Σύμφωνα με «Νουθεσία» του Παναγιώτη Χρυσάφου του Νέου (17ος αι.) για τους «θέλοντας μουσικήν μαθείν», διαβάζουμε:
α. Ο θέλων μουσικήν μαθείν
β. και θέλων επαινείσθαι
γ. θέλει πολλάς υπομονάς
δ. θέλει πολλάς ημέρας
ε. τιμήν προς τον διδάσκαλον
στ. δουκάτα εις τας χείρας
ζ. τότε να μάθει ο μαθητής
η. και τέλειος να γένει.
Για κάποιους ( που απλά γραντζουνάνε και νομίζουν πώς έμαθαν ) δεν χρειάζονται κάν χρόνια, αλλά λίγα μαθήματα. Για κάποιους 2-3 χρόνια αρκούν, κάποιοι σαν κι’ εμένα είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως, ενώ άλλοι ασχολούνται μιά ζωή συδυάζοντας ενίοτε την μαθητεία με τη διδασκαλία , αναβάζοντας συνεχώς τις τεχνικές και τις δυνατότητες του όποιου οργάνου παίζουν . Για άλλους αυτά είναι πλεονασμοί και " οργανικές πολυλογίες", για άλλους αρκεί το μεράκι και η ψυχή και το απλό στακάτο παίξιμο. Τι να πώ κι’ εγώ ; Περί ορέξεως …
Πάντως σε παγκόσμιο επίπεδο, η μαθητεία ενός μουσικού οργάνου ( πιάνο, βιολί, ούτι, ταμπούρ κ.λ.π ) σε ωδείο/ κονσερβατουάρ , με ύλη και εξετάσεις σε πανεθνικό ( της όποιας χώρας ) επίπεδο, είναι περίπου 5-7 χρόνια . Αλλά και της Βυζαντινής στην Ελλάδα είναι 5 χρόνια. Προσωπικά έκανα 7 γιατί επανέλαβα τα 2 πρώτα χρόνια. Βλέπετε δεν μου αναγνώρισαν το ύφος Σ.Καρά και ξαναέκανα τα του Ωδείου ( Ι.Μαργαζιώτη, Αναστασηματάριο, Μουσικό Πανδέκτη κ.λ.π )…
Τώρα το εάν εμείς συμφωνούμε ή όχι με αυτό, είναι άλλο θέμα :-)Αναφορικά με το
τι μαθαίνεις στο ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ σε 2-3 χρόνια και τι μπορείς να μάθεις σε 7, αφενός εξαρτάται από τον μαθητή και το δάσκαλο, αφετέρου υπάρχουν καταλληλότεροι από εμένα στο φόρουμ να απαντήσουν.
Νομίζω όμως πώς σ’ ένα οργανωμένο ωδείο με πιστοποιημένους καθηγητές και ύλη , θα μπορείς μέσα στα 2,3, 5, 7 ( ή δεν ξέρω πόσα χρόνια ), να μαθαίνεις τουλάχιστον κάποια συγκεκριμένα πράγματα που κατ΄ελάχιστον θα βεβαιώνουν πώς “κατέχεις” το όργανο , ίσως τις τεχνικές του , καθώς κι ένα σημαντικό ρεπερτόριο συνθετών της λαϊκής αυτής μουσικής , ώς εν αφορά τον 20ο αι.