άλλοι πήγαιναν στο μοναστηράκι για 78άρια, κι άλλοι για βινύλια…
1 «Μου αρέσει»
Μα, φυσικά! Ειρωνικά γράφτηκε η αναφορά στο στίχο. Η κακούργα κενωνία είναι δική μου σάλτσα, όχι του κειμενογράφου.
Εν παρόδω: η πρώτη (και τελευταία) φορά που (συνειδητά) άκουσα τμήμα του δίσκου αυτού, ήταν χτές. Τα μικροαστικά τα έχω ακούσει αρκετές φορές.
1 «Μου αρέσει»
Thank you for the discussion!
i can tell you when i was sixteen i learned to play saxophone and i played many years in Blues Groups. and i studied it, i had some good teachers. i believe, that i know what blues is and i can play it. on the saxophone, a little bit on guitar.
but when i was the first time in greece 1978 i listened the first time in my life Rembetiko … and? 
Rembetiko was in my ears different, absolutely different to blues.
4 «Μου αρέσει»
Έκανα μια πρόχειρη ηχογράφηση του Retraite Espagnole από παλιά ελληνική παρτιτούρα. Αν και δεν ακούγεται πολύ μπλουζιά, το πολύ παρόμοιο Spanish Fandango είναι στάνταρ για τους κιθαρίστες του είδους (και όχι μόνο, μπάντζο κλπ)
3 «Μου αρέσει»
οπως πουλαει εδω το δηθεν ρεμπετικο, ετσι πουλαν και τα μπλουζ στην αμερικη. καποιος εκανε αυτον τον παραλληρισμο καποτε και βγαινει μετα ο καθε ειδικος να πουλησει τη μουρη του χρησιμοποιωντας κατι απο αυτα τα παλαια ειδη μουσικης, που ποτε δεν ηταν στανταρ, διαρκως εξελισονταν. και μιλαμε για τις Η.Π.Α. μια αχανης χωρα. το εχουμε ξαναδει το εργο. πολλα θελω να πω αλλα δεν ξερω απο που να αρχισω. οποτε ας το αφησω. θα συμφωνησω με τον κυριο πολιτη, οτι το ρεμπετικο δεν ειναι τα μπλουζ της ελλαδος. αυτη η κωμωδια πρεπει να τελειωνει… απο εμπειρια σας λεω οτι, τα μπλουζ του νοτου ειδικα, ως αναλογια μονο λειτουργιας σαν μουσικο ειδος, ταιριαζει περισσοτερο με τα δημοτικα. διοτι και εκει γι’αυτους δημοτικα ηταν και ειναι ακομα. νομιζω οτι σε καθε νεες τετοιες δημοσιευσεις θα επρεπε να αντιδραμε και πιο επισημα πλεον.
1 «Μου αρέσει»
Α, εδώ θα διαφωνήσω: Ποτέ δεν υπήρξε στην Αμερική (ΗΠΑ) μουσικό είδος ανάλογο του Δημοτικού Τραγουδιού, στη μορφή με την οποία αυτό αναπτύχθηκε και διαμορφώθηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και επιζεί, όσο επιζεί, μέχρι σήμερα. Το μπλούζ είναι μουσική καθαρά μαύρη, που διαμορφώθηκε στη σημερινή της μορφή την ίδια περίπου εποχή, αλλά υπό συνθήκες εντελώς, μα εντελώς διαφορετικές από εκείνες του δικού μας δημοτικού τραγουδιού, αποκλειστικά από Αφροαμερικανούς. Είναι μουσική των μαύρων. Οι λευκοί διαμόρφωσαν, την ίδια περίπου εποχή, μια μουσική που ονομάστηκε Country Music, που μουσικολογικά δεν έχει καμμία συγγένεια με το μπλουζ, εκτός βέβαια από το ότι και τα δύο είδη χρησιμοποιούν τους ίδιους επτά μουσικούς φθόγγους. Η μουσική αυτή καλλιεργήθηκε στις κεντρικές πολιτείες, ενώ στις δυτικές πολιτείες δημιουργήθηκε μία παρεμφερής μουσική που ονομάστηκε Western. Η Country και η Western γρήγορα συνδέθηκαν μεταξύ τους από τη μουσική βιομηχανία, η οποία κατασκεύασε το μουσικό είδος Country & Western. To μουσικό είδος Rhythm and Blues δεν είναι blues, είναι ένα κατασκεύασμα της μουσικής βιομηχανίας και αυτό.
