«O Στραντιβάριους των μπουζουκιών» κοινοποίηση του Σπύρου Σταμούλη

<< «O Στραντιβάριους των
μπουζουκιών» τον ονόμαζε o Τσιτσάνης που
ήταν φίλος και συνεργάτης του.
Όλοι θέλουν από τα χέρια του ένα όργανο, και
τυχεροί όσοι έχουν στην κατοχή τους,
μοναδικά όργανα μοναδικός ήχος…
Αισθάνεσαι Ζαμπέτας απολαμβάνοντας της
ντιμινουίτες με ένα από τα όργανα του,
νιώθεις Χιώτης παίζοντας με δικό του
όργανό, φαντάζεις Βαμβακάρης
καμαρώνοντας της Σύρας το λιμάνι
κρατώντας στα χέρια σου ένα όργανο του
μοναδικού Ζοζέφ … Καλά όλα αυτά αλλά ένας
ήταν ο Ζαμπέτας κι άλλος δεν βγαίνει,
μοναδικός ήταν ο Χιώτης και ο καλός
θεούλης τον έπλασε και έσπασε το καλούπι
μετά, ένας έγραψε την φραγκοσυριανή κι
άλλος δε την γράφει ο ένας και μοναδικός κι
αυτός ήταν ο Μάρκος από την Σύρα ο μέγας
Βαμβακάρης…
Ηθικόν δίδαγμα ένας ήταν κι ό Ζοζέφ κι
άλλος δεν βγαίνει και όσοι πήραν πήραν
όργανα του και τυχεροί όσοι κρατούν στα
χέρια τους αυτά τα άγια όργανα!!!
Ευτυχώς όμως για το άγιο αυτό όργανο το
μπουζούκι υπάρχει συνέχεια υπάρχουν
συνεχιστές του μεγάλου Ζοζέφ, συνεχιστές
με μεράκι τεχνίτες που προσπαθούν και από
τα χέρια τους βγαίνουν Αηδόνια, περίτεχνα
κοσμήματα μουσικής… θα μου πεις δεν είναι
Ζοζέφ ναι θα πω και θα συμφωνήσω, αλλά
είπαμε ΕΝΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΖΟΖΕΦ και άλλος δε
βγαίνει όπως και ο Στραντιβάριους που τον
χαρακτήριζε ο Β. Τσιτσάνης μια ήταν η
οικογένεια Στραντιβάριους (Stradivarius)
κατασκευαστών βιολιών ήταν πριν πολλά
χρόνια και αυτοί και άλλοι δεν βγαίνουν…
Οπότε πορευόμαστε με ότι έχουμε, και
έχουμε μαστόρια με πολλά κιλά μαστοριά ο
κάθε ένας επάνω του που κατασκευάζουν
κοσμήματα ήχου, που θα έκανε περήφανο τον
Ζοζέφ και όλους τους παλιούς
κατασκευαστές που αφήσαν συνεχιστές
άξιους της τέχνης τους στην οργανοποιία και
δεν πήγαν οι κόποι τους χαμένοι… ΟΥΦ τα πα
και ξεθύμανα θα έσκαγα αν δε τα έλεγα…>>

1 «Μου αρέσει»

Μπράβο του. Δε θα έλεγα ότι μας είπε και τίποτα πάντως.

2 «Μου αρέσει»

Το ουσιώδες είναι που ξέσκασε
(θα έλεγε ο Καβάφης…)