Ο δεξιοτέχνης μπουζουξής Σπύρος Λιόσης αναχώρησε πρόωρα από το μάταιο τούτο κόσμο. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Τετάρτη 19/10 στις 16:00, στον Αγιο Νικόλα Άνω Λιοσίων.
Ένας πραγματικός μουσικός με σπουδαίες συνεργασίες και εμφανίσεις. Απο εδώ πληροφορήθικα για τον θανατό του και τουλάχιστον για την μουσική μας σκηνή είναι μια μεγάλη απώλεια.
Μην ξεχνάτε να πίνετε κανα ποτήρι και για πάρτη του.
Αποσπάσματα από παλιά συνέντευξη του Σπύρου Λιόση στο in.gr:
Στη δεκαετία του '50, εντεκάχρονο παιδί, άκουγα έξω από το καφενείο της γειτονιάς μου στα Ανω Λιόσια τις εκπομπές της Columbia. Μου άρεσαν πολύ ο Τσιτσάνης, ο Μάρκος, ο Παπαϊωάννου, ο Χατζηχρήστος. Με το μπουζούκι ήλθα σε επαφή ακούγοντας έναν μπουζουξή σε μια ταβέρνα στα Λιόσια, όπου έπαιζε τρίχορδο και τραγουδούσε. Σε δύο μήνες από τότε, έπαιρνα κρυφά το μπουζούκι του ξαδέλφου μου, ο οποίος με έδειρε, και έτσι ξεκίνησα μαθήματα με τον Θόδωρο Πολυκανδριώτη. Το 1956 ο Θόδωρος με πήρε μαζί του στο μαγαζί του Αντώνη του Βλάχου στο Αιγάλεω. Αργότερα συνεργάστηκα στο Μπαρουτάδικο με τον Στράτο Παγιουμτζή, την Αλιφραγκή και τον Ορφέα Κρεούζη. Συνεργάστηκα επίσης το 1957 στο Μενίδι με τον Μπιθικώτση, τον Μενιδιάτη και τον Ζαγοραίο. Δισκογραφικά δούλεψα με τον Πάνο Γαβαλά το 1961 και το 1963 γνώρισα τον Ακη Πάνου…
…Μεγάλοι μπουζουξήδες ήταν ο Τσιμπίδης, ο Μπέμπης (Αλεξίου), ο Σπόρος (Σταματίου), ο Μακριδάκης. Εκείνοι που συνέβαλαν στην εξέλιξή του είναι ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο Καρνέζης, ο Χιώτης, ο Τσιτσάνης και ο Παπαϊωάννου…
κρίμα ρε γαμότο…
δεν πάμε καλά φέτος
γενίτσαρης, μοσχολιού,
πόσο χρονών ήταν;
Έ όχι και “Αλεξίου” ο Μπέμπης. Αυτοί στο in.gr δεν πολυξέρουν τα πράγματα, ε;
Ζωή σ’εμας.
Και πριν από λίγο τελείωσα την αντιγραφή του “Τρίχορδου Ο ήχος της ψυχής μας” για τον πατέρα μου. Κρίμα.
καλό ταξίδι κ. Σπύρο …
δώσε χαιρετισμούς στο φιλαράκι σου, τον Άκη.
κατι γλέντια που θα κάνετε εκει πάνω …
Μου τόπε ο Τσίγκος, πριν ένα μήνα, και δεν θέλησα να το πιστέψω. Σε δυό μήνες έγινε το καλπάζον κακό. Εδώ και δύο χρόνια ήταν κάργα ερωτευμένος, και τον χαιρόμαστε.
Γεννήθηκε πάναγμος μέσα στη κολυμβήθρα του Μινόρε του Χαλκιά, αργότερα βούλιαξε (συνειδητά) στο πιό έξαλλο σκυλοτράγουδο, και ξαναγύρισε κρυστάλλινος και τέλειος με το Μινόρε του Λιώση.
Καλό ταξίδι, Σπύρο, φίλε μου.
Αντιγράφω από “ΤΑ ΝΕΑ” (19-10-2005):
“ΦΙΝΑΛΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΧΟΡΔΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ
Με το μπουζούκι στα χέρια του έκανε διάλογο. Έτσι όπως το κρατούσε και χάιδευε τις χορδές του, νόμιζες ότι εκείνη τη στιγμή μιλούσε μαζί του. O δεξιοτέχνης του τρίχορδου μπουζουκιού Σπύρος Λιόσης νικήθηκε χθες από τον καρκίνο. Στις 7.30 το πρωί αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι από το Ιατρικό Κέντρο όπου νοσηλευόταν εδώ και έναν μήνα, σε ηλικία 65 χρόνων (είχε γεννηθεί την 1η Απριλίου 1940).
