Ρε παιδιά, να ρωτήσω κάτι; Αν μια ηχογράφηση, τόσο παλιά ώστε να έχει βρεθεί εκτός πνευματικών δικαιωμάτων, την επανεκδώσει μια σύγχρονη δισκογραφική σε σιντί, η δισκογραφική αποκτά πνευματικά δικαιώματα;
Ρωτώ γιατί βλέπω σε διάφορα βίντεο στο ΥΤ διατυπώσεις του τύπου «με την άδεια της τάδε σύγχρονης δισκογραφικής» για κομμάτια του '20 - '30.
Ή μήπως η αρχική ηχογράφηση δεν ήταν εκτός πν. δικαιωμάτων, και η σύγχρονη εταιρεία πλήρωσε για να το ξαναβγάλει; Αν με κάποιο τρόπο ισχύει αυτό, βγάζει κάποιο νόημα. Αν όμως ισχύει το πρώτο, είναι τελείως παράλογο.
Μιλώντας για κομμάτια του 20 και του 30, μπορούμε να υποθέσουμε ότι συνθέτης και στιχουργός μπορεί να αποβίωσαν π.χ. το 1950, οπότε δικαιώματα μεταβίβασμένα σε εταιρεία, ή στους κληρονόμους τους, ισχύουν ως το 2020.
Μήπως πρόκειται για κάτι τέτοιο;