Τους τελευταίους μήνες, από τα μέσα Φλεβάρη, είμαι πια κάτοικος Παρισίου (είπα να ζήσω και εγώ τη ζωή του μετανάστη 
). Από τα πρώτα πράγματα που έκανα μόλις τακτοποιήθηκα εδώ, ήταν να ψάξω και να ανακαλύψω την ελληνική μουσική σκηνή της πόλης. Μουσικοί, μαγαζιά, τόποι συνάντησης, στυλ παιξίματος, μπλεξίματα με άλλες μουσικές…
Μέσα από αυτό το θέμα, θα αποδελτιώνω, σιγά - σιγά και όποτε βρίσκω χρόνο, τις εμπειρίες μου από την ελληνική παραδοσιακή και ρεμπέτικη μουσική σκηνή στο Παρίσι. Επιπλέον, αν είστε στο Παρίσι, πρόκειται να έρθετε ή απλά έχετε και εσείς παρόμοιες εμπειρίες να μοιραστείτε από εδώ, μη διστάσετε να γράψετε.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…
Ένα από τα πρώτα μαγαζιά με ελληνική μουσική, που επισκέφθηκα στο Παρίσι είναι ο Zagros. Ένα μαγαζί στο 20ο διαμέρισμα, σε μια αρκετά ζωντανή γειτονιά, στο οποίο θα βρεις ένα “μπλέξιμο”, ή “mélange” όπως λένε εδώ, της ελληνικής, τουρκικής και κουρδικής κουζίνας. Το μαγαζί ανήκει στον Αλή, έναν κούρδο μετανάστη από την Τουρκία που στο πέρασμά του από την Ελλάδα για να φτάσει στη Γαλλία, γνώρισε την ελληνική κουζίνα στα νησιά του ανατολικού αιγαίου.
Την ημέρα εκείνη λοιπόν στο μαγαζί είχε ρεμπέτικα με τον Θάνο Μπούρη στο μπουζούκι και τον Αντώνη Νάσιο στην κιθάρα.
Το μαγαζί γεμάτο ασφυκτικά κόσμο, όπου βέβαια υπήρχε η κλασική φασαρία που είτε στην Ελλάδα είτε στην Γαλλία, συνεχίζει να είναι δυστυχώς η ίδια μάστιγα. Όμως η βραδιά συνεχίστηκε στο πίσω μέρος του μαγαζιού ελαφρώς πιο ιδιωτικά μέχρι τις 3++ το πρωί, χωρίς μικρόφωνα. 
Την επόμενη εβδομάδα βρέθηκα σε έναν άλλον ενδιαφέροντα χώρο, στο La Péniche Anako. “Péniche” στα γαλλικά σημαίνει “καΐκι” και ο χώρος αυτός είναι ακριβώς αυτό, ένα καΐκι, το οποίο είναι δεμένο στις όχθες του καναλιού Saint-Martin. Στο εσωτερικό της βάρκας αυτής υπάρχει μουσική σκηνή όπου γίνονται συναυλίες διαφόρων ειδών. Γενικότερα ο χώρος αυτός προσκαλεί μουσικούς που παίζουν διάφορες μουσικές του κόσμου, από Λατινική Αμερική, μέχρι Μαγκρέμπ ή Αρμενία. Γενικότερα όμως, έχει πολύ συχνά μουσικές της μεσογείου και ιδιαίτερα της ανατολικής, της οποίας μέρος είναι και η ελληνική.
Το μέρος αυτό, έχει εξελιχθεί σε σημείο συνάντησης για όλους τους λάτρεις των ειδών αυτών και έχοντας βρεθεί αρκετές φορές εκεί, έχω γνωρίσει πολύ κόσμο που λατρεύει την ελληνική μουσική, γάλλους, έλληνες, τούρκους, κούρδους, μαροκινούς και ό,τι άλλη εθνικότητα μπορείτε να φανταστείτε.
Στις 25/2 έπαιζαν εκεί τρεις έλληνες μουσικοί, ο Πάνος Δημάκης στο μπουζούκι, ο Σωτήρης Λέτσιος στην κιθάρα και η Βανέσσα Κουρτέση στο τραγούδι. Και οι τρεις εξαιρετικοί και ικανότατοι μουσικοί, μαγέψανε το κοινό με το ρεμπέτικο ρεπερτόριό τους. Από το προπολεμικά τραγούδια μέχρι Τσιτσάνη και Χιώτη.
Μια βδομάδα μετά, στις 4/3, στον ίδιο χώρο, βρέθηκαν οι ίδιοι μουσικοί μαζί και με ακόμα άλλους 3 μουσικούς, σε ένα μεγαλύτερο σχήμα που λέγεται The Circle Orchestra. Το σχήμα αυτό, αποτελείται από τους Shushan Kerovp, Θάνος Μπούρης, Βανέσσα Κουρτέση, Elâ Nuroğlu, Sevgi Can, Πάνος Δημάκης και Σωτήρης Λέτσιος, όλοι αυτοί γνωρίστηκαν το 2018 στο Παρίσι και ανταλλάσσοντας μουσικές εμπειρίες και απόψεις, δημιούργησαν μια ενδιαφέρουσα μουσική πρόταση. Στο τέλος του 2021, βγάλανε και το πρώτο τους κομμάτι δικής τους σύνθεσης τον “Κύκλο”.
Στα της συναυλίας, θα αφήσω απλά τα βίντεο να μιλήσουν από μόνα τους. Ήταν εξαιρετικά.
2 βδομάδες αργότερα, βρέθηκα μαζί με δυο φίλους συνρεμπετόφιλους στην Koukla, ένα μικρό ελληνικό μπαρ/μεζεδοπωλείο στο 10ο διαμέρισμα του Παρισίου. Με συνοδεία ελληνικών μεζέδων και ούζων, ο Κωστής Παπαλουκάς και ο Jeremie Fabre (γάλλος λάτρης του ρεμπέτικου), παίξανε ρεμπέτικα σκέτα, χωρίς μικρόφωνα. Στην πορεία, τους συνόδεψε ο Θάνος Μπούρης και η Violette Boulanger, στο βιολί. Η Violette είναι γαλλίδα μιλάει ελληνικά, και έχει εξαιρετικές ικανότητες στο ανατολίτικο βιολί. Θα μας απασχολήσει και αργότερα.
Εν τω μεταξύ, με τους παριζιάνους φίλους συνρεμπετόφιλους, δεν χάνουμε ευκαιρία να ρίξουμε καμιά πενιά.
Εδώ στο πάρκο του Vert Galant, στο κέντρο του Παρισίου, δίπλα στον Σηκουάνα, ένα μεσημέρι του Μάρτη που μας έκανε καλό καιρό, μαζί με τον @NikiforosB βγήκαμε να “ξεσκουριάσουμε”.
Αλλά και μερικές μέρες αργότερα, σε ένα ακόμη κουρδικό μαγαζί το Barak, με μεγαλύτερη παρέα, ελλήνων και γάλλων, ρίξαμε τις πενιές μας μετά φαγητού και ποτού μέχρι αργά το βράδυ.
Η συνέχεια αύριο που θα με αφήσει το YouTube να ανεβάσω και άλλα βίντεο… 
Διαβάστε το 2ο μέρος, εδώ