Υπήρξε λάτρης του τρίχορδου μπουζουκιού σε όλη του τη ζωή και τα πρώτα του μαθήματα τα πήρε από τον Θόδωρο Πολυκανδριώτη. Ήταν άρχοντας. O μοναδικός ήχος του μπουζουκιού του σε άγγιζε, σε συγκινούσε. Από τους πιο έμπειρους σολίστες του μπουζουκιού, από το 1957 που πρωτοβγήκε στη δουλειά η πρώτη του εμφάνιση στο πάλκο, στου «Βλάχου» στο Αιγάλεω, είχε
συνεργαστεί με τους μεγάλους του λαϊκού τραγουδιού. Παρέα με τον Αντώνη Κατινάρη, ως ντουέτο, ήταν επί 10 χρόνια οι μπουζουξήδες του Πάνου Γαβαλά, ενώ είχε συνεργαστεί με την Πόλυ Πάνου, τη Φούλη Δημητρίου, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Κώστα Κόλλια, τον Μιχάλη Γενίτσαρη, τον Μπάμπη Γκολέ κ.ά.
Τα τελευταία χρόνια είχαν δημιουργήσει μαζί με τον Κώστα Παπαδόπουλο, τον Χρήστο Κωνσταντίνου, τον Σπύρο Ιωαννίδη το συγκρότημα μπουζουκιών Τρίχορδο και είχαν δώσει συναυλίες σε διάφορες
πόλεις της Ελλάδος.
Συμμετείχε στην παράσταση «Αμάν Αμήν» του Σταύρου Ξαρχάκου και τελευταία συνόδευε την Καίτη Ντάλι στην Πλατεία Βικτωρίας. O Σπύρος Λιόσης ήταν εκείνος που δίδαξε στον Στέλιο Διονυσίου πώς θα ερμηνεύσει τα τραγούδια του Πάνου Γαβαλά που είχε επιλέξει ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Η κηδεία του θα γίνει στις 16.00 από τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, στα Ανω Λιόσια.”
Αλλος ενας μεγαλος της λαικης μας μουσικης φευγει
φετος. Και μαλιστα προωρα και σχεδον πανω στο παλκο.
Αν και δεν ετυχε να τον δω απο κοντα και να τον γνωρισω νοιωθω
οτι τον ηξερα απο τις διαφορες ιστοριες που εχω ακουσει.
Αγαπημενος μπουζουξης του Ακη Πανου μαζι με τον Κωστα Παπαδοπουλο ηταν αγαπητος και τον παραδεχονταν ολοι οι συναδελφοι του -πραγμα δυσκολο εως ακατορθωτο- και φινος μαγκας απο’οτι λενε ολοι !
Μαλιστα καποιους μηνες πριν ο Γιαννης ο Θυμακης (λαικος τραγουδιστης) μου ελεγε ιστοριες απο τη συνεργασια του με το Γαβαλα εκει γυρω στα '73-'77 και μου ανεφερε για το Σπυρο Λιωση και θα τον βαλω να μου τα διηγηθει παλι για να μεταφερω καποιες απο τις στιγμες του στο παλκο, στη μνημη του …
Καλο ταξιδι, καλες πεννιες εκει ψηλα !!
Tελευταία βραδιά στα πατάρια αυτού του κόσμου…
Σπάρτη 18/8/2005
ακουω όλη μερα σήμερα το ΑΜΑΝ ΑΜΗΝ.
τον άνθρωπο δυστυχώς δεν τον γνώρισα, παρολαυτά αισθάνομαι απίστευτη συγκίνηση.
ίσως γιατι στα αυτιά μου αντηχούν οι μελωδίες και τα ταξίμια του …
ξέρουμε τελικά τι γινεται με το “Τριχορδο”, διοτι μονο ενα σι ντι βγάλανε και τέρμα 
Αντίο φίλε μου Σπύρο, ένας απ τους τελευταίους μάγκες τους ωραίους και ακομπλεξάριστους!!!
ολο χαμόγελο ήσουν και “πω,πω,πω,πω”.
Την τελευταία φορά που σε είδα δεν ήσουν καλά αλλά πάλι όλο χαμόγελο.Ετσι είναι οι μάγκες, βλέπεις.
Πολλοί ήταν αυτοί που σ αγαπούσαν και γι αυτό ήρθαν να σ αποχαιρετήσουν.Αλλά και πολλοί που όφειλαν και έλαμψαν διά της απουσίας τους.Ξέρεις εσύ…
Εχε γεια Φίλε Σπύρο και όταν ξανασυναντηθούμε, εσύ θα παίζεις το “Αγάπησα και μίσησα” κι εγώ θα χορεύω.
Φιλια στο Σπυρο,μεγα μαγκα και μεγαλο κυριο!
Και δεξιά του Παπαδόπουλου ο άλλος μακαρίτης (νεώτατος) και μεγάλος μπουζουκτσής, ο Χριστοδούλου…
Ο Θυμακης δουλευε με τον Γαβαλα 1 χρονο μονο…και τοτε τα μπουζουκια του Πανου ηταν Βυζας-Δραμαλης