είπατε αρκετά και μου βάλατε ακόμα περισσότερα πράγματα να ψάξω (έκοψα και τα κεφαλαία…!..ώ σημειολογία του forum!). Έχω κάνει αρμονία και τα σχετικά, και ενδιαφέρομαι καιρό για το ρεμπέτικο, ωστόσο βρίσκω περισσότερο κοινωνιολογικές αναλύσεις - και είναι λογικό- αλλά η αλήθεια είναι ότι, σε αυτή τη φάση, θέλω να χρησιμοποιήσω δομικά στοιχεία του ρεμπέτικου για μια…αρχιτεκτονική πρόταση (διπλωματική)στην περιοχή της Δραπετσώνας. Δεν ξέρω πού μπορεί να καταλήξει μια αναζήτηση μεταξύ μουσικής και χώρου, αλλά επειδή έχουν απίστευτα πολλά κοινά στοιχεία ( και κυρίως ενδιαφέρομαι για τα ρυθμικά σχήματα) και επειδή - δεν ξέρεις ποτέ - μπορεί να βγει κάτι καλό, είπα να ενοχλήσω και εσας! Πήρα ό,τι βιβλία βρήκα, αλλά τελικά τα σχόλιά σας βοήθησαν περισσότερο!
Να είστε καλά !

Καλώστην , η προβληματική σου δείχνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Πες μας λίγα πράγματα για το πως σχεδιάζεις να προσεγγίσεις το θέμα σου.

ΟΥΑΟΥ!!!
Νάντια, μας εντυπωσίασες τρομερά!
Όχι τόσο γιά την πιθανή περιγραφή των παραγκουπόλεων στους στίχους των τραγουδιών ή και την γένεση των Προσφυγικών (βλέπε “Τα χαϊρια μας εδώ” του Γιώργη -και της Αγγέλας- Παπάζογλου, που είναι εξαιρετικά χρήσιμα, αλλά γιά την αντιστοιχία ρυθμικών σχημάτων με την αρχιτεκτονική. “Μεταφορά” δηλαδή του χώρου σε χρόνο, και αντιστρόφως.
Αυτή την οπτική δεν τη σκέφτηκα ποτέ, η Θέσια Παναγιώτου στην εκπομπή “Προ Πενταγράμμου” είχε κάνει μιά καταπληκτική αντιστοιχεία αρχιτεκτονικής και μουσικής, στην Αναγέννηση, σε σχέση με το πέρασμα από τη μονοφωνία στην πολυφωνία (15ος αιώνας).
Μπορείς ν’ ανοίξεις ένα καινούργιο topic, και είμαι σίγουρος πως θα σου βρούμε πολλές και ενδιαφέρουσες ιδέες. Ήδη μούρθαν κάποιες σχέσεις, αλλά τα λέμε με την ησυχία μας μόλις καταλαγιάσει κάπως το Κυπριακό…
Πάντως ΜΠΡΑΒΟ, και πάλι ΜΠΡΑΒΟ! Είχα χρόνια ν’ ακούσω γιά μιά τόσο πρωτοποριακή και ενδιαφέρουσα διπλωματική.

Θυμάμαι έναν φίλο μου στο Παρίσι, στη δεκαετία του 60, που έκανε μιά διπλωματική εργασία γιά μιάν αρχιτεκτονική και πολεοδομία όπου θα εντάσοονται οι τρελλοί στην καθημερινή ζωή, και θα κλείναν τα φρενοκομία! Συγκλονιστικό, δεν είναι;