3 «Μου αρέσει»
Τι ιδιαίτερο συνέβη τον 19ο αιώνα στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι. Στο σύνολό της η παράδοση του δημοτικού τραγουδιού ήταν τότε κοντά χιλίων χρόνων παλιά. Εντάξει, εφόσον ζούσε συνέχιζε να εξελίσσεται και να ανανεώνεται, και τον 19ο αιώνα δεν ήταν ίδιο όπως τον 18ο ή τους προηγούμενους, αλλά πέραν αυτού το μόνο ξεχωριστό που έχει αυτός ο αιώνας στην ιστορία του δημοτικού τραγουδιού είναι πως ήταν ο τελευταίος της πλήρους ακμής του.
1 «Μου αρέσει»
Υπάρχει και κάτι ακόμη: Είναι ο μόνος αιώνας που μπορούμε να έχουμε (σχεδόν) άποψη για το πώς πραγματικά ήταν τα κομμάτια, λόγω των ηχογραφήσεων που έγιναν στο τέλος του και ακόμα περισσότερο στις αρχές του 20ου.
1 «Μου αρέσει»
Σύμφωνοι, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορεί να γίνει σύγκριση με μουσικά είδη που τότε μόλις γεννιόντουσαν.
Παιδιά, ειδικά αυτό το νήμα μού το εμφανίζει κάπως κατεστραμμένο. Συμβαίνει και σ’ εσάς;
[υποθέτω (σωστά; ) ότι αντί για ερωτηματικό, πάτησες τελεία]
Τίποτα ιδιαίτερο, πράγματι. Απλά, στα πλαίσια της μετεξέλιξής του από την αρχαϊκή εποχή μέχρι σήμερα, στον 19ον αιώνα πήρε μία μορφή πολύ κοντινή πλέον στα ηχογραφημένα κομμάτια των αρχών του 20ού. Και ακριβώς, ήταν ακόμα ακμαίο και ανεπηρέαστο.
Δεν υπάρχουν ηχογραφημένα ελληνικά τραγούδια από τον 19ο αιώνα. Οι μοναδικές ηχογραφήσεις που υπήρξαν είναι έξη ηχογραφήσεις σε 6 μονόπλευρους δίσκους) κάποιου Αραχτίντζη στην Αμερική, αλλά δεν σώθηκε ούτε ένας δίσκος απ’ αυτούς. Οι ηχογραφήσεις «Ελληνικού ενδιαφέροντος» που μπορούμε να ακούσουμε, ξεκινάνε τον 20όν αιώνα.
3 «Μου αρέσει»
κι εγω θα διαφωνησω μαζι σου εν μερη. αλλα μαλλον δεν εχεις καταλαβει το σκεπτικο μου και δεν ειναι καταλληλο το θεμα εδω για να το συζητησουμε διοτι δεν θα βγαλουμε ακρη, και θα βγουμε και εκτος θεματος. μην πιανεσαι απο λεπτομερειες… επισεις ειπες κατι καλο, οσν αφορα την συγκριση, και για να επανελθουμε στο θεμα… οντως την συγκεκριμενη χωρα η κρατος δεν μπορουμε να την συγκρινουμε νομιζω με κανενα αλλο μερος στη γη σε πολλους τομεις. αν παμε να το κανουμε αυτο θα πεσουμε σε λακουβες. μονο ως αναλογιες θα μπορουσαμε να εντοπισουμε καποια πραγματα. οπως τι ηταν τα μπλουζ στις αγροτικες κοινωνιες του νοτου…? οτι και τα δημοτικα στα δικα μας χωρια. διοτι και εκει πολλα τραγουδια και μελωδιες ερχονταν απο πολυ παλια στο χρονο, εξελλισονταν, αλλαζαν απο τοπο σε τοπο, και πολλοι απο αυτους επαιζαν σε χορους και πανηγυρια και αλλες εκδηλωσεις τα σαββατοκυριακα που δεν δουλευαν στα χωραφια… δλδ υπαρχουν αναλογιες σε γενικες γραμμες. και ειναι λογικο αυτο για ολες τις δημωδες μουσικες του κοσμου. γι’αυτο λεω οτι αυτη ταυτιση-συγκριση του ρεμπετικου και καλα με τα μπλουζ πρεπει να σταματησει. ειναι αστοχη. δλδ τη ραπ και τα χιπ χοπ δεν θα μπορουσαμε να τα πουμε ρεμπετικα…? τι λενε οι στιχοι τους?
