Έφυγε από την ζωή ο Άγγελος Σκορδίλης.

[i]Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Στις γειτονιές των αγγέλων ταξιδεύει από το απόγευμα της Τετάρτης 2 Νοεμβρίου ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της ροκ στην Ελλάδα, ο Αγγελος Σκορδίλης, ο οποίος έφυγε προχθές από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών.

Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε σοκ σε όσους γνώριζαν τον ίδιο και το έργο του. Ηταν όχι μόνον ένας εξαιρετικός κιθαρίστας, αλλά και ένας σημαντικός τροβαδούρος της ροκ μουσικής. Η χρονιά που τον έκανε ιδιαίτερα γνωστό ήταν το 1986. Τότε, είχε συνεργαστεί στην ταινία «Νοκ άουτ», όπου τραγούδησε το «Μην κλαις για μένα Ελλάδα» των Παύλου Τάσιου και Γιώργου Χατζηνάσιου. Στην ίδια δουλειά συνεργάστηκαν τότε και οι αείμνηστοι Παύλος Σιδηρόπουλος και Βλάσης Μπονάτσος.
Την ίδια χρόνια κυκλοφόρησε και ο δίσκος «Στον δρόμο για την Ιθάκη», ενάντια στα ναρκωτικά, όπου συμμετείχε με το τραγούδι του: «Φευγάτη».

Εξω από συμβάσεις και δεσμεύσεις, ευαίσθητος και ρομαντικός, ο Αγγελος Σκορδίλης ήταν γνήσιος εκφραστής πόθων και συναισθημάτων. Ταξίδευε τους ακροατές του σε εξαίσιους ροκ ήχους, αποδίδοντας από κλασικά ροκ τραγούδια μέχρι ρεμπέτικα.

Τα οχτώ τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν τακτικός επισκέπτης των Χανίων στα οποία έδινε συναυλίες.
Ο τόπος στον οποίο γεννήθηκε στις 21-12-1959 είναι η Θεσσαλονίκη, στην οποία έζησε μέχρι τα 25 του χρόνια.
[/i]
πηγή:http://www.radiomusicrock.com/

Εδώ ένα βίντεο, σε μία μάζωξη που είχαμε κάνει στο Πέραμα. Καλό ταξίδι Άγγελε!!!

//youtu.be/PUtXxfPYJ4Q&feature=related

Καλό ταξίδι σε ένα τρομερό μουσικό και άνθρωπο

Ακολουθεί τον δρόμο που πήραν ο Ρασούλης και ο Παπάζογλου πριν λίγο καιρό…
Πριν λίγο καιρό θυμάμαι είδα ένα βίντεο στην προσωπική του σελίδα στο facebook , με δικό του τραγούδι αφιέρωμα στον Παπάζογλου , που με συγκλόνισε… το παραθέτω γιατί αξίζει…

Καλο του ταξίδι …

Ν.

Νικόλα σε ευχαριστούμε για το βίντεο.
τί να πει κανείς…

Το 2006 βρέθηκα με το φίλο Γιώργο, στο Καπηλειό, όπου έπαιζε ο Άγγελος, μόνος του, κιθάρα ή τρίχορδο. Ο Γιώργος που είχε κατεβάσει κάμποσο κρασί και μερικές μπύρες, έπιασε το τρίχορδο και ο Άγγελος τη κιθάρα. Ανάμεσά τους στο τραπέζι έβαλα το iAudio U2, αλλά επειδή είχα κατεβάσει κάμποσο κρασί κι εγώ, ξέχασα να ρυθμίσω την ευαισθησία του μικροφώνου, με αποτέλεσμα να παραμορφώνει σε πολλά σημεία η ηχογράφηση. Δεν αλλάζει όμως το ότι είναι η συγκλονιστικότερη εκτέλεση της “Γκιουλμπαχάρ” που έχω ακούσει. Το δημοσιεύω για πρώτη φορά, για τους φίλους και θαυμαστές του Άγγελου.

Καλό σου ταξίδι Άγγελε.

Πω ρε παιδία! Επεσα απ΄τα σύννεφα! Κρίμα!
Καλό ταξίδι …

ένας 'Αγγελος ανάμεσα στους αγγέλους

έτσι, για να ομορφύνει η χορωδία τους

και ν`αδειάσει η γωνιά του επί γης

στο καλό να πας 'Αγγελε μας

εμένα με κέρδισες με το τραγούδι του Τσιτσάνη, “ως πότε ο μάγκας σου”

Πωωωω ανατριχιασα…!!! Πραγματικα συγκλονιστικη εκτελεση…!!! Καλο ταξιδι κυριε Αγγελε…!!! Θα θυμαμαι παντα εκεινη την βραδια στο Βαμο και καθε φορα που θα ακουω το CD που μου δωσατε θα σας θυμαμαι…!! Ας ειναι ελαφρυ το χωμα…

Σήμερα το πρωί αποχαιρετήσαμε με πόνο και συγκίνηση στο Κοιμητήριο του Σχιστού μαζί με την παλιοπαρέα τον φίλο μας τον Άγγελο, που πάλαιψε ένα χρόνο σαν λιοντάρι το κακό που ερχόταν… Ένα μεγάλο παιδί, όπως τον έζησα, παθιασμένος με τη μουσική του, ένας αμετανόητος ροκάς… Πληθωρικός πάντοτε, με εκρήξεις, με εντάσεις σε όλα του, ένας ροκάς στη ζωή, στη τέχνη, στην αγάπη… Η κιθάρα υποκλινόταν με σεβασμό στο ταλέντο του… Δεινός κιθαρίστας με συνεργασίες δυνατές (Κατσιμίχες, Παπακωνσταντίνου, Παπάζογλου κ.α), καλλιτέχνης με ψυχή, μερακλής, αγαπητός σε όλους, απρόβλεπτος…

Θαμώνας διαπρεπής της ταβέρνας, αλανιάρης, δικός μας, λαϊκός πάντα, φίλος του ρεμπέτικου, του μπουζουκιού, του Περαία… Θυμάμαι προεχόντως στιγμές σουρεαλιστικές, απερίγραπτες, ασφαλώς κρασιά, ποτά, μεζέδες, ασύλληπτες πλάκες, τσακωμούς παροδικούς, τσάρκες και βεβαίως βραδιές με πολλή, πολλή μουσική και ζεστασιά… Άγγελε, ορφάνεψε η ταβέρνα, φτώχυνε η παρέα, η ψυχή και η καρδιά μας κρύωσαν, σκλήρυναν άτσαλα φίλε…

Βιάστηκες να φύγεις… Ελπίζω τουλάχιστον να μην μας βαρέθηκες…

Δεν χρειαζόταν να μας συγκινήσεις και έτσι ρε μπαγάσα εκτός από τη μουσική σου…

Καλό σου ταξίδι φίλε ακριβέ…

Ήμουν θαυμαστής της πληθωρικής του προσωπικότητας. Ήλπιζα να τον πετύχω σε κάποιο αντίστοιχο γλέντι αλλά δεν τα κατάφερα! Δεν πειράζει… Καλό του κατευώδιο και “θα τα πούμε” εν ευθέτω κάπου αλλού…