Καλησπέρα, όπως σε ένα παλιότερο θέμα, κάποιος είχε δίξει έγχρομες φωτό ρεμπετών. Τώρα, έχω βρει εδώ και καιρό προγράμματα, με τα οποία κάνω παλιές φωτό, όχι μόνο έγχρομες, άλλα και ποιό καθαρές!
Εδώ, έχω μία φωτογραφία του μάρκου, που μπορούμε να δούμε πως πραγματικά θα ήτανε άν τον βλέπαμε μπροστά μας. Είχα ποιό πολλές παλιά που θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας, άλλα της έχω χάσει, και έχω καιρό να ασχοληθώ με το θέμα… Είχα ακώμα και ένα βίντεο τεχνιτης νοημοσύνης με τον δελιά να κουνιέτε, και να περπατά… Αν έχετε εσείς παρόμοιες φωτο που θα μπορούσατε να δίξετε, θα ήταν ενδιαφέρον να της μοιραστείτε ξε το φόρουμ…
Γουάο ! Για να διατηρεί την επιδερμίδα του φρέσκια και λαμπερή, ο Μάρκος χρησιμοποιούσε την ενυδατική κρέμα Pireot της Lancome (και δεν είναι καν πρωταπριλιά να γράφουμε μπαρούφες, σόρρυ).
Νταξ, ωραίο είναι -σαν παραμύθι- να βλέπουμε επιχρωματισμένες τις φώτο, αλλά διατηρώ και κάποιες επιφυλάξεις… γουστάρω το ασπρόμαυρο φούλ!
Δε καταλαβαίνω καθόλου τον λόγο για την ειρωνεία… Άν ενοείς ότι ο μάρκος σίγουρα δεν ήταν ίδιος ή ότι η φωτογραφία είναι υπερβολική, συμφωνώ… Άν ενοείς ότι η φωτογραφία ήταν λανθασμένη ιδέα, τότες εγώ θέλω να πω: αρχικά, δεν μειώνω καθόλου της παλιές φωτογραφίες, απλός της κάνω ποιό “ρεαλιστικές”, αν και όντος ίσος είναι υπερβολή… Έκ των υστέρων της φωτογραφίες για την πλάκα μου της κάνω…
Οι αντιθέσεις είναι πολύ απότομες. Λείπουν οι διαβαθμίσεις. Πάνω στο κατήμαυρο μαλλί του Μάρκου, οι γυαλάδες της μπριγιαντίνης μοιάζουν σαν να τις ζωγράφισε κάποιος με το πινελάκι του μπλάνκο. Η γωνία του φρυδιού του επίσης, του δεξιού όπως κοιτάμε, μοιάζει σαν βαμμένη ενώ είναι απλώς ένας ίσκιος. Το υπερβολικά άσπρο του ασπραδιού στο μάτι του, με την υπερβολικά μαύρη ίριδα μέσα και την υπερβολικά άσπρη γυαλάδα πάνω στην ίριδα. Όλα αυτά…
Πιστεύω ότι αυτά πρέπει να εξαρτώνται από ρυθμίσεις που διορθώνονται.
Εγώ πάλι, γενικά δεν νομίζω ότι από μόνο του το χρώμα προσθέτει πράγματι κάποιο “ρεαλισμό”, ο οποίος λείπει από την ασπρόμαυρη εικόνα.
Άλλο πράγμα είναι ο ρεαλισμός και άλλο μια -υποτιθέμενη- αληθοφάνεια.
Θα μπορούσε όμως επίσης να πει κανείς ότι η διαβάθμιση της φωτεινότητας (που αποτυπώνεται στη διαβάθμιση των τόνων του γκρίζου) αποτελεί κι αυτή μια ιδιαίτερη αλήθεια, η οποία με τον επιχρωματισμό ουσιαστικά εξαλείφεται ή “σκεπάζεται”.
Όπως επίσης και ότι το ασπρόμαυρο κεντρίζει την “χρωματική” φαντασία του θεατή, ενώ το χρώμα επιβάλλεται πάνω της και την περιορίζει.
Είναι αισθητικό και καλλιτεχνικό “στοίχημα” μια έγχρωμη αποτύπωση που, ταυτόχρονα, θα προκαλεί αυτό το είδος της φαντασίας και θα μεταχειρίζεται το φως “ασπρόμαυρα” χωρίς να είναι ασπρόμαυρη.