2 «Μου αρέσει»
Νομίζω η σύγκριση γίνεται κυρίως με τα αστικά μπλουζ του Σικάγου κλπ. Βέβαια εκεί τίθεται το θέμα ηλεκτρισμός. Όπως και να το δεις, μουσικολογικά ή κοινωνιολογικά υπάρχουν ομοιότητες, υπάρχουν και διαφορές.
το fandango που έλεγα πιο πάνω στην αμερικάνικη εκδοχή, που κάθε άλλο παρά fandango είναι
2 «Μου αρέσει»
όχι, πως σου το εμφανίζει δηλαδή;
Δεν έχει σημασία… Φτιάχτηκε!
2 «Μου αρέσει»
τα αστικα μπλουζ του σικαγο, ποιας εποχης ομως…? δεν ειναι ολες η εποχες το ιδιο αλλα ουτε και η καθε πολιτεια. ενταξει ειναι μια παραλληλη συγκριση που γινεται εδω και πολλα χρονια και πουλαει πολυ, διοτι το συγκεκριμενο αφροαμερικανικο ειδος ειναι πολυ δημοφιλη σε ολο τον κοσμο πλεον, ποσο μαλιστα και σε εμας που ειμαστε λιγο πολυ αμερικανακια. και αυτο λογο της ροκ φυσικα διοτι κλεψαν αλλα αντιγραψαν πολλα τραγουδια οι αγγλοι το 60’ και το 70’. σιγουρα υπαρχουν ομοιοτητες, οπως πιστευω θα υπαρχουν και σε αλλα, να μην πω σε ολα τα λαικα ειδη μουσικης ανα τον κοσμο, διοτι ακριβως προκειται για λαικη μουσικη, που επιρεαζεται και εξελλισεται συνεχως. ο ηλεκτρισμος παλι ειναι απλα τεχνολογια, κατι που ισχυει παλι για ολο τον κοσμο την ιδια περιπου εποχη με διαφορα 20 ετων πανω κατω περιπου. αν τραβηξουμε παραδειγμα την συγκριση παραπερα θα δουμε οτι και με τους τσιγγανους εχουν πολλα κοινα. ρατσισμος, πολιτες δευτερης κατηγοριας, ακραια φτωχια, εμφυτο ταλεντο στη μουσικη και γενικα στον κοσμο του θεαματος, ιδιαιτερο χρωμα δικο τους στην εφραση της μουσικης την οποια σε μεγαλο μερος υιοθετησαν απο την χωρα που μενουν, και αλλα μπορουμε να βρουμε… δλδ τι θα πουμε, οτι οι αφροαμερικανοι ειναι οι τσιγγανοι της αμερικης…? σε καποιες περιπτωσεις θα μπορουσαμε να το πουμε και αυτο, ως συγκριση βεβαια σε μια συζητηση μεταξυ μας… οχι ομως να το κανουμε και διαλεξη η συναυλια…
1 «Μου αρέσει»
Από εκεί ξεκινάει η ταύτιση, από την γενιά ελλήνων ακροατών, μουσικών, δημοσιογράφων κλπ του 60-70 που μεγάλωσε με Τσιτσάνη και Rolling Stones, και προσπάθησε να συνθέσει τις επιρροές της.
5 «Μου αρέσει»
ακριβως αυτο. μπραβο. το εθεσες πολυ σωστα. εξαιτιας αυτου γνωρισα κι εγω την μαυρη μουσικη, που δεν ειχα καμια σχεση με ξενη μουσικη ποτε. και τους ευχαριστω γι’αυτο, αλλα η συνδεση που πανε να κανουν και θελουν να κανουν και καποιοι απο τις σημερινες γεννεες, ειναι τελειως ακυρη.
3 «Μου αρέσει»
Οι συγκοπές στα μπλουζ και οι κομμένες νότες (κοφτό) στο ρεμπέτικο έχουν παρόμοια έμφαση και φρασεολογία.
Ποια είναι η γνώμη σας για αυτή τη θέση;
Το ρεμπέτικο και το μπλουζ έχουν μια βασική διαφορά, που την συναντάει αμέσως όποιος πάει να παίξει ένα από τα δύο είδη. Το ρεμπέτικο τονίζει στην θέση (μπότα, 1-3), ενώ το μπλουζ στην άρση (ταμπούρο, 2-4).
Τώρα αυτές οι κοφτές νότες βγάζουν ένα μάγκικο παίξιμο που έχει κάποια κοινά, ιδιαίτερα στον Χαλικιά ο οποίος ήταν σαφώς επηρεασμένος, αφού συναναστρεφόταν και έπαιζε μαζί με μπλουζίστες,
2 «Μου αρέσει»
i know, but i asked for KOFTO and Synkopen