Θα συμφωνήσω βέβαια με τα αναφερόμενα στην “Πύλη”, όπως μας τα παραθέτει η Νεφέλη. Θυμήθηκα πάντως τα παιδικά μου χρόνια στην Αίγινα, όπου τα καράβια δεν έμπαιναν τόσο εύκολα στο μικρό λιμανάκι της. Αν ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο, έβγαινε ντελάλης να διαλαλήσει ότι “Στις δέκα και μισή θα έρθει το Νίκη και θα πλευρίσει!”.
Ωωωω! Τούρτα βλέπω πεφωτισμένη! Πολύχρονος κύριε Νίκο και καλόχρονος πάνω απ’ όλα!
Τους βλέπουμε να χορεύουν Κουλουριώτικο Χασάπικο πάνω στο καΐκι όπως έκαναν οι παλιοί Κουλουριώτες ψαράδες και η πρακτική αυτή έγινε η αιτία - λόγω του περιορισμένου χώρου - να έχουμε έναν χορό στακάτο, σχεδόν επιτόπου με τσαλίμια και τον έκανε να ξεχωρίζει από τα άλλα χασάπικα!
Θα τους δείτε στο 2ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου Αθήνας.
Ε, τώρα, καμμία “εξειδίκευση ύφους” στον χασάπικο, δεν προϋποθέτει μεγάλο χώρο…
Δηλαδή βγαίναν στο ψάρεμα και φέρναν και τα όργανα μαζί;
Ε, δεν είχαν και κομπανίες! Ένα μπαγλαμαδάκι, ένα μπουζούκι ή ένα βιολί δεν ήταν και μεγάλο βάρος ή ογκώδες.
Εξάλλου έφευγαν για ψάρεμα σε όλο το Αιγαίο και για μήνες συνήθως. Και το όργανο που έπαιζε κάποιος ήταν η μόνη τους παρέα, παρηγοριά και διασκέδαση.
Μεγάλο βάρος δεν είναι, αλλά ρε παιδί μου τη θάλασσα δεν τη φοβάσαι; Τόσους μήνες, ένα κύμα δε θα καβαλήσει την κουβέρτα;
Και οι Καλύμνιοι σφουγγαράδες παίρναν μαζί τους την τσαμπούνα τους στο καΐκι, που επίσης ταξίδευε για μήνες, αλλά η τσαμπούνα δεν τη φοβάται τόσο τη θάλασσα. Τα έγχορδα είναι πολύ πιο ευπαθή. Ένα βιολί είναι κεφάλαιο. Στον καιρό της στεριανής ανάπαυλας έφερνε μεροκάματα. Και δε βρισκόταν εύκολα: γιατί τόσοι λαϊκοί οργανοπαίχτες έχουν το βιολί ή το λαούτο του πατέρα τους και του παππού τους; Γιατί κάθε γενιά το φύλαγε σαν κόρη οφθαλμού! Την τσαμπούνα, και να πάθαινε τίποτα, μόνοι τους ξαναφτιάχναν καινούργια.
Θα βρω έναν παλιό ψαρά ή τέλος πάντων κάποιον που να ξέρει ή να έχει μαρτυρίες να μας εξηγήσει! ![]()
![]()
Περικλή μου, με θάλασσα δεν χόρευαν, μόνο με μπουνάτσα. Αντί να καβαλήσει κύμα την κουβέρτα, θα πήγαιναν αυτοί φούντο αν χόρευαν με θάλασσα, ξυπόλυτοι μάλιστα καθώς ήταν… Και το μπαγλαμαδάκι κρυβόταν με ασφάλεια κάπου στα καμπούνια, όταν δεν είχε μπουνάτσα να το βγάλουν να χορέψουν.
Εγώ πάντως θα φοβόμουν να το κάνω. Το καΐκι δεν είναι τόπος που να φημίζεται για τη στεγνάδα του, είτε πιάσουμε μία μία τις περιπτώσεις καιρού είτε όχι.
Εσύ Περικλή μου (ούτε κι εγώ, εντάξει;), δεν υπήρξες ψαράς. Αν είχες υπάρξει τοιούτος, θα ήξερες σημεία του σκάφους σου που να μην βρέχεται ένα οργανάκι.
Καλή επιτυχία στο Φεστιβάλ -και την επόμενη φορά χωρίς “πλεύρισμα”! βλ. σχόλιό μου 18 και το βίντεο από το 1.23 και μετά
Χτες είχε και κόσμο και κέφι πολύ! Πολλοί αλλοδαποί Γάλλοι, Γερμανοί και Βέλγοι.
Ενδιαφέρουσα η ομιλία για το ρεμπέτικο στην Ευρώπη και το ντοκιμαντέρ επίσης.
Όσοι πιστοί προσέλθετε!
Τα κατάφερα να πάω χτες από το απόγευμα και μετά μέχρι το τέλος.
Πολύ ωραίο το κλίμα, κόσμος πολύς, κέφι διάχυτο και ψηλαφητό!
Δεν ξέρω πόσα μπράβο πρέπει να δώσω στον Δημήτρη Μυστακίδη και στους εξαίρετους μαθητές του. Εντυπωσιάστηκα από το ηχητικό αποτέλεσμα που έβγαλαν οι 9 κιθάρες. Συγχαρητήρια!
Ξεχώρισα και το αφιέρωμα στον Καλδάρα, παρουσία του γιου του, Κώστα. Τατασόπουλος απίστευτος, αλλά και όλη η ορχήστρα.
Και εις άλλα με υγεία!
Evthimeon and last but not least Tzortzi at Saturday night until 2 o clock were for me imo very great. The Antifa concert was good for heart and mind visualised by beamer.
Ήταν πραγματικά μια γιορτή για το ρεμπέτικο και όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Εδώ ένα στιγμιότυπο με Τατασόπουλο που αναφέρει ο Άνθιμος πιο πάνω.
I meant Evthimion STOUARITIS, for me he playes an own Bouzouki style, i like it, if you create an own style.








